Michael Morbius

Imię i nazwisko:  Dr. Michael Morbius

Pseudonim: Żyjący Wampir

Rasa: Człowiek. Mimo wszystko.

Miejsce pochodzenia: Macedonia, Grecja

Wiek: Okolice czterdziestki

Frakcja: Szaleni laureaci nagrody Nobla, których ich własna praca pozamieniała w potwory. Wąska społeczność. Członkowie nieczęsto współpracują ze sobą.

Wygląd: Fizyczna forma Morbiusa jest wieczną pamiątką po czynach, jakich się dopuścił, by móc żyć. Niegdyś szlachetne oblicze zostało diametralnie oszpecone. Blada cera, która nie wglądała zdrowo nawet przed przemianą, teraz przywodzi na myśl wystudzone zwłoki. Nos zadarł mu się do góry i przypomina bardziej nietoperzy niż ludzki. W podobny sposób przekształciły się jego uszy. Oczy natomiast w całości zmieniły kolor na atramentowy. Poza tym jednak dzięki mutacji jego ciało zmężniało, a mięśnie nabrały kształtu. Można powiedzieć że budowę ma raczej posągową, co pasuje do roli idealnego drapieżcy, którym się stał. Michael na ogół utrzymuje zarost i długie włosy, które choć odrobinę mogły ukryć jego oszpecenie. Jeśli chodzi o ubiór, to preferuje czerń, która tak dobrze odzwierciedla jego stan umysłu.

Charakter: Trudno jest opisać osobowość Morbiusa jednym słowem. Niegdyś był pełnym ideałów człowiekiem, chcącym swoją pracą poprawić życie wielu ludziom na całym świecie. Życie jednak zmieniło go bardzo. Po tragedii została w nim przede wszystkim gorycz. Gardzi stanem w jakim się znalazł, a przez to także samym sobą. Jego logika pełna jest paradoksów. Głównym celem jego życia jest znalezienie lekarstwa dla swego stanu, ponieważ obecnie stanowi zagrożenie dla świata wokół siebie. Cel jednak uświęca środki i wielu straciło życie stając między Morbiusem, a możliwym lekarstwem. Nie uważając się za w pełni człowieka, nie stosuje się do ludzkich moralnych zasad, biorąc i czyniąc to, co jest mu w danej chwili potrzebne. Tak więc jego osobista, pseudoszlachetna krucjata usunięcia ze świata potwora jakim się stał pochłonęła już wiele istnień. Często niewinnych.

Umiejętności:
-Szeroka wiedza ze świata nauki –Morbius posiada ogromną wiedzę w zakresie biochemii, z której jeszcze przed przemianą dostał nagrodę Nobla. Po przemianie jego obsesja na punkcie znalezienia lekarstwa pchnęła go na wody niedostępne innym badaczom chociażby z powodów etycznych. Możnaby śmiało powiedzieć że jest jednym z najlepszych, o ile nie najlepszym, ekspertem w swojej dziedzinie. Posiada też jednak rozbudowaną wiedzę z innych dziedzin nauki.
- Umiejętności walki – Nie jest to żadna znana szkoła walki. Morbius jednak często stawiał czoła rozmaitym przeciwnikom i wie jak używać swojego ciała.
- Obsługa broni palnej – Gdy zmusza go do tego sytuacja, okazuje się być niezłym strzelcem.

Moce:
Pseudo-wampiryzm – Morbius chory jest na przypadłość niemal identyczną co zwykłe wampiry. Jego stan nie jest jednak efektem klątwy, tak więc o ile fizyczne aspekty pozostają te same, to żadna siła nieczysta nie chciała uczynić jego życia przekleństwem większym, niż sam fizyczny stan. Wiążą się z tym następujące cechy:

   - Nadzwyczajna fizjonomia – Dzięki przemianie, mięśnie i metabolizm naukowca zyskały cechy idealnie rozwiniętej ludzkiej istoty. To jednak nie wszystko. W chwili zagrożenia, pod wpływem adrenaliny jest w stanie jeszcze bardziej przesunąć granice swoich możliwości. Gdy jest to potrzebne, Morbius jest w stanie unieść nad głową małego fiata, ścigać się z gepardem, lub łapać strzały w locie. Zwiększone osiągi jego ciała przyśpieszają jednak metabolizm i zwiększają jego zapotrzebowanie na krew. W skrajnych przypadkach może podczas wysiłku zasłabnąć z niedoboru krwi. (maksymalne granice ciała ustalam na udźwig 1,5 tony, szybkość 150km/h i refleks/równowagę podobną spidermanowi)

   - Niewrażliwość na zmęczenie – jego ciało męczy się w wręcz nieznacznym stopniu. Upłynie wiele godzin wysiłku nim na czole Morbiusa wystąpią pierwsze krople potu.

   - Wyczulone zmysły – zmysły Morbiusa dostosowały się do jego natury drapieżcy. Jego oczy potrafią dostrzegać detale z ogromnych odległości. Na jego wizję nie wpływa też stopień oświetlenia otoczenia. Jego wzrok operuje też w spektrach podobnych do podczerwieni i termowizji. Jego słuch i węch są podobnie wyostrzone.

  - Regeneracja organizmu – ciało Morbiusa stara się za wszelką cenę utrzymać go w szczytowej formie. Rany cięte i postrzałowe leczą się na nim w przeciągu godzin. Intensywniejsze leczenie wzmagać będzie jednak jego pragnienie krwi. Paradoksalnie, lecząc się z naprawdę ciężkich obrażeń, mógłby umrzeć z głodu. Morbius NIE jest w stanie regenerować utraty ciała.

  - Kły i pazury – ciało Morbiusa posiada wysuwany zestaw kłów i pazurów. Są one nadnaturalnie ostre, jednak daleko im do adamantium. Gdy nie są potrzebne, dłonie i uzębienie naukowca przypomina te normalnego człowieka.

  - Hipnoza – Morbius jest w stanie narzucić ofiarom swoją wolę, gdy te dostatecznie długo będą patrzeć w jego oczy. Nadzwyczajny wysiłek umysłowy znów jednak przyspiesza jego metabolizm, zwiększając potrzebę krwi. Proste, niezauważalne sugestie nie będą dla niego problemem, ale zmuszenie kogoś do zabicia ukochanej osoby osłabi Morbiusa na długi czas i wymagało będzie pożywienia. Oczywiście naturalna odporność mentalna ofiary ma tutaj ogromną rolę.

  - Lot – Odpowiednim wysiłkiem psychicznym jest w stanie zmusić swoje ciało do oderwania się od ziemi. To jednak również jest nadnaturalny wysiłek, który przyśpiesza jego metabolizm. Powolne przemieszczanie się w stronę obranego celu nie powinno nastręczać problemów, lecz próba ścigania się z helikopterem osłabi Morbiusa na długi czas i wymagała będzie pożywienia.

  - Odporność na przymioty wampirów – jako że jego stan nie jest wynikiem klątwy, nie działają na niego żadne nadnaturalne wady innych wampirów. Nie szkodzi mu więc kontakt z symbolami religijnymi, prawdziwa wiara, srebro, czosnek czy światło dzienne. Morbius zwykł sypiać za dnia i działać nocą, jednak jest to kwestia jego zmienionego zegara biologicznego, nie niechęci do światła.

  - Tworzenie pseudo-wampirów – Morbius jest w stanie przekazywać swój stan innym tak jak zwykłe wampiry. Ofiara zdobyłaby wówczas wachlarz mocy podobny do jego własnego, również pozbawiony typowych wampirzych wad. Wiąże się to jednak z wtłoczeniem do czyjegoś ciała sporej ilości zarażonej krwi Morbiusa, co osłabia samego stwórcę. O ile jest to możliwe, to jednak sam Morbius dąży do wyeliminowania swojej choroby ze świata, tak więc rozprzestrzenianie jej przeczy jego ideałom.

  - Potrzeba krwi – mutacja Morbiusa wyeliminowała całkowicie zwykłe potrzeby żywieniowe i zastąpiła je głodem świeżej krwi. Nawet gdy naukowiec nie korzysta intensywnie ze swoich mocy, musi się nią żywić kilka razy w tygodniu aby żyć. Jeśli nie che zabić przy tym swojej ofiary, zmuszony jest polować przynajmniej trzy razy w tygodniu. Wypicie człowieka do sucha starczyłoby jednak mu na ponad dwa tygodnie.

  - Niestabilna mutacja – Schorzenie które zawładnęło ciałem Morbiusa jest wyjątkowo nietrwałym stanem. Naukowiec poświęcił swoje życie badaniu i próbie uleczenia go, jednak często efekty wystawienia na różne substancje zaskakują samego naukowca, niwecząc lata pracy i przygotowań. W wyniku kontaktu z różnymi odczynnikami, lub chorobami mutacja Michaela może się pogłębiać lub cofać w niemal niespodziewany sposób. O dziwo, jego krew jest za to doskonałą surowicą dla osób cierpiących podobne mutacje, a nie mogących ich kontrolować, jak było to w przypadkach Spider-mana, oraz Lizarda.

Broń i ekwipunek: Nieczęsto ma przy sobie coś wartego uwagi. W jego kryjówce znajduje się jednak laboratorium z wysokiej klasy sprzętem różnego rodzaju. Na ukrytym koncie na kajmanach posiada rachunek z dość sporą pozostałością po swojej nagrodzie, z której często finansuje swoje badania i przedsięwzięcia.

Historia: Morbius dorastał w bogatej greckiej rodzinie. Gdy był mały musiał być jednak izolowany od społeczeństwa ze względu na swoją rzadką chorobę skóry, przez którą jego odporność na czynniki zewnętrzne była niemal nieistniejąca. Mimo to posiadał nadnaturalny intelekt, który oczywiście poświęcił na próbach określenia, czemu spotkał go taki los. Odpowiedź nigdy nie przyszła, jednak wiedza w dziedzinie i późniejsze życie na stałe związały się z biochemią, z której w młodym wieku dostał nagrodę nobla.
Gdy był jednak u szczytu, jego choroba nasiliła się. Michael powoli umierał. Kurczowo trzymając się życia użył całej swojej wiedzy i wpływów aby odnaleźć lekarstwo. Pomagał mu w tym przyjaciel z dzieciństwa, Emil. Ten sam człowiek w wyniku współpracy z którym Morbius wcześniej otrzymał nagrodę Nobla. Razem opracowali eksperymentalną terapię uwzględniającą transfuzję krwi nietoperzy wampirów i eletrowstrząsy. W wyniku terapii jego choroba skóry ustąpiła, lecz skutkiem ubocznym przemieniła go w potwora, którym jest teraz, a Emil został pierwszą ofiarą jego głodu krwi. Przerażony sam sobą zniknął z opinii publicznej i poświęcił życie na znalezienie lekarstwa na nową, dużo gorszą chorobę.

Akcept.