Rozkopany plac

Rocket coraz mocniej zaciskał zęby. Komunikacja werbalna z systemem operacyjnym statku zaczynała potężnie działać mu na nerwy. Obawiał się że jeszcze kilka poleceń i uczy zaczną mu krwawić. Skan systemów wyszedł jednak pomyślnie i napawał optymizmem. Po pewnym czasie udało się też nawet zidentyfikować ich zgubę, nawet jeśli nie wiedzieli czym dokładnie była.
Najpierw na próbę zaryzykował włączenie oświetlenia pojazdu, żeby już nie musieli świecić sobie latarkami. Chciał zobaczyć czy komendy wykonawcze również mogą być obsługiwane werbalnie. Równie dobrze mogła to być tylko diagnostyka, oraz przeglądanie baz danych.
Jeśli zaś o bazach danych mowa, to nie zrażając się przeciwnościami, Rocket spróbował jakoś skopiować ciąg dźwięków prawdopodobnie opisujący stwora ze słoja. Następnie jeszcze raz przeszukał bazę danych pod kątem tego „Piskorza”, jak zaczął o nim myśleć pod wpływem denerwujących go dźwięków dialektu.
Po dłuższej chwili nie wytrzymał i zaczął przetrzepywać opcje statku w poszukiwaniu zmiany języka na jakiś ogólnie znany w galaktyce, a nie brzmiący jak wagon pełen drapaków do tablic podskakujący na wybojach.
Tymczasem zainteresowany pojawieniem się oświetlenia Groot, wrócił do przeszukiwania statku. Tak jak pozostali przetrzepywał wszystkie zakamarki, tylko nie szukał ich ukrytego przeciwnika, tylko małego zwierzątka, o którym wszyscy zdawali się do tej pory zapomnieć. Groot nie mógł oprzeć się wrażeniu, że stworek usłyszał strzały i śmiertelnie się przestraszył. Teraz czaił się pewnie w jakimś kącie trzęsąc ze strachu i wymagając otuchy.
Groot akurat wchodził do pomieszczenia, gdy Quill strącił dziwny przedmiot na podłogę. Od razu przykuł on uwagę kolosa.
-Jestem Groot? – zapytał Groot Starlorda, wskazując palcem na dziwny przedmiot.

No dobra Peter nie do końca był przekonany czy wracanie na statek to dobry pomysł, nie wiedział, czy to coś tam wróciło, a jeśli tam to w sumie... może nawet dobrze. Może go zamrozić jak sopla. Jednak gdy byli na miejscu jego nie zobaczył, a mimo to broń miał w pogotowiu. Wszedł na pokład z pomocą Groota, a wtedy pozostało mu zwiedzanie statku po raz kolejny. Tym razem starał się szukać dokładniej starając się niczego nie pominąć. Oczywiście w trakcie rozglądania się Peter zahaczył coś i po chwili to coś spadło na ziemię. Spojrzał na ziemię w poszukiwaniu rzeczy. Wyglądało jak pudełko, takie wiecie całkiem niegroźne. Schylił się i podniósł je powoli zastanawiając się do czego może służyć. Gdy wszedł Groot Peter wycelował w jego kierunku broń lecz widzac towarzysza opuścił go. Pokręcił głową gd ten wskazał palcem na urządzenie.
-Nie wiem co to. Może lepiej spytam Rocketa nim znowu coś... pójdzie nie tak - Już miał zamiar powiedzieć, że "zepsuje", ale lepiej byłoby gdyby nie mówił tego na głos. Dlatego, zamiast majstrować przy tym, skierował swoje nogi w stronę szopa.
-Hej Rocket gdzie jesteś? Znalazłem coś, tylko nie wiem... co to - dodał po chwili. Jeżeli udało mu się znaleźć towarzysza na statku to wręczył mu sześciokąt z nadzieją, że on wie co to. Normalnie pewnie by nawciskał wszystkie guziki i sprawdził co to, ale... Tym razem jednak się powstrzyma od takich wybryków.

Rocket odetchnął z ulgą gdy udało mu się przestawić język. Nie był wielkim poliglotą, ale z języka Shi’Ar znał nawet całkiem sporo. Nie mówiąc już o dostępności tłumaczy i bolących uszach. Nie pozbywał się jeszcze jednak tłumacza piszczałek, bo przyda się on w odcyfrowywaniu nieprzetłumaczalnych części interfejsu.
Zdecydował się kontynuować obydwa swoje dotychczasowe tropy. Po ogólnym sprawdzeniu systemów zbadał gotowość do ewentualnego startu. Spróbował wyciągnąć z bazy również parametry samego statku, żeby sprawdzić czy ma on szansę wydostać się z gleby o własnych siłach. Swoją drogą ciekawiło go jakim cudem pojazd znalazł się tak głęboko pod ziemią. Nic tutaj nie wyglądało na aż takie stare aby zakopał się w sposób naturalny. Aby rozwiać swoje wątpliwości wygrzebał z rejestrów jeszcze datę ostatniego lądowania, oraz cel ostatniej misji, czy też przelotu. Liczył że dzięki temu dowie się czy lądowanie było awaryjne i kiedy się wydarzyło.
Język techniczny był jednak rzeczą łatwą w przeciwieństwie do nazw własnych. Wielką bazę danych na temat Piskorza należało przefiltrować, inaczej Rocket dwa dni będzie tu siedział przeglądając wyniki. Po chwili namysłu do wyszukiwania dodał frazy „baza” „historia” „cel” i „zalecenia”, sprawdzając je w różnorodnych kombinacjach. Na koniec usunął wszystkie filtry i sprawdził jeszcze raz wynik wyszukiwania dla najnowszych wpisów, żeby sprawdzić czy wpisy raportów  „Podtrzymywanie życia w komorze stabilne” nie zamieniają się powoli w „Stwór uwalnia się na wolność aby nas wszystkich pożreć.”
W końcu dołączył do niego Peter, niosąc w ręku niepozorne urządzenie. Nauczony doświadczeniem Rocket przerwał wszystko robił i poświęcił mu sto procent uwagi. Jak znał życie, to jego przyjaciel trzymał właśnie generator antymaterii, działo międzywymiarowe, albo destabilizator molekularny, lub klucz do skarbca wszechświata. Może nawet prototyp ultimate nullifier’a. Często zdarzało się na dodatek że owej rzeczy poszukuje bardzo potężny baron, generał, demon, czy nawet półbóg. Dziwnym trafem nic o mniejszym znaczeniu nigdy nie trafiało do jakże odpowiedzialnych rąk jego przyjaciela.
Rocket delikatnie obejrzał znalezisko w łapkach. Jeśli ta cywilizacja miała kontakt z Shi’ar, to może uda mu się skojarzyć przedmiot z konkretnymi rozwiązaniami ich technologii. Ostatecznie musiałby to rozebrać żeby zobaczyć jak działa. Nie musiał go jednak rozbierać, żeby zobaczyć co robi. – I jeszcze nie wciskałeś wszystkich przycisków celując w przypadkowe obiekty? – zapytał szczerze zdziwiony. Było to niepodobne do Petera. Czyżby w końcu dorastał? – Moim okiem nie wygląda to jak broń. Za mało zabezpieczeń. To raczej jakieś narzędzie. Może jakiś skaner? Pilot do statku? Chyba jest w miarę bezpieczne. Może sprawdź tym komorę po tym stworze. Czegoś się może dowiemy.

-Szkoda by mi było tego cudeńka, z resztą jeżeli miałoby wybuchnąć to byłaby moja wina - rzekł przewracając oczami. Mówiąc "cudeńko" miał na myśli oczywiście statek, byłoby szkoda go zniszczyć. Gdy wziął pudełko od szopa skierował swoje nogi do wyjścia, zeskoczył na ziemie. Dla bezpieczeństwa stanął jakieś pięć metrów od statku. Stanął przodem do statku i zaczął robić to co planował od początku. Zaczął wciskać jeden przycisk za drugim patrząc na efekty jakie uzyska, nie żeby coś, ale przednio się przy tym bawił. Może nic nie wybuchnie? Byłoby fantastycznie.

Rocket pośpiesznie wertował wpisy z gatunku „Jak robią to glutobestie”, aby w zbiorze tych informacji znaleźć cokolwiek mogącego przyczynić się do poprawy ich sytuacji. Przynajmniej pokrzepił go fakt że nie tylko on uważał Ziemię za „pozbawioną inteligentnych form życia”.
Kolejne wpisy okazały się już minimalnie ciekawsze. Wcześniej zastanawiał się czy zimno podtrzymuje życie stwora, czy go hibernuje, a tu okazuje się że praktycznie jedno i drugie. Z pewnością była to informacja, którą można byłoby zastosować. Zastanawiającym było jednak czemu stwór przybył na dźwięk głosu swoich oprawców. Może tak naprawdę był udomowiony? Może był to przypadek?
Musiał przyznać że poznając sekrety systemów statku czuł się jak ryba w wodzie. Żałował że więcej misji nie sprowadzało się do regenerowania opuszczonych statków kosmicznych. Z drugiej strony nie miał też nic przeciw nieustannym strzelaninom, z których składały się ich zwyczajowe wypady.
Odruchowo rozejrzał się po pomieszczeniu. Gdyby zginął bo zapatrzył się w ekran komputerowy stałby się pośmiewiskiem strażników na długie miesiące. No i stał by się też martwy rzecz jasna, co też nie brzmiało szczególnie przyjemne. Szansa na to że potwór przemknął miedzy Quillem i Grootem była niewielka, ale zawsze istniała. Zaraz jednak wrócił do terminalu.
Interesowało go czy jeśli był to statek poświęcony misji odnowienia populacji tych stworzeń, to czy znajdowały się na jego pokładzie jakieś specjalne systemy od kontrolowania jej. Cokolwiek typu skanera obecności bardzo by się przydało.
Do tego sprawdził dodatkowe szczegóły dotyczące ostatniego lądowania, skoro już namierzył wzmiankę o nim w dzienniku. To mogło rzucić trochę światła na celowość (albo jej brak) lądowania. Interesowało go też czy cała ta ziemia na statku była efektem celowego działania, czasu, czy zwykłego wbicia się w powierzchnię, na co jednak nic nie wskazywało. Być może statek miał tak zaawansowane systemy kamuflażu że w ograniczonym stopniu terraformował teren wokoło siebie? Sprawdziłby też czy datę lądowania można konwertować na kalendarz Shi’ar. Jeśli nie było to możliwe sprawdziłby ile czasu w ich systemie minęło od ponownego postawienia systemów przez Rocketa. Następnie spróbowałby zobaczyć jaka wielokrotność tego czasu minęła od lądowania. Było to działanie na okrętkę, ale mogło dać jakiś rezultat.
W czasie gdy Rocket bawił się przed monitorem, Groot z gasnącą nadzieją poszukiwał małego stworka. Przetrząsnął już niemal każdy kąt, jednak nigdzie nie było po nim śladu. Ze smutkiem pomyślał że dołączy do któregoś z towarzyszy. Jako że Rocket wydawał się nieobecny, wyszedł przed statek zobaczyć co robi Quill. Trafił akurat w momencie gdy Peter bawił się swoim znaleziskiem. Gdy patrzył na dziwne nagranie samego siebie sprzed kilku chwil nie krył zadowolenia. Wyglądał jak małe dziecko rozpoznające się w lustrze. Spróbował dotknąć hologramu, ale prawdopodobnie jego ręka nie napotkała oporu.
-Jestem Groot! – zawołał radośnie Groot do Petera wskazując wnętrze statku. To urządzenie mogłoby pomóc im odnaleźć jego małego przyjaciela. Mogło też oczywiście rzucić więcej światła na warunki wydostania się stwora. Niezależnie od tego co z tego zdania zrozumiał Peter, Groot gorączkowo gestykulując zachęcał go do użycia urządzenia do pomocy im w obecnej sytuacji.
Kilkanaście minut później dołączył do nich Rocket.
-Mam coś! Ten stwór lubi zimno. Do tego stopnia że uspokaja go ono i hibernuje. Jestem za tym żeby zamienić pieczarę na zewnątrz w lodówkę. Co wy na to?
Mówiąc to, znacząco skinął głową w stronę elemental gunów Petera.

Peter nie sądził aby to coś miało wybuchnąć mu w dłoniach. Było za małe, a w dodatku te przyciski nie wyglądały na takie, które miały komuś zrobić krzywdę, przekonał się o tym po wciśnięciu pierwszego przycisku, który był odpowiedzialny za oświetlenie statku. Czyli to coś w rodzaju pilota? W sumie nie do końca był do tego przekonany. Jednak kolejne przyciski potwierdziły go w przekonaniu, że to nie tylko gadżet odpowiedzialny za światło, ale i za nagrywanie. Prawdopodobnie nagrywał to co działo się dookoła statku, a dzięki temu w prosty sposób mogli to zobaczyć. Quil chwilę majstrował przy urządzeniu, aby ustawić go na nagrywanie ciągłe w czasie rzeczywistym, być może znajdzie sposób aby nagrać tego stwora albo po prostu będzie miał z tego dobrą zabawkę na dłuższy okres czasu. Gdy Rocket do nich dołączył i usłyszał, że nasz koleżka lubi zimno, aż mu się oczy zaświeciły z wrażenia.
-No no to czas nieco ochłodzić atmosferę! - rzekła wyszczerzony od ucha do ucha. -A i Twojego kolegę też znajdziemy, jak złapiemy tego cholernego potwora  - dodał po chwili do Groota wiedząc, że ten się martwił o tego małego cosia co tu biegał, ale się zgubił. A, że Peter nie znał jego imienia to nazwanie go stworkiem nie było złą decyzją.
Ustawił Element Guna na lód o takiej temperaturze, że po zetknięciu się z ziemią od razu na ziemi pojawia się krystaliczny lód, nie twierdził, że będzie idealnie płaski, jednak zrobi co może. Po aktywacji broni Peter skupił sie na tworzeniu lodu wokół całej trójki oraz tak wielki obszar jak tylko się dało, jego lód jednak nie dotykał statku ani innych rzeczy ważniejszych, które są bliskie dla szopa bądź dla niego. I jeżeli w pobliżu jest stworek ktosia, przyjaciel Groota to też się postara go nie zamrozić, no, chyba że sam szybciej ucieknie z powodu chłodu, jaki tu nastał. Po paru chwilach w trakcie wydechu zaczęła się pojawiać chmura lodowatego powietrza oznaczająca, że Peter wykonał swoją robotę.

-Ty no dobra zamroziłem ziemię, ale tego stwora nie widać. Rocket dowiedziałeś się coś co nam pomoże? - spytał się stojąc i obserwując otoczenie. Wszystko fajnie pięknie, tylko czy był sens stania i gapienie się w ścianę nie wiedząc nawet tego czy ten stwór tutaj wróci? No taki plan ten był dość ryzykowany i nie wiadomo czy zadziała. W razie co zawsze mógł użyć Elemnt guna by roztopić lód jednak do tego czasu musiał cierpliwie stać i patrzeć gdzie jest ten stwór i miał nadzieję, że niedługo do nich dołączy aby mógł go zmienić w sopel lodu.

Rocket usiadł na brzegu trapu statku z karabinem wyciągniętym pod ręką i obserwował poczynania przyjaciela w dole.
- Wygląda na to że jakieś pół milenium temu banda gości specjalnie wypuściła tutaj to coś w ramach programu rewitalizacji gatunku. To jeden z ostatnich osobników swojej rasy. - Rocket nie dodał "a my go rozwaliliśmy granatnikiem", choć miał to na końcu języka. - Według nich ziemia świetnie się nadawała jako "pozbawiona inteligentnych form życia"
Rocket uśmiechnął się wrednie gdy akcentował każdy z wyrazów. Groot, kiedy to usłyszał przewrócił tylko oczami i prychnął. Był przyzwyczajony że przyjaciel nie przegapi ani chwili żeby dopiec innym. Po krótkiej chwili jednak zrobiło mu się zimno i siedzenie w miejscu przysparzało go o dreszcze, nawet pomimo futerka. Ruszył się więc z miejsca i żeby być przydatnym przeniósł swoje wcześniej zainstalowane miny do głównej pieczary rozmieszczając je w strategicznych miejscach. Wolał być ubezpieczony na wypadek gdyby znowu coś poszło nie tak, jednak wybierał miejsca pod kątem jak najmniejszej możliwości obsuwu pieczary, a nie maksymalnych obrażeń w wyniku ewentualnej potyczki. Jak już zakopał wszystkie ładunki wrócił na rampę i usadowił się z minigunem.

-Ty no dobra, czyli ten kosmita ma pięćswet lat dobrze rozumiem? No wiekowy jest chłopak nie powiem - rzekł na głos z uśmiechem na głos. Znaczy, że ten statek stoi tu od wieku wieków i jest starszy niż nie jedna osoba, która tutaj przyszła. To raczej dla nich dobry znak, a jeżeli ten tutaj był ostatni na ziemi to wystarczyło go dobić i problem z głowy.
-Czyli co ten tutaj jest ostatni? I wystarczy go zabić? Dość proste - dodał po chwili rozglądając się na boki. Tuptał z nogi na nogę, bo trochę robiło mu się zimno. A nawet nie miał pewności czy to coś do nich przyleci, a więc zostało mu tylko domyślanie się, co by było gdyby...

-Taaaak... - zaczął odpowiadać Rocket - , ale to że widzieliśmy tylko jednego na raz nie znaczy od razu że jest tylko jeden. Miejcie się na baczności.
Rocket zajął wygodną pozycję strzelecką obserwując wlot do pieczary. Groot w tym czasie też szykował się do konfrontacji. Z smutnym wzrokiem rozmasował sobie przedramię i kawałek który Rocket kilka chwil temu musiał wyciąć. Wolał uniknąć bezpośredniego kontaktu, jeśli mógłby go uniknąć. Rozejrzał się po pomieszczeniu za czymś czego mógłby użyć w charakterze improwizowanej broni, maczugi, a ostatecznie pocisku. W głębi serca liczył jednak że plan Rocketa zadziała i tym razem obejdzie się bez strzelaniny. Miał przy tym pewne zastrzeżenia co do "Wystarczy go zastrzelić i mamy z głowy" w stosunku do ostatniego przedstawiciela jego rasy.
-Jestem Groot... - wyraził na głos swoje wątpliwości.
-Wyluzuj. - odpowiedział mu od razu szop - Rozwalamy go tylko w ostateczności. No i są jeszcze te kawałki które oddaliśmy ziemianom. Wyglądały na żywe.
Groot wywrócił tylko oczami na to tłumaczenie.
Wszyscy z niecierpliwością wyglądali wejścia do pieczary.

Rocket prawdopodobnie zasnąłby z nudów, gdyby nie to zimno. Przyzwyczajonemu do akcji stworkowi czekanie dłużyło się wręcz niemiłosiernie. Do tego nawet jak już przyszło co do czego, to flegmatyczne ruchy kosmitów w żadnym razie nie dały się określić mianem "Akcji".
Szop powtarzał sobie w głowie że nuda do dobry znak. To tak naprawdę rzadka chwila gdzie wszystko szło zgodnie z planem i nie trzeba było go łatać na biegu o dodatkowe zagrania. Tak naprawdę strażnicy nieczęsto mogli sobie na to pozwolić.
Niezależnie od tego czym były te stwory, młodymi, czy efektem podziału, ich nieśpieszny ruch zdawał się potwierdzać dane odczytane z okrętu. W niższych temperaturach ich funkcje życiowe spowalniały, a im widocznie zdawało się to podobać. Groot nawet zaryzykował oderwanie większego z kryształów lodu i podstawienie go bliżej do stworków żeby zobaczyć jak zareagują. Posiadał przy tym minę i ruchy bardziej poziomu dziecka karmiącego sarenkę w zoo, niż kogoś kto stara się zahibernować potencjalnie niebezpieczne organizmy. Cały Groot. Zdecydowanie za szybko się przyzwyczajał. Z bólem serca zwalczył w sobie odruch pogłaskania stworków.
-Mam dość – oznajmił w końcu Rocket. – pilnujcie tych drani jeszcze przez jakiś czas aż kompletnie nie zasną. Może pojawić się ich więcej. Ja wracam dłubać w statku.
Zwierzak wrócił do głównego kokpitu i starając się przełożyć co się da na język Shi’ar starał się sprawdzić stan okrętu i jego parametry fabryczne. Zastanawiał się czy da radę wykopać się z całej tej ziemi tylko mocą swoich silników. Nie byli aż tak głęboko, jednak istniała cała masa niewiadomych. Masa ziemi mogła być zbyt duża, pojazd mógł nie mieć miejsca na rozruch, albo mógł mieć jakiś dziwny rodzaj napędu. Szop miał już serdecznie dość ziemi i gdyby mógł, opuściłby ją już w tej sekundzie. Nie chciał jednak tracić takiego uśmiechu od losu, jak zupełnie darmowy, lekko tylko używany statek, zbyt pochopnie.