The Bronx High School of Science

Billy jakże wymownie i bardzo umyślnie przewrócił oczami, gdy brat zarzucił mu zmienianie tematu i brak subtelności. Hej, gdyby chciał, to by potrafił. Prawdopodobnie. A w tym wypadku po prostu nie zamierzał tego robić, bo... Bo chciał tylko wrócić do konkretów. I do bieżących problemów. W końcu tak czy siak musieli coś poradzić zarówno na jego zmęczenie, jak i na kłopoty Cassie z rozmiarem, więc równie dobrze mogli się tym zająć od razu, prawda? Żeby coś ich jeszcze nie zaskoczyło.
Mimo to chłopak nie zamierzał się kłócić, bo aż tak mu na tym nie zależało, a Tommy'ego pewnie i tak by nie przegadał - i to nie tylko ze względu na tempo, w jakim białowłosy potrafił przemawiać. Poza tym... Speedster tak czy siak natychmiast pomknął zebrać potrzebne rzeczy, więc odzywanie się tym bardziej nie miało sensu. Nagle pozbawiony osoby u swego boku, Kaplan nie zdążył nawet porządnie i w miarę możliwości wygodnie oprzeć się o pobliską ścianę budynku, a Tommy był już z powrotem - z zapasami. Billy mógł tylko mieć nadzieję, że rówieśnik zostawił za nie jakieś drobne, choć coś mu podpowiadało, że prawdopodobnie było inaczej. W normalnych warunkach by go o to zagadnął, ale w tym momencie nie dość, że nie miał już po prostu siły na kolejne dyskusje, to jeszcze musiał niechętnie przyznać, że parę - no, może raczej paręnaście albo troszkę więcej - dolarów nie było wielką ceną za umożliwienie im dalszego działania. Nowy Jork raczej mógł sobie na to pozwolić, nawet jeżeli Kaplanowi wciąż to nie leżało.
Póki co jednak nastolatek otrzymał energetyki i tabletki - i choć odruchowo rzucił na to krótkie dzięki, to równocześnie aż zamrugał z zaskoczeniem, przede wszystkim ze względu na liczbę tych towarów. Nie był pewien czy przyjęcie jednego i drugiego razem będzie dobrym pomysłem, ale z drugiej strony... W najgorszym wypadku potem to jakoś odchoruje, a i w to wątpił. To mimo wszystko tylko kofeina... I parę innych substancji... A nie jakieś poważne leki. Prawda? Och, rodzice nie byliby z niego dumni.
Nie chcąc tracić ani chwili dłużej, Billy dla ułatwienia sobie zadania przykucnął tyłem do ściany, o którą do tej pory - czyli tak naprawdę przez bardzo krótką chwilę - się opierał. Zgrzewkę odstawił na ziemię obok siebie, po czym wyszarpał z folii jedną puszkę i ją akurat oparł sobie na udach. Zdążył jeszcze przebiec wzrokiem po opakowaniu tabletek, lecz zaraz potem Tommy zaczął mówić... I w związku z tym Kaplan przeniósł na niego spojrzenie, resztę czynności wykonując już w głównej mierze na wyczucie - dobierając się do zalecanej dawki kofeiny, a potem otwierając sobie energetyka i zaczynając go popijać. Spieszyło im się, więc wolał nie zwlekać... A i tak wiedział, że bratu w słowo nie wejdzie.
To nie tak, że nie rozumiał jego punktu widzenia. Naprawdę, wprost przeciwnie, choć w dalszym ciągu był odrobinę zaskoczony tym, jak nietypowo rozsądnie Tommy podchodził do sprawy. Oczekiwałby raczej, iż ten nie martwiłby się konsekwencjami i głęboko wierzył w to, że poradzą sobie ze wszystkim, na co się natkną... Może ktoś go porwał i podmienił? Albo po prostu docierała do niego powaga sytuacji... Tylko ważniejsze dla niego były inne względy niż dla Billy'ego. Kaplan wciąż nie mógł przestać myśleć o tym, że jeżeli mieli do czynienia z prawdziwym wezwaniem, to zwlekając - czy więc nie reagując w ogóle - narażali kogoś na niebezpieczeństwo. Jeśli ten ktoś szczerze potrzebował pomocy i nie zastawiał żadnej pułapki... To ile osób mieliby na sumieniu, gdyby zignorowali jego prośbę?
Rozważając te kwestie, chłopak nabrał powietrza głęboko w płuca, po czym westchnął dość cicho, starając się skupić na logicznym myśleniu i wyszukiwaniu dobrych argumentów, nie zaś na rozdarciu oraz poczuciu winy. Tak naprawdę parę powodów przychodziło mu do głowy, lecz nie był pewien czy przekonałyby Tommy'ego... Może Cassie, to prędzej, ale z nią prawie zawsze szło łatwiej. Po raz kolejny tego dnia Billy żałował, że nie było z nimi Kate, która na pewno załatwiłaby sprawę szybciej i to najprawdopodobniej w taki sposób, że wszyscy czuliby się zadowoleni.
Z tego wszystkiego nastolatek niemalże nie zwrócił uwagi na to, że speedster odezwał się do Cassie i porwał jeden z przyniesionych przez siebie smakołyków. Na jego - a właściwie ich - miejscu chyba nie byłby teraz w stanie jeść... I tak naprawdę nawet nie czuł głodu, choć akurat to wynikało z faktu, że ostatni posiłek odbył na krótko przed rozpoczęciem przez Sentinele ataku. Niedawno. Chyba? Ile mogło minąć czasu? Tego nie wiedział. Nie mógł sobie przypomnieć o której miał się spotkać z Sammy i jej koleżanką, a ta informacja powiedziałaby mu kiedy przybyły roboty... Trudno. Nieważne.
- Wiecie, dostałem ostatnio taki SMS. Z prośbą o spotkanie, z podanym miejscem i terminem. Poza tym żadnych konkretów, przedstawienia się, nic więcej. I też myślałem, że to może być podstęp, ale wybrałem się tak czy siak i co się okazało? Że to był Vision. Nie powiedział tego wprost, ale chyba mnie testował i wygląda na to, że zdałem. Bo zaryzykowałem na wypadek, gdyby ktoś naprawdę mnie potrzebował. Teraz sytuacja jest podobna - zauważył. Cassie praktycznie wychowywała się z Mścicielami, więc opinia jednego z nich powinna być dla niej istotna, tak? Tyle że dla Tommy'ego to pewnie nie był żaden argument. I... Po namyśle, Billy nie zdziwiłby się, gdyby go tym zirytował... Dlatego właśnie natychmiast kontynuował, utrzymując wzrok na bracie, bo czuł, iż to właśnie jego przede wszystkim musiał przekonać.
- Jacy z nas bohaterowie, jeżeli bardziej się martwimy o siebie niż o ludzi, którzy najprawdopodobniej znajdują się w niebezpieczeństwie? Będziemy ostrożni, jeśli coś będzie nie tak, to albo nas teleportuję albo ty zdążysz zareagować... Nie jesteśmy na tyle znani, żeby ktoś miał nas dokładnie sprawdzić i się na nas przygotować. A poza tym... Skoro skontaktował się ze mną telepata, to pewnie mając złe intencje mógłby mnie zmusić, żebym nas przeniósł. Czego nie zrobił. Tylko zostawił mi ślad do podążenia. Albo... - w tym momencie Kaplan zrobił krótką pauzę, ponieważ dopiero teraz dotarło do niego coś, czego pewnie powinien był spróbować niemalże od razu. Och.
- Albo... Może mógłbym się do niego odezwać... - tego jak do tej pory jeszcze nigdy nie robił i to zapewne dlatego nie przyszło mu to tak szybko do głowy. Oczywiście dosłownie chwilę temu nawiązywał telepatyczne połączenie z dziewczynami na Times Square, ale był wtedy niedaleko nich. Czy zadziałałoby to na większą odległość? Może, choć nie miał takiej pewności. Co prawda wiedział, czy raczej czuł gdzie powinien wysłać taki przekaz, więc może to ułatwiłoby sprawę... Z drugiej strony, co mogłoby się stać w najgorszym wypadku?

W tym momencie Billy nie miał nawet ochoty na tłumaczenie działań Visiona czy pozostałych Mścicieli. Wiedział, że czasem należało wybierać swoje walki, a niesienie pomocy potrzebującym było przecież dużo ważniejsze od obrony honoru bohaterów... Szczególnie w sytuacji, gdy chłopak sam nie do końca w niektórych z nich wierzył. Starał się, naprawdę, ale nie bez powodu mówiono, że spotykanie idoli to zły pomysł. Na ogół prowadziło do wielu rozczarowań i niestety nastolatek również ich nie uniknął. Rzecz jasna Scarlet Witch wciąż był zachwycony, bo jak do tej pory każda ich interakcja świadczyła tylko na coraz większą korzyść kobiety... I oczywiście pomagało, że Kaplan był głęboko przeświadczony o jakimś ich powiązaniu, bo praktycznie wszystko na to wskazywało i nawet Tommy go w tym popierał... Ale nie o każdym Mścicielu mógł powiedzieć dokładnie to samo. I nie chodziło wyłącznie o Spider Woman, choć rzeczywiście to właśnie ona pokazała się w najgorszym świetle.
O tym jednak nastolatek tym bardziej nie chciał teraz myśleć i dla odwrócenia własnej uwagi - oraz może przede wszystkim powstrzymania się przed komentarzami - znów skupił się na popijaniu energetyka. Prędko sobie z nim radził, zresztą umyślnie i prawdę mówiąc w tej chwili rozważał nawet sięgnięcie po drugą puszkę... Jednorazowo raczej by mu to nie zaszkodziło, prawdopodobnie, a większa dawka mogła się na coś przydać. Z drugiej strony nie był przyzwyczajony do takich szaleństw i choć na logikę wiedział, że to nic takiego, to jednak coś w nim protestowało przed tym pomysłem. Spoglądając na to z boku, mogłoby się to wydawać zabawne, że nie zastanawiał się długo nad włamywaniem się do baz potężnych agencji rządowych, ale okropnie się wahał przed wypiciem niezdrowego napoju... Pewnie sporo to o nim mówiło.
Dopicie energetyka okazało się być świetnym posunięciem, w dodatku nie tylko dlatego, że pozwoliło Billy'emu opanować ciągoty do dalszego argumentowania. Dało też Tommy'emu okazję do zadecydowania, że najwyraźniej było mu już wszystko jedno... Co Kaplana nieźle zaskoczyło i sprawiło, że chłopak aż zerknął na niego z niezrozumieniem, które prędko przerodziło się w mieszankę zadowolenia oraz wdzięczności. Nie spodziewał się, że tak szybko dojdą do porozumienia... Jakiegoś rodzaju. Zgoda, może żaden z nich nie zmienił zdania, ale przynajmniej się dogadali. To się liczyło. Prawda?
- Obiecuję, że będę uważał - powtórzył, podejrzewając, że w tym momencie miało to większe znaczenie od podziękowań. Nie zwlekając, nastolatek odłożył na ziemię to, co miał do tej pory w rękach, po czym podniósł się na równe nogi i odstąpił na krok od ściany, aby zapewnić sobie w ten sposób więcej miejsca. Z doświadczenia wiedział już, że jego zdolności często wymagały przestrzeni. Zwykłe nawiązywanie kontaktu telepatycznego nie powinno być pod tym względem bardzo wymagające, ale wolał nie ryzykować, że jednak wygeneruje przy tym energię, która uderzy w budynek... Roboty powodowały dość zniszczeń, więc on sam nie zamierzał się do nich przykładać. Teraz tylko... Jak się do tego zabrać?
Chłopak nabrał powoli powietrza w płuca, a następnie wypuścił je w podobnym tempie dla uspokojenia. Ten, kto się do niego odezwał, pozostawił mu ślad do podążenia i to właśnie na nim spróbował się skupić. Myślał o nim intensywnie, starał się go sobie zwizualizować i wyobrazić sobie to, że ku niemu sięga, podąża za nim... Ale nie fizycznie, tylko psychicznie. W końcu nie chciał się jeszcze teleportować, tylko zbadać sprawę. Ustalić coś więcej. Namierzyć źródło tego głosu, aby zorientować się z kim lub z czym mogli mieć do czynienia - żeby później nie musieli skakać całkowicie w ciemno.
- Chcę... Dotrzeć do źródła, chcę dotrzeć do źródła, chcędotrzećdoźródła... - powtarzał i, zgodnie z przewidywaniami, jego błękitna aura prędko powróciła, budząc się do życia najpierw przy jego oczach i dłoniach, krążąc przy nich i wirując, aby następnie cieńszą warstwą rozciągnąć się po całym ciele chłopaka. Jego stopy oderwały się od podłoża, ale nie uniósł się wysoko, może na kilkanaście centymetrów lub trochę wyżej, odruchowo rozkładając przy tym ręce nieco na boki - pod kątem około czterdziestu pięciu stopni do tułowia.
Kto i gdzie, te myśli najczęściej przewijały się przez jego głowę. Taka wiedza powinna im już sporo zdradzić. Być może okaże się, że wzywał ich jakiś bohater... A to rozwiązałoby przynajmniej kwestię możliwego podstępu i pułapki, czyli tak naprawdę ich największy problem. Billy liczył się również z tym, że ten ktoś może wyczuć jego próby zebrania informacji i ponownie się do niego odezwać, choć prawdę mówiąc nie wiedział czy było to możliwe. W końcu Kaplan chyba nie wdzierał się do niczyjego umysłu, tylko zwracał się z zapytaniem do... No... Swoich zdolności i do tego, z czego one czerpały dane. Do świata jako takiego? Szkoda, że tego nie wiedział... Ale nie obraziłby się ani za wyświetlenie obrazu ze źródła, ani za podanie dokładniejszych informacji.
Dopiero teraz do nastolatka jak przez mgłę dotarła świadomość, że coś było nie tak - że w pobliżu nie widział już Cassie. Przecież dopiero co przy nich stała... To prawda, że na chwilę skupił uwagę na swojej wyblakłej kopii, no i na energetyku oraz tabletkach, a że się wtedy przemieścił pod ścianę, to nie miał jej bezpośrednio w zasięgu wzroku... Ale dlaczego miałaby się od nich oddalić? Bez informowania o tym? Podejrzane. Niepokojące. Mimo to Billy nie chciał i nie mógł się teraz do tego odnieść, zbyt głęboko skoncentrowany na swoim zaklęciu. Musiał mu się poświęcić w całości, więc siłą rzeczy odepchnął póki co kwestię dziewczyny na dalszy plan. Na pewno nic jej się nie stało. Walkę akurat by zauważyli, więc prawdopodobnie sama odeszła gdzieś dalej... A potrafiła sobie poradzić. Zaklęcie. Tak.

Prawdę powiedziawszy Billy praktycznie nie zwrócił uwagi na to, że Tommy na moment gdzieś zniknął. Nie dość, że przy jego prędkości nie było go bardzo krótko, to jeszcze Kaplan skupiał się w pełni na swoim zaklęciu... Z bijącym szybko sercem oczekując jego efektów. W końcu niemalże nigdy nie był w stanie do końca przewidzieć jak zadziałają jego moce, więc chyba nic dziwnego, że za każdym razem odrobinę go to niepokoiło. Nie na tyle, aby miał zupełnie nie próbować, ale nie mógł też całkowicie pozbyć się tego cichego głosu gdzieś na tyłach jego umysłu, który stale siedział jak na szpilkach i tylko czekał na pojawienie się jakiegoś problemu. Pesymizm posiadał we krwi.
Na szczęście w tym wypadku efekty czaru okazały się nie tylko niegroźne, ale i mało widowiskowe, przynajmniej oceniając z zewnątrz. I dobrze, choć chłopak już się powoli przyzwyczajał do tego, że jego zdolności nie nadawały się do dyskretnego wykorzystywania. Te wszystkie światła były bardzo mało subtelne. Obecnie również, ale wciąż nie w takim stopniu, w jakim mu się to czasem zdarzało... Obrazy w głowie nazwałby na tym etapie praktycznie normalnymi.
Nastolatek zdawał sobie sprawę z nowych informacji pojawiających się w jego głowie i starał się je ostrożnie zbadać, oddzielając je od swoich własnych myśli i wyobrażeń, które mogłyby je jakoś zniekształcić. Nie wiedział czy to w ogóle możliwe, ale wolał nie ryzykować. Kwestią adresata się nie przejmował. Ukazana mu postać przypominała go w wystarczającym stopniu, przynajmniej pod względem podstawowych cech, a te mniej wyraźne zrzucał na... No, na przykład na jakieś braki w zaklęciu czy w samym przekazie, albo może na to, że szczegóły zatarły się komuś w pamięci... Wszystko jedno.
Od początku bardziej obchodziło go to, kto nadał wiadomość i dokąd ich wzywał, a te dane otrzymał i to w jaśniejszej formie, niż tego oczekiwał. Nowy Orlean... Billy wiedział, że miasto należało do tych zaatakowanych przez Sentinele, a to już sporo wyjaśniało, ale szczerze mówiąc nie miał czasu śledzić żadnych serwisów informacyjnych, ani niczego podobnego, więc mógł tylko zgadywać jak wyglądała tam teraz sytuacja. Pewnie podobnie do Nowego Jorku. Albo gorzej, bo tak naprawdę ilu bohaterów tam żyło albo miało szansę prędko dotrzeć z pomocą? Czyli zostawała policja i reszta. No i przypadkowi mutanci, którzy zdecydowaliby się działać...
Wśród tych osób zaś najwyraźniej znajdował się mężczyzna, który nadał ten mentalny komunikat. Jericho Drumm. Który... Wyglądał chłopakowi na kogoś w rodzaju kapłana voodoo. Akurat w ten rodzaj magii nigdy się szczególnie nie zagłębiał, studiował głównie podejście wicci, w związku z czym jego wiedza o tej religii pochodziła przede wszystkim z filmów, książek i, ogólnie rzecz biorąc, z tytułów fikcyjnych, choć opartych na jakichś tam faktach... I przez to zupełnie jej nie ufał... Ale z drugiej strony czuł energię płynącą od tej postaci, więc chyba powiązanie jej z tą tematyką miało sens.
Problem polegał na tym, że Kaplan w dalszym ciągu nie wiedział kto to był. Wcześniej po cichu liczył na to, że zobaczyłby rozpoznawalnego bohatera, a to ukoiłoby jego -  a może nawet Tommy'ego - wątpliwości, ale w tym wypadku... Nie posiadali tego komfortu. Ryzyko zmniejszyło się tylko minimalnie, bo nastolatek mimo wszystko poczuł się trochę pewniej znając twarz i nazwisko tej osoby. Jasne, mogły nie być prawdziwe, być może stanowiły część przewidywanej przez speedstera pułapki, ale i tak trochę zwiększały zaufanie Billy'ego. W końcu były już lepsze od zupełnej niewiadomej. Działały na jego podświadomość i na to wiele nie mógł poradzić.
Tyle że... W tym momencie chyba i tak nie mieli już wyboru. Tommy się zgodził, prawda? A po sprawdzeniu tego wszystkiego, dogadaniu się, przygotowaniu... Nie mogli się już tak po prostu wycofać. Przecież się zaangażowali. I tam po drugiej stronie ktoś naprawdę mógł potrzebować ich pomocy - to do tej myśli nastolatek stale powracał. Pozostawało więc tylko mieć nadzieję, że czarne przewidywania Tommy'ego się jednak nie sprawdzą... I... Otworzyć drzwi? Tak mu się przynajmniej wydawało.
Pytanie tylko, czy działanie to przeniosłoby na miejsce ich obu, czy może jedynie Billy'ego. Byłoby źle się rozłączyć, nie tylko ze względu na niebezpieczeństwa, które mogły się kryć w Nowym Orleanie, ale i przez to, że po fakcie Tommy chyba by go zamordował. A tego Kaplan by wolał uniknąć. I martwienia go również. Chyba nawet bardziej.
Wyglądało więc na to, że musiał się upewnić, iż do żadnego rozdzielenia nie dojdzie. Kierując swoją energię ku wrotom, chłopak skupił się na myśleniu o tym, aby zatrzymać przy sobie brata - albo raczej zabrać go ze sobą, bo w końcu nie chciałby przypadkiem zakotwiczyć ich w tym miejscu. Kto wie jak wpłynęłoby to na próbę teleportacji oraz na całe to połączenie... Gdyby je zerwał, to mógłby już nie być w stanie skierować ich we właściwe miejsce.
- Chcę zabrać nas na drugą stronę drzwi - przemówił, kontynuując poprzednie zaklęcie, co przy okazji mogło stanowić ostrzeżenie dla Tommy'ego. Co prawda najpewniej wydawało mu się też mało sensowne, bo przecież nie wiedział o wrotach i całej reszcie, ale powinno chociaż zwrócić jego uwagę i uprzedzić go o tym, że coś miało się zaraz wydarzyć. Coś oznaczało w tym wypadku gwałtowne rozprzestrzenienie się błękitnej aury Billy'ego, która zawirowała wokół obu nastolatków, a ustępując pozostawiła po sobie pustą przestrzeń.

Z/t za obu.