Lobby

Przestronne pomieszczenie, w którym każdy z gości przechodzi automatyczny skan. Pod ścianą w neutralnym kolorze stoją skórzane fotele. W głębi znajdują się drzwi do dwóch wind, które uruchomić można dopiero po skanie siatkówki. Niezastąpiony Jarvis obsługuje wszystkich petentów.

Do pomieszczenia wkroczył mężczyzna ubrany w eleganckie, chociaż lekko znoszone płaszcz, oraz garnitur. Na jego twarzy widać było kilkudniowy zarost, w oczy mogły się też rzucać jego podkrążone powieki. Wyglądał tak jakby wracał z całonocnej imprezy, albo był solidnie przeziębiony. Pomimo tego zmęczenia, na jego twarzy pojawił się nieznaczny uśmiech. Nowe skórzane meble, odświeżacze powietrza, to wszystko sprawiało, że zapach pomieszczenia był znacznie milszy niż ten, który panował w jego labolatorium. Przybył tutaj w celach czysto zawodowych. Z tego też powodu, dłońmi odzianymi w skórzane rękawiczki nerwowo miętolił zwinięty w rulon egzemplarz świeżo zakupionej gazety, była to naturalnie Daily Bugle. Ostatnimi dniami był w fazie przygotowań do testów jednego ze swoich najnowszych wynalazków, ale pomimo dotacji rządowych i oszczędności, które zostały mu jeszcze z czasów, gdy otrzymał pieniężną nagrodę Nobla nie mógł sfinalizować swoich badań. Potrzebował do tego odpowiedniej technologii, źródła zasilania, których nie mógł kupić przez internet, ale mógłby je uzyskać, bądź wypożyczyć w Stark Enterprises. Pozatym, wciąż był członkiem Avengers, może i nie udzielał się w czynny sposób, ale raz na jakiś czas wypadało się tu zjawić i z czystej grzeczności zapytać o to co słychać, czy można w czymś pomóc....
- Dzień dobry Jarvis. Dzień dobry panu. -
Przywitał się zarówno z komputerem jak i z młodym agentem Shield, po czym skierował się w stronę skanera ocznej siatkówki przy windzie.
- Czy pan Stark, lub panna Potts są obecni w budynku? -

Jessica weszła do budynku doprowadzona kropelkami znów psującej się pogody. Jesień była ewidentnie humorzasta jak kobieta z okresem. A może Jesień i Wiosna to właśnie czas gdy Rok ma okres? Matko, powinna odstawić kawę przed snem. I filozofię. Choć niemniej ewidentnie to określenie pasowało. Wchodząc do środka, przywitana ciepłem rozpięła swoją kurtkę, już zamierzając ściągnąć swą chustkę na szyi, gdy zauważyła niecodziennego gościa.
Szybko przeanalizowała sytuację w dwóch krokach ściągając kurtkę i starając się oswoić z ciepłym pomieszczeniem, co przyszło jej bez trudu w przeciwieństwie do przedarcia się z kawiarni do Wieży.
Emma czekała tu wyglądając jakby miała ważną sprawę. Chyba niezbyt pilną, skoro po prostu nie zgłosiła się wcześniej i nie weszła drugą stroną czyli górą. Towarzyszyła jej jakaś ruda kobieta, przypominając Jess spotkanie z tajemniczą Annie. Na chwilę obraz płomiennowłosej, uśmiechniętej dziewczyny zakrył jej wspomnienia. Uśmiechnęła się lekko do nich i spojrzała na Emmę bez jakiejś złośliwości czy wredoty, które pasowałyby do tego spotkania. Swoją drogą, Spider Woman nawet lubiła pannę Frost. Łączyło je podobieństwo charakterów i nie raz pewnie otoczenie miało ich dość.
- Witaj Emmo. Co cię do nas sprowadza?- spytała podchodząc do niej bliżej i po przyjacielsku wyciągając rękę. Do asystentki, niestety nie posiadającej w swym wyglądzie tajemniczości wcześniejszej rozmówczyni. Ani też koloru jej włosów. Jessica, nawet nie wiedziała, że teraz przy każdym spotkaniu będzie wyszukiwać na każdej rudej głowie, tego żywego płomienia, który kwitł na głowie Annie. Niestety, tu go nie znalazła. Margaret miała włosy bardziej w kolorze marchwi niż ognia. W jakiś dziwny sposób ją to ucieszyło, jakby właśnie to miało się stać znakiem rozpoznawczy tej pełnej tajemnic nastolatki, świeżo moszczącej se miejsce w jej umyśle.

Humor Jessici został zachowany. Kto by pomyślał, że taki prosty gest a cieszy i poprawia nastrój oraz relację na resztę dnia?
- Oho, przeczuwam napływającą burzę.- zastanawiała się, jaka dokładnie sprawa nurtowała White Queen. Ale by się dowiedzieć trzeba było zaczekać. Rudowłosa asystentka musiała sobie radzić sama. Z resztą po jej zachowaniu widać było, że nie za bardzo jej to przeszkadza. Ewidentnie Emma miała nosa do pracowników. Albo przynajmniej do tej jednej.
- Ech, gdyby chociaż raz prywatnie.- pokręciła głową. Swoją drogą przydałoby się, jak się choć trochę uspokoi zrobić domówkę, albo chociaż jakąś zabawę. Jessica, dawno nie bawiła się na grupowej balandze. Będzie musiała szepnąć słówko Starkowi. A nóż dałby się przekonać?
- Ale dobrze, nie odpowiada żeby tak zajęta kobieta musiała tak długo czekać. Swoją drogą, zaskakuje mnie dlaczego nie przyszłaś bardziej prędko? Wydaje mi się, że nie masz za dużo czasu.- ewentualnie to tylko wrażenie. Bystre oczy Jessici zlustrowały Emmę, ale wątpiła by mutantka powiedziała jej prawdę. No ale może się zlituje i ukoi ciekawość drugiej kobiety. Winda zjechała i przyjęła do wiadomości iż ma kontakt ze Spider Woman i otworzyła im drzwi.
- Zapraszam.- ukłoniła się dwornie i przepuściła ją wchodząc druga.

Z tego co widział kobieta zniknęła w Avengers Tower, siedzibie najbardziej znanych bohaterów tego świata. John stanął przed jednym z najwyższych budynków miasta, które nigdy nie śpi... na dodatek sądząc po tym, że jego fundatorem był Tony Stark, można było oczekiwać, że był też jednym z najlepiej chronionych budynków w mieście które nigdy nie śpi. Co prawda mógłby poczekać, aż wyjdzie, ale ciężko mu było czekać. Tym bardziej, jeżeli mają tam jakiś pojazd którym mogłaby zniknąć. Życie i tak nie było mu zbyt miłe, więc włamanie się do takiej fortecy nie ruszyło go wcale. Pytanie tylko jak?
Nieopodal w powietrzu dryfowała gazeta. Tak się złożyło, że wiatr strasznie mocno zaczął ją przyciskać do jego ciała. Z lekką irytacją wziął ją i miał rzucić dalej by kontynuowała swoją wędrówkę, lecz nagle coś zauważył. Zdjęcie całej grupy. Bez masek. Nie kryli ich sekretnej tożsamości, więc nie był to niecodzienny widok. Była tam między innymi kobieta z którą rozmawiał. Więc stąd ją znał...Była Mścicielem. Bardziej przydatny zdawał mu się wizerunek Steva Rogersa, Kapitana Ameryki. Po uważnym skanie jego maska zaczęła mimikować ów twarz. To powinno stanowczo ułatwić mu pracę. Wziął ostatni wdech przed...cóż przestępstwem i wszedł pewnym krokiem do wieży. Przeszedł przez jakąś bramkę, która zdawała się skanować jego twarz. Wyglądało na to, że jego maska była wystarczająco dobra by oszukać ten system. Z chytrym uśmieszkiem wszedł głębiej w paszczę lwa. Zaniepokoiły go panele przy windach. Poza przyciskiem do przywoływania maszyny do elewacji, znajdowało się coś co nieco wyglądało jak mikroskop. Sądząc po tym gdzie to zostało umieszczone, musiały to być skanery siatkówki... Nawet jeżeli wyglądał jak Steve, ich oczy były identyczne także jedynie z wyglądu. Mruknął z lekkim zawiedzeniem. Może jednak poczeka? Znaczy co on może zrobić jak już tam dotrze? Wciąż nie brzmi jak Steve. Usiadł na fotelu i zakrył ręką oczy. Czuł się tak bardzo pokonany... Przez skaner siatkówki... Nagle usłyszał kroki i dźwięk otwierania się windy. Gdy zdjął rękę sprzed oczu zauważył kogoś kto wygląda na typową sekretarkę. Już prawie zniknęła w windzie gdy fałszywy kapitan włożył rękę między drzwi.
-O, pan Rogers, miło pana widzieć- powiedziała gdy spojrzała mu w twarz. Nie odpowiedział niczym. Kolejna ułomność jego kostiumu. Głos pozostawał taki sam. Zazwyczaj wmawiał innym, że ma problemy z gardłem, ale wolał nie ryzykować kiedy mógł. Sekretarka wysiada na jednym z pięter, gdy on zaczął poszukiwania od salonu.
z/t

Po niespodziewanym wydarzeniu w Central Parku, Evrain udał się od razu do Avengers Tower. W końcu po to było to całe zamieszanie z wizytą w Nowym Jorku. Nie dysponował zbyt dużą pulą wolnego czasu, aczkolwiek czasami obowiązki wzywały. Trybiki tego świata znów zaczynają się poruszać. Ludzie dowiadują się o innych osobnikach, bądź stworzeniach z mocami, o których niedawno można było tylko przeczytać w książkach lub obejrzeć w filmach, serialach. Teraz wszystko działo się w ich świecie, co musiało wywołać niemały szok. Zwłaszcza ostatnia wizyta kosmitów. To właśnie Avengersi zdawali się trzymać rękę na pulsie w tych wszystkich sprawach. Wiedzieli już o zagrożeniach napływających z innego świata, niż ich, nadeszła pora by dowiedzieli się co nie co o swoim. Przynajmniej z taką misją tutaj przychodził. W końcu, kto nie chciałby porozmawiać z istotą, która oglądała ludzkość przez większą część jej wzrostu i upadku? Takowy może jeszcze nie nastąpił, aczkolwiek postępują kolejny krok w ewolucji. On był tego świadom już od dawna. Widział takich, jak oni, wcześniej. Dużo wcześniej. Znał ich początki. Zwłaszcza teraz, kiedy są tak medialni, może przyda im się jakieś miejsce, w którym będą mogli posiedzieć bez rozgłosu, czegoś się napić, zjeść. Spotkać innych, którzy ukrywali się przez setki lat. Dowiedzieć się o świecie, o którym wcześniej nie mieli pojęcia. Po to właśnie tutaj przyszedł. By zaprosić ich w swoje progi.
Przed wejściem zdążył już odpakować tort tak, by mieć go na widoku. U jego stóp wyłożone były wizytówki, dokładnie dziesięć. Każda magicznie zabezpieczona tak, by tylko Ci o nadnaturalnych zdolnościach oraz Tony Stark mogli zobaczyć ich prawdziwą zawartość. Smakołyk natomiast... Był dokładną miniaturką wieży, pod którą wstał. Wykonaną z bardzo wysokim detalem. Całkowicie zjadliwa oczywiście! W środku wyłożona ciastem, budyniowym nadzieniem, waflowym stelażem. Wszystko w jakiś sposób trzymało się kupy i naprawdę przypominało budynek, do którego za chwilę miał wejść. Tort miał spokojnie z 40-50 cm wysokości. To nie przelewki. Z uśmiechem wszedł do lobby dla oczekujących, gdzie na pewno zagadał do niezastąpiony program, który podobno witał tutaj wszystkich. Co za czasy, że nawet człowiek nie przyjmie gości, tylko jakiś syntezator mowy.
Spojrzał do góry, poszukując jakiejś kamery, czy czegoś, co by takową przypominało. Dał się przeskanować, aczkolwiek jego organizm przypomina ten ludzki bez żadnych modyfikacji, więc co by tam mogło wyjść bez dogłębnych analiz jego składu DNA. w torcie również nic nie było, dlatego szeroko się uśmiechnął niczego się nie obawiając.
- Witam, jestem Evrain Keritz z Londynu i nie przyszedłem do nikogo konkretnego, a do was ogółem. Chciałem zaprosić do mojej niezwykłej restauracji. Jak zawsze, na zachętę zostawiam wam pewien smakołyk. Nie pożałujecie tej wizyty... - puścił oczko do kamery, podchodząc do skórzanych foteli by to na nich spoczęło jego dzieło sztuki. - Więc... Do zobaczenia. Mam nadzieję. - z tajemniczym uśmiechem opuścił budynek frontowymi drzwiami, kierując się z powrotem do swojego hotelu. Nie mógł się tutaj teleportować, bo wszędzie musiały być kamery. W planach był teraz powrót do Londynu...

[z/t]

Przez całą drogę właściwie nic nie mówiła, a każdą zaczepkę Quilla zbywała milczeniem. Zatopiona w swoich myślach próbowała analizować sytuację, no i przede wszystkim czekała na odzew ze strony Rocketa. Starając się skracać trasę jak tylko mogli podążali w kierunku celu. Na szczęście budynek Mścicieli był bardzo widoczny dlatego nie mieli żadnych wątpliwości w którą stronę muszą się udać.
Całą drogę starała się nie rzucać w oczy, dlatego na głowę naciągnęła kaptur, chowając pod nim zielone włosy oraz za cieniem swoją nietypową urodę. Nie miała pojęcia kto może atakować Knowhere stwierdzając, że nie ma chyba bardziej neutralnego miejsca w całej Galaktyce - choć z tym mogła się mylić. Podczas podróży z Thanosem zwiedziła całkiem spory kawał kosmosu, jednak zdawała sobie sprawę, że nie w każdy zakamarek zapuszczali się z ojcem. Nie każdy był dla niego godny uwagi. Ale w tym momencie musiała się skupić na czym innym, myśl o szalonym tytanie jeszcze bardziej ją podburzała. Wiedziała, że każda powrót, nawet w głowię, do Thanosa może wyprowadzić ją z równowagi, a emocje nigdy nie są dobrym doradcą podczas negocjacji. A właśnie. Uprzejmie poprosiła Quilla, że jedynym powodem dla którego może się odezwać będą najszczersze przeprosiny pana Starka oraz Novy. A co do tego ostatniego to... Będąc w nieco innej sytuacji prawdopodobnie poczułaby ścisk w żołądku i zawahanie. Czy powinna jednak podążać prosto w miejsce, gdzie stacjonował Richard? Na szczęście ze względu na sytuacje przestała mieć wszelkie opory. ALBO po prostu miała przed sobą bardzo solidny powód czy, nazywając rzeczy po imieniu po prostu pretekst do kolejnego spotkania. Oczywiście nie do końca była tego świadoma. Ba. Wzbraniała się przed tym jak mogła, ale tylko jej najszczersze sumienie mogło przyznać, że i tak jest za późno na odwrót. Chciała go spotkać, choćby miał być to ich ostatni raz.
Mimo to cały czas starała się skupić tylko i wyłącznie na zadaniu. Pocieszona faktem, że tym razem dostali oficjalne zaproszenie zjawiła się wraz z Quillem w budynku. Nie zdziwiła się widząc przed sobą brak jakiejkolwiek osoby witającej, raczej rozejrzała się za kamerami, do których mogłaby się zwrócić, dlatego podeszła do windy domyślając się, że tam znajduję się i mikrofon i docelowa wizja na to co się dzieje przed metalowymi drzwiami. I nie, nie wpadła na to, że od progu została przeskanowana z góry na dół i że JARVIS mógł przekazać, że Gamora jest w posiadaniu broni - dwóch działek plazmowych i miecza zręcznie ukrytego na plecach. O ile można było ukryć tak długi miecz. Najwyraźniej materiał za dużej bluzy jakoś go maskował, co i tak nie miało zbyt większego znaczenia przy prześwietleniu JARVISa.
Nie wiedząc co za bardzo powiedzieć zwróciła swoje spojrzenie w kierunku Quilla. Ten, złośliwie (była tego pewna!) wzruszył ramionami i wskazał na nią dłonią. Zrobił to oczywiście w imię przyrzeczenia jakie poczynił zgadzając się na nie odzywanie. Gam mruknęła pod nosem jakieś soczyste przekleństwo posyłając Peterowi swoje najokropniejsze spojrzenie, a potem zwróciła się w kierunku kamery.
- Witaj Stark, to znowu my. Otrzymaliśmy twoje zaproszenie no i... Quill chciał coś powiedzieć - Wskazała na mężczyznę kciukiem, ale nawet na niego nie spojrzała.
- Nie będę ukrywać, że przyszliśmy po prośbie - Dodała jeszcze mając w myślach to co po drodze przekazał im Rocket, czyli pełne zapotrzebowanie na sprzęt. W razie jakichkolwiek niejasności będzie się z nim kontaktować.

Faktycznie. Lobby puste, żadnej żywej duszy tylko modernistyczny wystrój, który niektórych mógł odrzucić, a innych zaciekawić. Winda, przed którą stała Gamora z Quillem nie otworzyła się, a także mogła nastąpić chwila zwątpienia, kiedy po słowach kobiety nie było żadnego odzewu, odgłosu.
Prześwietlenie i informacje dotyczące tego działania zostały przekazane osobom zainteresowanym. Natomiast sygnał charakterystyczny dla dźwigu uprzedził gości o rozsunięciu paneli przed nimi.
— Panno Gamoro, panie Quill — odezwała się sztuczna inteligencja.
Wspomniani mogli wejść do środka, a JARVIS już o wszystko zadbał. Dźwig miał ich wznieść na wysokość piętra, na którym znajdywała się sala konferencyjna.

| ZT dla Gamory i Quilla, następne posty możecie pisać już w sali.

//Żeby nie przedłużać sztucznie, część komentarza będzie dotyczyć jeszcze Times Square.

Anthony skrzywił się, kiedy zrozumiał, że Quicksilver nie czeka na córkę. Oczywiście nie dlatego, że jej nie kocha - po prostu nie miał pojęcia, że mała jest tutaj. O ile oczywiście dzieciak nie zmyślił wszystkiego, co chłopak też musiał wziąć pod uwagę. Sam był sierotą, nie wiedział skąd się wziął i pamiętał, że wyobraźnia potrafiła go kiedyś bardzo ponieść, jeśli chodzi o teoretyzowanie o swoim pochodzeniu. No ale już się podjął odprowadzenia dziewczynki, więc czuł się za nią odpowiedzialny.
- Tak, mała. Ta literka to tak jakby nazwa firmy - postarał się uśmiechnąć do idącej obok 6-latki - chodzi o "Avengers".
Kiedy skończył mówić, stanęli właśnie przed wejściem do budynku. Było normalnie, póki nie popchnął drzwi i nie weszli do środka. Zero recepcji, czy czegoś w tym stylu. Stanął na środku holu bezradnie, nie wiedząc właściwie co dalej robić.
- Halo..? - mruknął w próżnię.

- Avengers? - zrobiła wielkie oczy, bo tą nazwę akurat świetnie znała. Słyszała o Avengersach bardzo dużo i wiedziała kim są. Bohaterowie, ratujący ludzi przed złem tego świata - Mama mi opowiadała, że kiedyś pracowała z Avengers i im pomagała. Teraz tata tam pracuje?
Kiedy weszli do środka, dziewczynka rozejrzała się po holu, wchodząc dalej. Bez namysłu powędrowała na jeden z foteli, które stały pod ścianą i usiadła sobie na nim. Wodziła wzrokiem po wszystkich ścianach i suficie, chcąc wszystko dokładnie obejrzeć.
- Może gdzieś poszli na misję? Walczą z kimś złym i nikogo nie ma w domu. Będziemy musieli poczekać? Chodź zobaczyć jakie wygodne fotele - zaczęła rozmyślać na głos by zaraz zawołać Tony'ego do siebie.

Chłopak zawędrował przez pół miasta do tajemniczej wieży górujacej nad budynkami dookoła. Zastanawiał się co go spotka gdy przekroczy próg słynnej Avenger Tower. Poda mu rękę sam Tony Stark czy może bedzie trzeba napisać podanie, załączyć zdjęcie i czekać miesiąc na przyjęcie? Teddy skrzywił się na myśl o tym ostatnim. Inni nie byliby zadowoleni z takiego obrotu spraw. Należało jednak mieć na uwadze że Msciciele są niezwykle zajęci.
Westchnał pod nosem i wkroczył pewnym krokiem do lobby. Spore pomieszczenie, w którym niestety nie było żadnej recepcji, żadnych ładnych pań czy panów którzy mieliby zajmować się przyjmowaniem interesantów. Zauważył jednak dwójkę osób z boku. Ponieważ Theodor był tutaj po raz pierwszy postanowił zasiegnąć rady. Byćmoże oni będą wiedzieli jak się umówić na spotkanie.
- Przepraszam... - zaczął nieśmiało podchodząc do chłopaka wzrokiem spoglądając też w stronę małej dziewczynki na fotelu.
- Wiesz może gdzie tu jest recepcja? Albo jak mozna sie umówić na spotkanie? - zadał chłopakowi dwa pytania jednocześnie drapiąc się po głowie. Widac było że jest nieco czerwony na buzi. Nic dziwnego że się wstydził. Zapewne wyjdzie na gapę z powodu tak błachych pytań. Ale przecież do tej pory nie był tu w celu oficjalnego spotkania!

- Obawiam się, że będziemy musieli. Może nawet dość długo... - westchnął cicho. Ruszył w kierunku foteli, ale wtedy zaczepił go jakiś koleś.
Po raz kolejny skrzywił się w duchu. No przecież mówił, że ludzie zawsze zadają pytania, na które nie zna odpowiedzi.
- Sorry, ale nie mam pojęcia... Jestem tu pierwszy raz, wydaje mi się, że musimy poczekać. Może zaraz zejdzie tutaj Scarlet Witch, albo Tony Stark i zaproszą nas na kawę? - uśmiechnął się, bo w zasadzie żartował.
Nie przypuszczał, że ktokolwiek raczy się z nim spotkać, choćby ze względu na córkę Quicksilvera. Może w nagrodę dostanie gumę kulkę... Gdzie się podziały czasy, kiedy jego samoocena stawiała go ponad resztą ludzkości? Tak czy siak, lepiej się czeka siedząc, toteż poszedł w ślady małej i usiadł obok niej. Przymknął oczy, starając się rozluźnić, co nie było dla niego takie proste w siedzibie tak potężnych istot. Wręcz czuł siłę promieniującą z tego budynku... No chyba, że to była sprawka reaktora łukowego. Odetchnął i zaczął śpiewać, bardzo cicho, pierwszą piosenkę, która nasuwała mu się na myśl. Dzięki swojej mutacji doskonale naśladował wokalistów, również żeńskich. Gdyby się bardzo postarał, może mógłby udawać również instrumenty?
- "Sweet dreams are made of this... Who am I to disagree..?"

- Ja nie narzekam, jest całkiem wygodniej. I ciepło. Możemy tu posiedzieć i poodpoczywać - odezwała się z uśmiechem do chłopaka. Lockjaw ułożył się przy jej nogach, zamykając ślepia. Słysząc jednak kolejną osobę otworzył je i zaczął węszyć w powietrzu by sprawdzić kim jest nowy gość. Wydał z siebie ciche warknięcie, ale nic nie zrobił. Nie spodobał mu się zapach blondyna. Wyczuwał dziwną mieszankę zapachów.
- Dzień dobry - Luna przywitała nowego gościa, zerkając z lekkim zdziwieniem na swoje psiaka. Zaraz poklepała go po głowie lekko. - Ja nie lubię kawy - odezwała się na słowa kolegi. Scarlet Witch. Czyli i ciocia tu pracowała. Jakby tu była to super, dawno jej nie widziała.

- Witam panno Luno i pozostałe towarzystwo. W czym mogę pomóc? - odezwał się głos sztucznej inteligencji. - Pan Maximoff jest nieobecny w tym momencie, jednakże poinformuję pannę Maximoff o Twojej obecności.

Usmiechnął się do małej dziewczynki na fotelu po czym zerknął na jej wielkiego psiaka. Nie chciał niegrzecznie się gapić toteż szybko odwrócił wzrok na chłopaka.
- Ok. Dzięki serdeczne. - powiedział po czym nie chcąc zajmując cennego czasu odszedł kawałek zajmując jeden z foteli. Rzeczywiście były nadzwyczaj wygodne. Theodor rozsiadł się i wyjał telefon aby się nie nudzić. Wskoczył do folderu wiadomości i już miał zacząć skrobiać wiadomość kiedy się powstrzymał. Może nie powinien? W sumie to tylko sms ale Teddy się troche wstydził i nie chciał wyjść na głupka. Ehh. Wyszedł z folderu wiadomości i odpalił iformacje ze świata. Przeskrollował wszystko czytając co ciekawsze nagłówki kiedy odezwał się nieznajomy głos. Pewnie sekretarka!
Teddy zerwał się na równe nogi i spoważniał poprawiając swój t shirt.
- Theodor Altman. Pragnę się spotkać z Avengers i porozmawiać. Chodzi o organizację Young Avengers. - powiedział krótko i treściwie po czym usiadł ponownie w fotelu. Ktoś pewnie przyjdzie i go zaprowadzi jednak póki co wolał się nigdzie sam nie zapuszczać. Kto wie jakie konsekwencje moga cię spotkać gdy bez zgody będziesz krzątać się po Avengers Tower?

- "I travel the world and seven seas. Everybody's looking for something. Some of them want to use you,..."- Piosenka została brutalnie przerwana przez program, ale Tony nie zwrócił na to uwagi. Odetchnął głęboko, słysząc, że Luna została wymieniona z imienia.
- Super... To mamy tutaj czekać, aż ktoś ją odbierze? - spytał, czując się dość durnowato, mówiąc w przestrzeń. Kątem oka dostrzegł, że drugi chłopak, nawet dość do niego podobny, miał ten sam problem. Tony uśmiechnął się lekko. Rozweselony spojrzał na dziewczynkę, ucieszony głównie tym, że mała mówiła prawdę i nie wyszedł na naiwniaka, wierzącemu jakimś dziwnym fantazjom dziecka. Przez chwilę przemknęło mu przez myśl, że może nawet sama Scarlet Witch odbierze Lunę. To by znaczyło, że będzie mógł ją zobaczyć! Może nawet zamieni z nią kilka słów..? Powinien chyba przygotować jakieś błyskotliwe przywitanie, w razie czego. Tylko czym niby mógł zabłysnąć? "Hejka, też mam beznadziejną przeszłość! Teraźniejszość w sumie też! Tak po prawdzie to przyszłość również! To się nazywa stała forma."? Potrząsnął głową, usuwając ze swojej głowy bezsensowne rozważania. Uśmiechnął się znów na myśl o tym, że tak w sumie to stracił na tej przygodzie równo 5 dolców. Stać go jeszcze na tortille, to może zaszaleje sobie w taki dzień, jak będzie wracał przez Times Square?