Biblioteka

Imponujących rozmiarów pomieszczenie, w którym wiele zbiorów pamięta jeszcze czasy w których powstawała posiadłość rodu Xavierów. Biblioteka regularnie uzupełniana jest o nowo ukazujące się pozycje dzięki czemu jest w stanie zapewnić mieszkańcom zarówno pomoce naukowe jak i rozrywkę intelektualną nawet dla najbardziej wytrawnych czytelników. Do pomieszczenia przylega też drugie, które stanowi dużo skromniejszych rozmiarów archiwum.

W końcu Emma zwróciła się telepatycznie jednocześnie do Dust i Rockslide'a, przekazując obojgu wiadomość o tej samej treści.
"Skończyłyśmy z panną Morningstar. Możecie już po nią wrócić... Jeżeli chcecie, zabierzcie ze sobą Hisako."
Dla Santo to było wszystko, lecz w przypadku Soorayi wypowiedź płynnie ciągnęła się dalej - w taki sposób, jak gdyby wcale nie została urwana, czyli bez jakiejkolwiek pauzy pomiędzy poszczególnymi zdaniami.
"Alternatywnie możecie też od razu odesłać ją do Sofii, gdyż ona również powinna z nią porozmawiać... W tej samej sprawie co ty."

Z jednej strony Billy chyba z góry doskonale wiedział na co się pisał - bo w końcu sam chciał obejrzeć szkołę i usłyszeć coś więcej na jej temat, a przed chwilą wręcz o to poprosił. Ta część mu się podobała i to bardzo. Mimo to chłopak nie spodziewał się, że taka ilość informacji po prostu go przytłoczy... A jego przewodniczka zdecydowanie mówiła dużo i nie kryła się ze swoimi opiniami. Kaplan nie miał nic przeciwko szczerości, wprost przeciwnie, nawet ta nadmierna byłaby przecież lepsza od ukrywania przed nim czegoś być może istotnego, ale... Ale chyba po prostu nie wiedział jak na to teraz reagować. Z drugiej strony wolał to od konieczności wypowiadania się...
Jeszcze przed opuszczeniem pokoju zabaw nastolatek zdążył poznać - i na własne oczy zobaczyć - moce dziewczyny, wypadające raczej wśród tych rzadszych, a przynajmniej tak wynikało z jego osobistych badań. Chyba nie spotkał się jeszcze z wytwarzaniem pancerza, choć podejrzewał, że w gruncie rzeczy mogła to być po prostu forma manipulowania energią, co z kolei było już dość popularne.
Dalej Hisako zagadnęła o jego drużynę, co skomentował najpierw kiwnięciem głowy - bo tak, było ich więcej - a następnie wzruszeniem ramionami, gdyż nie miał pojęcia z czego dokładnie wzięły się moce niektórych koleżanek i kolegów. Kwestii Houston już więcej nie komentował, naprawdę nie chciał do niej wracać. Liczył na to, że choć na chwilę o niej zapomni, ale tak naprawdę szczerze w to wątpił... Chyba po prostu nie potrafiłby wyrzucić jej z głowy.
Na szczęście jego rówieśniczka zdawała się to akceptować i być może rozumieć, dlatego prędko skupiła się znów na oprowadzaniu go po budynku i opowiadaniu o Instytucie. Prawdę mówiąc Billy miał parę pytań, ale skoro Hisako i tak cały czas mówiła i przekazywała mu różne informacje, to nie chciał jej przerywać. W końcu tak czy siak ciągle się czegoś od niej dowiadywał, więc nie mógł narzekać. Najciekawszy temat zaczął się już po wyjściu z bawialni na korytarz, a Kaplan słuchał uważnie i z zainteresowaniem, starając się ignorować ciężar w klatce piersiowej, usilnie przypominający mu o Houston i o tym, że było źle, a on się bawił.
Hisako zaczęła od wytłumaczenia nazwy i przeznaczenia przybytku, choć prawdę mówiąc akurat tego Billy nie potrzebował. Po podobnym, lecz bardziej oszczędnym wyjaśnieniu ze strony Kitty domyślał się już z czym miał do czynienia, no i mimo wszystko było to dość oczywiste... Choć z drugiej strony pewnie jasne i konkretne potwierdzenie stanu rzeczy nie mogło zaszkodzić.
Kaplan nie zdążył zresztą w żaden sposób zareagować na tę część opowieści, gdyż w tym momencie rówieśniczka wprowadziła go już do następnego pomieszczenia, a mianowicie do biblioteki - wielkiej, dwupoziomowej i pełnej książek, których charakterystyczny zapach unosił się w powietrzu. Chłopak zadarł głowę do tyłu, aby potoczyć wzrokiem po sali, przy okazji odnotowując ozdoby przy suficie. Coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że Instytut znajdował się w jakimś odnowionym pałacyku.
Podczas gdy on przyglądał się otoczeniu, jego przewodniczka mówiła dalej, wspominając już o mocach, nauczycielach, przedmiotach... To brzmiało podobnie do sytuacji, w której jeszcze niedawno znajdował się pod okiem Tarczy. Zakwaterowanie w ośrodku treningowym, prywatne lekcje, ćwiczenia z mocami - i tak dalej. Mimo to Billy odnosił niejasne wrażenie, że tutaj to wszystko mogło wyglądać przyjemniej. Agenci nie należeli do najmilszych osób, bo w końcu wykonywali tylko zadania wyznaczone im przez organizację, a tutaj... No właśnie, o co dokładnie tutaj chodziło? O szkolenie przyszłych bohaterów, tak jak w przypadku projektu, którego parę miesięcy temu on sam był częścią?
Z tych rozmyślań wyrwało go w końcu skierowane do niego pytanie - znów dotyczące jego drużyny. Dopiero to sprawiło, że chłopak przestał obserwować pomieszczenie i skierował wzrok na Hisako. Nim zdążył dobrze zastanowić się nad odpowiedzią, ta jednak zmieniła już temat na lżejszy i przynajmniej w tym wypadku Kaplan nie potrzebował czasu do namysłu. Na jego ustach zawitał delikatny uśmiech, a że znajdowali się akurat przy stolikach, to ostrożnie ułożył dłoń na jednym z blatów, równocześnie wbijając w niego wzrok.
- Czytam sporo, ale raczej komiksy niż książki... Chyba że o bohaterach. Ostatnio wydają takich więcej. I... - zawahał się na moment, ale bardzo krótki, więc zabrzmiało to niemalże jak umyślna pauza, choć oczywiście nie taka była intencja nastolatka.
- I nie wiem czemu tutaj nie trafiliśmy, ale nie wszyscy z nas są mutantami. Niektórzy wcale nie mają mocy. Jak w ogóle zbieracie uczniów? Bo może po prostu z jakiegoś powodu nie udało się nas namierzyć albo coś takiego... Albo akurat mieliście wtedy przepełnienie, bo na przykład moje moce pojawiły się kilka miesięcy temu, używałem ich często, a na X-Men natknąłem się dopiero teraz i to praktycznie przypadkiem - zasugerował, po czym wzruszył lekko ramionami i znów rzucił okiem ku Hisako, chcąc ujrzeć jej reakcję na te wszystkie pomysły.

Billy nie poganiał swojej przewodniczki, gdy ta najwyraźniej zastanawiała się nad dobrą odpowiedzią na jego pytanie. Przeciwnie, chłopak czekał spokojnie i w milczeniu, pozwalając jej przemyśleć sprawę, a w dodatku nawet odwrócił od niej spojrzenie, aby nie czuła się przez nie popędzana i pod presją. Wzrok nastolatka znów skupił się na blacie stolika, który co prawda nie był zbyt interesujący, ale przynajmniej nie mógł odwzajemnić jego spojrzenia... A to już stanowiło naprawdę spory plus.
W końcu jednak - po krótkiej chwili - nastąpiło wyjaśnienie, które Kaplan podsumował powolnym pokiwaniem głową. Chyba nie mógł się dziwić temu, że uczniowie nie wiedzieli wszystkiego, w końcu dorośli lubili zostawiać takie sprawy dla siebie, ale z drugiej strony odrobinę zaskoczyło go, że sama Hisako zdawała się nie być tym zbytnio zainteresowana. On na jej miejscu pewnie starałby się wyszperać jakieś informacje, bo ciekawość nie dawałaby mu żyć. Przez wypytywaniem nauczycieli hamowałaby go pewnie tylko uprzejmość...
Mimo to telepaci byli rozsądnym rozwiązaniem tego problemu. Billy czasami żałował, że jako Young Avengers nie mieli żadnego w grupie, bo to bardzo, ale to bardzo ułatwiłoby im funkcjonowanie. Chłopak podejrzewał co prawda, że być może mógłby coś z tym zrobić... Ale jeszcze nie teraz, bo w końcu mieli ważniejsze rzeczy na głowie. Potem będą mogli trochę poeksperymentować.
Nim Kaplan zdążył zadać kolejne pytanie czy zasugerować inny temat - a miał na nie parę pomysłów, bo teraz, gdy zaczynał już czuć się lepiej, jego wewnętrzny fanboy coraz wyraźniej dochodził do głosu i łapał za stery - do dyskusji włączyły się następne osoby. Nastolatek nie widział w tym niczego złego, szczerze powiedziawszy nawet pasowało mu to, że uwaga nie będzie już skupiała się tylko i wyłącznie na nim, o ile oczywiście wszystkie trzy dziewczyny nie zdecydują się zainteresować właśnie nim i jego powodami do przebywania w Instytucie... Ale mimo to kolejni obcy w pobliżu wcale nie poprawiali jego pewności siebie.
Jedną z przybyłych dziewcząt, tę chyba parę lat od niego starszą, widział już wcześniej przelotem w hallu, czyli musiała za nimi podążyć... Co zresztą sama przyznała. W dodatku była w szkole nowa, jak twierdziła Hisako, a do tego wyglądała raczej przeciętnie i normalnie, nawet jeżeli w pewnym momencie Billy wyłapał z jej strony dość nietypowy gest... O który nie zamierzał jednak pytać. Chyba każdy miał jakieś swoje dziwactwa.
Druga nieznajoma najprawdopodobniej przebywała tutaj dłużej, nie tylko teraz w bibliotece, ale w ogóle w Instytucie, bo widocznie znała się z Hisako. Ona prezentowała się już o wiele bardziej intrygująco, a gdy się odezwała, po odruchowym wzdrygnięciu się z zaskoczenia Kaplan zadarł głowę, aby na nią spojrzeć... I na moment aż lekko rozchylił usta. Nie był pewien z czego składało się ciało dziewczyny lub czym było pokryte, obstawiał po prostu jakiś rodzaj metalu, ale wiedział jedno: wyglądało to ślicznie i nietypowo. Jeżeli miała tak na stałe, rodziło to pewnie trochę problemów, ale mimo wszystko... Sam efekt wydawał się niesamowity.
Nie chcąc się gapić, by - Cessily czy też Cess, jak ujęła to po chwili Hisako - nie poczuła się nieswojo i niekomfortowo, Billy dość szybko przeniósł wzrok z powrotem na swoją przewodnik, która i tak kontynuowała już opowieść, obecnie tłumacząc dziewczętom to, co je ominęło... A także to, co planowała dalej.
- Jestem za. I... Miło was obie poznać. Możecie mi też mówić Billy, jeśli Wiccan wam nie pasuje - zgodził się na sugestię Azjatki, znów przywołując na usta lekki uśmiech, aby posłać go najpierw jednej, a potem drugiej rówieśniczce... Chociaż zgoda, ta dziewczyna, której imienia jeszcze nie poznał chyba naprawdę była od niego trochę starsza, więc być może ten termin nie do końca do niej pasował, ale póki co i tak zamierzał ją tak traktować w myślach.
Nastolatek czekał tylko na decyzję pozostałych oraz na znak, że nadszedł już czas, aby skierować się do wyjścia. Nie zamierzał się wyrywać i jako pierwszy ruszać ku drzwiom, wolał podążać za Hisako, kiedy ta obwieszczała przemieszczanie się. Koniec końców był przecież jedynie oprowadzanym gościem, więc nawet nie znał rozkładu pomieszczeń w budynku.

Z/t, jeżeli wszyscy wychodzimy. Za Melyonem też.