Pokój wspólny

Poza widocznym na zdjęciu stołem do bilarda i fortepianem w pokoju wspólnym znajdują się także między innymi duży telewizor z konsolą do gier oraz wieża audio.

Dziewczyna wraz z resztą nastolatków poszła za agentami, wsuwając swój łuk na ramię. Chociaż na początku dość mocno wątpiła w to, że długo tu zostanie, sprawy coraz bardziej sprowadzały się do tego, że ich "nadwyżka", w jakiś dziwny sposób została zaakceptowana? Nie była pewna jak to ująć, ale wiele wskazywało na to, że jednak chcą ją tutaj zatrzymać...przynajmniej na jakiś czas.
Rozejrzała się po pomieszczeniu nieco zaciekawiona. Widać, że starali się zachować tutaj klimat... jako tako domowy. Wiadomo, nie to samo co ich prawdziwe domy, jednak lepsze to niż jakby faktycznie mięli się czuć jak w jakiejś bazie szkoleniowej/wojskowej... Czy cokolwiek oni tam dla nich planowali.
Usiadła na brzegu kanapy, opierając łuk o jej bok, zaraz spoglądając na... samą kobietę. Mężczyzna jak widać postanowił na chwilę się od nich oddalić. Albo znalazł sobie ciekawsze zajęcie niż przemawianie do grupki nastolatków.
Nie chcą ich ograniczać? Brzmi ciekawie, chociaż dziewczyna zakładała, że i tak znajdą sposób by jakoś ich kontrolować czy obserwować. Podejrzewała, że tego typu agencja ceniła sobie "panowanie nad sytuacją". Nawet jeżeli chodziło o grupkę wyjątkowych nastolatków. Albo raczej zwłaszcza gdy o takowych chodziło. Przymrużyła lekko oczy, obserwując kobietę i czekając na jakiś dodatek, a propo jej osoby i tego ciemnowłosego chłopaka. Hmm... Czyli jednak ją uwzględnili, ba nawet znali już jej dane. Poruszyła się nieznacznie na miejscu, przygryzając lekko dolną wargę. Skoro tak szybko poznali jej dane osobowe bez żadnych wskazówek, równie szybko mogli... mieć wzgląd w całe jej życie. Średnio jej się spodobała ta wizja. Mimo wszystko. Ugh.
Na wieść o jej pokoju jedynie skinęła głową. Cóż mogła więcej zrobić? Z jakiś tajemniczych powodów postanowili ją tutaj zatrzymać. Skoro mogli wychodzić stąd.... chyba nie będzie tak źle. Chyba.
Póki co musi się pozytywnie nastawić, jednocześnie zachowując pewnego rodzaju czujność. I nich dzieje się, co ma się dziać.
Usadowiła się nieco wygodniej i westchnęła, spoglądając na mężczyznę, który swoją drogą był na swój sposób dość atrakcyjny. Ale za stary, poza tym... miała u boku dwóch całkiem przystojnych chłopaków z czego jeden już nieco u niej zapunktował. Ciekawe jak będzie to wszystko wyglądało, och ciekawe. Przeniosła wzrok na agentkę.
- I co teraz? Jakieś zwiedzanie? A może macie względem... nas już konkretne plany? - Spytała, kierując swoje pytanie bezpośrednio do panny Adler. Miała cichą nadzieję, że jednak póki co dadzą im chwilę dla nich, żeby mogli się... przyzwyczaić. Do miejsca, do siebie. Ją osobiście korciło małe myszkowanie.

Tommy rozglądał się dookoła z ciekawością. Zwiedzamy, zwiedzamy! Kiedy tylko znaleźli się w środku budynku, chłopak rozpiął całkiem kurtkę, odsłaniając zielony podkoszulek - no, przynajmniej na ogrzewanie raczej nie będzie musiał narzekać. Zawsze jakiś pozytywny punkt na wstępie. Oby tylko w lecie działało to też w drugą stronę... ciekawe, czy mają tu basen. Hej, to ośrodek treningowy, jest taka możliwość, prawda?
Kolejnym miłym punktem zwiedzania był widok salonu. Albo raczej jego wyposażenia. Aż uśmiechnął się szerzej gdy zobaczył stół do bilarda oraz całkiem przyzwoitej wielkości telewizor. No, i to się rozumie! Nagle najbliższe wieczory zaczęły zapowiadać się nieźle. Może nawet znajdzie tutaj jakiegoś chętnego przeciwnika, który zagrałby z nim od czasu do czasu.
Tommy przechylił lekko głowę. Czy pod telewizorem jeszcze jest konsola? Panie i panowie - mamy zwycięzcę wieczoru! Konsola zyskała już stałego bywalca i długoterminową rezerwację!
Zadowolony Speed wskoczył na jeden z wolnych foteli i rozłożył się na nim wygodnie, przerzucając nogi przez jeden z podłokietników. Zerknął na pozostałych, by ostatecznie skupić nieco swojej uwagi na Emily. Czy raczej na tym, co do nich mówiła. A mówiła całkiem sensowne rzeczy.
Brak ciszy nocnej, jedzenie... Tommy spokojnie mógł przyznać, że całość zapowiadała się naprawdę znośnie. A posiłki, których nie będą musieli sami sobie przygotowywać, prawdopodobnie zapobiegną ewentualnym pożarom, wypadkom, ranom ciętym i innym podobnym wypadkom, które mogłyby doprowadzić do zniszczenia kuchni lub ich użytkowników. Nie żeby Tommy miał zamiar całkiem zrezygnować z doszkalaniu swoich umiejętności kucharskich. Wieczorne wypady na kanapkę czy gorącą czekoladę, albo mały zwiad przed obiadem były w końcu bardzo ważne.
Za to wzmianka o dzieleniu pokoi już nie była taka przyjemna. Mimo wszystko miał na dzieję na oddzielny kącik dla siebie. Bez kogoś, kto marudziłby na bałagan, śmierdzące skarpetki itd. Tylko tego by mu brakowało, jeszcze trafi na jakiegoś pedanta, albo gorzej - fanatycznego prześladowcę z dziwnymi zapędami i fetyszem współlokatorów? Br.
Dlatego też, z lekkim niepokojem, spoglądał na listę przyniesioną przez mężczyznę czekając na swój przydział. A kiedy w końcu usłyszał wyrok, zerknął na wymienionego chłopaka. Nie no, chyba nie było tragedii. O ile ten nie okaże się być puzonistą ćwiczącym do rana... nie no raczej przeżyje. Najwyżej wyznaczą sobie jakieś zasady, oddzielą pokój białymi liniami, czy coś. Oby tylko ten trzeci gość był też znośny.
Na pytanie Emily o ewentualne pytania, nie zdążył zadać własnego pytania, gdyż iż albowiem pytanie zadała czarnowłosa dziewczyna. Bishop, tak? Trzeba będzie wyczaić jej imię. Numerek pokoju już zna, więc połowa sukcesu za nim. A i pytanie zadała sensowne, tak.
- Właśnie, i kiedy zaczęlibyśmy ewentualne zajęcia? Treningi, czy coś tam? - dorzucił jeszcze od siebie, przenosząc wzrok na Emily. Nawet nie miałby nic przeciwko jak najszybszemu rozpoczęciu takich zajęć. I tak się nudził, to dlaczego by nie rozpocząć już ćwiczeń? Coś nowego, coś ciekawego, rozpakowywać sam i tak nie bardzo miał co... To czemu nie. Chociaż, zawsze jeszcze mógłby to wykorzystać i pomóc w rozpakowywaniu się ciemnowłosej rówieśniczce. Dziewczyny zwykle miały sporo bagaży, no nie? Pewnie jak je dostanie, trzeba będzie wnieść kilka toreb i w ogóle. Poza tym - dzień dobry, kto jak kto, ale on był specjalistą od szybkiego wypakowywania i pakowania. I ogólnie od robienia szybko większości rzeczy. Zaszpanuje, zapunktuje i już znajdzie sobie miłe towarzystwo na najbliższy czas. Może będzie nawet miał gdzie chować się przed współlokatorami!
Genialny plan.

Niespodziewanie wszystkie ptaszyska rzuciły się w kierunku zgromadzonych dzieciaków. Przerażona Did tylko spojrzała na swoich towarzyszy i zamarła gdy nagle ptaszyska po prostu się zaczęły odbijać od czegoś ale od czego nie wiedziała sama. Dopiero gdy przed jej oczyma dostrzegła jakieś postacie szok sprawił, że nie mogła się ruszyć. O co tutaj chodzi kim oni są do cholery wszystkie myśli niemal krążyły jej po głowie setkami pytań jak nie milionami. W końcu gdy usłyszała nakaz nie czekała tylko w raz z innymi wsiadła do tego dziwnego obiektu. Dopiero jak usiadła dostrzegła rudowłosą kobietę i kilku innych ludzi, zaczęli opatrywać rany i skaleczenia. Gdy jeden z nich dotknął dłoni Didyme by ją usztywnić niemal skrzywiła się z bólu nie dając po sobie tego poznać, dopiero po chwili gdy odezwała się rudowłosa kobieta nieco zmieszana nie wiedziała co robić. Jak to wyczyścić chcą konto czyżby mieli takie możliwości? Ale co tam w końcu nic innego jej nie pozostało jak zgodzić się.
- Niech będzie i tak nie mam nic do stracenia.
Wydukała będąc w szoku i totalnej niewiedzy co się dzieje. Dopiero jak dotarli na jakieś miejsce kobieta zaprowadziła ich w inne pomieszczenie gdzie mieli czekać super po prostu ale co dalej? O co tutaj chodzi jaki projekt? Tak czy inaczej teraz musieli dowiedzieć się czy na pewno będą tutaj bezpieczni. Didyme nigdy nie była tego pewna uprzedzona do wszystkiego i wszystkich bacznie obserwowała kobietę i innych ludzi krążących dookoła jak i samych jej towarzyszy.

Gdy tylko wszedł, w jego oczy rzucił się delikatny przepych pomieszczenia. Wszystko go trochę przytłaczało, jednak postanowił, że się z tym nie zdradzi. Było mimo wszystko ekstra i nic nie mogło zepsuć wieczorów, które tu spędzi... No może jakaś upodlona misja.
- Wow... Jestem pozytywnie zaskoczony. Myślałem, że Ameryka oszczędza na bohaterach. - jego twarz ozdobił złośliwy uśmiech, który zastąpiony został pełnym ciekawości wyrazem twarzy - Hmm... Druga sala treningowa i jej opis brzmią świetnie... Może pokażesz mi ją, agentko Harris? - ciekawiło go jak wygląda i na jakiej zasadzie działa druga sala, gdyż widział wiele opcji takowych. Jedna działała na zasadzie hologramów, jeszcze inna na zasadzie projekcji telepatycznych, zaś kolejna korzystała z tych robotów, których nazwy zapomniał, a które mogły udawać każdego możliwego przeciwnika. Jaka miała być ta?