Dom rodzinny Grey'ów w Annandale-on-Hudson

Havok widząc że Jean, jakby się uspokaja, wypuścił powietrze z ust. Może to jednak oznaczało, że pójdzie z nimi na spokojnie i obejdzie się bez rękoczynów. Usłyszawszy jednak jej słowa, doszedł do wniosku, że może naprawdę zostawić ją w spokoju i odlecieć stąd. Bo kto wie, co rudowłosa planuje. Widząc, jak Jean wzniosła się na kilkanaście centymetrów w górę, podszedł do brata aby w razie konieczności, użyć swojej absorpcji energii bo to, jak wzleciała wyglądało tak, jakby do czegoś się przygotowywała. Sam Summers, nie był pewny, o co tak naprawdę jej chodzi. Co jej w głowie siedzi. Trochę przeraził go wzrok, jakim dziewczyna obdarowywała jego starszego brata, dlatego też, nie odsunął się ani o krok. Nie, kiedy ona nie dość że znajdowała się nad ziemią, to do tego jeszcze, nie patrzyła na nikogo więcej, tylko na Cyclopsa i tak samo, jakby tylko jego słuchała, co wydawało się Alexowi dziwne. Przeczuwał, że Scott trafił w jakiś jej czuły punkt i dlatego zareagowała tak a nie inaczej.

Cyclops wiedział, że nie będzie to łatwa rozmowa, ale chociaż poczuł się trochę lepiej gdy Havok stanął przy nim. Nie zwrócił zbytniej uwagi na Carol, ale to przez to że raczej zajął się Grey bądź tym czym się stała.

- Jean, proszę cię uspokój się. Wiesz, że nikt z nas cię nie skrzywdzi chcemy ci pomóc, bo zobacz co się z tobą dzieje. Nigdy w życiu nie zrobiłaś świadomie tylu zniszczeń. Opowiedz mi co się stało na tej wyspie, że tak się zmieniłaś. Obiecuje ci, że nikt cię nie skrzywdzi. - po tych słowach Scott liczył na nagły przejaw dobroci swojej ukochanej, lecz nie był pewien czy to pomoże.

Następnie zwrócił się do swoich towarzyszy.

- Nie atakujcie jej. Jesteśmy tu żeby jej pomóc. - te słowa bardziej kierował do Carol, gdyż swoich przyjaciół znał i wiedział na co ich stać, a po prostu nie wiedział czy Avengers są po naszej stronie czy raczej chcą ją zgładzić.

Carol, pomimo znajomości z częścią X-Menów, nie mogła sobie pozwolić na typowo koleżeńskie rozmówki. Oczywiście, gdyby była szansa to nie odmówiłaby wyjściu na przysłowiowe piwo, choć sama myśl o tym już ją gnębiła. Zwłaszcza, że aktualnie Danvers starała się naprawić to wszystko, całe swoje zachowanie, jak i na nowo zdobyć zaufanie grupy. Odnosiła jednak wrażenie, że z tym nie było problemu.
Przez tę myśl, blondynka skrzywiła się. Piwa nie będzie.
Zachowanie Jean było dziwne, sama Miss to zauważyła, przyglądając się jej cały czas w tym samym geście. Ze zmrużonymi oczami obserwowała jej zachowanie, nie mogąc jednak wszystkiego odgadnąć. Nie komentowała słów kobiety, wsłuchując się w to, co ma do powiedzenia Havok czy też Cyclops. Gdy ten drugi zwrócił się do Danvers, ta rzuciła jemu i reszcie obecnym przelotne spojrzenie, mając przez moment skrzyżowane ramiona na wysokości klatki piersiowej, choć te zaraz ponownie rozluźniła.
- Nie mamy zamiaru atakować - powiedziała pewnym tonem. - Wolimy nie dopuścić do kolejnego ataku, który skończyłby się stopieniem pobliskich domów lub też miast- wyolbrzymianie może i czasem nie należało do najlepszych, ale czy w tym momencie nie byłoby podkreśleniem powagi sytuacji i energii, jaka zawładnęła Marvel Girl w tej chwili? Carol uznała, że to była dobra odpowiedź. - Jeśli ma już to się gdzieś dziać, to jak najdalej od ludzi - dopowiedziała, wracając spojrzeniem do Cyclopsa. Jak dobrze się zorientowała, to on tutaj miał głos ostateczny, więc bardziej przemówi do zebranych. - Zatem nie tylko wy jesteście, by pomóc - stwierdziła chłodniejszym tonem. Oni też, tylko że również chodziło o pewną prywatność. O to, by informacje o czyjejś energii, która wykraczała wiele skal, nie rozprzestrzeniła się tak szybko jak to było możliwe w aktualnym wieku.
Słuchając Jean, Carol miałą ochotę wtrącić, że po nich ktoś też musi posprzątać. Zarówno po mutantach, jak i całej zbieraninie SHIELD. Pozostawiła ten komentarz, jak i zapewne wiele innych, dla siebie. Ewentualną frustrację wyładuje choćby na siłowni.
Z obserwacji kobiety zauważyła aurę, jaka była coraz bardziej widoczna. Nie podobało jej się to, co dało się zauważyć po lekkim spięciu mięśni u Carol. Sama blondynka nieznacznie wzniosła się nad ziemią. Ledwie kilka centymetrów.
Miała ochotę spytać, o jaki dług jej chodzi, bo nadal nie doczekała się doprecyzowania słów Marvel Girl. Kapka złośliwości jednak mogłaby zaszkodzić. Zwłaszcza, że płomienna aura nie bez powodu się pojawiła. Ms. Marvel zmrużyła oczy, zaciskając dłonie w pięści, ale nie po to, by uderzyć. Bardziej liczyła w tym momencie na pierwsze uderzenie ze strony Jean, aby kontratakować. Trudno było sprecyzować czy to wpływ nerwów, czy czego innego sprawiało taką aurę, która była przy Grey.
- Powinien się ktoś upewnić, że pobliskie domy są… puste - poleciła, spoglądając na Havoka i Cyclopsa, a ostatecznie na Nightcrawlera. Każdemu rzuciła krótkie spojrzenie, by całą uwagę skupić na Jean. Nie chciała przecież, aby coś jej umknęło. Nie w tym momencie.
- Mamy długi, jak i zobowiązania - zwróciła się do kobiety. - By nie dopuścić do kolejnych eksplozji - dorzuciła, by w którejś chwili pożałować, że to też powiedziała. Nie dała jednak i tego po sobie poznać, wzbijając się nieco wyżej, do poziomu Jean.

Słowa Jean działały na Scotta jak Hulk, który przeszedł przez Nowy York. Miał tysiące pytań bez odpowiedzi, a najgorsze jest to że nie wiedział czy może jeszcze ufać Grey czy nagle ich wszystkich nie pozabija. Jedno z czym zgadzał się z Carol to to że trzeba wynieść najbliższych mieszkańców, dlatego odwrócił się do brata i szepnął mu do ucha.

- Przekaż jakoś Nightcrawler'owi, żeby dyskretnie przeniósł okolicznych mieszkańców, gdyż on zrobi to najszybciej. - mówiąc to odwrócił się do Jean która otoczona była płomieniami i postanowił kupić trochę czasu Kurtowi.

- Jean, zrozum że jesteśmy żeby ci pomóc zobacz jak daleko zaszły już te zniszczenia. Masz rację, że zawsze musieliśmy na siebie liczyć ale zobacz nieźle nam to nawet wychodziło. Mieliśmy różne potyczki i zawsze udało się "uratować świat". Pamiętasz jak kiedyś postanowiliśmy dołączyć do profesora a nie do np. Magneto. Dlaczego? Dlatego, że postanowiliśmy iść ścieżką dobra a nie zabijać, siać zamęt i pożogę. A co do wyspy to nie do końca to jest prawda, że SHIELD mnie nie uratowało bo to oni wydostali mnie spod gruzów. Więc proszę nie każe ci się bratać z Avengersami po prostu wróć z nami do posiadłości potrzebujemy cię, żeby odzyskać profesora a ja uważam że jesteś jedyną osobą która może to zrobić. Proszę cię zrób to dla mnie... dla nas. - mówiąc te słowa Cyclops czuł, że pomału zaczyna się rozklejać, ale twardo dusił to w sobie. Liczył że Kurt już wyprowadził wszystkich, a Jean go posłucha.

*wybaczcie wszelakie błędy i powtórzenia, pisanie nocą nie służy temu, by to dobrze wyglądało (ale wtedy mam najwięcej weny, co za ironia!)

Niestety, Danvers nie spodziewała się tego, że lada moment, przez kilka minut (ostatecznie tyle to mogłoby trwać, choć faktycznie nie wiedziała czy to trwało znacznie krócej, czy dłużej) będzie poddana całemu przebiegowi wydarzeń, które dotyczyły mutantów. I z pewnością nie wiedziała, że aż tak będzie na wskutek tylu wywołanych emocji i wspomnień cierpieć.
Z pewnością dla znajdujących się w pobliżu Cyclopsa, Havoka czy Nightcrawlera widok nie był przyjemny, a przynajmniej nie powinien. Blondynka, która początkowo zastygła w bezruchu, nie mogąc kontrolować swojego ciała, dosyć szybko zaczęła odczuwać… wszystko. I bynajmniej było to czymś, co chciałaby poczuć raz jeszcze. Nie mogła tego zaliczyć do nieokiełznanej euforii, ze względu na ból i cierpienie, które znajdywało ujście w jej ciele. Łzy, które spłynęły parokrotnie po jej policzkach, czy też płytki, niekiedy świszczący oddech, świadczyły o tym, jakie wspomnienia jak silny wpływ miały na kobietę.
Gorsza jednak była ta ciągła zmiana. Ledwo co potrafiłaby oddzielić od siebie te dwie kwestie, a zaraz następna fala uczuć zalewała kobietę. I żeby chociaż było to podobne, a śmiało można było przypisać Marvel Girl, że wybrała najlżejsze posunięcia do najtrudniejszych, chaotycznie je mieszając ze sobą.
Poczucie bezradności i przerażenia nie były tym, co Carol chciałaby czuć w danym momencie. Zwłaszcza, że miała tylko sprawdzić, czy sytuacja jest kontrolowana. Nie, nie była.
Ból głowy był wielokrotnie gorszy od tego, jaki swego czasu potrafiła mieć. Kac, który nie był obcy kobiecie, wydawał się przy tym najmniejszym problemem. Czymś, czego ból jest ledwo istniejący przy tym, co odczuwała teraz.
Boże, zapewne gdyby mogła (i chciała) to by od razu poleciała do baru się napić. Za dużo wszystkiego.
Mogła mieć tylko nadzieję, że ból głowy ustąpi tak szybko, jak szybko się pojawił.
Nic dziwnego, że gdy nastąpiła szansa, Carol skuliła się w całym cierpieniu, wsuwając najpierw palce w swoje włosy, a potem zaciskając je dość silnie na blond kosmykach, które poniekąd zakrywały twarz Ms. Marvel. Wówczas ledwo co unosiła się nad ziemią.
Ostatnie wspomnienia i myśli, które przemykały przez umysł Danvers nie wyjaśniały niczego. Niby powinny, ale przez te nieprzyjemne doznania nie była w stanie zastanowić się nad tym, że w tym wszystkim znajdywała się odpowiedź na to, jaka siła drzemie w Jean. Nie miała natenczas siły, żeby się zastanowić, pomyśleć.
Gdy to wszystko zostało przerwane, Carol wylądowała na ziemi. Może i nie było ryku czy słyszalnego jęku, aczkolwiek dało się zauważyć, że próbuje zaczerpnąć porządny haust powietrza, jakby zarazem chciała w sobie skumulować całą energię, którą zechciała zebrać, przynajmniej spróbować. Jak na razie nie planowała ataku, spodziewając się tego, że kolejna dawka emocji mogłaby całkowicie ją wycieńczyć.
A to z kolei, było zbędne.

Młodszy Summers po usłyszeniu co ma zrobić, dyskretnie kiwnął głową nie wiedząc, czy Scott to zauważył nota bene, nawet na to nie zważając, czy ten to dostrzegł a w następnej chwili, w miarę powoli, wycofał się do Kurta, aby przekazać mu, aby przeniósł mieszkańców w jakieś bezpieczne miejsce. Oczywiście dodał, że jakby coś to może mu pomóc bo coś czuł, że spotkanie z Jean nie skończy się za dobrze ale z Cyclopsem, była też Ms. Marvel więc była ich dwójka a Nightcrawler był sam. A wiadomo że co dwie głowy to nie jedna.
Zazwyczaj nie lubił opuszczać brata ale w tym wypadku uważał, że dadzą sobie radę bez niego a on pomoże społeczeństwu aby nie ucierpiało. Po chwili dopiero dostrzegł, że rudowłosa znęca się bądź robi coś niedobrego blondynce. Odruchowo ruszył w jej stronę, chcąc jej jakoś pomóc tylko niezbyt wiedział, co może w tym wypadku zrobić. Spojrzał tylko na Grey mając nadzieję że zaraz przestanie bo domyślał się że to, co doświadczyła właśnie Danvers, nie należało do najprzyjemniejszych rzeczy.
Kiedy dostrzegł, że Jean przestała, wyciągnął rękę do Carol, chcąc jej pomóc wstać ot tak, z powodu dobrych chęci. Co raz oczywiście zerkał na pozostałych towarzyszy i czekając na to, co dalej miało się potoczyć. Czy jego też tak potraktuje? Czy może tym razem się jemu upiekło? Tyle pytań przychodziło mu do głowy ale uznał, że pozostawi je dla siebie. Do Grey wolał się nie odzywać. Tą broszkę, pozostawił starszemu bratu.

- Grey, rozumiem że masz żal do Tarczy i nie tylko, ale nie musisz krzywdzić nikogo. Wiesz, że to nie jest wyjście. Nie bylibyśmy tym kim jesteśmy gdybyśmy zabijali niewinnych. Proszę cię uspokój się. A jeśli nie chcesz wrócić z nami do posiadłości i pomóc ocalić profesora to chociaż powiedz co zamierzasz. - powiedział w kierunku osoby którą nie poznawał już. To już nie jest ta sama Jean, która znał. Przeszła okropną przemianie i teraz nawet ciężko jest stwierdzić Scott'owi po której jest stronie. Wiedział, że jeśli wybierze "ciemną stronę mocy" nie powstrzyma członków zespołu przed wyeliminowaniem jej i po prawdzie mówiąc sam również próbował by ją zatrzymać.

- Słuchaj, zabierz stąd Carol na pokład. Ona i tak tu nie pomoże, a z tego co widzę pogarsza sprawę. Lepiej, żeby Jean na razie nie widziała nikogo oprócz X-man'ów. - spokojnym tonem powiedział do brata, czekając na odpowiedź Grey i reakcje innych.

Ubolewająca nad chwilową przegraną (ego i ambicje na swój sposób dały o sobie znać) Carol, raczej nie zwracała uwagi na towarzyszących jej mężczyzn. Planowany atak nie miałby racji bytu ze względu na to, jaka odległość oddzielała od zbiorowiska na pewnym gruncie Jean Grey.
Danvers odetchnęła parokrotnie głęboko, odnosząc jednak wrażenie, jakby nadal na jej piersi położono coś ciężkiego albo ciśnienie zaczęło wzrastać. Mimo że początkowo wolała odtrącić rękę Havoka, to po dłuższej chwili namysłu skorzystała z zaoferowanej pomocy, podnosząc się i prostując z wyrazem twarzy dość zaciętym i niezbyt zadowolonym z tego, jak się mają sprawy. Miała przecież to ogarnąć, a nie dać się podejść.
- Wątpię, żeby akurat tym się szczególnie przejęła… - skomentowała słowa Cyclopsa, zanim ten zaproponował, aby zabrać kobietę na pokład, na co w odpowiedzi uniosła brwi.
- ...zwłaszcza, jak oddala się na tyle, że raczej mało prawdopodobne jest to, aby cię usłyszała - dodała, ostatkami dobrej woli powstrzymując się od uszczypliwego tonu. Skupiła jednak swoje spojrzenie na kobiecie, zauważając płomienisty kształt skrzydeł, co z pewnością zapamiętała przede wszystkim, bo ani trochę jej się nie podobało.
Mimo że miała ochotę wystrzelić, polecieć za nią to wątpiła w to, aby był sens i dała radę nadgonić. Skrzywiła się, prostując i spojrzała na towarzyszy. Zastanawiała się czy podjąć się powrotu do Avengers Tower, czy zostać z nimi przez jakiś czas - korzystając zarazem z kolejnej oferty pomocy - dowiadując się czegoś więcej, co nie byłoby zroszone gniewem i uczuciem wwiercania się w jej osobę, chcąc przekazać to, co faktycznie miało miejsce, ale… czy mogła temu zaufać?
Gdyby nie fakt, że obiecała samej sobie (jak i poniekąd grupie) - to chyba już dawno wylądowałaby w jednym z przydrożnych barów, aby móc odsapnąć na spokojnie.
- W razie czego wiecie, gdzie mnie znaleźć - powiedziała Danvers, decydując się ostatecznie na to, aby opuścić X-Menów i porozmawiać z Hill, zdając jej choćby względny raport z tego, co zdążyła wywnioskować.
Nie czekając na odpowiedź, poleciała w swoją stronę, dość szybko zanikając.

/zt

Widząc jak Jean znowu się oddala Scott wiedział, że znowu się na jakiś czas rozstaniemy, a w kazdym bądź razie czuł to gdzieś w głębi. Nie mógł liczyć na Carol, bo ona już odleciała. Nie wiem jaka rola na nią czeka i czy zaszkodzi nam bądź wręcz przeciwnie, ale cóż narazie wszystko wskazuje na to że jeśli nadal będzie tak źle jak jest obawiam się, że bedziemy zmuszeni nawiązać współpracę z Avengers i S.H.I.E.L.D.

Na tą chwilę Cyclops postanowił zabrać resztę ekipy i powrócić do posiadłości. Nie wiem jak reszta, ale on planował zobaczyć jak z Xavierem. Może profesor juz doszedł do siebie i uda się coś ustalić razem ze Storm, bo z tego co widział reszta mutantów nie jest jego zdania. Jedynie Storm i profesor potrafią go zrozumieć, a jeśli dalej między resztą będą wybuchały konflikty to zniszczy ich wojna domowa.

Po zebraniu siebie i reszty mutantów, wsiedli do jeta i polecieli do posiadłości.

[z/t] dla wsystkich