Mieszkanie Pedro Alcarón'a

Jest to małe mieszkanie w Harlemie. Znajduje się w jednej z kamienic. Urządzone jest skromnie - kanapa, łóżko, telewizor, stół lekarski. Kuchnia oddzielona jest barem, w niej jest stół, trzy krzesła, lodówka i ekspres do kawy. Można to znaleźć schowane leki, bandaże i takie tam.

Dzień w dzielnicy był dla Pedro ciężki - zarówno jak i noc. Nie mógł wyjść nawet do sklepu po mleko, bo zaraz zwracano na niego uwagę i to nie w dobrym tego słowa znaczeniu. Do tego ryzykował dostanie noża pod żebro, albo postrzału. Dzielnica była niebezpieczna, jednak mieszkał na razie tutaj. Wolał jednak Portugalię. Może nie było tam specjalnie bezpiecznie, jednak za jego kolor skóry i odmienność nikt nie chciał go zabić. Europa była jednak bardziej tolerancyjna.
Pedro rozmyślał stojąc przy oknie i popijając kawę. Widział z niego nie raz, jak kradną tu samochody, czy biją ludzi. Ale co on mógł? Mógł jedynie odstraszać przestępców i nic więcej, a później łatał rannych. Swoją drogą część sąsiadów go chyba lubiła. Może temu, że pomógł kilku osobom. Ze społecznością mutantów w okolicy też się znał. Ogólnie ta Ameryka go wkurzała, albo chcieli go zabić za odmienność, albo litowali się i mówili jaki to nie jest poszkodowany przez swoją inność. Dobrze, że jeszcze nie za dobrze mówił po angielsku i średnio rozumiał co i jak. Dziwna ta Ameryka. Cóż, musiał czekać do wieczora. Może zjawi się u jego drzwi ktoś potrzebujący pomocy? W końcu był znany w niektórych kręgach i wiedziano, że w razie ran można zjawić się u niego.

Do jego uszu już jakiś czas temu dotarła wiadomość o nieznajomym, który pomagał mutantom i ludziom. Jego moce i wygląd jednakże sprawiały, że mężczyzna napotykał niechęć i prześladowania. Tak... Kurt coś o tym wiedział, w końcu wyglądał względem wielu jak diabeł i wrogości ze strony ludzi doświadczał od dzieciństwa. Szczęśliwie poznał Profesora i Xmenów, wśród których odnalazł swoje miejsce, miał dom i rodzinę, którą byli dla niego wszyscy mieszkańcy Instytutu, z którymi bardzo mocno się zżył. Wagner jednak nie do końca pogodził się ze swoim wyglądem i raczej niechętnie pokazywał się w mieście.  
Tym razem jednak postanowił zrobić wyjątek i opuścił Instytut, informując wcześniej kilka osób, że niedługo wróci. Kto wie, może nie wróci sam? Nie zastanawiał się nad tym jednak bo zajęty był teleportacją do miasta, a później przemykaniem się uliczkami, szukając właściwego adresu. W końcu nie chciał iść w środku dnia główną ulicą. Narobiłby tylko niechcianego szumu. Wreszcie trafił kamienicę, która pasowała do usłyszanych wcześniej opisów. Wszedł do środka i rozpoczął poszukiwania właściwych drzwi.
To chyba te
Powiedział sam do siebie w myślach i zaczął pukać.

Słysząc pukanie do drzwi, Pedro lekko się wzdrygnął. Kolejny ranny mutant, czy raczej tutejsi narkomani? Podszedł do drzwi i zerknął przez wizjer zerkając na gościa. Zobaczył tam osobę... odbiegającą od normy pod względem wyglądu. Kogoś podobnego do niego. Osobnik wyglądał jak demon, niebieska skóra i ogon. Cóż, on też nie był "normalny".
- Kto tam? - powiedział z nieukrywanym wyraźnym portugalskim akcentem.
Mogło to być dziwne, ale wolał zawsze zachowywać maksymalną ostrożność.
- Nikt Cię nie śledził? - zapytał i po cichu otworzył zamek przy drzwiach. Ciekawiło go, kto i czemu do niego przyszedł. Gdyby okazał się on osobą wrogą wobec niego niego, Pedro go odstraszy, to umiał robić