Biblioteka miejska

Loki miał za sobą bardzo pracowity okres... A właściwie wypadałoby powiedzieć, że wciąż jeszcze był w jego trakcie, choć zdążył już załatwić tak wiele różnych spraw. Dla przykładu - rozmówił się z panem Robbinsem i zadbał o to, aby jego karygodne błędy nie wywołały żadnych dalszych problemów. Przyjrzał się również jakże ciekawym zajściom na Brooklynie, przy okazji potwierdzając ich magiczne źródło... A nawet trochę bliżej zapoznał się z tematem inwazji w Houston, która niestety zdawała się już chylić ku końcowi - choć bez wątpienia dostarczała Ziemi tak wspaniałej rozrywki... I przede wszystkim zajęcia. Niedawna eksplozja zapewne przyspieszyła rozwiązanie sytuacji.
Podsumowując, Trickster dzielił swoją uwagę pomiędzy całe mnóstwo wydarzeń w tym świecie, a przecież oprócz niego śledził również parę innych. Jego szpiedzy uprzejmie donosili, że w Asgardzie nastroje były niespokojne, Jotunheim ze swoim nowym władcą zdawało się obierać bardziej agresywną politykę... A Muspelheim najwyraźniej się zbroiło. Lokiego wcale by to nie zdziwiło, gdyby któraś z tych dwóch ostatnich krain zdobyła sobie do pomocy sojuszników w innych wymiarach i był wręcz przekonany, że szykowało się coś większego... A on akurat wiedział jak się w to wszystko wkręcić, by wynieść dla siebie korzyści.
Przyszłość prezentowała się więc bardzo przyjemnie, lecz trzeba się było jeszcze doczekać jej nadejścia. Machina ruszyła i to miało teraz największe znaczenie. Patron kłamstw potrafił zaś być cierpliwy... No i przynajmniej nie mógł narzekać na brak ciekawych zajęć, nawet jeżeli nie wszystkie z nich były do końca miłe.
Loki wypracował sobie pewien schemat. Niemalże każdego dnia wybierał się na przechadzkę, choć różnymi trasami, stosunkowo niedaleko swojego ziemskiego lokum. Obserwował ludzi i wypatrywał oznak wszystkiego, co wystawało ponad normę. Zdarzyło mu się już parę razy natknąć w ten sposób na coś lub kogoś interesującego... I tym razem najwidoczniej miało być podobnie.
Mężczyzna był właśnie w połowie swojego spaceru, gdy w okolicy wyczuł wyraźną zmianę... Zbliżającą się szybko magiczną aurę, której chyba nie rozpoznawał, a która - jak mu się wydawało - w żaden sposób się nie maskowała. To ostatnie było o tyle dziwne, że większość silnych magów ukrywała swoją energię, by uniknąć namierzenia, a ta istota najwidoczniej... Nie widziała takiej potrzeby? Albo nie potrafiła tego zrobić. Sam Loki zawsze o to dbał, tak samo zresztą, jak za każdym razem przy opuszczaniu swojego lokum pamiętał o przybraniu jakiejś niepozornej postaci. W tym wypadku nie różnił się aż tak bardzo od swojej standardowej formy: zachował kolorystykę, lecz złagodził rysy twarzy, trochę obniżył wzrost, lekko pofalował i zaczesał na bok przydługawe włosy... Do tego miał na sobie po prostu czarne spodnie i białą koszulę. Wiedział, że nie przypominał siebie - i w cudzej skórze czuł się bardzo swobodnie. Prawdę mówiąc i tak wątpił, aby po dwóch latach ktokolwiek miał go rozpoznać, ale nie zamierzał ryzykować.
Trickster zdecydował się nie wychodzić na spotkanie tej energii - i zamiast tego zwyczajnie na nią poczekał. Kiedy w końcu się zatrzymała, przeniósł się w jej pobliże, wciąż spacerowym tempem, nie zwracając na siebie niczyjej uwagi. Po chwili z odległości paru metrów mógł już zobaczyć stojącą u wylotu jakiejś wąskiej uliczki ciemnowłosą kobietę... I nie miał wątpliwości, że to właśnie od niej wyczuwał magię. Rozglądała się i jeszcze nie ruszała z miejsca, dzięki czemu miał czas, aby zmniejszyć dzielący ich dystans.
-Wie pani, w tym mieście wygodniej jest nie zwracać na siebie uwagi swoimi możliwościami- wspomniał na moment przed tym, nim zrównał się z nieznajomą. Mówił dość cicho, lecz nie na tyle, aby nie dosłyszała jego słów... Bo w końcu o to mu chodziło, żeby dobrze je zrozumiała. Proszę, taki był miły, że zaczął dawać darmowe rady.

Jednym z drobnych problemów wiążących się z przyjmowaniem cudzego wyglądu było to, że nowa twarz zazwyczaj w trochę inny sposób ukazywała mimikę, na skutek czego jej poszczególne wyrazy mogły nie dawać równie dobrego efektu - lub właśnie przeciwnie, prezentować się o wiele lepiej. Tak było i tym razem, a Loki dobrze zdawał sobie z tego sprawę; milsze rysy łagodziły jego ekspresję, przez co jego odpowiadający na powitanie kobiety uśmiech wcale nie wydawał się alarmujący czy podejrzany... Tylko pewnie wręcz przeciwnie.
Trickster nie mógłby tak naprawdę powiedzieć, że satysfakcję przyniosło mu wystraszenie - czy raczej, jak podejrzewał, prawdopodobnie po prostu zaskoczenie - ciemnowłosej, ale i tak odczuł lekkie ukłucie zadowolenia. Lubił wywoływać w ludziach reakcje... Nic dziwnego, że niegdyś pół pałacu miało dość jego psikusów. Od tego czasu dojrzał i wydoroślał, ale niektóre nawyki mu pozostały... A inne rozwinęły się w coś o wiele groźniejszego.
Nie zdziwiło go to, że nieznajoma udawała nieświadomą. Gdyby energia była słabsza, zapewne rozważyłby opcję, iż rzeczywiście nie zdawała sobie z niej sprawy... Ale w tym wypadku już w zasadzie nie widział takiej możliwości. Magia zawsze znajdowała jakieś ujście, w sposób kontrolowany albo i nie - przy czym ten ostatni zazwyczaj bywał dość niszczycielski, nieprzyjemny albo przynajmniej niewygodny. W skrócie, nawet jeżeli kobieta nie używała swojej mocy, to praktycznie musiała chociaż o niej wiedzieć.
Mimo to Loki nie zamierzał od razu na nią naciskać, więc początkowo tylko odchylił głowę na bok, a potem lekko do przodu, co wyglądało niemalże tak, jak gdyby jej przytakiwał... Ale nie do końca. Zamruczał przy tym w sposób, który również mógłby zostać uznany za potwierdzający - albo za pełen zastanowienia, jedno z dwojga. Oczywiście wszystko to czynił umyślnie, pozwalając, aby kobieta trochę się zestresowała i sama zaczęła rozważać swoją sytuację.
-W dalszej okolicy- przyznał krótko i gładko na jej pytanie, dotrzymując jej - powolnego - kroku. Nie planował wchodzić w szczegóły, bo przecież nie po to maskował swoje lokum każdą możliwą metodą, aby teraz zdradzić się z jego położeniem... Ale Manhattan był przecież na tyle duży, a jego odpowiedź tak nieprecyzyjna, że nie widział żadnego problemu w jej udzieleniu.
-Na terenie miasta mieszka lub przebywa przynajmniej kilka osób, które potrafią wykryć wyjątkowe talenty... I nie wszystkie z nich mają dobre zamiary. Niezależnie od tego, czy ma się coś do ukrycia czy nie, lepiej po prostu nie ściągać na siebie uwagi... Chyba że z rozmysłem szuka się wrażeń- dorzucił, uznawszy, że ta krótka chwila niepewności powinna być wystarczająca. Nawet nie patrzył przy tym na ciemnowłosą, tylko przed siebie, a zachowywał się zupełnie spokojnie... Jak gdyby rozmawiali o pogodzie. Skoro już o tym mowa, to właśnie takiego tonu używał.

Loki potrafił sprawiać wrażenie bycia u siebie nawet na terenie należącym do swojego największego wroga, a w dodatku w ostatnim czasie miał okazję na tyle dobrze zaznajomić się z okolicą, że teraz zachowywał się już właściwie jak każdy inny nowojorczyk... Chociaż nie, może nie do końca jak każdy, bo wielu z nich strasznie się dokądś spieszyło - więc wypadałoby raczej powiedzieć, że przypominał po prostu miejscowego na spacerze.
-Powiedzmy, że jestem dobrym Samarytaninem- odparł wciąż tym samym tonem głosu, czyli lekkim, uprzejmym i spokojnym, z rozmysłem odwołując się do poznanej niedawno historyjki, aby jeszcze bardziej podkreślić wrażenie, że pochodził stąd i oczywiście znał opowieści Midgardu, jakże by inaczej. Nie widział też powodu, aby ustosunkowywać się z osobna do wszystkich pomysłów kobiety, choć musiał przyznać, że miała niezłą wyobraźnię, skoro z krótkiej wymiany zdań zdążyła wyciągnąć aż tyle różnych wniosków.
Oczywiście on sam również mógł wynieść co nieco z jej reakcji, choć - w przeciwieństwie do niej - nie zamierzał jeszcze zdradzać się z większością swoich przemyśleń. Była podejrzliwa, obstawiała przede wszystkim negatywne - czy egoistyczne - możliwe powody jego działań, więc prawdopodobnie częściej ze strony innych istot spotykały ją złe rzeczy, przynajmniej ostatnio... Tyle że w tym świecie nie było to tak naprawdę nic dziwnego. Ludzie ciągle obracali się przeciwko sobie wzajemnie i robili sobie krzywdę... Jak w przypadku tej sytuacji z mutantami.
-Z tą różnicą, że - w przeciwieństwie do niego - ja pomagam tylko w takim zakresie, który mnie osobiście nie sprawi zbyt wielu kłopotów... A zwrócenie uwagi komuś, kto być może nie zdaje sobie sprawy z tego, na co się naraża, zajmuje mi na szczęście jedynie krótką chwilę, jest więc akceptowalne- rozwinął myśl, a przy ostatnim zdaniu do jego tonu głosu przesiąknęło jeszcze lekkie rozbawienie, rzecz jasna dokładnie wyliczone.
Początkowo Trickster zamierzał tylko dla rozrywki przyjrzeć się nowej czarodziejce w mieście, lecz teraz rozważał kilka opcji rozwinięcia tego spotkania. Oczywiście miło byłoby nastawić kobietę przeciwko paru osobom... Ot, tak dla zabawy. Może w przyszłości przyniosłoby to jakieś ciekawe efekty, na przykład doprowadziło do kłótni czy starcia w wykonaniu jej i któregoś z bohaterów? Loki brał też pod uwagę to, że nieznajoma mogła zaraz spróbować zaatakować jego samego i prawdę mówiąc nawet by mu się to spodobało. Miał już pomysł jak to wykorzystać. Wszystko zależało więc od dalszego rozwoju wydarzeń.

Kobieta mówiła sporo, płynnie zmieniała temat - i wciąż zaskakiwała Lokiego dziwnymi wnioskami, których źródła co prawda się domyślał, lecz sam najprawdopodobniej nie wyciągnąłby podobnych. Przywykł już do tego, że czarodziejki lubiły dźwięk własnego głosu, a także... Cóż, właściwie wszystko na swój temat, jak zdążył się nauczyć na przykładzie Amory i paru innych dam... Choć na ich tle wyróżniała się przynajmniej Frigga. Tak czy siak, ta najwyraźniej nie stanowiła podobnego jej wyjątku.
W związku z powyższym Trickster wiedział też jak powinien postępować. Większości wypowiedzi czarodziejek zazwyczaj nawet nie warto było komentować, bo na ogół kobiety te wypowiadały się przede wszystkim dla własnej przyjemności. Wystarczyło im na to pozwolić, a już stawały się szczęśliwsze. Inna sprawa, ze prawdopodobnie i tak nie udałoby mu się wciąć pomiędzy kolejne zdania - ale nie próbował tego zrobić, po prostu spokojnie czekając, aż ciemnowłosa skończy. Mimo to mężczyzna nie mógł powstrzymać się przed szerszym uśmiechem, gdy wspomniała o wywoływaniu strachu. Czemu? Bo powodów do niego było na tym świecie sporo... Ale skoro ich nie zauważała, to może nie powinien psuć jej przyszłej "zabawy"? Będzie mogła sama je odkryć.
W końcu jednak kobieta zamilkła i Loki dla pewności dał jej jeszcze kilka sekund na wypadek, gdyby miała zaraz zmienić zdanie i podjąć kolejny temat. Potrafił być bardzo cierpliwy, gdy na horyzoncie widział konkretny - i wart tego - cel, lecz... Wymagało to również zachowywania odpowiedniej równowagi ze znudzeniem, które potrafiło go dopaść z naprawdę bardzo różnych powodów. Teraz zaś w gruncie rzeczy z czystej ciekawości zabijał po prostu czas, nie dążył do niczego konkretnego, więc jego tolerancja na znużenie znajdowała się na wyjątkowo niskim poziomie.
-Podejrzewam, że bardzo prędko zorientuje się pani jak wiele jeszcze pani nie wie... Ale widzę, że nie potrzebuje pani pomocy. Powodzenia w odkrywaniu na własną rękę wszystkich tych ekscytujących niespodzianek- na koniec Trickster skłonił lekko głowę w ramach pożegnania, w dalszym ciągu uśmiechając się ze spokojem i lekkim rozbawieniem. Skoro nieznajoma nie planowała - lub nie potrafiła - się maskować, to w razie czego w przyszłości nie powinien mieć problemów z jej namierzeniem... Ot, tak tylko po to, aby sprawdzić, czy wpakowała się już w jakieś kłopoty.
Czym więc mógłby się zająć teraz? Może powinien sprawdzić jak miewał się Fenris... Prędzej czy później będzie musiał wprowadzić go w szczegóły swojego planu, przynajmniej na tyle, na ile będzie to konieczne. Z drugiej strony mogło to poczekać do końca spaceru, który Loki kontynuował, nie zmierzając jeszcze w żadnym konkretnym kierunku i licząc na to, że po drodze coś go zainteresuje.

[z/t]