Opuszczony plac budowy

Jak tylko Jean poderwała się ze swojego miejsca na podłodze, Kitty natychmiast się zatrzymała. Nie powinna być zaskoczona taką reakcją. Rudowłosa wyglądała na skołowana, zagubioną. Jakby sama nie wiedziała, co tu właściwie robi. Nic też dziwnego, że tak gwałtownie na nią zareagowała. Szok czy cokolwiek innego mogło sprawic, że Jean w pierwszej chwili jej nie rozpoznała. Sama zerknęła w stronę Jimmy'ego, gdy i Jean ro zrobiła. Była pewna, że chłopakowi nic nie będzie. Pewnie za kilka minut się obudzi i będzie jak nowy.
Shadowcat wyprostowała się, trzymając rece luźno wzdłuż ciała i czekając. Sama nie była pewna, na co właściwie czeka. Może na jakieś słowa. Na coś więcej niż tylko zerwanie się z miejsca. Być może na moment kiedy kobieta się uspokoi i w końcu ją rozpozna. Na to chyba jednak się nie zapowiadało, a kiedy wreszcie Jean zdecydowała się odezwać, X-Menka była już pewna, że ta jej nie rozpoznaje.
- Shadowcat. Kitty. Nie pamiętasz, Jean? Szukamy cię od dawna, wszyscy tęsknią. - odezwała się spokojnym głosem. Okej, to nie było fajne. Utrata pamięci nigdy nie była czyms przyjemnym. O ile to faktycznie była Jean. Wszystko na to wskazywało. Może ten kosmiczny byt, o którym Rogue jej wspomniała, ocalił kobietę przez zginięciem.

Kitty czekała, spoglądając na Jean. Jedynie raz zerknęła w stronę Jimmy'ego, ale domyślała się, że chłopakowi nic nie jest. Na pewno był równie twardy co jego ojciec, więc raczej szybko się z tego wyliże. A jeśli nie to zabierze go do Instytutu i odda pod opiekę Hanka. On na pewno odpowiednio zajmie się blond Wolverinem. Był ich naukowcem i specjalistą od mutantów. A do tego świetnym lekarzem. Oddanie kogokolwiek pod jego opiekę zawsze było dobrym pomysłem.
W końcu rudowłosa przemówiła, a w jej głosie było wyraźnie słychać zwątpienie. Shadowcat rozumiała, że albo Jean utraciła wspomnienia, co było w sumie możliwe po tym co się wydarzyło w kosmosie, albo to nie była Jean, co było równie możliwe. A jej wspomnienia sięgały jedynie dwóch, trzech dni wstecz. Czyli pewnie momentu kiedy się tu pojawiła. Kitty znowu spojrzała na Hudsona, gdy dziewczyna wspomniała o nim i potrząsnęła lekko głową.
- Myślę, że nic mu nie będzie. A co do ciebie... Zawsze możesz spojrzeć w moje wspomnienia, prawda? Zobaczyć, co wiem o tobie. Może wtedy sobie przypomnisz. - zaoferowała trochęe niepewnym tonem. Nie wiedziała, czy to dobry pomysł, ale nie emiała lepszego. Jeśli to faktycznie była Jean to przejrzenie wspomnień na jej temat mogło u niej wywołac powrót pamięci. Może wtedy sobie przypomni wszystko. Albo nie przypomni sobie niczego. Westchnęła lekko, samej nie będąc pewną, co właściwie powinna zrobić.
Przez chwilę zastanawiała się nad tym, czy ktoś, kto był Jean bliższy, nie byłby lepszy w tej chwili. Może wtedy dziewczyna miałaby większe szanse na przypomnienie sobie czegokolwiek. Scott. Logan. Ktokolwiek, kto był jej bliższy. Bliższy od niej. Kitty i Jean nigdy nie łączyła żadna silna więź.

Kitty uśmiechnęła się delikatnie kiedy Jean zapytała ją, czy jest pewna, że chce tego. I te zapewnienia, że nie będzie boleć. Doskonale wiedziała o tym, że coś takiego nie boli. No chyba, że ktoś świadomie miał zamiar sprawić ból drugiej osobie, wchoząc jej do głowy. To zupełnie inna historia. Ale miała nadzieję, że rudowłosa nie udawała jedynie miłej, a faktycznie taka była i Shadowcat nawet nie poczuje kiedy zacznie przeglądać jej wspomnienia.
- Wiem, że nie będzie boleć. I tak, jestem pewna. Możesz śmiało przejrzeć moja wspomnienia na twój temat. Cokolwiek. Spotkania z tobą, rozmowy z innymi na twój temat. Mam nadzieję, że to faktycznie ty, bo wszyscy tęsknią. - dziewczyna wszak nie mogła być w stu procentach pewna, że ma przed sobą Jean. Nie chciała też owijać w bawełnę, więc nie upierała się przy całkowitej pewności. Zresztą, telepatka sama wyczuje pewnie jej wątpliwości, jak już zajrzy jej do głowy.
Mutantka rzuciła spojrzeniem w stronę Jimmy'ego, który chyba na razie nie miał ochoty się budzić. Cóż, jeśli był z przyszłości czy innej rzeczywistości to i tak nie przyda się w obecnej sytuacji, więc równie dobrze mógł sobie odpoczywać i regenerować siły.

Tracenie przytomności nigdy nie było przyjemne, zwłaszcza, kiedy nie wiadomo co tak naprawdę stanie się potem. Gorszym zjawiskiem było jej odzyskiwanie. Nieprzyjemne dzwonienie w uszach, niewyraźne dźwięki otoczenia, a w konsekwencji dwojenie lub trojenie się przed oczami. Dla normalnego człowieka te efekty mogły trwać dłużej, dla Jimmy'ego zdecydowanie były one w krótszym odstępie, ale nadal widocznym, że tak szybko się nie otrzęsie. Kobieta oraz znana mu wcześniej Kitty mogły w pewnym momencie usłyszeć pomrukiwania i mlaskania wypuszczane przez rozwarte usta młodzieńca, który odzyskiwał przytomność.
— C...co się działo? — To były pierwsze słowa, które wypowiedział po powstaniu z ziemi i przyjrzeniu się otoczeniu. Wszystko już powoli wracało jednak do jego głowy. Rozpoznał zapach Kitty, potem poznał Gambita, poznawał powody dlaczego się tu znaleźli. Pamiętał też swoją zazdrość wobec osoby, która w tym... świecie, czasie, miejscu czy jak można to było nazwać, była inną osobą. Zapanowała cisza, wstał. Nie otrzepując się nawet z pyłu, spojrzał się na obie kobiety. Wyglądało na to, że byli w jednym pomieszczeniu w trójkę... A francuz gdzie indziej.
— Ja... Już serio nie wiem o co tutaj chodzi. Możemy już stąd iść? Sądzę, że po naszych hałasach ktoś może niedługo się tu zjawić, a... Nie chcemy tego raczej.

Gambit, który już zdołał zebrać się z podłogi po ostatnich zajściach, nadal był trochę niemrawy i otumaniony, dlatego też jedyne na co go było stać to stanie w miarę prosto z pomocą swojej laski i słuchanie co mają do powiedzenia pozostałe osoby. Po chwili zdecydował się zbliżyć do Kitty i stanąć po jej lewej stronie, jednocześnie obserwując Jean.
-Gdzieś z całą pewnością zamierzamy iść. Rozpadający się budynek nie należy do miejsc, w których można przeprowadzić spokojną rozmowę.
Po tych słowach zamyślił się lekko, szukając w pamięci miejsca gdzie można by w spokoju oddać się popijaniu herbaty oraz rozmowie. Najchętniej wyszedłby już teraz z tego budynku i więcej nie odwiedzał go w charakterze worka treningowego dla Jean z amnezją. Nie wiedział też co miał na myśli Jimmy. Kto miałby tutaj przyjść? Staruszek na pewno zasnął w swojej klitce kurczowo trzymając banknot, a jedynym utrudnieniem byłby co najwyżej osoby, które zostawiły ten śmietnik.

Kitty stała spokojnie w jednym miejscu, starając się rozluźnić. Nie często pozwalała komuś zajrzeć w swoją głowę. W stanie fazowania nikt nie mógł tego zrobić, co zdecydowanie ją cieszyło. Teraz jednak przestała fazować kiedy wszystko się uspokoiło i dobrowolnie pozwoliła Jean przejrzeć jej spojrzenia, by ta mogła spróbować coś sobie przypomnieć.
Sekundy mijały, a ona stała, wpatrując się w rudowłosą. Raz czy dwa zerknęła na pozostałe osoby, ale jej uwaga skupiała się na kobiecie, która stała niedaleko niej. Miała nadzieję, że cokolwiek uda się jej przypomnieć. Niestety Jean nie wyglądała na zadowoloną, a jej słowa tylko utwierdziły Shadowcat w niepowodzeniu przeglądania jej wspomnień. Albo to był ktoś przypominający Jean albo coś blokowało wspomnienia dziewczyny i nie pozwalało jej przypomnieć sobie o swojej przeszłości.
- Nie masz za co przepraszać. - odpowiedziała rudowłosej z uśmiechem. - Są inne sposoby, by sprawdzić twoje wspomnienia. Mamy przecież innych telepatów. - może gdyby telepatia zadziałała w obie strony to dałaby ona coś więcej. W tym wypadku Emma byłaby bardzo przydatna.
Kitty w końcu usłyszała głos Jimmy'ego, a następnie Gamibta, sugerujące, że oboje odzyskali przytomność i w końcu mogli zobaczyć co się dzieje. Gdzie mogli pójść? Jedyne co przychodziło Kitty do głowy do Instytut, ale nie była pewna czy mogli tam wrócić. Właściwie to nic chyba nie stało na przeszkodzie. Jimmy najwyraźniej był dzieciakiem Logana, a rudowłosa tak czy siak miała moce, więc w szkole na pewno znajdzie się dla niej miejsce.
- Myślę, że powrót do Instytutu byłby najlepszym rozwiązaniem. - w końcu się odezwała. Może spotkają też Howletta. Ciekawe jak by zareagował na Jimmy'ego. To byłoby ciekawe spotkanie do obserwowania.

Gambit ruszył w stronę wyjścia, po chwili klepnął się lekko w czoło i z gracją poprowadził Jean na zewnątrz, czekając na pozostałych, aby razem mogli udać się w stronę Instytutu, a sam Gambit mógł bez przeszkód, już na miejscu, uraczyć się kieliszkiem dobrego, wytrawnego Bordeaux w zaciszu swojego pokoju. Miał też nadzieję że Jean nie potraktuje go swoją mocą za swoje maniery, wprawdzie nie pamięta za wiele. Jednakże był dobrej myśli i powolnym krokiem szedł przed siebie, wywijając swoją laską.[z/t]

Kitty uśmiechnęła się kiedy "Jean" zgodziła się pójść z nimi do Instytutu. Nie była pewna czy rudowłosej spodoba się ten pomysł. Być może fakt, że widziała sporo na temat szkoły w jej wspomnieniach, pomógł w podjęciu decyzji.
- Ty Jimmy również możesz iść z nami. Możemy aurat będziemy mieć okazję i spotkamy twojego ojca. Zwróciła się do blondyna. Czy Logan będzie zaskoczony kolejną osobą, powiązaną z nim? Może to już przestało go zaskakiwać.
Shadowcat ruszyła na schody, a następnie w dół prosto do wyjścia z budynku, idąc z resztą grupy. Przyszli tu we dwójkę, a wychodzą we czwórkę. Grupa im się powiększyła. Dziewczyna nie narzekała na ten fakt. Każdy mutant był mile widziany w szkole.

z/t