Sala Balowa

Gitara, on i całkowicie puste pomieszczenie - tego było mu potrzeba. Mógł w końcu schować się od innych uczniów i zająć się tym, co potrafił najlepiej, czyli samym sobą. Siadając po turecku gdzieś na scenie - miał stąd widok na drzwi, więc raczej nikt niezauważony tu nie wejdzie. Włożył w usta wykałaczką, wziął w ręce gitarę i całkowicie odcinając się od rzeczywistości rozpoczął swój solowy pokaz. Pomieszczenie wypełniło się dźwiękami wydobytymi prosto z zadymionego baru. Jednak jego myśli krążyły w okół czegoś innego, niż melodie - te tworzyły się same. Myśli Artura skupione były w okół tego miejsca, jemu podobnych ludzi i poczucia wyobcowania jakigo tu doświadczał. Wszysto było jakieś dziwne - niby był jednym z tutejszych, a jedak nie czuł się jak jeden z grupy. Może to kwestia tego, że przebywał tu zaledwie kilka tygodni, a może uczucia, że już raz został odrzucony? Nie wiedział tego. Tego myśli krążyły powoli, tak samo jak grana przez niego melodia - ciężka i jednostajna.
Gdyby ktoś teraz wszedł do sali raczej by tego nie zauważył. Z resztą kto by się nim przejmował? Wszyscy mieli swoje sprawy, lub przebywali z innymi uczniami. Tylko on był sam. Sam z wyboru.

Przez kilkadziesiąt ostatnich minut czarnowłosa błąkała się po budynku ze szkicownikiem w ręku oraz różnorakimi przyborami rysowniczymi zatkniętymi za obojgiem uszu a także wypełniającymi jej kieszenie. Choć spędziła tutaj już nieco czasu nadal nie opuszczało jej pewnego rodzaju poczucie nowości sytuacji, nadal mimowolnie porównywała od czasu do czasu swój dawny plan dnia do swoich obecnych zajęć. W związku z tym uznała za stosowne oddawanie się swoim dawnym zwyczajom szkicowania co popadnie i kiedy popadnie, licząc na to że w ten sposób wkrótce wszystko to co nowe i inne stanie się normalne. Nie dawało się także ukryć że była oczarowana budynkiem do pewnego stopnia, był utrzymany w dobrym stanie, szczególnie biorąc pod uwagę to że obecnie pełnił funkcję szkoły, jednak nadal miał w sobie to coś, czarujące poczucie przeszłości wypełniające większość pomieszczeń, i właśnie dlatego doskonale nadawał się do szkicowania. Kto wie może nawet wykorzysta go jako tło do następnego projektu na studia.
Dźwięki dobiegające z sali balowej sprawiły że zatrzymała się pod drzwiami i ciekawsko uchyliła je na tyle aby móc wejść po czym wślizgnęła się do środka. Uśmiechnęła się pod nosem w odpowiedzi na przekorny dysonans pomiędzy klasycznie urządzoną salą balową a melodią.
Rozglądając się przez dłuższą chwilę z uwagą po sali, dostrzegła siedzącego na scenie chłopaka, który nie dawało się ukryć, szarpiąc struny gitary pobudzał melodię do istnienia.
Nie wiedziała czy została dostrzeżona, nie mniej ruszyła przed siebie powoli przemierzając długość sali.
- Uważaj bo ją połkniesz -
Zażartowała na tyle głośno aby zostać usłyszaną odnosząc się do wykałaczki gdy podeszła już na tyle aby mieć okazję lepiej przyjrzeć się chłopakowi. W końcu zatrzymała się pod sceną zadzierając głowę nieco do góry.

Myśli w głowie Artura skutecznie oddzieliły go od rzeczywistości zasłaniając ją niczym gruba warstwa dymu - nic go nie obchodziło. Starając się zająć myśli czymś innym, niż wspomnienia o domu skupił się na muzyce. Z łatwością wygrywał dobrze znaną mu melodię "T.NT" zespołu AC/DC, lubił ten zespół - nawet nie to, że był to najbardziej australijska kapela. Posiadali wszystko to, co on lubił w muzyce - szybkie tempo, dobry tekst i tak zwane "jebniecie", które sprawiało, że muzyka miała "to coś". Gra szła mu całkiem dobrze, lecz miał pojęcie, że nikt go tu nie znajdzie, wolał nie chwalić się talentem.
Tak siedząc i pogrążając się we własnych myślach nie zauważył nawet kiedy dziewczyna wślizgnęła się do sali - nie wiedział i nie słyszał jej, nie widział jak skierowała się ku niemu, a powinien. Jedak został wyrwany z transu, gdy usłyszał jej głos. Wystraszył się, a jego moc samoistnie się "odpaliła" powodując lekkie drganie sceny - tak przynajmniej poczuł on sam.
Wdech, wydech - uspokoił się i podniósł wzrok w jej kierunku. Nie odzywał się, a lustrował ją wzrokiem spod opadniętych na oczy włosów. Niby wyglądał na spokojnego, choć w środku lekko drżał. Powoli zdjął rękę z gitary i odłożył przedmiot na bok. Spokojnie przesunął wykałaczkę od jednego do drugiego kącika ust i z powrotem. Zaczesał włosy do tyłu i nadal wpatrując się w nią czkał na dalszy rozwój sytuacji. Może ona sobie pójdzie i będzie mógł nadal zostać sam?

I zrobił się impas. Czarnowłosa nieznacznie cofnęła się o pół kroku do tyłu obserwując reakcję chłopaka. Nie do końca wiedząc jak zareagować Mel nieznacznie mlasnęła marszcząc brwi w lekkim zamyśleniu.
- Wszystko w porządku?
Zapytała niepewnie przekrzywiając głowę na prawo w pytającym niemal psim geście.
- Chyba zrobiliśmy błąd... nie trzeba było zwracać na siebie uwagi
Widmo stanęło obok błękitnookiej tak aby łypać raz to na nią a raz na siedzącego na scenie chłopaka.
- Taaak i zachowywać się jak podglądacz, ani mi się śni…
Mruknęła w odpowiedzi na widmowe pomysły przenosząc na nie wzrok przez chwilę. Delikatnie odchrząknęła zasłaniając usta pięścią. Łypiące na nią spojrzenie sprawiało że czuła się nieco jak niechciany gość.
– W każdym razie, umm, nie będziesz miał nic przeciwko jeśli siądę sobie o tam
Wskazała w miejsce pod ścianą mniej więcej w połowie pomieszczenia.
- I porysuję
Zapytała unosząc nieco notatnik z którym tu przyszła tak aby ten był widoczny i zauważalny.

Fakt, zrobiło się niezręcznie. Może to przez chwilowe oderwanie Artura od rzeczywistości, a może przez jego lekką nieśmiałość. Mutant lekko przymrużył oczy i zignorował pierwsze pytanie dziewczyny. Powiedziałby cokolwiek, jednak w tej sytuacji wszystko zabrzmiałoby z jego strony dziwnie. Tym bardziej dziwne byłoby milczenie.
Nie musisz się ode mnie chować, nie gryzę - wypowiedział z lekkim sarkazmem. W tej sytuacji brzmiało to raczej źle.
Myślałem, że uda mi się okupować to miejsce trochę dłużej... - urwał i wciągną powietrze przez usta - Swoją drogą to jestem Artur i przepraszam, jeżeli zrobiło się niezręcznie, zaskoczyłaś mnie. - przez chwilę było niezręcznie jak cholera.
Artur na prawdę miał nadzieję, że dane mu będzie przebywać samemu, jednak los chciał inaczej. Może i lepiej, inaczej użalałby się nad sobą, a tak mógł poznać kogoś ze szkoły - nie gdyby tego potrzebował.
Więc też chowasz się przed całym tym hałasem? - zagaił trochę nieśmiało chyba nie licząc na rozwinięcie się rozmowy. Zwłaszcza po jej początku.

Gdy wydawało się, że Arturowi uda się w końcu dogadać z dziewczyną nagle wszystko udaremnił głos w jego głowie. To było dziwne - jak gdyby mówiła do niego sama dyrektorka. Nie wiedział co o tym myśleć, niby wiedział, że Emma potrafi takie rzeczy - w końcu sama im o tym mówiła - ale nie spodziewał się, że doświadczy czegoś takiego.
- Czy Ty też to.... - szukał dobrego słowa - ..słyszałaś? - zapytał dość niepewnie nie chcąc wyjść na jeszcze większego dziwaka.
Odpowiedź, jaką otrzymał od czarnowłosej była jasna i mówiła wszystko - dziewczyna również stała z dość zdziwioną miną, a po chwili kiwnęła głową. Zdawała się jednak być lekko skonfundowana cała sytuacją.
- Myślę, że powinniśmy do niej iść, co Ty na to? - spytał ją, jednak on zdawała się nadal nie reagować.
Artur nie wiedział za bardzo co z nią zrobić, jednak nie chciał jej również tu zostawiać, w końcu otrzymali polecenie. Chłopak przewiesił gitarę przez plecy, po czym zszedł ze sceny.
- Hej, żyjesz? - zapytał jednocześnie pstrykając palcami przed oczami dziewczyny i to poskutkowało - Chodźmy stąd, zobaczymy kim jest ta nowa - nie czekając na jej reakcję chwyciła ją za rękę i dość raźnym krokiem ruszył ku wyjściu.

//zt dla obojga

Wychodząc ze stajni rozglądała się na boki zaciekawiona, który kąt może zwiedzić najpierw. Idąc przed siebie doszła do miejsca w którym hm... Były chyba jakieś imprezy. Wyglądało to jak sala balowa lub coś w tym rodzaju, tylko teraz ciężko było to stwierdzić, bo nie stało tu nic szczególnego co by na to wskazywało. Rozgadała się w każdą stroną zainteresowana. Niewiele czasu miała na zwiedzane dlatego też miała nadzieję, że teraz to nadrobi. Całkiem tu ładnie, nawet jak na pustą sale balową. W końcu było tu czysto i miło, dodatkowo była niesamowita cisza i spokój. Słyszała wszystko to co się działo za oknem. Podeszła do okna i oparła się rękami o parapet i wzrokiem podążała za ludźmi i dziećmi, którzy byli na zewnątrz. Dalej nie mogła uwierzyć, że jest w tym instytucie. Wyglądała jak zwykła placówka, tylko uczniowie byli niezwykli. Cóż za śmieszny zbieg okoliczności.

Nie sądziła, że ktoś ją przyłapie na... zwiedzaniu? W sumie tak to można ująć, jakby nie było nie zrobiła nic złego. Kiedy usłyszała kobiecy głos za swoimi plecami pisnęła cicho i aż podskoczyła z zaskoczenia. Serce jej zaczęło szybciej bić z wrażenia.
-A... Ja... Zwiedzam. Jestem tutaj nowa - rzekła nieśmiało opuszczając nieco głowę trochę z zażenowania trochę z nieśmiałości. Trochę to była głupia sytuacja, ale no. Kobieta nie wyglądała na złą, a raczej zainteresowana jej osobą co ją pocieszyło w jakiś sposób.
-Nie, nie szukam. Staram... poznać to miejsce. Dzisiaj przybyłam do instytutu -dodała po chwili z nutą niepewności.

Zachowanie kobiety nieco ją uspokoiło, wyglądała na całkiem przyjazną i w dodatku nawet się o nią nieco zamartwiała co było dość ironiczne. W normalnym świecie umie się dopasować w mgnieniu oka, a jednak nowy świat mutantów... Był dla niej jedną wielką zagadką. A każdą zagadkę da się rozwiązać potrzeba jedynie dużo czasu i cierpliwości. Na słowa kobiety zastanowiła się chwilkę opierając swoje biodro o ścianę, wzrok zaś wędrował co jakiś czas za okno.
-Zapamiętywania to mój atut więc to nie jest problem - zaczęła dość niepewnie. Przegryzła dolną wargę niepewnie i splotła dłonie na wysokości swoich bioder
-Z normalnego świata nagle przyszłam tutaj do... mutantów. Taka zmiana jest dla mnie zbyt nagła i wciąż ciężko jest mi się dostosować. A mogę wiedzieć z kim mam przyjemność rozmawiać? Ja nazywam się Carmelita. Carmelita Gonzales - dodała po chwili z nieśmiałym uśmiechem. Odsunęła się od ściany i wyciągnęła dłoń do kobiety na powitanie. Może jednak znajdzie tutaj kogoś z kim będzie mogła porozmawiać? Jej grunt pod stopami był bardzo niestabilny przez nową sytuacją życiową jaka ją dotknęła.
-Wrażenia mam dobre, wszyscy tutaj wyglądają na szczęśliwych. Tylko to mogę stwierdzić oglądając tutejszych mieszkańców tego miejsca - zakończyła swój wywód z uśmiechem. Może nie pomyliła się za dużo?

Jakoś tak ucieszyła się, że miała szansę na porozmawianie z druga kobietą. Odczuwała większe zrozumienie kiedy z nią rozumiała. Był to oczywiście tylko skrawek rozmowy, ale mimo to odczuwała różnicę. I właśnie ta drobna z pozoru różnica ją wewnętrznie ucieszyła.
-Miło mi Cię poznać. Uczysz tutaj? Jeżeli nie to wybacz, ciekawość - zapytała z ciekawości. W końcu nie wyglądała tak jak niektórzy uczniowie tutaj którzy czasami mieli po piętnaście lat lub koło osiemnaście. Kiedy kobieta uścisnęła jej dłoń uśmiechnęła się lekko do niej, a następnie cofnęła dłoń wracając do poprzedniej pozycji.
-Masz rację, są plusy tego miejsca to na pewno - Zdecydowanie panowanie nad mocą to dobra opcja. Nie wiadomo było czy nie skrzywdzą kogoś przez przypadek. Jej moc raczej nie działa aż tak destrukcyjnie, aczkolwiek na słabych może działać destrukcyjnie. Takie przynajmniej miała teorie w swojej głowie od czasu tamtego incydentu. A obadała go już na wszystkie możliwe sposoby.
-Masz rację, a kontrolowanie własnej mocy jest dla mnie dość ważnym aspektem. - Miała nadzieję, że w miarę szybko dostosuje się do nowego miejsca zamieszkania jak i osób. A powiedzmy sobie szczerze nie znała nikogo w tym miejscu więc musiała poznać kogokolwiek by móc jakoś zacząć. Kiedy wspomniała o pracy jej oczy zalśniły jakby mocniej, spojrzała na nią z zaciekawieniem, ale jednocześnie zaskoczona.
-Faktycznie jestem bezrobotna. Swego czasu w Hiszpanii byłam nauczycielką mojego ojczystego języka. Myślisz, że ktoś taki się przyda? Nawet jeśli nie to czymkolwiek innym mogę się zająć jeżeli to nie będzie problem. Z resztą to trochę dziwne, że mówisz, że brakuje wam osób do pracy ja nikomu o tym nie mówiłam - rzekła na spokojnie, lecz pod koniec zaczęła się zastanawiać czy nie wpadła na kogoś kto umie czytać w jej myślach. W końcu wiedziała, że moce jacy mutanci mogą mieć jest wielki, ale dopiero w tym miejscu mogła dostrzec jaki naprawdę ten wachlarz umiejętności jest ogromny.

Była świadoma tego, że rozmawia z mutantką, bo w końcu przybyła do takiej szkoły, w którym każdy posiadał jakąś moc. Jednak dla niej te moce to jedna wielka zagadka. Co chwile coś ją zaskakuje. Świat mutantów to całkowicie nowe jej odkrycie. Słuchając kobiety domyślała się, że jest tu wiele lat, a przynajmniej starała się domyślać, że tak właśnie jest. Wyglądała na rozluźnioną kiedy prowadziła rozmowę z Carmelitą, co w tej chwili było dla niej samej na plus.
-Cóż pewnie i tak masz rację. Zapewne jesteś tu długo i wiesz co się tu dzieję. Więc wydaje mi się iż to dobry pomysł - rzekła na spokojnie uśmiechając się do kobiety. Może to nawet lepszy pomysł niż zostanie tutaj tylko po to aby nauczyć się kontrolować własną moc? Tego nie wiedziała, ale zawsze można spróbować.
-Czyli... Jednak! Czytasz ludziom w myślach? Wow! Znaczy... Ten... -  Takimi odkryciami jarała się jak mała dziewczynka. Niby drobnostka, a cieszy. Uśmiechnęła się nieśmiało i podrapała się paznokciem po policzku trochę zakłopotana.
-Jak mówiłam świat mutantów i ich moce to dla mnie całkowicie coś nowego więc no... - dodała pospiesznie starają się wytłumaczyć swoje zachowanie. Miała nadzieję, że dziewczyna będzie dla niej wyrozumiała.

Jej odkrycie nie jest jakoś nie wiadomo jakie, ale no po prostu nie mogła się powstrzymać, żeby tego nie powiedzieć. Jedyne co zdążyła zauważyć to fakt iż rozbawiła swoją rozmówczynię, co było nawet dobre. Grunt, że nie została wyśmiana bądź coś w tym guście.
-Możliwe, nie mówię, że nie. - Miała nadzieję, że faktycznie tak będzie i jej fascynacja tym zjawiskiem nie będzie aż tak entuzjastyczna, lecz kto wie jak to wszystko się potoczy. Jej następne słowa  zaskoczyły ją bardziej w pozytywny sposób niż negatywny. Powinna się tego spodziewać, ale może nie była do tego do końca świadoma, że dzieciaki mogą używać moc tak na co dzień. Cóż będąc w tym miejscu co chwilę coś ją zaskakuje i pewnie będzie tak przez długi okres czasu.
-Wow tego się nie spodziewałam. Do tego też będę musiała się przyzwyczaić - rzekła z widocznym zaskoczeniem aż się zapowietrzyła na chwilę. Mimowolnie podniosła dłoń i przeczesała palcami swoje włosy. Miała taki odruch w momencie kiedy przekroczyła próg tej szkoły. Duża ilość mutantów powodowała to, że odczuwała ich mocniej niż normalnie, czasami ją to denerwowało. Gest z przeczesania grzywki też pewnie wejdzie w jej nawyk jak picie wody.
-Tak właściwie... Kto uczy kontroli nad mocą w tej placówce? - dodała po chwili z zaciekawieniem.

-Cóż to miało by wiele sensu z tego co mówisz - rzekła i popukała się palcem w brodę. Wiele mocy mogło się dublować lecz nie były identyczne, ale na tyle do siebie podobne, że warto było zrobić z nich zajęcia. Skomplikowanie brzmi, ale jako całokształt tego wszystkiego miało by to sens. I było na pewno dobrze przemyślane przez ludzi, którzy tutaj pracują czy raczej nauczają innych jak panować nad swoją mocą.
-O kółko nie chciałam pytać, ale warto wiedzieć taką informację - rzekła chichocząc cicho pod nosem. Fakt gdzieś tam z tyłu głowy miała pomysł żeby o to spytać, ale nie sądziła, że rudowłosa ją wyprzedzi.
-Więc sporo jest osób jak ty jak mniemam. W razie co będę pamiętać - Pokiwała głową sama dla siebie. Niby ważna informacja niby nie, ale warta zapamiętania. W końcu ta placówka ma mnóstwo uczniów jak i nauczycieli więc poznanie ich wszystkich zajmie dużo czasu. Największy plus tego wszystkiego było to, że nie miała problemu z zapamiętaniem wyglądu oraz imienia osoby z którą rozmawia. Kiedy spytała o jej moc uniosła brew do góry zastanawiając się czy już sama na to nie wpadła jak działa jej moc. Z drugiej strony mówiła, że nie chce natrętnie mieszać jej w głowie dlatego sądziła, że zapytała z grzeczności czy coś.
-Z tego co wiem to moc działa tylko na mutantów i wzmacnia ich naturalny potencjał. To taki boost mocy, który z czasem znika - rzekła dość niepewnie i odwróciła wzrok by spojrzeć za okno. Sama nie wiedziała co sądzić o jej mocy i czy w ogóle do czegoś była by przydatna.
-A czasami mam tak, że nie widzę kogoś, ale wyczuwam, że ktoś jest mutantem. Mutanci mają "to coś" co potrafię poczuć, ale nie wiem co to jest. Gdzieś w gazecie czytałam, że jest to w genach zapisane, ale nie było napisane nic konkretnego do czego sama mogłabym się odnieść lub po spekulować - Kiedy wyrzuciła z siebie wszystko odetchnęła głęboko i uśmiechnęła się niepewnie. Spojrzała na Jean ciekawa jej reakcji.
-Mieliście kogoś z taką mocą tutaj? - dodała z ciekawości. Może nie była pojedynczą osobą, którą spotkał taki los. A jej moc nie jest taka wyjątkowa i podobnych do niej jest więcej, albo wręcz przeciwnie, jest jedyną osobą z takim darem, więc to by skomplikowało nieco to wszystko co do tej pory sama odkryła.

Carmelita przez chwilę miała długą rozkminę czy Jean zna kogoś podobnego do niej, bo w końcu moce nie kopiowały się jeden do jednego, ale różniły się drobnymi szczegółami. A one mogą być dość ważne w tym momencie  dla niej. Przysłuchiwała się uważnie słowom Jean i kiwała głową na zgodę. W jakiś sposób ją to ucieszyło, że nie jest sama, a z drugiej strony jej moc była wyjątkowa na swój sposób, pewnie jak każda w tym budynku.
-Nie wiem czy i ja umiem odblokowywać potencjał kogoś, bo nigdy tego nie robiłam - rzekła i wzruszyła obojętnie ramionami. Jakby wiedziała, że to umie to jasne powiedziała by to, ale tak nie było. Jeszcze wiele nie wiedziała na temat swojej mocy i jedyne co teraz może robić to rozmyślać co i jak działa, takie teorie spiskowe na temat własnej mocy.
-Po Twojej wypowiedzi jedynie mogę stwierdzić, że jest mało takich jak ja z taką mocą - dodała i lekko wykrzywiła usta w grymas. Czy to dobrze czy źle to nie jej oceniać. Grunt, że dostała jakieś skrawki informacji, które nieco bardziej ją uspokoi, póki co musi jej wystarczyć.
-I tak nie zamierzałam używać mocy bez potrzeby więc wiesz. Moja moc aktywuje się przez dotyk, działa tylko na mutantów, zwykli ludzie są bezpieczni jeżeli o to chodzi. Swego czasu robiłam taki eksperyment Hiszpanii i potwierdził moją tezę, że póki u nikogo nie aktywuje się gen "jakiś tam" to moja moc na innych nie działa. - Rzekła nieco przyciskając słowo "jakiś tam". Znaczy wiedziała, że mutanci mają ten gen, który ona wyczuwa, ale nie wiedziała jaki to jest, a warto w jakikolwiek sposób go opisać aby Jean ją zrozumiała. Miała nadzieję, że to co mówi jest jasne i klarowne i nic nie poplątała.

Słuchając Jean dopiero teraz uświadamiała sobie, że przecież nie tylko dłoń można uznać jako "dotyk" ale również cała reszta jej ciała. Jej usta wykrzywiły się w grymas. Powinna zapewne sama na to wpaść, ale była zbyt zajęta analizowaniem innych aspektów własnej mocy.
-Gen X? Ah więc tak to się nazywa, warto zapamiętać  To był ten element, którego jej brakowało. W końcu pewnie będzie często go używać dlatego też zapamiętanie go jest dla niej obowiązkowe.
-Tak, to działa w obu przypadkach. Niestety... - rzekła nieco opuszczając głowę, a swój wzrok wbiła na podłogę na parę sekund. Lecz gdy ta chwila minęła wróciła wzrokiem do swojej rozmówczyni. Czyżby jej moc była bardziej kłopotliwa niż jej się mogło wydawać na pierwszy rzut oka?
-Cóż skoro ryzyko jest takie duże to pewnie nie mam wyjścia. Będę musiała zrobić zakupy na nowe ubrania w takim razie - rzekła i przeczesała palcami swoją grzywkę. Skoro tak się sprawa miewa to na pocieszenie zrobi zakupy na nową "kolekcje", która powinna być w miarę cienką i przewiewna jak na lato. Ogólnie to cieszyła się, że miała jeszcze zapas gotówki, bo inaczej to było by dość słabo dla niej. A tak dzięki rozmowie z Jean nieco bardziej otworzyła jej oczy na jej własną moc.