Kopalnia Roxxon Energy Corporation w stanie Kolorado

First topic message reminder :


Niewielka placówka wydobywcza światowego koncernu Roxxon Energy Corporation. Jest stosunkowo nowa, bo prace wydobywcze trwają tam od niecałego roku. Usytuowanie kopalni w bliskim sąsiedztwie Gór Skalistych czyni z niej odosobnione miejsce z niełatwym dostępem z zewnątrz. Wszelacy goście biznesowi i pracownicy muszą pokonać długą, krętą i wąską drogę marnej jakości, wijącą się między górami. Stali pracownicy oczywiście nie muszą robić tego często, bo kompleks zawiera wszystkie udogodnienia niezbędne do życia na miejscu.
Oczywiście osoby niepowołane nie mają wstępu na teren, a dostępu na obszar kompleksu broni grupa dobrze uzbrojonych strażników.

W końcu kryształ zaczął ustępować. Bycie upartym się opłaciło. Uderzanie w niego wreszcie dało jakiś skutek. Lepszy niż myślała. Kryształ, nie dość, że popękał, to w dodatku rozpadł się. Co prawda to tylko niewielki ułamek spadł na posadzkę, ale to nie było istotne. Bardziej istotne było to, że smok został pokonany. W pierwszej chwili wyglądało jakby tylko zakręciło mu się w głowie. Jakby miał jedynie chwilowo zasłabnąć. Podparł się na łapie, zacharczał. Wyraźnie osłabł.
W końcu z kryształu wyłoniło się coś podobnego do tornada. Coś, czego nie szło odczuć, ale wyraźnie miało wpływ na stwora. Oczy potwora zgasły, a jego cielsko bezwładnie opadło na ziemię. Tym samym Ava również spadła, gdyż nie była w stanie się utrzymać na łapie smoka. Wylądowała na ziemi, na szczęście z niewielkim uderzeniem. Szybko więc mogła się pozbierać. Wstała, rozglądając się dookoła. Pomniki kamienne, które wcześniej atakowały najemników, również padły. Najwidoczniej wszystko było podtrzymywane przez moc kryształu. Dziewczyna ostatni raz uderzyła piętą w kamyk, by się upewnić, że jest już nieszkodliwy, po czym podeszła do reszty zgromadzonych ludzi.
Chwilę zajęło nim jej oczy przyzwyczaiły się do ciemności, która zapadła. Widziała, jak ludzie zbierają kryształ do jakiegoś pojemnika. Pewnie jak zwykle nie wyciągnęli żadnej nauczki z tego i kiedyś znów kryształ stanie się niebezpieczny. Ava wcale nie byłaby tym zaskoczona. Starała się również wypatrzyć, co się stało z czarodziejem. Najlepiej, gdyby mógł jakimś zaklęciem teleportować ich stąd. Tak byłoby najlepiej. Część najemników była w kiepskim stanie i spacer na powierzchnię będzie dla nich trudny. Teraz jednak nie mogła nic więcej zrobić. Oparł się o jedną ze ścian, czekając na znak do wymarszu.

/ Stwierdziliśmy że tu zakończymy

Będąc wewnątrz mrocznego kokonu Stephen wręcz fizycznie czuł przytłoczenie i nacisk. Z trudnością łapał oddech a jego ruchy były spowolnione. Czuł się jakby był pod wodą i walczył ze wszystkich sił o przerwanie tego zaklęcia. Nie był przekonany ile będzie w stanie wytrzymać jednak czul jak opada z sił. Zmaganie się z jedną z najpotężniejszych ras, jaką były smoki, to nie lada wyzwanie.
- Hoggoth, Oshtur, Agamotto... Użyczcie mi swej mocy aby przezwyciężyć ten mrok. - wymamrotał a jego Oko zaczęło jaśnieć i rozświetlać całą kopułę białym światłem. Z każdą sekunda nabierało to na sile. W końcu nastał gwałtowny wybuch energii a mroczne okowy zostały rozproszone. W tej samej sekundzie smok padł na ziemię w wyniku akcji Avy. Swoja drogą to dzielna dziewucha...
Sorcerer Supreme wyczuł spore skupisko magii i chaotycznie wędrującej energii po tym jak bestia padła. To wszystko zapewne było związane z tajemniczym artefaktem, który był przyczyna tego wszystkiego. Niestety został zniszczony bo w innym wypadku Doktor Strange już by się tym zaopiekował. Pozostała jeszcze jedna kwestia... Czarodziej zaczął mamrotać inkantacje w nieznanym języku chcąc w pełni oczyścić to miejsce i przywrócić ład. W końcu ci wszyscy niewinni ludzie byli w tym wypadku ofiarami. Ciekawe czy po wszystkim będą pamiętać co tu się stało. Wezbrał wiatr przechodzący korytarzami kopalni i niosący ze sobą ogromną dawkę magii. W ten sposób miejsce zostało w pełni oczyszczone a wraz z nim dusze ludzi. Wszystko wróciło do normy więc nie pozostało nic innego jak wracać do domu.
- Miło było was wszystkich poznać. Niech Vishanti mają was w swej opiece. Gdyby ktoś chciał do Nowego Yorku to zapraszam za mną - powiedział po czym machnął reką a za jego plecami otworzył się duży portal. Po drugiej stronie widać było niewielką uliczkę, niezbyt zaludnione miejsce aby nie przyciągać uwagi gapiów. Stephen zarzucił peleryną i odwróciwszy się przeszedł przez portal. To by było na tyle

z/t

Aha... Dzieje się tu... Za dużo... - aż do końca tej akcji Sammy była jedynie obserwatorką... Zarazem nie mając żadnego wpływu na powodzenie akcji w postaci pokonania gigantycznego smoka. Po prostu patrzyła... Czując zarazem się zupełnie bezużyteczna. To nie było miłe uczucie. Pociągnęła nosem. Nastolatka chciała pomóc, ale koniec końców wychodziło na to, że nie była do tego zdolna nawet w najmniejszym stopniu.
Powoli podniosła się na obie nogi i uderzyła się otwartymi dłońmi w policzki, by otrząsać się z tego stanu otępienia. Nachodziły ją smętne myśli, ale starała się jednak zakopać gdzieś je w głębi siebie, dopóki jeszcze tutaj była z kimś, a nie sama. Nadal miała noktowizor, więc widziała dzięki niemu, że ze smoka zostały jedynie zwłoki, a po rozejrzeniu się mogła również i dostrzec brak rzeźb. Nie była jednak pewna co z innymi ludźmi - tymi zahipnotyzowanymi i nie.
Otrzepała ubrania. Koniec...? Niespecjalnie chciała pędzić teraz to najemników z wypytywaniem co i jak. Naprawdę się nie przydałam. Westchnęła w duchu, przez ten moment jeszcze zastanawiając się co z jej towarzyszkami... Alice... I Ava... A co do tej drugiej...
Poszukała jej wzrokiem, po czym niespiesznie podeszła do niej. Nie chciała szaleć po tym, gdy nie tak dawno była zupełnie wyczerpana, brakowało jej zaufania na ów moment do własnego ciała.
Koniec końców stanęła przed nią i uśmiechnęła się delikatnie.
- Gratuluję - odezwała się Samantha, po czym nagle zaczęła szukać coś po kieszeniach. Po wymacaniu prostokątnego przedmiotu wyciągnęła go, zaciskając na nim swoje palce. - Wiem, że to nie na miejscu, ale chciałabym móc się jeszcze z tobą zobaczyć - starała się nie nastawiać negatywnie co do tego. - Więc może... Wymienimy się numerami? - zaproponowała... Po czym próbowała włączyć telefon... Który zdecydował się nie współpracować. Zrobiła dość głupią minę na widok nadal ciemnego ekranu.
Dopiero po krótkim namyśle przypomniała sobie pewną sytuację, która sprawiła, że cała elektronika zamarła... Maszyny... I najwyraźniej jej telefon też dołączył do tego. Aż wydała z siebie westchnienie.
- Tego... Się nie spodziewałam - bąknęła niemrawo, po czym spojrzała na Avę. - Nastąpiła... Mała komplikacja. Czy mogę liczyć na podanie numeru na głos, tak bym mogła go zapamiętać? - przynajmniej wiedziała też, co będzie robiła po powrocie... A właśnie, co do tego... Odwróciła się, przekierowując wzrok na miejsce pojawienia się portalu. Słyszała wcześniejsze słowa nieznajomego, ale... Nie ruszyła się  z miejsca, kierując w stronę przejścia. Póki co nie. No i była skupiona na dziewczynie, by wręcz wysępić ten numer. Chętnie spotkałaby się z nią w bardziej sympatyczniejszych warunkach...

Nareszcie było po wszystkim. Smok został pokonany. Kryształ rozwalony na kawałki. A ich czarodziejski pomocnik zniwelował działanie magicznego przedmiotu i ludzie, którzy wcześniej stali zahipnotyzowani, nareszcie się ocknęli. Wychodziło na to, że ich walka się skończyła. Mogli wracać do domu. I zapomnieć o tym co tu się stało. Choć pewnie w jej przypadku nie będzie tak łatwo skoro była tu dla kogoś z rodziny. Zapewne długo nie dadzą jej spokoju i będę dopytywać o szczegóły.
Spojrzenie Avy padło na magiczny portal, stworzony przez magika. Prosto do Nowego Jorku. Idealne wyjście. W ten sposób unikną spotkania z zarządem Roxxon. Miała ruszyć w jego stronę, gdy podeszła do niej Sammy. Na jej słowa sama wyjęła swój telefon, ale wiedziała, że był martwy. Po tym jak użyli emp nie było szans, by cokolwiek działało.
- Powinnam jutro kupić sobie nowy telefon, więc nie będzie problemu z kontaktem. - odpowiedziała dziewczynie, po czym podyktowała jej swój numer, chowając rupiecia do kieszeni. Wtedy też podszedł do nich kapitan, który prowadził całą tą akcję. Dziewczyna skinęła lekko głową.
- Z mojej strony, nie ma za co. Zjawiłam się tu tylko dla wujka, reszta wyszła przy okazji. - odparła mężczyźnie szczerze. Co do Alice to Ava podeszła do niej i zebrała ją z podłogi. Sammy ją znała, więc będzie wiedzieć, gdzie ją zabrać i co z nią zrobić.
- Powiedziałabym żebyście unikali zabawy takimi artefaktami, ale to pewnie i tak nic nie da. - powiedziała jeszcze do dowódcy z lekkim uśmieszkiem, po czym ruszyła do portalu, idąc obok drugiej dziewczyny i niosąc Alice.

z/t x 3