Baza Mojave

Baza - jak sama jej nazwa wskazuje - leży na pustyni Mojave... A raczej pod nią, gdyż wybudowano ją praktycznie w całości pod ziemią. Jedynie jej hangar posiada rozsuwany dach wraz ze wznoszonym podestem, dzięki któremu znajdujące się w środku pojazdy mogą swobodnie startować. Baza sama w sobie zajmuje całkiem spory kawałek terenu, a jej położenie - oraz w ogóle istnienie - jest oczywiście objęte tajemnicą.

Faktycznie, Clint się nudził podczas lotu do sekretnej bazy S.H.I.E.L.D.U.. Zdążył raz jeszcze przejrzeć swój kołczan, dostosowując strzały tak, by te najulubieńsze mógł wybrać od razu, choć zaraz znowu przełożył, przekładając korzyść nad faworyzację.
Przez niewielkie okno samolotu dostrzegł pustynię. Mimowolnie przystanął nieopodal, jakby już na zaś chciał wypatrzyć cokolwiek, dzięki czemu będą mogli oszacować straty i odgadnąć - jeśli takie coś miało mieć miejsce - jak wiele może się wydarzyć. Kołczan przewiesił przez swoje ramię, a łuk trzymał przy pasie, aby w każdej chwili móc go wyciągnąć i rozłożyć, by tym samym był gotowy do walki... lub też ewentualnej obrony.
Clint spojrzał na Wasp.
- Właśnie niedługo się przekonamy, z kim... lub z czym mamy do czynienia - Barton spojrzał na swoją towarzyszkę podczas misji. - Na pewno możemy spodziewać się, że do najsłabszych ta mutantka nie należy. Wręcz przeciwnie - dodał, wysiadając z pojazdu.
Nie informował na razie Hill o przybyciu, czym - jak założył - zajęła się pilotka lub inny agent. Hawkeye miał zamiar odezwać się dopiero wtedy, gdy będzie miał do przekazania istotne informacje.

Clint skinął krótko w stronę Agenta, który przed chwilą wyszedł im naprzeciw. Nie miał nic do powiedzenia od siebie, toteż stąd jego milczenie. Zwłaszcza, że wolał być obserwatorem, a rozmowy pozostawiać Starkowi czy też Rogersowi lub Nataszy, choć ta ostatnia to siłowo więcej wolała działać, jakby miał wspominać. Aż na niektóre wspomnienia uśmiechnął się półgębkiem, czego ani agent, ani Wasp nie mogli zauważyć.
Był pewien, że to, o czym mówił agent Rowland także jest na bieżąco przekazywane Hill, toteż nie przestawił swojego komunikatora tak, by od razu Maria słyszała o czym mówił mężczyzna. Barton podjął się ruszenia z miejsca, idąc za agentem oraz towarzyszącą im Wasp. Przy tym bacznie rozglądał się po korytarzu, którym szli, jakby chciał zapamiętać jakiekolwiek zmiany i znaleźć inne korytarze, które niekiedy znajdywały się w bazach S.H.I.E.L.D., nawet dla bezpieczeństwa... lub większej ilości tajemnic, co też było możliwe.
- Drugorzędnej mutacji? - spytał w trakcie słuchania Tarczownika, tym samym przerywając mu dokończenie monologu. Odnotowywał w pamięci informacje. Najwidoczniej musiał być też rozkojarzony, że nie mógł sobie przypomnieć, o co z tą mutacją chodziło.
Nagłe pojawienie się blond agentki, które jednak nie wystraszyło Clinta, zwróciło na siebie uwagę łucznika. Barton nieznacznie ściągnął brwi ku sobie, przyglądając się jej.
- Jest sam? - dorzucił kolejne pytanie, nie skrywając swojego, jakby to powiedzieć, zdumienia. - Wypadałoby się pospieszyć, skoro ma być to miłe przywitanie - dodał z zaakcentowaniem na przedostatnie słowo i spojrzał na agenta.

Barton wysłuchał wyjaśnień Rowlanda, po czym kiwnął krótko jako znak, że przyjął do wiadomości. Miał prawo nie wiedzieć. Mógłby się tłumaczyć, że człowiek uczy się całe życie, aczkolwiek łucznik tego nie robił. Nie miał potrzeby wyjaśniania i spowiadania się ze swoich uczynków, choć wiadomo, że czasem tego od niego wymagano.
- Dziwne - podsumował w ten sposób słowa agentki, dalej idąc tą plątaniną korytarzy, by mogli w końcu dotrzeć do zniszczonego pomieszczenia. Nie wyglądało to imponująco i zachwycająco, z pewnością. Clint rozejrzał się, zawieszając spojrzenie na stopionych ścianach czy też wywróconych i odsuniętych meblach. Widok krwi nie był czymś nienaturalnym dla łucznika, który spojrzał na jednego z agentów.
- Wszystko ma być uwzględnione w raporcie, a Hill informujcie na bieżąco, ile ofiar, ile rannych, jakie zniszczenia - narzucił, przemierzając krótką ścieżkę tak, by stanąć w domniemanym epicentrum wybuchu.
- Jakieś postępy w namierzeniu tej mutantki? - spytał, a widok zebranych i opancerzonych agentów też go jakoś nie zdziwił. Może tyle, że Clint skwitował niezadowoleniem, bo jak wiadomo - on nie miał żadnego plecaka odrzutowego.
- Wasp, będziesz musiała mnie podrzucić na górę - rzucił, kierując się do Mścicielki, z którą tutaj przyleciał.

- Jesteście w stanie określić, chociażby orientacyjnie, do którego miasta się kieruje? - spytał Clint. Nie miał pewności jak to idzie, z jaką prędkością może poruszać się mutantka. - Wcale bym się nie zdziwił, gdyby znowu jakaś metropolia miałaby takiego niezapowiedzianego gościa - dodał po chwili z kwaśną miną.
- Następnym razem - powiedział do Wasp, nawet mrugnął do kobiety wesoło. Zaraz jednak Mścicielka pomogła Clintowi dostać się nad dziurę. Łucznik zastanowił się, że powinien do Starka się zgłosić, by coś dla niego wymyślił, bo domaganie (!) się, żeby ktoś go gdzieś podrzucił (zwłaszcza drogą powietrzną) zaczynało być męczące.
Gdy akurat przekroczyli poziom, ażeby znaleźć się na podłożu przed wyrwą, Clint ze swoim sokolim wzrokiem, zauważył dotaczające się kamienie, przynajmniej na jednym z nich udało mu się dojrzeć cokolwiek. Wątpił, żeby to było spowodowane kopnięciem przez któregoś z agentów. Jego spojrzenie o tyle dyskretnie się w tamtą stronę skierowało, że osoby znajdujące się znacznie dalej, nie byłyby w stanie tego zauważyć. Łucznik, po stanięciu na glebie, miał niemałe pragnienie by kopnąć kamyk byle jak najdalej od nich, więc lekko zamachnął.
Spojrzał po chwili na intruza, a gesty Bartona nie świadczyły, by w kilku sekundach miał dobyć swojego łuku. Poważny wyraz twarzy mógł natomiast utwierdzić Baala, że łucznik podchodzi do jego osoby nieufnie i bacznie go obserwuje.
- Spacer w takie tereny i pogodę nie wydaje się najciekawszy - powiedział, bo nieudany żart musiał paść z ust łucznika, który odrobinę wysunął się na przód, dłonią sięgając do komunikatora, by wzmocnić odbiór rozmowy, co mogła usłyszeć Hill, otrzymując komunikat w Helicarrierze. - Kim jesteś? - spytał po chwili. Ostrożność przede wszystkim. Musiał mieć zresztą czas na ocenę sytuacji, choć wydawała się ona banalna.

Clint, kiedy tylko został postawiony na ziemi, przyglądał się sceptycznie otaczających ich okolicach, które wskazywały tylko i wyłącznie na pustynię, oddaloną o kilka dobrych kilometrów drogę
od ogrodzonego terenu, na którym się znajdywali.
Barton jednak całą swoją uwagę przeniósł na obcego mężczyznę, wcześniej jeszcze przez kilka sekund spoglądając w stronę kamieni, które nie wydawały mu się takie zwyczajnie. Stąd też wcześniej zadbał o to, by jeden z nich kopnąć całkiem daleko.
Sokole Oko nie wydawał się być przerażony obecnością nieznajomego mu mężczyzny. Ba, łucznik wydawał się zachowywać zimną krew, o czym świadczyła jego postawa; odrobinę obojętna, skupiona, a ręce zamiast bezwiednie zwisać przy tułowiu, znalazły się za plecami Hawkeye'a.
Clint przyglądał się, jak i słuchał zarazem tego, co ma do powiedzenia Baal.
- To wiele wyjaśnia - odpowiedział Clint, pijąc do tłumaczeń o pochodzeniu. Spojrzał kontrolnie po agentach, jakby chcąc odnaleźć tego, który będzie chętny do udzielenia odpowiedzi. Westchnął bezgłośnie.
- Od ostatniego miesiąca mają tutaj miejsce ćwiczenia wojskowe o silniejszym natężeniu. Aktualnie znajduje się pan... - nic, tylko podziwiać kulturę Clinta. - ...na terenie wojskowym, więc jako osoba nieupoważniona, przebywanie na tym terenie, który do najmniejszych nie należy - zwłaszcza, że chcąc nie chcąc trzeba było ominąć ogrodzenie - jest zabronione - wyjaśnił nieco znużonym tonem, wyobrażając sobie codzienne formułki, jakie zmuszeni byli niekiedy wygłaszać osoby, które miały odpowiednie stanowisko.
- Nie ma o co się niepokoić, bo są to ćwiczenia, która w równym odstępie czasu mają miejsce - dodał, choć tu musiał chwilę się zastanowić.
Spojrzał na Wasp (musiał odszukać, skoro w tej mniejszej formie była), kiedy usłyszał komunikat od agenta, z którym niedawno mieli przyjemność wymiany kilku zdań. Kącik ust drgnął nieznacznie, jakby w zamiarze wykrzywienia ust, jednak do tego całkowicie nie doszło.
- Na razie musimy ogarnąć sytuację tutaj. Przecież Stark i Danvers są znacznie bliżej, nie mogą zareagować? - powiedział to zarówno do agenta, odpowiadając na jego komunikat, jak i do Wasp.
Dłuższa chwila milczenia trwała, nim Barton zwrócił się ponownie do Baala.
- W tym momencie należałoby opuścić teren, na którym przebywa pan nielegalnie jako osoba nieupoważniona - powtórzył, tym samym informując go, że nie znajdzie tu nic, co powinno go interesować... A przynajmniej jako zwykłego, szarego obywatela Stanów Zjednoczonych!

Clint, mimo że nie do niego należało wysłuchanie narzekań obywatela Stanów Zjednoczonych, przyglądał się Baalowi bacznie i uważnie. Słuchał tego, co mężczyzna ma mu do powiedzenia, kiwając od czasu do czasu, jakoby miał zamiar potwierdzić fakt, że przyjmuje do siebie słowa mężczyzny.
Hawkeye zmarszczył jednak brwi na słowa obcego i nieupoważnionego człowieka. Raczej oskarżeń i tego typu wymogów jako względnej pokuty, że tak to pozwolę sobie nazwać, nie spodziewał się. Nijak zareagował na tę chwilę, trawiąc słowa Baala i zastanawiając się nad tym, jak tu odpowiedzieć.
Zerknął kątem oka na Wasp, która podjęła się tematu i skinął nieznacznie. Trudno było wywnioskować czy to dotyczyło słów towarzyszącej mu Mścicielki, czy tego, co oboje zdążyli usłyszeć w swoich komunikatorach.
- Jaka by nie była racja po twojej stronie, nie zmienia to faktu, że nie bez powodu teren jest tak obszerny - wskazał na kilometry dzielące ich stojących tutaj od drogi, na której prawdopodobnie miał miejsce wypadek. - ...i ogrodzony. Poza tym, jestem pewien, że odpowiednie tablice, choć niemówiące o jakichś posunięciach, znajdywały się na odcinku drogi przy terenie wojskowym - te ostatnie słowa mówił nieco ciszej. Razem z nimi opuszczał swoje ramię, którym dotychczas wskazywał stronę, z jakiej Baal się ruszył.
- Nie wątpię, że będzie ciężko, skoro podróż do Nowego Jorku będzie trwała kilka godzin samochodem - zwrócił na to uwagę. - Wojsko jednak nie jest firmą taksówkarską, choć kilku z obecnych tutaj może ciebie odprowadzić do drogi, gdzie pozostawiłeś samochód - dorzucił po chwili zastanowienia.
Gdzie Natasha, kiedy tak bardzo potrzebny był jej urok?, pomyślał Clint.