Laboratorium Hanka McCoya

Rictor nigdy nie należał do przesadnych optymistów. Nikt by mu tego nie zarzucił. Jego poglądy na ogół mieściły się gdzieś pomiędzy realizmem i pesymizmem, co na dłuższą metę potrafiło być męczące - zarówno dla niego samego, jak i dla jego otoczenia - lecz z drugiej strony przynajmniej przydawało się w jego zawodzie... Poprzednim i obecnym. W końcu spodziewając się najgorszego można było to "najgorsze" przewidzieć i spróbować się na nie przygotować.
Teraz też nie oczekiwał ogromnych zmian, tak dla X-Factor, jak i dla mutantów ogółem... Choć - gdyby miał zgadywać - obstawiałby pewnie, iż ich agencja tak czy siak miała większe szanse na poprawę sytuacji. Jasne, opinie dotyczące wszystkich osób z mocami wciąż na nią wpływały, lecz jawność i otwartość przynosiły zaskakujące korzyści. Łatwiej było bronić swojego dobrego imienia jako biznes - mogący w ostateczności wytoczyć komuś sprawę o zniesławienie lub coś podobnego - niż jako niezorganizowany procent... Ba, może i promil społeczeństwa, wśród którego na dodatek rzeczywiście występowały problematyczne jednostki.
- Byłoby miło, ale gesty władzy i oficjalna ochrona mogą aż tak dużo nie zmienić. Wszystkie rasy czy religie niby mają w tym kraju te same prawa, a w praktyce z tolerancją bywa różnie... A do siebie wzajemnie mogły się przyzwyczajać od stuleci, jeżeli nie dłużej. Więc i dla nas tego czasu pewnie potrzeba będzie sporo - ocenił, wzruszając ramionami, kiedy dotarli już do windy. Gdyby nie to, że okres użalania się nad sobą zostawił w większości w tyle, prawdopodobnie bardziej by się teraz martwił. Osobiście zaliczał się przecież do tak wielu mniejszości i niemile widzianych grup, że aż szkoda by je było wymieniać - ale tak czy siak wiedział, że miał w tym wszystkim szczęście. Jego mutacja nie była widoczna z zewnątrz, pomimo pochodzenia nie przypominał tak naprawdę Latynosa - idąc ulicą wyglądał w zasadzie jak przeciętny obywatel, który w nikim raczej nie wzbudzał silnych emocji. Z jednej strony brak naprzykrzających mu się kretynów był przyjemny - z drugiej jednak nie czuł potrzeby ukrywania się z czymkolwiek na siłę.
Podróż w dół potrwała tylko chwilę i w związku z tym już wkrótce potem cała trójka mogła wkroczyć do odpowiedniego laboratorium. Ric nieszczególnie znał się na naukach ścisłych, zwłaszcza na tak zaawansowanym poziomie, więc większość całego tego sprzętu dużo mu nie mówiła. Jego spojrzenie szybko zjechało natomiast ku właścicielowi tej pracowni - co było o tyle łatwe, że ruch naturalnie przyciągał wzrok... No i pewnie plama niebieskiego futra też z tym pomogła.
- Ciekawa lektura? - spytał zamiast powitania, chociaż właśnie takim tonem, jak gdyby je wypowiadał, jednocześnie zatrzymując się bliżej środka pomieszczenia i odruchowo krzyżując ramiona na klatce piersiowej. Przejście od razu do rzeczy byłoby przesadą nawet jak na niego - bo w końcu korzystali po prostu z dobrej woli Hanka, który nic z niesienia im pomocy nie miał - dlatego zaczął jedynie od zwrócenia na siebie jego uwagi.