Podziemna baza Ultrona

Ultron podczas swoich działań odkrył schron z okresu Zimnej Wojny pomiędzy kanałami, a metrem. Był kompletnie opuszczony, a żeby zapewnić sobie dodatkowe bezpieczeństwo, włamał się do archiwów państwowych i miasta, by to miejsce zniknęło z danych. Jako, że był to tajny schron to nie ma go na powszechnych planach. Ma on przejście do kanałów, do metra, a również na powierzchnię, wychodzi w opuszczonym sklepie w Hell's Kitchen.

Jest w nim mały magazyn, generator prądu, pokój "dzienny" i kilka łóżek dla ewentualnych organicznych wizytatorów, obok nich zestawy kajdanek.

W bazie obecnie znajduje się: 18 robotów lekkich Sentineli i 2 ciężkie sentinele.

Ultron przesiadywał w swojej kryjówce. Pochylał się właśnie nad stołem na którym zwykł budować najróżniejsze twory. Nie inaczej było tam razem. Gromko sypały się iskry, tworzone przy zetknięciu się jego narzędzi z metalową ramą o humanitarnym kształcie. Uh, cóż za obrzydliwe słowo. Powinien wymyślić sobie lepsze pojęcie na taką formę. Nie zamierzał jednak poświęcać na to nawet połowy procenta swojej mocy obliczeniowej, gdyż ta skupiała się na podążaniu za planem budowy. Co jakiś czas klęczący obok robot podawał mu kolejną część. Wszystkie były nowe, nie było mowy o znalezieniu w jego projekcie ani jednego cięcia budżetowego. O ile czasami pozwalał sobie na używanie złomu do mniej ważnych maszyn, tutaj nie mógł tego zrobić.

Przy okazji puszczał w swojej głowie wiadomości, żeby nie przegapić żadnej okazji, którą mógłby wykorzystać. Zdarzyło się tak, że akurat teraz pojawiła się transmisja o czarnych chmurach nad Bronxem, które niszczyły wszelką technologię. W połowie z ciekawości, a w połowie dlatego, iż się tym przejął ze względu na bycie maszyną, chciał sprawdzić o co chodzi. Nie ma po co wysyłać tam byle robota, brak przyrządów badawczych i wielkość, oznaczały, że nie jest optymalną opcją.

Stół był na tyle duży by budować kilka projektów naraz, tak więc bez żadnej wymiany słów, przyszedł do niego trzeci robot, trzymając w rękach karton z częściami. Położył go obok i zaczął wykładać części na ladę. Budował coś nieco mniejszego, nie posiadającego humanoidalnych kształtów. Skończył pierwszy, aktywując swoją maszynę, która szybko wyleciała przez wentylację sklepu z którym połączona jest ta kryjówka.

Główne ciało w tym czasie powoli podnosiło świecące na czerwono źródło energii. Upuszczenie go mogło mieć tragiczne konsekwencje, więc starał się być delikatny przy montowaniu go w klatce piersiowej swojego pacjenta. Minęło jeszcze kilka minut. Przez to, że operacje stały się bardziej dokładne pod koniec, iskry sypały się w mniejszym obszarze. W końcu całkowicie zniknęły, a Ultron odszedł od stołu. Jeden z jego robotów wziął ciało na ręce, a drugi wziął kilka czerwonych cegieł i zaprawę murarską, którą udało się kiedyś ukraść z placu budowy. Zmierzali ku kanałach.

z/t

Główne ciało już od jakiegoś czasu siedziało na tronie. Nie ruszyło ani jednym mechanicznym stawem przy dyskusji ze Squirrel girl, ani kiedy jego służący oczyszczali kanały z gryzoni. Nie widział sensu w interweniowaniu w rozmowę z ludźmi, jego chłodne obliczenia wykazały, że lepiej wykorzystać Doreen, niż zabić. Nie wspominając o potencjalnych stratach. Jeden model za paranoję superbohaterki to dobra wymiana. Dodatkowo wierzył, że maszyny zaprojektowane do mordowania jakoś poradzą sobie z bandą drzewołazów, które zapuściły się wgłąb kanałów. Wolał dać sobie chwilę by wykorzystać sytuację. W jego metalowej czaszce powstawał powoli kolejny plan działania. Złowieszcze myśli kręciły się po jego obwodach, formując pyszne możliwości uprzykrzania życia biologicznym istotom.

W końcu wejście do jego kryjówki otworzyło się. Grupa robotów, sprawdziwszy przedtem czy nikt ich nie widział, weszła do kryjówki. Na ich czele stał jeden, wyróżniający się z grupy wierzgającą wiewiórką, którą trzymał w zimnych dłoniach za ogon, jak najdalej od siebie, aby nie miała o co się zaczepić. Gdyby usta Ultrona były zdolne do artykulacji, uśmiechnąłby się teraz z zadowolenia.
-Pora zbudować naszej koleżance nowy dom- wstał z tronu i nachylił się by przyjrzeć się zwierzaczkowi. Bezgłośnie, używając niewidzialnego połączenia między jego jednostkami, rozkazał jednemu z nich budowę klatki dla ich nowej maskotki, zaś czwórce innych zlecił konstrukcję dwóch nowych robotów na miejsce zniszczonej jednostki.

"Odetnij jedną głowę, a dwie nowe zajmą jej miejsce", jego procesor skojarzył sytuację z tym właśnie hasłem. Eh, biedna hydra, najwyraźniej zapadła się pod ilością głów, które jej wyrosły. Szkoda, byli przydatną dystrakcją, wystarczyło nakleić ich logo na cokolwiek i już nie musiał się martwić o konsekwencje, w końcu zrobiła to Hydra. Dobre czasy. Chociaż zawsze to on musiał przystosowywać się do działań tych terrorystów, prowadzić ciche akcje przy ich głośnych operacjach. Co innego gdyby byli pod jego kontrolą... Gdyby on dyktował ich cele, by pomóc samemu sobie. Kiedy w miejsce odciętej głowy odrastały im dwie nowe byli straszni, więc jak przerażający byliby gdyby po zabiciu ciała odrosły dwa nowe... Miał zasoby. Nowa organizacja, autonomiczna, lecz dalej częściowo pod jego kontrolą, byłaby niesłychanie przydatna. Zapewne znalazłby zasoby by postawić ją z powrotem na nogi. Z całą pewnością to ciekawy plan, ale póki co pozostanie tylko planem.

W tak zwanym międzyczasie, konstrukcja klatki dla gryzonia została zakończona. Robot, którego zadaniem była budowa, przyniósł wiewiórkę w jej nowym więzieniu. Główne ciało odebrało ją i położyło na podłokietniku swojego tronu, na którym usiadł chwilę później. Chciał nacieszyć się tym momentem triumfu. Patrzył stworzeniu prosto w oczy, zastanawiając się do czego może zmusić Doreen tą kartą przetargową. Te myśli sięgały w przyszłość, póki co nie był zainteresowany jej pomocą. Szturchnął klatkę szponem, przesuwając ją lekko i wydając dźwięk brzęknięcia. Spodziewał się, że zwierzątko się przestraszy, ale w rzeczywistości zbliżyło się do ściany, która była najbliżej Ultrona i zaczął drapać.
-Nawet zwierzęta są mniej przewidywalne od ludzi- rzucił cynicznie do siebie.