Przed budynkiem

Przed budynkiem siedziby BBC zaparkował żółty bus a z niego wyszedł Roy w swoim nowym ubraniu. Wypakował żółty laptop i powiedział do kierowcy:

- Długo to raczej nie zajmie ale na pewno zdążysz skoczyć po jakieś dobre żarcie
- Knajpy w Nowym Jorku znam od dziecka
- To wykorzystaj tą swoją wiedzę

Roy poprawił płaszcz i spokojnie szedł w stronę głównego wejścia do budynku. Spodobały się mu jego nowe ubrania które dobrze na nim leżały, były wygodne a co najlepsze nie było w nich nic żółtego, poza małą spinką z uśmiechniętą buzią. Zmiana stroju miała też znaczenie taktyczne, lepiej nie paradować po mieście z logiem A.I.M..

Roy nie wiedział czy może ''od tak'' wyjść sobie do siedziby BBC, czy zatrzyma go ochrona, czy drzwi nie będzie można otworzyć.

Roy nie zdążył przejść przez ulicę jak jego komunikator który zabrzmiał:

- Roy... Coś pokroju smoka atakuje siedzibę M.I.L., a tylko ciebie mamy w pobliżu...

Beam szybko wsiadł do busu wraz z zaprzyjaźnionym pracownikiem a wóz pędem ruszył do siedziby M.I.L..

Roy jechał kolejny raz do siedziby BBC mając nadzieje że nic mu w tym nie przeszkodzi.

- Roy, nie popisałeś się z tym smokiem.
- Jakby gnida nie czytała w myślach to zaraz zamiast jeść udka kurczaka jadłbyś smocze udka.
- Ciekawe jak smakuje.
- Dobrze wysmażone pyszności zawsze smakują jak kurczak.
- Wraca ci humor... Bardzo dobrze!

Poprzednie miejsce parkingowe było zajęte więc żółty jak żółć produkowana przez wątrobę bus musiał zaparkować trochę dalej. W trakcie jazdy Roy zdjął kombinezon i przebrał się w poprzednio kupiony strój. Z laptopem pod pachą podszedł pod drzwi rozmyślając gdzie uda się po załatwieniu reklamy.

Roy nie za bardzo wiedział jak korporacje nadają swoje reklamy w telewizji. Sądził że przez internet, a tak powinien postąpić od razu niż wparowywać do siedziby narażając się na rządowe korporacje w razie jakiś mniej więcej słusznych podejrzeń. Poprawił płaszcz oraz okulary, a następnie spojrzał w stronę zaparkowanego busa z którego nie dawno wysiadł i kątem oka zobaczył młodego człowieka w czerwonym T-Shirt'cie. Sprawiał wrażenie aktora jakiegoś serialu który spoglądał na budynek jakby na czole miał napisane ''Znowu do tej zakichanej telewizji... Jestem człowiekiem a nie maszyną'', a przynajmniej tak pokazywały okulary przeciw słoneczne które Roy przy najbliższej wizycie w laboratorium powinien zmodyfikować podobnie jak to uczynił ze zwykłymi okularami:

- Przepraszam Pana... Pan tu pracuje?

- Cóż... Chyba lepiej wszelkie sprawy załatwić internet.

Roy sam nawet nie wiedział czemu wcześniej nie wpadł na pomysł z internetem. Przepracowanie wyraźnie dawało o sobie znać. Gdyby smok z dachu był agresywny już by nie żył a gdyby jeszcze bardziej by się przepracowywał to zanim by się opanował ze złych emocji, zrobiłby coś sobie. Wcześniej planował wyszaleć się w jakimś klubie czy innym miejscu ale teraz wiedział że to powinno być dla niego priorytetem chociaż rozmowa z kimś nowym też może mieć dobre działanie na Roya, a teraz ma okazję pogadać z na pierwszy rzut oka człowiekiem kreatywnym

- A co potrzebujesz wiedzieć? Co cię sprowadza do siedziby BBC?

Michael pytał zaciekawiony. W jego głosie można było dostrzec nutkę dociekliwości i stopniowo narastającej ekscytacji. Pogoda, która towarzyszyła rozmowie dwóch person, była idealnym odzwierciedleniem duszy Machin'a. Ponura i przygnębiająca. Chłopak stopniowo zbliżył się do dziwacznego mężczyzny. Jednakże ciągle zachowywał niezbędną ostrożność. Na plecach w gotowości spoczywała Japońska Katanka, która w rękach tego młodzieńca stanowi śmiercionośną broń. Jest to dopiero początek nowej drogi w życiu 19 nastolatka, a już przybrała taki ciekawy obrót spraw.

- Jestem przedstawicielem M.I.L. czyli Międzynarodowego Instytutu Ludzkiego i chciałem wypuścić reklamę... Jeżeli przechadzałeś się niedawno po ulicach tego miasta zapewne widziałeś plakaty.

Roy w myślach chwalił swój nowy nabytek. Skórzany płaszcz dobrze chronił przed wiatrem i i chłodem choć okulary przeciw słoneczne o tej porze roku to nie to. Podczas rozmowy poprawił guzik z uśmiechniętą buzią oraz krzyżyk wczepiony w płaszcz ponieważ się troszkę przekrzywiły. Nosem wciągną odświeżające, zimne, jesienne powietrze i dalej rozmawiał z miłym nieznajomym.

- Jeżeli potrzebujesz reklamy to osobiście polecam Ci internet i fora, które będą odpowiadać twojej korporacji. Większość współczesnych ludzi spędza więcej czasu w sieci niż przy telewizorze.

Chłopak po zakończeniu przemowy delikatnie się uśmiechnął. Zamknął oczy, po czym zaczerpnął świeżego powietrza. Czyste powietrze przepełniło Jego płuca. Chłopak poczuł wewnętrzną ulgę, która tak bardzo była mu potrzebna. Po kilku sekundach Michael przeciągnął się, w czego skutek mężczyzna mógł dostrzec jego miecz. Machin nie przejął się tym zbytnio. Doskonale wiedział, że coś ich łączy i na pewno rozmówca zrozumie Jego wyposażenie.

- No właśnie... A na pewno będzie taniej

Roy podrapał się po brodzie i aby dodatkowo zabezpieczyć się przed zimnem zapiął pas płaszcza jedną ręką gdyż druga była zajęta trzymaniem laptopa. Poprawił kołnierzyk i rękawy a wszystko po to aby nie tracić ciepła a kiedy kończył poprawiać drugi rękaw zauważył broń swojego rozmówcy. Roy bez swojego kombinezonu był wręcz bezbronny nie licząc pistoletu i elektromagnetycznej tonfy oraz swoich umiejętności atletycznych. Wtedy wpadł na pomysł aby nauczyć się jakiejś sztuki walki. Sam kombinezon bez żadnych broni nie pozwoli mu wygrać jakiegokolwiek starcia.

- Radzę lepiej schować żyletkę bo ktoś mógłby ją zauważyć.

- Zdecydowanie będzie taniej i dodatkowo szybciej. Sam będziesz nią zarządzać, a nie jakieś osoby, które dostały stanowiska ze względu na znajomości.

Na twarzy chłopaka pojawił się jeszcze większy, wręcz szyderczy uśmiech. Michael powoli ukazuje swoje prawdziwe Ja. W jego oczach można dostrzec powoli i stopniowo narastającą odwagę. Po kilku sekundach założył rękę na rękę i odpowiedział rozmówcy.

- Po pierwsze to nie jest jakaś żyletka tylko Japońska Katana. Zapamiętaj. Żyletką to można się golić. Po drugie nie będę chować mojej broni, ponieważ jest tak wspaniała i grzechem byłoby nie ukazywanie jej światu.

- Jak uważasz... Muszę lecieć ale wpadnij do siedziby M.I.L., a ja tam będę.

Roy z laptopem pod pachą szedł do zaparkowanego żółtego busa i zauważył że Frank już wrócił z budki z fast foodami dumnie niosąc dwa kebaby, udka kurczaka na ostro, kilka napoi i pizzę. Roy wprost uwielbiał ostrego kurczaka, a gotowanie to chemia w kuchni. Za ostry smak odpowiada kapsaicyna która ma własności drażniące i rozgrzewające skórę i błony śluzowe[3]. Wywołuje uczucie ciepła i zaczerwienienie skóry i błon śluzowych, jednak nie powoduje ich stanu zapalnego.

Roy wraz z Frankiem urządził sobie małą ucztę w busie dzięki czemu jeszcze bardziej poprawił mu się humor.

Michael Machin z od niechcenia kiwną ręką w stronę mężczyzny. Następnie powoli odszedł od rozmówcy. Wiatr delikatnie rusza górną częścią irokeza. Chłopak postanowił niezwłocznie wyruszyć w dalszą drogę. Szuka przygody, która zainicjuje Jego nowy rozdział w życiu.

z/t

Po zjedzeniu przepysznej strawy żółciutki busik odjechał w kierunku głównych autostrad skąd najszybciej można trafić do bazy. Operacja ''Żogul'' powiodła się w zadowalającym stopniu 75% i nowe próbki nowojorczyków już są badane w siedzibie Międzynarodowego Instytutu Ludzkiego a dane przesyłane do A.I.M.. Nowe próbki zajmą naukowców na maksymalnie miesiąc wiec nadal istniała potrzeba zdobycia nowych obiektów do badań a Roy doskonale zdawał sobie z tego sprawę tak więc przez prawie całą drogę rozmyślał jak to miał w zwyczaju, a w radyjku samochodowym przygrywała wesoła melodyjka.

[z/t]