Pokój Susan

Jeszcze wyprowadzając swojego gościa z laboratorium Sue miała wcale nie taką znowu krótką chwilę, aby odpowiedzieć na jego pytanie - na które zresztą w pierwszej kolejności zareagowała krótkim kiwnięciem głową. Cóż, wszystko właśnie na to wskazywało, a więc margines błędu był już w tym momencie naprawdę minimalny... Do tego stopnia, że spokojnie można było podjąć takie drobne "ryzyko".
-Sądzę, że pod tym względem możesz się już o nic nie martwić... I po prostu działać. Jakieś pomysły w tej chwili?- zagadnęła jeszcze i prawdę mówiąc nie zrobiła tego po prostu dla utrzymania konwersacji, jak mogłoby się komuś wydawać; ta kwestia rzeczywiście szczerze ją interesowała.
Już niedługo później oboje - obie? Nie, jednak oboje, nawet jeśli trochę ciężko było przywyknąć do widoku tej nowej, kobiecej i zresztą równie atrakcyjnej formy Starka - z powrotem dotarli do mieszkalnej części siedziby Fantastycznej Czwórki, by następnie skierować się już prosto do pokoju Invisible Woman... Co w innych okolicznościach nie brzmiałoby pewnie najlepiej, skoro już o tym mowa.
-Usiądź, a ja się za czymś rozejrzę- rzuciła blondynka, gestem wskazując Tony'emu mniej więcej w stronę stojącego obok łóżka wygodnego fotela... Choć oczywiście sam materac również mogła mieć na myśli, przy takich odległościach trudno byłoby to jednoznacznie orzec, a sama kobieta najwyraźniej nie zaprzątała sobie teraz głowy takimi drobiazgami.
Zaraz potem bowiem Susan zajęła się już szafą. Sporą szafą, warto dodać - ale w końcu czegóż innego można by się było spodziewać? Mimo pokaźnych rozmiarów tego mebla, blondynka zdawała się doskonale wiedzieć gdzie powinna szukać tego, na czym jej akurat zależało.
Dosłownie w minutę czy dwie później wydobyła już z tajemniczych odmętów szafy czerwony top - skonstruowany w taki sposób, że w zasadzie nie trzeba było przy nim nosić stanika - oraz nieco luźniejsze, ciemne spodnie. Zmierzyła oba elementy garderoby krytycznym spojrzeniem, obracając je raz w jedną, a raz w drugą stronę, lecz w końcu najwyraźniej wydała im pozytywną ocenę. Zawróciła w stronę łóżka i ułożyła na nim wybrane ubrania, jednocześnie zerkając już pytająco na Tony'ego.
-Powinny pasować- oznajmiła.

Nanotechnologia zapowiadała się na całkiem niezłe rozwiązanie, tyle Susan musiała akurat przyznać... Jednakże mimo wszystko blondynka pozostawała odrobinę sceptyczna względem samego sposobu jej zastosowania. Koniec końców jaka była pewność, że nanoboty uznają zmianę w kobietę za coś, co trzeba naprawić? Skoro miałyby dopiero zostać wprowadzone do ciała... W tej chwili już żeńskiego ciała... To czy taki stan rzeczy nie byłby dla nich tym naturalnym? Czy to nie do niego sprowadzałyby z powrotem każdą modyfikację? Sue wcale by to nie zdziwiło, choć - dla dobra swojego gościa - miała nadzieję, że będzie jednak inaczej.
Nie chcąc krakać, Invisible Woman póki co pominęła ten temat milczeniem, kiwnąwszy tylko głową na znak, że przyjęła tę informację do wiadomości. Być może później jeszcze do tego nawiąże, aby zwrócić Starkowi uwagę na swoje przypuszczenia, ale w tej chwili uznała, że lepiej będzie po prostu pozwolić mu działać... Zresztą najprawdopodobniej Tony i tak sam zdawał sobie z tego świetnie sprawę.
To złapanie za rękę nieco zaskoczyło Susan, jednakże w pierwszej chwili niespecjalnie dała to po sobie poznać; w końcu powodów takiego działania mogło być naprawdę dużo, nie miała zamiaru tak od razu nadinterpretować, a potem jeszcze czuć się z tym głupio. Choć biorąc pod uwagę tego całusa z wcześniej... Ale nie, bez nadinterpretacji. Cicho, wyobraźnio.
W związku z powyższym postanowieniem dopiero pytanie o Reeda sprawiło, że blondynka zmarszczyła lekko czoło. No dobrze, a więc być może jednak jej wyobraźnia miała w tym wszystkim trochę racji... A może po prostu doszukiwała się w tej sytuacji zbyt wiele. Tyle że z każdym momentem coraz mniej przemawiało za tą ostatnią wersją i świadczyło o jej poprzedniczce.
-Na konferencji naukowej w Europie. Wróci za kilka dni- odparła Sue i początkowo miała jeszcze ochotę dodać, iż wówczas Tony będzie mógł się z nim skonsultować, a Reed na pewno chętnie mu pomoże... Ale ostatecznie tego nie uczyniła. Dlaczego? Właściwie sama nie była tego tak do końca pewna; coś jej podpowiadało, że równie dobrze może sobie te słowa odpuścić. Ot, kobieca intuicja, z braku lepszego określenia. Ewentualnie zwyczajna spostrzegawczość i wyciąganie wniosków z zaistniałych okoliczności. Tak, to mogło być to.
Dopiero po chwili Invisible Woman zorientowała się, że wciąż jeszcze nie cofnęła dłoni, choć tak na dobrą sprawę mogła to uczynić w każdym i dowolnym momencie. Pewnie o czymś to mówiło, ale póki co kobieta naprawdę wolała w to nie wnikać.

... Och.
No dobrze. Czyli to na pewno nie była kwestia jej nadpobudliwej wyobraźni. Z jednej strony może to i lepiej, bo przynajmniej teraz Susan miała już pewność, że niczego sobie nie uroiła, a umysł tak naprawdę wcale nie podsuwał jej dziwnych - i niepoprawnych - skojarzeń. Świetnie, bo wówczas mogłaby mieć drobny problem z normalnym funkcjonowaniem.
Tyle że oczywiście istniała też i druga strona, ta o wiele bardziej kłopotliwa... Zresztą delikatnie to ujmując. Bo szczerze? Nie, aktualnie Sue nie była z Reedem - za decyzją i zgodą obopólną, choć tak po prawdzie należącą odrobinę bardziej do Invisible Woman, aniżeli do Mistera Fantastic. Tyle że... Tak się już wcześniej zdarzało. W końcu krążyli tak wokół siebie od dawien dawna... I to pewnie nie było najzdrowsze zachowanie.
Mimo wszystko blondynka czuła się w pewnym sensie usprawiedliwiona. Granie drugich, a czasem nawet trzecich skrzypiec przez dziewięćdziesiąt procent czasu - jak nie więcej - wcale nie należało do najprzyjemniejszych doznań na świecie. Pewnie, można by się kłócić, że Sue z góry wiedziała na co się pisała... Ale to jeszcze nie znaczyło, że nie mogła zmienić na ten temat zdania - i wreszcie zmieniła.
I właśnie dlatego teraz pokręciła powoli głową. Przecząco.
-Oboje uznaliśmy, że tak będzie lepiej... Dla wszystkich- wyjaśniła w ramach rozwinięcia. Prawdę powiedziawszy miała wrażenie, iż akurat rzeczywiście wyszło im to na dobre, przynajmniej pod niektórymi względami. Na przykład teraz posiadali mniej powodów, aby mieć do siebie pretensje, a to już było coś...

Susan bez śladu oporu pozwoliła sprowadzić się na materac tuż obok swojego gościa. Wbrew pozorom nie czuła się zbytnio skrępowana zaistniałą sytuacją, choć może w głębi duszy dziwiło ją nieco to, że sprawy aż tak szybko się rozwinęły - i przeszły ze zwykłego, koleżeńskiego udzielania pomocy w potrzebie do... Cóż, nazwijmy to, niedwuznacznych propozycji. A raczej właśnie bardzo jednoznacznych, bo chyba to określenie pasowało nawet lepiej do okoliczności...
Nieważne.
Co do samej propozycji natomiast... Sue w żadnym razie nie była kobietą próżną, a jednak jakichś większych kompleksów - szczególnie na punkcie swojego wyglądu - również nie posiadała. Ot, po prostu znała swoją wartość i zalety, dlatego owszem, zdawała sobie sprawę z własnej urody - i prawdę mówiąc nie potrzebowała mężczyzn, którzy by ją w tym przekonaniu utwierdzali... Choć z drugiej strony chyba każdemu miło było słuchać pochwał i komplementów - tak jak jej w tej chwili. Przywołały one na jej usta delikatny uśmiech, zresztą zupełnie mimowolny.
Oczywiście pochlebstwa same w sobie nie wystarczyłyby jeszcze, aby ją do czegokolwiek przekonać - a już w szczególności do czegoś tak, mimo wszystko, poważnego. Szczerze mówiąc takie kuszenie nie miałoby nawet większego znaczenia, gdyby Susan osobiście, wewnętrznie nie podpuszczała samej siebie... Ale podpuszczała. Dlaczego? Najprościej rzecz ujmując: bo czuła, że tego właśnie teraz potrzebuje.
Zwyczajnie. Być może w jej aktualnej logice były dziury - zapewne, ale nadrabiała za nie kobieca intuicja i po prostu znajomość siebie. Taka odskocznia pewnie dobrze jej zrobi. Już pomijając aspekt fizycznej przyjemności - i wszystkiego, co się z nią wiązało - chyba powinna sobie przypomnieć, że na jednym mężczyźnie świat się przecież nie kończy... Tak, zdecydowanie powinna.
-Sądzę... Że chciałabym się przekonać o tym, co i jak możesz mi pokazać- zadecydowała w końcu po chwili namysłu - nieco dłuższej, a jednak nie na tyle, aby wywołać już zwątpienie w jej reakcję.

Sue musiała opanować rozbawienie, aby nie zaśmiać się cicho w reakcji na pierwsze słowa swojego gościa - lecz kąciki jej ust mimo wszystko lekko zadrgały i pozostały już uniesione nieco ku górze, zdradzając jej nastrój. Jakoś niespecjalnie przejmowała się tym "drobnym nieudogodnieniem", ba, w gruncie rzeczy była nawet trochę ciekawa tego, jak im pójdzie w zaistniałych okolicznościach...
Prawdę mówiąc Susan nawet nie przyszło do głowy, że powinna spytać o ewentualny stan zdrowia Tony'ego - i to wcale nie dlatego, że była jakoś przesadnie ufna czy naiwna, o nie, a już na pewno nie pod takim względem. Po prostu... Cóż, dobrze wiedziała, że Stark jest osobą bardzo otwartą na kontakty "towarzyskie" - i że większość uważa go za niezbyt odpowiedzialnego, pod wieloma kątami zresztą zapewne słusznie - a jednak... Właściwie nie miała wątpliwości, że nie musi się o to martwić. Ciężko byłoby jej to logicznie wyjaśnić, lecz wierzyła, iż akurat na coś takiego Tony uważał. Bo przecież nie chciałby nikogo w ten sposób skrzywdzić, prawda?
Tak czy siak blondynka kiwnęła nieznacznie głową na znak, iż przyjęła to do wiadomości - rzecz jasna uważając przy tym na dłoń Tony'ego, aby zbyt gwałtownym ruchem nie strącić jej ze swojego policzka. Zaraz potem zawahała się dosłownie na moment, może na kilka sekund, nim uznała, że tak właściwie pewnie wypadałoby się odwdzięczyć podobną informacją.
-Ja też jestem- i tuż po wypowiedzeniu tych słów Susan nachyliła się lekko ku Starkowi, by złożyć na jego ustach pocałunek, początkowo dość delikatny, jak gdyby na próbę. Jednocześnie dla równowagi blondynka oparła dłoń na materacu, czego co prawda w tej chwili jeszcze nie potrzebowała - ale w końcu lepiej zawczasu się ubezpieczyć, niż potem w nieodpowiednim momencie niekontrolowanie przewrócić. Co innego w sposób zamierzony...


Jeżeli ktoś śledzi wątek, a jeszcze się tego nie domyślił, to zgodnie z regulaminem uprzedzam - TAK, zaraz zacznie się treść erotyczna. A więc ostrzegam: plus osiemnaście, nieletni - w tył zwrot, ewentualnie dalej czytajcie na własną odpowiedzialność.

Nic się nie zmieniło, wciąż +18.

Susan oczywiście odnotowała tę początkową utratę równowagi, lecz na szczęście była odpowiednio przygotowana, by na czas "uratować sytuację", dzięki czemu ostatecznie się nie przewrócili. Nie przejęła się też za bardzo tym - bądź co bądź niezbyt przyjemnym - zderzeniem ich zębów; przeciwnie, jej usta jeszcze w trakcie pocałunku ułożyły się w lekki uśmiech. W pewnym sensie właśnie tak było nawet lepiej - nie do końca idealnie, więc realniej i, cóż, po prostu luźniej? Tak, to chyba najlepsze określenie...
Podczas gdy dłoń Tony'ego wędrowała po boku i udzie Sue - co zresztą zostało przez nią nagrodzone dość cichym pomrukiem zadowolenia - jej własna, oczywiście ta wolna, którą ich aktualnie nie podpierała, ulokowała się mniej więcej na wysokości talii Starka, kciuk zaś zaczął niemalże samoistnie masować ciałko nieznacznie ponad biodrem.
... I akurat wtedy palce Tony'ego zapuściły się jeszcze dalej na południe, tym samym zyskując sobie ciche westchnięcie blondynki - która już w kilka sekund później obróciła się nieco i zaczęła stopniowo odchylać do tyłu, licząc na to, że jej partner szybko zrozumie o co chodzi i za nią podąży. Kompletnie zapomniała przy tym o ubraniach, które przecież dosłownie moment wcześniej ułożyła na łóżku; i tak znajdowały się gdzieś na uboczu, więc raczej nie powinny im przeszkadzać, a nawet jeśli... To najwyżej w trakcie zabawy zlecą na podłogę, nic wielkiego, prawda?
Jakoś tak w międzyczasie - blondynka sama nie była do końca pewna kiedy - jej dłoń na chwilę przeniosła się z talii Starka nieco niżej, aby następnie wsunąć się pod materiał koszulki, którą miał na sobie. Dopiero wówczas powędrowała z powrotem na poprzednie miejsce, a nawet nieco dalej, bardziej na plecy Tony'ego, póki co stosunkowo grzecznie gładząc jego skórę. Niedługo potem dołączyła do niej także i druga ręka, rzecz jasna po przeciwnej stronie. Z czasem obie rozpoczęły powolne przemieszczanie się w górę, tym samym podwijając tkaninę, przygotowując się już do jej zdjęcia.

Tak, tak, w dalszym ciągu tylko dla dorosłych.

Kiedy Tony uniósł się, aby pozbyć się z siebie koszulki, Susan siłą rzeczy musiała zsunąć dłonie z powrotem nieco niżej, choć jak najdłużej nie odrywała ich całkiem od jego ciała. W końcu na wysokości bioder również było im całkiem dobrze. Nie mogły na nic narzekać. Sue też nie, gdy bodźce docierały także i z innych okolic... Bodźce z tego rodzaju, który posyłał wzdłuż jej kręgosłupa delikatne dreszcze.
Zaraz potem natomiast oczom blondynki ukazało się więcej skóry - i kobiecych kształtów. To akurat nie była żadna nowość, nawet jeśli niekoniecznie pod względem, cóż, erotycznym. Pomijając już wszystko inne, za młodu Sue pełniła rolę kapitan żeńskiej drużyny pływackiej, nie wspominając nawet o tym, że kostiumy niektórych bohaterek - albo przestępczyń - składały się czasami z naprawdę niewielkich ilości materiału... Ale może jednak nie o tym teraz.
Nowością był z kolei reaktor. Invisible Woman nie miała nic przeciwko niemu, choć z drugiej strony nie odczuwała też nim jakiejś wyjątkowej - czy niezdrowej - fascynacji. Ot, akceptowała jego obecność, dlatego też na słowa Starka kiwnęła po prostu krótko głową.
-Nie przeszkadza mi- zapewniła jeszcze stosunkowo cichym tonem, po czym właściwie zupełnie nieświadomie zwilżyła usta, obserwując poczynania Tony'ego. Przez głowę przeszła jej myśl, że jak to możliwe, iż są one jednocześnie zabawne, jak i podniecające... Ale szybko o niej zapomniała, zajęta czymś innym - obecnie o wiele istotniejszym.
Na przykład kolejnymi odsłanianymi połaciami skóry. Albo pocałunkiem, który od razu odwzajemniła, przy okazji na moment umieszczając dłoń na policzku Starka, gładząc go czule i delikatnie. Miękka skóra bez chociażby cienia zarostu stanowiła ciekawą odmianę, tyle musiała przyznać... Pewnie mogłaby się nawet do tego przyzwyczaić.
Na następne słowa Starka blondynka nie odpowiedziała od razu, w pierwszej kolejności przymykając oczy i odchylając głowę lekko na bok - w taki sposób, aby wyeksponować szyję, wystawić ją pod pocałunki. Zamruczała przy tym z zadowoleniem, lecz zaraz potem zabrała już głos:
-I co z tym zrobimy, hm?- zagadnęła jakże niewinnym tonem, a jej plecy wygięły się w subtelny łuk, siłą rzeczy unosząc się przy tym nieco ponad materac... Wręcz kusząc do zajęcia się jej bluzką, której usunięcie byłoby w tym momencie znacznie ułatwione - no, a przynajmniej początek usuwania, bo później musiałaby się już tak czy siak unieść.

System eliminuje tych, którzy wolno się uczą.

Susan chętnie pomogła w pozbywaniu się swojej bluzki, która wylądowała... Cóż, zdecydowanie wylądowała gdzieś na uboczu, ale blondynka nie była w tej chwili pewna gdzie dokładnie... A kiedy zniknął także i jej stanik, od razu uśmiechnęła się lekko - lecz zaraz potem zadrżała już wyraźnie pod wpływem tych pocałunków, zaś jej usta opuściło ciche westchnięcie. Jedną dłoń ułożyła póki co na ramieniu Starka, gładząc je powoli i prawdę mówiąc dość bezmyślnie, drugą z kolei - na jego głowie, delikatnie i z wyczuciem przeczesując palcami jego włosy... Można by wręcz rzec, że zachęcająco i zarazem w ramach pochwały za tak dobre sprawowanie.
-Też tak sądzę...- przyznała również niemalże szeptem, choć z niewielkim opóźnieniem; w tej sytuacji nie można by się jej było dziwić, w końcu miała sporo... Na głowie, nazwijmy to subtelnie.
Co ciekawe, jej słowa były zupełnie prawdziwe; i to nie tylko pod względem - najbardziej aktualnej - kwestii ubraniowej, ale i całej tej sytuacji, w której się obecnie znajdowali. W pierwszej chwili Sue obawiała się, że mimo wszystko dopadną ją wyrzuty sumienia, nawet jeśli obiektywnie rzecz biorąc nie miała ku nim większych powodów... A tu - niespodzianka, nie czuła ich wcale, ba, ani trochę o nich nie myślała. Może później, kiedy nic nie będzie odwracało jej uwagi, ale teraz - nie, ani odrobinę, nic.
Jako że Tony był póki co najwyraźniej zajęty - i w dodatku bardzo tym zaabsorbowany - Susan postanowiła kontynuować rozpoczęte przez niego dzieło rozbierania. Dłoń z jego ramienia powoli poprowadziła niżej, w tym procesie pozwalając sobie nawet zadrapać lekko jego skórę paznokietkami, a w niedługo później już zaczynała zsuwać z siebie spodnie, rzecz jasna unosząc przy tym nieco biodra.

Za szybko tego nie skończymy, bez obaw.

Susan musiała przyznać, że usta Starka - rozumiane jako całość, a więc wliczając w to jego wargi, język, ząbki - posiadały najwyraźniej niesamowite talenty, z których tylko jeden stanowiło wygadanie. Obecnie rzecz jasna blondynce dość ciężko byłoby go za to pochwalić - albo stwierdzić cokolwiek innego w pełni koherentnego - jednakże jej ciało potrafiło zrobić to za nią, werbalnie i nie zarazem, a mianowicie prężąc się i niemalże wijąc z przyjemności, pięknie się wyginając i w ten sposób prosząc o więcej - przy akompaniamencie słodkich westchnień i cichych jęków. Drapanie po plecach również przypadło jej do gustu, co podkreślił przebiegający wzdłuż jej pleców - i w dodatku wyraźnie wyczuwalny - dreszcz. W tym momencie Invisible Woman przez większość czasu miała już zamknięte oczy, a chwilami zaciskała mocniej powieki, w zasadzie kompletnie odruchowo i nieświadomie.
Kiedy spodnie Susan - razem z bielizną rzecz jasna - zostały już usunięte, zresztą wspólnym wysiłkiem obu zainteresowanych tym stron, właściwie już nic nie stało pomiędzy nimi; żaden materiał... I najwyraźniej żadne wątpliwości, bo na tym etapie byłoby już o nie trudno - raczej wypłynęłyby wcześniej. Sprawy toczyły się zaskakująco szybko, a jednak rozwój wydarzeń tak naprawdę nie wywoływał u Sue większego zdziwienia, nie w głębi duszy.
Tak czy siak, w końcu przeszli do konkretów. Gra wstępna i wszystko, co z nią związane, były miłe - i blondynka chętnie oddawałaby się im dłużej... Ale może następnym razem, oczywiście zakładając, że będzie między nimi jakiś następny raz. To z kolei nie było wcale takie pewne; tyle że póki co Susan nie zamierzała się nad tym zastanawiać, ani tym bardziej się o to martwić.
Blondynka rozchyliła częściowo powieki, aby móc teraz pociemniałymi z podniecenia - i pożądania - oczami obserwować poczynania swojego partnera czy też, jak kto woli, aktualnie partnerki. Pod wpływem tego widoku nabrała gwałtownie powietrza do płuc - i wypuściła je powoli w formie głębokiego westchnienia. Zaraz potem automatycznie aż oblizała usta, gdy Stark wsunął palce we własne. Jednocześnie poruszyła lekko - ot, na próbę - udem, na którym zasiadał, aby zaserwować mu delikatne tarcie. Jedna z jej dłoni powędrowała ponownie na biodro Tony'ego, na którym to zacisnęła lekko palce, być może jak gdyby chciała go zatrzymać w tym miejscu, a może rzeczywiście bez większego powodu, po prostu nie do końca wiedząc co innego zrobić z tą ręką. Druga z kolei znalazła sobie inne zajęcie, konkretniejsze, a mianowicie powoli przesunęła się po brzuchu ciemnowłosego, by ostatecznie wylądować na jednej z jego piersi - masując ją z wyczuciem, nie za mocno, ale i nie nazbyt delikatnie.

Ale my pilni z tym ostrzeganiem.

To staranie się o zmysłowość wyszło Starkowi jak najbardziej właściwie - szczególnie jeżeli sądzić po reakcji Sue, której serce biło teraz jeszcze mocniej, oczy zaś wręcz błyszczały z podniecenia. Wraz z następnym biegnącym wzdłuż jej kręgosłupa dreszczem, kolejna gwałtowna fala ciepła powędrowała ku południowym rejonom ciała blondynki, zbierając się w okolicach podbrzusza i zarazem sprawiając wrażenie, jak gdyby pod skórą miała nie krew, lecz płynną formę ognia, rozgrzewającą ją na wszelkie najlepsze sposoby.
Czy ona miała wcześniej jakieś wątpliwości? Jakiekolwiek? Jeśli nawet tak, to w tej chwili gotowa była mentalnie poklepać się po ramieniu i pogratulować sobie tego, że ich nie posłuchała. To znaczy, byłaby gotowa to zrobić, gdyby aktualnie nie skupiała się na istotniejszych kwestiach, to jest przede wszystkim na odczuwanej przyjemności i jakże... Estetycznych widokach. Bo, tak, one również naprawdę wiele dla niej robiły. W bardzo pozytywnym sensie.
Kiedy więc Tony zaczął ocierać się o jej udo, Susan chętnie wprawiła je w ruch, początkowo dość powolny i delikatny, nie chcąc mu przeszkodzić i dopiero stopniowo dostosowując się do przeprowadzanych przez niego manewrów, zgrywając się z nimi, aby osiągnąć jak najlepszy efekt. Jednocześnie ponownie zmieniła nieco ułożenie swojej nogi - z doświadczenia domyślając się jaki kąt jej nachylenia powinien być najkorzystniejszy, wnosząc rzecz jasna po tym, co - jak zakładała - najbardziej przypadłoby do gustu jej samej na miejscu Starka.
W tym momencie jednak Sue uznała, że czas dobrać sobie nowe zajęcie, inspirując się zresztą tym, co już wcześniej wyprawiał Stark. Cofnąwszy dłoń z biodra partnera-łamane-na-partnerki, blondynka ułożyła ją na materacu, a następnie uniosła się na łokciu... Akurat na tyle, aby móc sięgnąć ustami w różne ciekawe miejsca, zaczynając od okolic obojczyków Tony'ego. W pierwszej kolejności przebiegła tylko językiem wzdłuż zarysu kości, lecz zaraz potem tę samą ścieżkę odbyła ustami, znacząc ją drobnymi i słodkimi pocałunkami. Na tym nie poprzestała; jej wargi powędrowały w dół, po dekolcie, aby ostatecznie język zatoczył kółko wokół jednego z twardych sutków... Który następnie zassała do ust, zajmując się nim czule i z uwagą.
Jej ramię - oczywiście nie to, na którym się obecnie podpierała - zsunęło się niżej i blondynka oplotła nim Starka w pasie, dość luźno, ale jednak; dłoń ułożyła stosunkowo nisko, nieco nad pośladkami, bezmyślnie gładząc skórę w tym miejscu, a momentami pozwalając sobie ją lekko zadrapać.

To co zwykle - plus osiemnaście... Ach, no i pozdrowienia dla czytelników.

Prawdę powiedziawszy już ten widok sam w sobie niemalże wystarczył, aby i Sue osiągnęła spełnienie; nie wspominając nawet o wszelkich czysto fizycznych doznaniach, to i te emocjonalne zdecydowanie robiły swoje, tym samym napędzając jej podniecenie. Blondynka doskonale zdawała sobie sprawę z własnej wilgotności - równie dobrze, co i z tej, którą aktualnie odczuwała na swym udzie.
Kiedy Tony się z niej zsunął, Susan siłą rzeczy musiała cofnąć ramię, aby go puścić; zaraz potem natomiast obróciła się na bok, oczywiście przodem do niego, jednocześnie dla wygody przesuwając nieco rękę, na której się opierała. Instynktownie i nie do końca świadomie zwilżyła językiem usta, spoglądając z góry na - cóż - kochanka.
-Myślę, że to wspaniały pomysł. Masz dziś takich sporo- skomentowała cicho, a w jej głosie odbiła się nutka lekkiego rozbawienia - ładnie współgrająca z wręcz figlarnymi iskierkami igrającymi aktualnie w jej jasnych oczach.
Powolnymi, niemalże leniwymi ruchami Sue przeniosła się z pozycji leżącej na kolana, a następnie automatycznie zaczesała część włosów za ucho - z czym zresztą nie wszystkie kosmyki się zgodziły, zaraz powracając na swoje poprzednie miejsce. Blondynka nie zwróciła na to większej uwagi, zamiast tego przesuwając się tak, aby uklęknąć na wysokości głowy Starka - i zaraz potem osunąć się niżej, pozwalając mu działać. Zadrżała lekko już z powodu tej pozycji samej w sobie, równocześnie opierając dłonie na swych udach i gładząc je dość bezmyślnie, stopniowo wędrując palcami wyżej.

Sio, nieletni, sio.

Pod wpływem wszystkich tych działań kochanka Susan drżała już lekko praktycznie na całym swym ciele - w szczególności na udach - a do tego jeszcze od czasu do czasu wzdłuż jej kręgosłupa przebiegały silniejsze dreszcze, z których pierwszy od razu sprawił, że kobieta aż się pięknie wyprężyła. Jej plecy wygięły się w wyraźny łuk, głowa odchyliła się nieznacznie ku górze... Oczy miała przy tym zamknięte, zaś usta nieco rozchylone; raz po raz opuszczały je ciche westchnienia czy pomruki przyjemności - bardzo zachęcające.
W natłoku odczuć i emocji myśli Sue ograniczyły się co prawda tylko do samych podstawowych, a więc na przykład dotyczących tego, jak bardzo jest jej aktualnie dobrze... Lecz mimo wszystko przez ich warstwę przebiło się coś jeszcze - a mianowicie pewien pomysł, który sprawił, że kąciki ust blondynki automatycznie skierowały się lekko w górę. Nie widziała powodu, aby nie zaoferować Tony'emu tego, co właśnie przyszło jej do głowy - choć oczywiście jeszcze nie teraz, później; póki co wolała, aby skupiał się głównie na jednym.
Tak czy siak, powinno mu się spodobać.
Klatka piersiowa Susan unosiła się i opadała szybko w rytm ciężkiego oddechu - w jej wnętrzu zaś serce biło na tyle mocno, że było to niemalże niekomfortowe, jak gdyby ów organ próbował wyrwać się na zewnątrz. Całe ciało blondynki zalewały fale gorąca, kumulujące się rzecz jasna pomiędzy jej nogami.
Ostatecznie wystarczyła jeszcze tylko chwila, by w końcu Sue osiągnęła spełnienie - w towarzystwie długiego jęku i kolejnego dreszczu. Na moment zacisnęła przy tym mocno powieki, pod którymi aż zrobiło jej się jasno. Jeszcze przez kilka sekund pozostawała w niemalże niezmienionej pozycji - po czym wreszcie zsunęła się na bok, powoli i dość leniwie. Westchnęła cicho, a następnie zerknęła na Starka.
-Mmm, co byś powiedział na wypróbowanie w łóżku moich wyjątkowych zdolności?- zagadnęła, nie precyzując jednak o co dokładnie jej chodzi. Uznała, że powinno to być dość oczywiste, a jeśli nawet nie... To tym lepiej, przecież niespodzianki bezsprzecznie miały coś w sobie.