Stare złomowisko, Lower Manhattan

//szkoda że nic nie mówił -.-

Usłyszała coś dziwnego w oddali, jednak nie była pewna co to dokładnie było. Wstała i zaczęła kierować się za samochód, by potem po prostu się oddalić. Nie mogła już tutaj zostać, znowu straciła miejsce gdzie mogłaby spać. Nastraszyła go i to wystarczy, teraz musiała skupić się na znalezieniu schronu. Niespodziewanie coś się pojawiło, jej oczom ukazał się jakiś stalowy jegomość. Warknęła na niego i nim cokolwiek dalej się wydarzyło, zniknęła za stertą aut....aby po chwili zniknąć w ogóle z tego miejsca.

[z.t]

Minęły już jakieś cztery godziny, odkąd postanowił opuścić port i udać się do miasta. Niestety były to jedne z najgorszych godzin w jego życiu. Świadomość, że był sam, z dala od domu, napawała go lękiem, który coraz trudniej było ukrywać mu przed innymi. Christopher dostrzegał spojrzenia, na które nigdy wcześniej nie zwracał najmniejszej uwagi. Nie rozumiał ich, wydawały mu się zupełnie obce, choć w rzeczywistości od zawsze mu towarzyszyły. Chris początkowo jedynie wymijał szerszym łukiem ludzi na ulicach, lecz z czasem zaczął trzymać się na uboczu albo nawet odpowiadać groźnym syknięciem, gdy i to nie wystarczało. To ostatnie okazało się być najbardziej skuteczne, lecz mężczyźnie wcale się to nie podobało. Chciał już po prostu wrócić do domu, jednak kilkugodzinne chodzenie po nieznanych dzielnicach nie przynosiło oczekiwanych rezultatów. Nowy Jork okazał się ogromny, a wszystko dookoła takie same. To tylko dowodziło, jak mało wiedział o miejscu, w którym żył przez tyle lat.
 Na złomowisko trafił przypadkiem, lecz postanowił tutaj pozostać. Przynajmiej do czasu, aż nie wymyśli czegoś lepszego. A pomysłów nie miał żadnych... Zaczynał mu doskwierać głód, ale na ten moment starał się o tym nie myśleć. Starał się, ale czy mu to wychodziło to już inna kwestia.
 Włóczył się po złomowisku, rozglądając się dookoła i od czasu do czasu dotykając dłonią mijane pojazdy. Pierwszy raz był w takim miejscu jak to. Przypominało znany już mu plac budowy, z tą różnicą, że było tu właściwie wszystko - I to z metalu. Jedzenia tutaj na pewno nie znajdzie, ale jest za to szansa na znalezienie czegoś interesującego. Rzecz w tym, że dla niego wszystko było nowe.
 Podszedł do jednego z zardzewiałych samochodów i otworzył drzwi, korzystając z faktu, że były one uszkodzone. Zajrzał do środka, lecz szybko stracił zainteresowanie doszczętnie zniszczonym wnętrzem. Zamiast tego skupił się na bocznym lusterku, które znalazł na ziemi. Obrócił je w dłoniach, a następnie spojrzał na swoje odbicie, odruchowo wydając z siebie cichy, gardłowy pomruk.
 Nie wyglądał tak źle, jak mu się wydawało. Jedynie włosy miał nieco bardziej nieogarnięte niż zwykle. Reszta była jak najbardziej w porządku - dziurawe ubrania to on nosił zawsze.
 Odszedł od pojazdu, niedbale upuszczając trzymane dotąd lusterko na piach i poszedł dalej. Jeśli zaraz nie znajdzie tutaj czegoś do jedzenia to zje blachę. Jej akurat miał pod dostatkiem.