Warsztat Starka

To tutaj dzieje się cała "magia" technologii Starka - ostatnio, oczywiście, technologii dotyczącej Iron Mana. Jest to warsztat na jego prywatne projekty, na zdjęciach w wersji jeszcze niewypakowanej. Obecnie znajdują się tu również inne maszyny i urządzenia, ale także i miejsce, w którym Tony może schować różne narzędzia - te proste jak śrubokręt, ale i bardziej skomplikowane. Panele na suficie są tak skonstruowane, aby współpracowały z panelami w podłodze i mogły tworzyć hologramy oraz ekrany.

Tony nie podleciał do maszyny na tarasie wieży, aby go rozebrała ze zbroi. Wiedział, że często na Avengers Tower skierowane są aparaty i kamery, a jeszcze nie powiedział Pepper, co się w ogóle z nim stało, więc nie chciał, aby dowiedziała się z mediów. Wszedł do środka tym samym wejściem, ale nadal w zbroi. Od razu skierował się do warsztatu.

Był wypoczęty i rozluźniony. Zawsze po orgazmie mu się lepiej myśli, a tym razem był po kilku na raz, pod rząd, więc spodziewał się naprawdę wielu sukcesów.

- JARVIS, pilnuj sytuację - rozkazał, pozwalając botom rozebrać go ze zbroi. Wiedział, że nie przyda się teraz na pustyni, ale miał nadzieję, że pozostali dadzą sobie radę bez niego. On musiał się zająć ogarnięciem siebie i zbroi. Aby mógł jak najszybciej przyjść na ratunek. - JARVIS, nowy Mark. Tym razem bez numeru. Nazwij go "Rescue".

Szczerze mówiąc, Stark nie został powiadomiony. No, JARVIS próbował, ale w międzyczasie DUM-E najechał mu na stopę i podarł spodnie, rozrywając je i Tony został w samych bokserkach oraz złości, którą skierował na bota. O dziwo nie był zły za całą sytuację, jaka się działa jego ciału - bardziej patrzył na to jak na możliwość nauki.

Nie wiedział o przybyciu Carol, ale usłyszał ją, kiedy wchodziła. Ledwo co zdążył złapać bokserki, aby poprawić je i podciągnąć. Wyprostował się i spojrzał na Carol.

- Cześć, Carol - powiedział. Zdmuchnął kosmyk włosów z twarzy. - Nie miałabyś jakichś ubrań dla mnie? Bo zapomniałem JARVIS-owi powiedzieć. JARVIS, załatw mi ubrania.

- Oczywiście, Sir - odpowiedział JARVIS, a Tony wyszczerzył się i patrzył na Carol. Miał tylko nadzieję, że nie zareaguje ona... przemocą. Może pomyśli, że Tony tak naprawdę jest kobietą, którą sprowadził sobie na noc i zapomniał wypuścić? Heh. Zobaczymy.

- Tsk - spojrzał po sobie - Nie sądzę, nie, bardziej gustuje w wysokich blondynkach - powiedział, puszczając jej oczko. Wygładził przód koszulki, mimo że to nic nie dało, bo była wygnieciona od zbroi.

Odgarnął włosy z twarzy, jakby chciał zrobić kitkę, ale nie miał żadnej gumki, więc i tak opadły. Westchnął i zostawił je, znowu zwracając się do Carol.

- W czym mogę ci pomóc? - zapytał, podchodząc do warsztatu, o który oparł się biodrami. Skrzyżował ręce na piersi i przyjrzał się jej, ale nie zauważył, że trzymała coś w dłoniach.

- Ubrania zostały zamówione, Sir, dotrą najprędzej jutro rano - poinformował JARVIS, na co Tony westchnął.

- Gdybym mógł pożyczyć coś zdatnego do noszenia do jutra, byłbym wdzięczny - powiedział do niej i przesunął po niej wzrokiem. - Chociaż nie wiem, czy cokolwiek twojego będzie na mnie leżeć równie dobrze, co na tobie.

Poczuł się dziwnie otoczony przez nią, mimo że stała obok. Ale stracił swoją, hm, masę, jaką dawało mu męskie ciało - mimo że nawet w nim, bez zbroi, był słabszy niż Carol.

- Coś innego mam, a jakże - odpowiedział, odsuwając się i kucając przed szufladami, aby wygrzebać z nich komunikator. - Będę musiał dostroić do odpowiednich częstotliwości, ale nie powinno to zająć zbyt dużo czasu. - Następnie zaczął jej streszczać, co się stało; nie wiadomo konkretnie, jak to się stało, ale sprawdzili go Bruce i Sue Storm, a wyniki ich badań pokazały mu, że sam musi znaleźć rozwiązanie. Nie powiedział, że miał już coś w głowie, bo wolał nie zapeszać. Jeszcze nie.

Pokiwał głową, grzebiąc w komunikatorze.

- Żadnych konferencji i spotkań, JARVIS już wszystko poprzesuwał. Więc gdybyś mogła się podzielić, byłbym wdzięczny. - Skupił się na pracy, zbierając myśli, co też powiedzieć Carol o swojej sytuacji, tak, aby zrozumiała. - Pewnie słyszałaś nie raz o teorii równoległych rzeczywistości, prawda? Więc zakładając, że jest ona prawdziwa, w jednej z tych rzeczywistości wyglądam w ten sposób. Dlatego czuję się obco w tym ciele, ale mimo wszystko tak, jakby było moje. Dzięki Sue wiem, że nie nastąpiła międzywymiarowa zamiana ciał, tylko, hm. Światło, które wyświetla moją osobę, zostało zmienione tak, że nie odbijam się jako Tony Stark, a... jego damska wersja. - Miał nadzieję, że co nieco Carol rozjaśnił, żeby nie musiała spędzać nocy na zamartwianie się o niego. Lub przez ciekawość.

Wasp praktycznie straciła czucie w skrzydłach od całego tego zamieszania. Warcząc cicho wpadła niczym burza do wierzy i niewiele myśląc wpadła do laboratorium Starka. Na chwilę przystanęła by odpocząć, przy okazji wracając do swej dużej wersji. Oparła dłonie na kolanach i pochyliła się oddychając głośno.
-Dostałam... wezwanie... święty,mocny muszę poćwiczyć latanie na czas. Dajcie mi chwilę.-sapnęła wyciągając zmiętoloną chusteczkę i ocierając twarz, a dopiero po chwili unosząc wzrok. Podeszła do nich starając się uśmiechnąć choć widać było, że jest zaniepokojona.

- Nawet nie czekam, aż minie, sam muszę się tym zająć, bo już trochę czasu minęło - burknął, wzdychając. Spojrzał na Carol, która przysiadła sobie na blacie i posłał jej lekki uśmiech. Otworzył usta, jakby chciał dodać coś jeszcze, ale przerwały mu komunikatory i JARVIS.

Uniósł brew, kiedy do warsztatu wpadła Wasp, kompletnie nie reagując na to, że Tony zmienił płeć. Może to jeszcze do niej nie dotarło. Pokiwał głową, kiedy Carol kazała JARVIS-owi przyjąć połączenie - ale mógł się założyć, że chodzi o to samo, co uruchomiło alarm w Baxter Building.

- Witam, agentko Hill, czy chciałabyś opowiedzieć nam o tym, co się dzieje na pewnej pustyni? - zapytał, nie czekając, aż Hill się odezwie. Potem przechylił głowę i dodał: - Z tej strony Tony. W nieco zmienionym ciele.

Cóż, wiadomość, że znów będzie trzeba gdzieś lecieć nie napawała optymizmem.
-No świetnie.- mruknęła jednak tylko, zastanawiając się kto był na tyle potężny by wszystko rozwalić. Po namyśle stwierdziła, że jest zaskakująco dużo osób, które by były do tego zdolne. Szybko opuściła pomieszczenie, nawet zapominając się pożegnać.
[z/t]

Tony uśmiechał się kącikiem ust, ale musiał przyznać, że były pilniejsze sprawy, niż zmiana jego płci - chociaż nie były ani dziwniejsze, ani bardziej spektakularne. Machnął ręką na uciekającą Wasp, a na Carol nie spojrzał, bo zdawało mu się, że lepiej szybko załatwić sprawę z Marią, aby Carol też wiedziała, jaki jest jego obecny status.

- Nie da rady, Hill - powiedział, ciągnąc się za włosy. - No, Carol może lecieć, ale ja jestem uziemiony. Muszę wykonać całkiem nową zbroję do tego ciała, a także dodać zabezpieczenia przed drobinkami piasku, co zajmie przynajmniej sześć godzin. Musicie sobie poradzić beze mnie - sprecyzował, zerkając na obliczenia JARVIS-a toczące się na jednym z monitorów.

- Obronić zbroję przed wodą to pikuś, ale drobinki piasku potrafią zetrzeć zębate czy inne elementy, które trudno potem wymienić - wyjaśnił Carol, już otwierając nowe pliki i zbierając wszystkie dane, jakie mógł, aby zbroja nadawała się i na wszystkie misje, i na jego nowe ciało. - Dzięki! - rzucił za nią, kiedy dała mu wolność do poruszania się w jej pokoju.

Napisał rozkaz i wiedział, że JARVIS zlokalizuje u Carol coś dla niego, a roboty przyniosą mu do warsztatu. Teraz zajął się zbroją i komunikatorem.

Praca nad zbroją przebiegała bardzo pomyślnie. Udało mu się przebrać w ubrania Carol, kiedy JARVIS wyliczał odpowiednie obliczenia, więc mógł sobie pozwolić na odejście nad chwilę od warsztatu - i jaka to była ulga, mieć na sobie ubrania, które były do niego (w miarę) dopasowane! Kiedy zaczynał czuć się senny, zdecydował, że 'jeszcze trochę i zrobi sobie kawę'. Do tego 'jeszcze trochę' nie doszło, bo zasnął, ale zaraz szybko się ocknął... jednak wydawało się, że nie był u siebie.

Scratch that, na pewno nie był u siebie. Na dodatek mentalnie nieco się zmieszał, bo chwilę temu był a) kobietą i b) w warsztacie, a teraz był a) mężczyzną i b) poza warsztatem. Nie wiedział, jak to ugryźć, nie wiedział, co się dzieje... aż kobieta zaczęła mówić. Nie przyznałby się do tego przed nikim, ale na początku kompletnie nie zauważył, że nie jest sam, tak bardzo skupił się na swoim ciele i położeniu.

- Zaraz, zaraz - odezwał się, kiedy Urania skończyła mówić. Potarł skronie palcami i westchnął trzy razy głęboko. - Mówi mi pani, że magia. I wybrała pani mnie. M-n-i-e. Nie wiem, czy to było dobre posunięcie. Z drugiej strony to sen, więc albo to ciało ma dziwne sny przez zmiany hormonalne i chromosomowe, albo... nie wiem. Nie jadłem długo, może przez to. Może coś w Baxter Building było... - dumał na głos, ale już nie spuszczał kobiety z oczu. Nie zachęcił jej do mówienia dalej, ale i nie zniechęcił. Chciał usłyszeć, co też ma ona do powiedzenia, ale nie chciał wydawać się zniecierpliwiony i nadto zaciekawiony.