Jezioro

Billy nie miał bladego pojęcia gdzie zawiedzie ich wszystkich jego teleportacja. Liczyło się tylko to, aby wylądowali w miejscu pustym, bezludnym, aby nie musieli się martwić o to, że ktoś zobaczy powiększoną Cassie albo zechce wtrącić się w ich sprawy... Kiedy więc wraz z resztą grupy chłopak zmaterializował się nad powierzchnią sporych rozmiarów jeziora, jego pierwsza, bardzo optymistyczna myśl brzmiała: mogło być o wiele gorzej.
Połączenie późnej pory oraz łona natury oznaczało, że w okolicy nie było tak naprawdę żadnego oświetlenia. Brak chmur na niebie sprawiał, że gwiazdy i księżyc były dobrze widoczne, ale bijący od nich blady blask nie dawał zbyt wiele. Jedynie błękitna energia Kaplana rozjaśniała otoczenie, kłębiąc się i przemykając wokół wszystkich członków drużyny, odbijając się w tafli jeziora... No właśnie, gdyż grupa zawisła w powietrzu ponad nim, a Billy skupiał się głównie na tym, aby utrzymać ją w tym stanie i nie zafundować nikomu kąpieli. Nie było to wcale takie proste.
Sam nastolatek nawet nie zwrócił uwagi na to, że kiedy tylko pojawili się w tym miejscu, jego poświata wystrzeliła w każdą stronę, prowadząc za sobą coś na kształt nienamacalnej kopuły. Nie planował tego, nie starał się osiągnąć takiego efektu, a gdyby nawet zdążył go dojrzeć, to pewnie nie potrafiłby wyjaśnić co takiego miało właśnie miejsce. Prawda była zaś prosta... Jego zdolności po raz kolejny zadziałały na podstawie nie słów, lecz chęci oraz podświadomości, otaczając drużynę barierą ochronną, której głównym zadaniem było blokowanie dostępu do nich innych osób... Lecz i uniemożliwiała namierzenie ich. W końcu to właśnie tego potrzebowali - chwili spokoju. Kopuła, choć po tych pierwszych sekundach stała się już niewidzialna, posiadała promień kilkudziesięciu metrów, a więc pozwalała na dość swobodne poruszanie się w jej zasięgu.
Kaplan odkrył, że - jak długo nikt i nic go nie rozpraszało - był w stanie manipulować w powietrzu sobą oraz swoimi koleżankami i kolegami. Zakładał, że mógłby spokojnie oswobodzić Teddy'ego, aby ten na własną rękę dotarł na ląd, ale prawdę mówiąc obawiał się, że w takim wypadku straciłby tę ostrożną równowagę i upuścił do wody wszystkich... Więc wolał nie próbować. Zamiast tego powoli przesunął całą drużynę w kierunku pomostu i ciągnącej się za nim ścieżki, aby dopiero nad nią osadzić grupę na ziemi... W dodatku nawet delikatnie. Uczył się.
Nie chcąc całkowicie pozbawić ich oświetlenia, Billy cofnął swoją energię na tyle, aby skupiała się tylko i wyłącznie przy jego oczach i dłoniach. Dawała zimny blask, który rzucał nieprzyjazne cienie na okolicę, ale dzięki niej przynajmniej widzieli co robili... Więc było to chyba lepsze od działania po omacku. Chłopak wierzył swoim zdolnościom na tyle, aby nie obawiać się, że gdzieś w okolicy znajdują się jacyś ludzie, których mogłoby zaalarmować światło o tak nienaturalnym zabarwieniu.
- Wybaczcie tę nagłą podróż. Kiedy już skończymy, obiecuję, że odstawię nas wszystkich w jednym kawałku do miasta, ale... Sami rozumiecie - Kaplan spojrzał wymownie w stronę Cassie, starając się brzmieć tak, jak gdyby miał sprawy pod kontrolą i co najważniejsze wiedział gdzie przebywali. Nie był pewien tego, czy aby udało mu się osiągnąć zamierzony efekt, ale wolał o tym jeszcze nie myśleć. Jak szła jego lista priorytetów...? Pomóc Cassie, uspokoić grupę, a potem omówić sytuację z S.H.I.E.L.D. Tak. A przed tym wszystkim mogliby zadbać jeszcze o jedno...
- Jeżeli ktoś z was potrafi emitować światło, to świetny moment, żeby pochwalić się tą zdolnością - to mówiąc, Billy zerknął przelotnie ku Victorowi. Zdążył się już przekonać, że ich moce dawały podobne efekty wizualne, więc domyślał się, iż Latynos mógłby robić im za drugą lampkę, ale z drugiej strony nie chciał prosić go o to wprost. Sugestia skierowana do ogółu musiała wystarczyć.
Teraz kwestia Cassie... Sądząc z jej reakcji, dziewczyna po raz pierwszy miała problem z rośnięciem. Jak to w ogóle możliwe? Ta myśl nie dawała Kaplanowi spokoju, choć starał się odepchnąć ją na dalszy plan, aby teraz skupić się na szukaniu rozwiązania. Moce uaktywniały się zazwyczaj pod wpływem stresu - o tym wiedział aż za dobrze i mógł to poprzeć własnymi doświadczeniami. Kłótnia z Elim zdecydowanie była więc dla blondynki bodźcem... To jasne, tylko co z tym zrobić dalej? Logika podpowiadała, że uspokoić Cassie. Panikującą Cassie. Billy naprawdę nie był w takich sprawach najlepszy.
- Już... Wszystko w porządku. Nikt nas tutaj nie zobaczy, więc nie musisz się spieszyć z kurczeniem się. Jeżeli chcesz, to mogę nawet spróbować ci z tym pomóc, ale myślę, że sama świetnie sobie poradzisz - wiedział, że nie brzmiało to za dobrze, ale nie miał pojęcia co innego mógłby rzec w tej sytuacji.

Jako że Kaplan skupiał już swoją uwagę w większości na Cassie, tylko kątem oka wyłapał dodatkowe źródła różnobarwnego światła, które zafundowali drużynie Victor oraz Kelly. Tyle wystarczyło jednak, aby chłopak odnotował w pamięci kolejną kwestię, jaką należało będzie niedługo poruszyć, a mianowicie tę dotyczącą zdolności poszczególnych osób. Skoro mieli działać razem, to powinni poćwiczyć pracę zespołową, a pierwszym krokiem w tym kierunku mogło być właśnie poznanie mocy i umiejętności pozostałych... Żeby wiedzieli wzajemnie na jakie wsparcie mogą liczyć w różnych sytuacjach. Tak, to im się przyda.
Teraz jednak nastolatek obserwował Cassie z ledwo skrywanym niepokojem i bijącym szybko z nerwów sercem. Logicznie rzecz biorąc naprawdę nie wątpił w to, że w końcu zażegnają ten kryzys, a dziewczyna będzie w stanie wrócić do swoich typowych rozmiarów... W ten czy inny sposób. Tak działały przecież tego rodzaju moce, pozwalały nie tylko na zwiększanie się, ale i na zmniejszanie. To normalne. To znaczy, przynajmniej tak normalne, jak tylko mogły być wszelkiej maści mutacje i inne zdolności. Mimo to jednak stres robił swoje i nie tak łatwo było nad nim zapanować, szczególnie przy wrodzonym pesymizmie Billy'ego.
Wreszcie - tak naprawdę po upłynięciu krótkiej chwili, która, subiektywnie rzecz biorąc, zdawała się być o wiele dłuższa - blondynka zaczęła stopniowo maleć, a na ten widok Kaplan nawet nie próbował powstrzymać westchnienia pełnego ulgi. Obserwował Cassie aż do momentu, gdy ta wróciła do swojego oryginalnego wzrostu, przez co nie zwracał dużej uwagi na resztę grupy oraz jej otoczenie. W tym miejscu czuł się... Może nie do końca pewnie, bo obcy las nocą żerował przecież na instynktach, przypominał głupie horrory i w związku z tym budził w nim niezbyt przyjemne odczucia - ale przynajmniej chłopak wierzył w to, że nie zaskoczy ich żaden człowiek. W końcu właśnie tego sobie życzył podczas teleportacji.
Billy kiwnął powoli i ostrożnie głową na sugestie Cassie odnośnie ich złodziejaszka. Może nie wszystkie do końca do niego przemawiały, ale na pewno zgadzał się z brakiem doświadczenia chłopaka - tyle że przecież on też posiadał jakieś moce, więc... Więc mógł się jeszcze podszkolić w ich użytkowaniu. W dobry albo zły sposób, a raczej: w dobrym lub złym celu. A skoro już się organizowali, to czemu nie mieliby spróbować przy okazji go zresocjalizować?
Wszelkie myśli na temat tej resocjalizacji natychmiast opuściły głowę Kaplana, gdy tylko zorientował się, że złodziej znów podjął się ataku i ucieczki... Choć to pierwsze zdawało się mieć na celu jedynie odwrócenie ich uwagi, a nie faktyczne wyrządzenie im krzywdy - biorąc pod uwagę to, jak łatwo Teddy zablokował pocisk. Billy widział już w tym wszystkim pewną prawidłowość. Kiedy tylko zaczynał współczuć złodziejowi albo chcieć mu jakoś pomóc - ten próbował obrócić się przeciwko nim. Chyba musiał to jakoś wyczuwać...
Podczas gdy skrzydła się cofały, Kaplan zerknął ku Kelly, która akurat się odezwała. Dziewczyna - kobieta? W końcu nie był pewien tego, ile miała tak naprawdę lat - zdawała się być bardzo spokojna, nieporuszona tymi wszystkimi wydarzeniami oraz informacjami, które przed chwilą zdradził... I w związku z tym nastolatek nie wiedział czy w tej chwili mówiła poważnie, czy może jednak żartowała. To właśnie dlatego zdecydował się nie odpowiadać na jej słowa, żeby się nie wygłupić.
Poza tym... Victor zafundował mu właśnie coś ciekawszego, kolejny pokaz swoich zdolności - a Billy może i powoli przyzwyczajał się do tego, że otaczały go osoby z różnego rodzaju mocami, lecz w dalszym ciągu ciągnęło go do nich jak ćmę do światła. Jego spojrzenie samo uciekło od Kelly ku Latynosowi, a potem w stronę bariery, na której w tym momencie spoczywał już złodziej. Zaraz potem wzrok Kaplana powrócił na Victora - akurat wówczas, gdy rówieśnik również na niego spoglądał. Billy musiał świadomie się pilnować, aby nie uciec spojrzeniem na bok czy w dół, ale na szczęście jakoś mu się to udało.
- Skoro nikt nie protestuje, to zakładam, że wszyscy zgadzamy się co do tego, że nie powinniśmy dłużej pracować dla S.H.I.E.L.D. i szkolić się pod ich okiem. Dlatego chciałem, żeby Tommy zabrał wasze komunikatory. Bez nich ciężej będzie im nas namierzyć, ale to pewnie tylko kwestia czasu. Ukrywanie się przed nimi i tak mijałoby się z celem, bo nie wiem jak wy, ale ja wolałbym jednak działać dla dobra świata. Moja propozycja brzmi: zorganizujmy się i zróbmy to po swojemu. Bez... Pseudo-politycznych gierek, układów i całej reszty - zasugerował, po czym wziął głęboki oddech, nim przystąpił do wyjaśniania szczegółów planu... O ile w ogóle jego pomysły można było tak nazwać.
- Vic i ja znaleźliśmy miejsce, które przynajmniej tymczasowo mogłoby robić za naszą bazę. Znajduje się... Trochę daleko, więc potrzebowalibyśmy teleportacji, ale myślę, że uda się nam coś z tym zrobić. Po spotkaniu możemy tam wrócić, najlepiej jeszcze z kimś do pomocy, żeby przygotować bazę do użytku. Kate? Moglibyśmy też zabrać tam naszego złodzieja, żeby porozmawiać z nim na spokojnie... I Skuld, by doszła do siebie. Ktoś musi zająć się naszymi relacjami z Mścicielami. Mam numer do Spider Woman, na wszelki wypadek podam go wam wszystkim, ale wątpię, aby kontaktowanie się z nią było dobrym pomysłem. Spróbujmy innych osób, tych bardziej... Otwartych. Cassie, Teddy, pewnie najlepiej się do tego nadajecie...? - w tym momencie Billy wyraźnie się zawahał, a jego spojrzenie przesunęło się najpierw ku Kelly, a potem ku Eliemu, który nadal trzymał się na uboczu grupy.
- Możesz go przypilnować? Jestem prawie pewien, że Tarcza zdążyła już dotrzeć do kolejnych osób jak my. Spróbujemy je namierzyć i wy zajęlibyście się przekonaniem ich do nas. Tylko... Wiecie, na spokojnie? I bez obrażania ich? Kolega od Tommy'ego może wam pomóc - to powiedziawszy, Kaplan wsunął dłoń do kieszeni, aby wyjąć z niej komórkę oraz baterię do niej. Szybko włożył jedno w drugie i uruchomił urządzenie, a po wpisaniu hasła gotów był przedyktować wszystkim zainteresowanym numery Spider Woman oraz własny.

Z tego wszystkiego w tym momencie Billy już niemalże oczekiwał, że także i tym razem coś przeszkodzi im w dyskusji. Kolejne nagłe wydarzenie... Cokolwiek niespodziewanego, nawet pojawienie się jakiegoś dzikiego zwierzęcia, które znów odwróciłoby uwagę grupy od dyskusji. Wbrew jego przewidywaniom wyglądało jednak na to, iż w końcu będą w stanie dokończyć rozmowę... Na szczęście, bo sprawa była przecież poważna i właśnie tak powinna być traktowana.
Co więcej, pozostali nie tylko go wysłuchali, ale i nie zaprotestowali przeciwko jego pomysłom i sugestiom. Mieli własne uwagi, jasne, ale z tego akurat chłopak się cieszył. W żadnym wypadku nie chciał, aby ciężar decyzji spoczywał tylko na jego barkach, czuł się z tym niekomfortowo, a kiedy inne osoby zaczęły również się udzielać... To pomagało. Dodawało mu pewności siebie, która wcześniej topniała z każdą chwilą bycia ignorowanym - a po części tak właśnie odbierał wówczas ten brak zainteresowania jego słowami.
Nastolatek w pierwszej kolejności tylko kiwnął głową na wypowiedź Kelly, w ten sposób potwierdzając, że wszystko jej wytłumaczy, lecz wstrzymał się jeszcze z tymi wyjaśnieniami... Bo w końcu dziewczyna miała przecież więcej do powiedzenia. Dobrze, że z góry stawiała sprawę jasno, wspominała o swoich słabszych stronach - dzięki temu będą się mogli odpowiednio dobrać do wykonywania poszczególnych zadań. Billy odnosił wrażenie, że nie każdy podejdzie do tego w podobny jej sposób... Już teraz zakładał, że na przykład taki Eli najpewniej będzie wolał rozwodzić się nad swoimi zaletami i milczeć na temat braków, ale kto wie? Może rówieśnik go pod tym względem zaskoczy.
Wymiana numerami wśród wszystkich zainteresowanych tym osób przebiegła bez zakłóceń, w związku z czym już po chwili chłopak mógł schować swoją komórkę do kieszeni, znów najpierw wyjmując z niej baterię. Nie miał pojęcia czy cokolwiek mu to dawało, ale wolał dmuchać na zimne. Może i Teddy miał rację, że powinni zmienić telefony... Ale chyba nie mieli teraz czasu, aby się tym zajmować. Nie było ich przecież bardzo wielu, a tyle spraw wymagało załatwienia.
Ta trochę zmodyfikowana przez Teddy'ego wersja planu działania w pełni Kaplanowi odpowiadała, choć prawdę mówiąc pozostawiała lukę, która nieco nastolatka niepokoiła. Oni zadbają o nawiązanie lepszego kontaktu z Mścicielami, porozmawiają z pozostałymi osobami, do których zdążyła dotrzeć Tarcza... Czyli zajmą się najbardziej palącymi problemami. Dobrze. W porządku. Przez ten czas natomiast Billy i reszta przygotują bazę - i co dalej? Skuld potrzebowała czasu, aby móc w spokoju dojść do siebie, ale już z kolei o losie złodzieja Kaplan nie chciał decydować na własną rękę, więc to będzie musiało poczekać. Jak długo zaś można było przerabiać stary schron, gdy nie miało się nawet tak naprawdę żadnych materiałów do pracy nad nim?
- Ja jestem za. Victor, Skuld i... Kieszonkowiec, ich zabiorę ze sobą do bazy, a was teleportuję już do Nowego Jorku. Będziemy w kontakcie i wkrótce znowu się spotkamy, choć nie wiem czy zdążymy wyrobić się ze wszystkim jutro - zgodził się pomimo swoich wątpliwości, rzucając przy tym długie spojrzenie Teddy'emu. Nie zrobił tego nawet do końca świadomie. Po prostu... Zerknął ku niemu i zapomniał od razu oderwać od niego wzrok. Tak, to było to. I może nie miał nic przeciwko Teddy'emu w roli osoby decydującej... Ale to już zupełnie inna sprawa.
Teraz natomiast Billy przesunął się bliżej "swojej" części ekipy i obrócił się przodem do pozostałych członków drużyny. Jego myśli pomknęły w stronę Central Parku. O tej porze przy odrobinie szczęścia nagłe pojawienie się w nim grupki młodzieży nie powinno zwrócić niczyjej uwagi... Zdawało mu się, że to bezpieczne rozwiązanie.
- Przenieście się do Central Parku, przenieście się do Central Parku, przenieście się do Central ParkuprzenieściesiędoCentralParkuprzenieściesię... - powtarzał, ale tym razem jego ciało zaczęło emanować energią jeszcze zanim w ogóle przemówił. Sam nastolatek nie zwrócił na to uwagi, zbyt skupiony na teleportowaniu swoich towarzyszy... Których już po chwili kompletnie otoczyła błękitna poświata. Grupa uniosła się w powietrze, a Billy wraz z nią - i już kilka sekund później większość członków drużyny zniknęła. Mimo to Kaplan w dalszym ciągu lewitował, a jego aura nie znikała, przeciwnie, rozprzestrzeniała się, aby objąć swoim zasięgiem wszystkich pozostałych na miejscu.
- Chcęzabraćnasdoschronuchcęzabraćnasdo... - to nowe "życzenie" spełniło się jeszcze szybciej od poprzedniego. W jednej chwili jasność oplatała jeszcze nastolatków, a w następnej rozpływała się już w powietrzu, pozostawiając po sobie tylko zapach ozonu - i ani żywego ducha.

Z/t dla wszystkich. Może nie piszcie już w Central Parku, tylko umówcie się na sesję z osobami, które musimy zwerbować i jedynie wspomnijcie o tym, że poprzedniej nocy mieliście tam lądowanie?

Choć Billy w końcu nie zdecydował się na żadną konkretną lokację, to jednak jego moce musiały same zasugerować się jego podświadomością albo wspomnieniami - gdyż zabrały wszystkich w miejsce, w którym chłopak raz już był... I Eugene również, choć dla niego spotkanie nad jeziorem skończyło się o wiele mniej przyjemnie, bo utratą przytomności po podjęciu próby ucieczki. Kaplan miał wrażenie, że wszystko to działo się dawno temu, choć w rzeczywistości wcale nie minęło aż tak dużo czasu... Ale zapewne wynikało to z tego, że jego życie obfitowało ostatnio w wydarzenia.
Tym razem nastolatkowi udało się zmaterializować nie nad powierzchnią jeziora, lecz już ponad jego brzegiem, zaraz za drewnianym pomostem. Nagły wybuch energii odepchnął pył, piasek, a nawet ziemię, nie wspominając już o liściach, igłach czy oderwanych źdźbłach trawy... Lecz poza tym nie wywołał żadnych szkód. Woda również została oszczędzona, wyładowania elektrycznie nie sięgnęły aż do niej, więc mieszkańcy zbiornika także byli bezpieczni.
Nauczony wcześniejszymi teleportacjami, chłopak najpierw zadbał o utrzymanie siebie oraz swoich towarzyszy w powietrzu, nim stopniowo i delikatnie opuścił tych ostatnich na stały grunt, pomagając sobie przy tym subtelną gestykulacją. Dopiero wówczas Billy sam osunął się na ziemię, a jego aura zaczęła się powoli cofać, ograniczać jedynie do jego dłoni i oczu. Nim całkowicie zniknęła, nastolatek skierował ją na swojego rówieśnika, pozwalając jej opleść jego ciało.
- Do Kate, do Kate, doKatedoKatedo... - przemówił, koncentrując się na wyciągniętym z pamięci obrazie pokoju przyjaciółki i starając się wyobrazić w nim sobie Eugene'a, najlepiej umieszczonego bezpiecznie na łóżku, aby podczas upadku nie stała mu się kolejna krzywda. Ten chłopak chyba przyciągał kłopoty... Choć Kaplan nie mógł go oceniać. Nie pod tym względem.
Kiedy jego kolega został już odesłany, Billy pozwolił wreszcie swojej energii kompletnie zaniknąć... I na spokojnie rozejrzał się po okolicy. W porównaniu z chłodem poprzedniego miejsca, tutaj panowało przyjemne ciepło, a słońce odbijało się pięknie na tafli jeziora... Różnica wydawała się niesamowita, wprost nierealna. Tam - ryk wiatru i coś dziwnego, co atakowało budynek, a tutaj... Cisza przerywana tylko śpiewem ptaków i bzyczeniem insektów, żadnych niebezpieczeństw, zero ludzi w pobliżu. Wyglądało na to, że teraz mogli już bez obaw porozmawiać.
- Więc... Co tam się w ogóle działo? Poza tym, że ktoś atakował was śnieżycą? I kto się tym teraz zajmie? - zapytał, nim którekolwiek z dwójki dorosłych zdążyło się odezwać. Wcześniej sami wspomnieli, że chętnie by z nim pogadali, a on był skłonny w ostateczności się na to powołać, byle tylko zaspokoić swoją ciekawość... I może dowiedzieć się czegoś ciekawego na temat tamtej akcji. Kto wie, jeżeli sytuacja nie zostanie w najbliższym czasie opanowana, to być może Young Avengers będą mogli się do niej przyłączyć? Powinni jak najczęściej brać udział w takich wydarzeniach i wykazywać się w ich trakcie. Tylko w ten sposób uda im się udowodnić Mścicielom, że biorą to wszystko na poważnie... Przy odrobinie szczęścia. Z drugiej strony pozostawała jednak jeszcze drobna kwestia techniczna. Jak mieliby walczyć z żywiołem? Zdolności i umiejętności większości z nich nie znalazłyby chyba przy nim dobrego zastosowania.
W oczekiwaniu na odpowiedzi, Kaplan przesunął wzrokiem pomiędzy obojgiem X-Men, gotów od razu skupić spojrzenie na tej osobie, która zaczęłaby mówić jako pierwsza... Bo coś tak czy siak musieli chyba powiedzieć, prawda? Nawet jeżeli nie zamierzali tłumaczyć mu szczegółów akcji albo chociaż jej ogólnego zarysu, to milczenie pasowałoby tutaj jeszcze mniej od... Od zwykłej odmowy udzielenia informacji.
Poza tym chłopak podejrzewał, że X-Men mogli mieć również pytania do niego samego. Nie zdziwiłoby go to, prawdę mówiąc po części nie mógł się tego doczekać. Okazanie mu - a przez niego także i pozostałym Young Avengers - zainteresowania przez bohaterów z dłuższym stażem zakrawało niemalże na spełnienie jego marzeń... I otworzyłoby mu furtkę do dyskusji o nawiązaniu jakiejś formy współpracy pomiędzy ich drużynami. Nie był pewien jak mógłby odnieść się do tego jako pierwszy, więc liczył na okazję.

Billy pozornie nie zwrócił uwagi na nadany przez mężczyznę komunikat. Nie zmienił wyrazu twarzy, w żaden sposób też tego nie skomentował... A jednak w głębi ducha poziom jego ekscytacji powoli wzrastał. Spotykanie bohaterów wciąż jeszcze nie straciło na nowości i świeżości, a teraz w dodatku mógł również posłuchać o nich czegoś więcej - na przykład o tym, że ich pojazd nazywał się X-Copter... Albo o chyba prawdziwym imieniu jednej z nich. Takich informacji brakowało w źródłach, z których na co dzień korzystał. Z jednej strony chętnie by je uzupełnił, z drugiej jednak nie chciał zdradzić niczyjego zaufania, więc wiedział, że tego nie zrobi. Ale jak bardzo go kusiło!
Wkrótce potem jednak dorośli zainteresowali się już nim samym i zaczęli odpowiadać na jego pytania... Choć zajmowała się tym głównie kobieta, podczas gdy jej towarzysz dołożył od siebie tak naprawdę tylko dwie uwagi, krótkie, ale za to konkretne. W obu tych momentach Kaplan rzucił ku niemu okiem, lecz przez większość czasu skupiał swoje spojrzenie i zainteresowanie na Shadowcat - jak mu się teraz przedstawiła, potwierdzając tym samym jego wcześniejsze domysły.
Na skierowane ku niemu słowa chłopak reagował już w widoczny gołym okiem sposób, nawet jeżeli z umiarem i mało wylewnie. Na początek kiwnął głową na podziękowania, nie chcąc przerywać kobiecie wypowiedzi, a następnie zmarszczył lekko czoło w chwili, gdy wspomniała o możliwej śmierci Eugene'a. Miał wrażenie, że tam na miejscu stało się więcej, niż mógł przypuszczać po stanie kolegi... Ale ta kwestia musiała jeszcze chwilę poczekać.
- Wiem kim jesteście - wypalił zaraz po wymienieniu przez Kitty ich pseudonimów. Nie mógł się przed tym powstrzymać, nie zdążył tego nawet przemyśleć, a kiedy tylko zamilkł, od razu przygryzł lekko dolną wargę... Jak gdyby w ten sposób chciał się opanować, aby nie palnąć już niczego innego. Jego spojrzenie uciekło na moment na bok, lecz po kilku sekundach zebrał się w sobie, aby znów zerknąć na Shadowcat, która w tym czasie kontynuowała już swoje wyjaśnienia. Starał się na nich skupić i dzięki nim zapomnieć o tym drobnym wyskoku, lecz mimo to i tak odruchowo objął się ramionami w pasie.
Śnieżyca, potwory, być może dzieło mutanta, a może maga... To wszystko nie mówiło nastolatkowi tyle, ile by chciał, lecz mimo to starannie zapamiętywał kolejne informacje, aby móc potem przekazać je pozostałym członkom Young Avengers. Jego osobiście w szczególności zainteresowała kwestia mutanta władającego magią. Czyli... Najwyraźniej istniała taka możliwość. Już wcześniej chłopak domyślał się, że tak, logika na to wskazywała, ale przecież zawsze miło było otrzymać potwierdzenie od kogoś, kto o wiele lepiej znał się na temacie. Rzecz jasna informacja ta sama w sobie jeszcze nic nie znaczyła, ale przynajmniej pozwalała Kaplanowi rozważać następną opcję, obok psionicznej mutacji i... Jakiejś formy mistycznego spadku?
- Nie działam sam. Zwykle. Teraz to wyjątek, bo miałem robić tylko za transport i nie sądziłem, że się w coś wpakuję, ale tak czy siak... Myślałem raczej o tym, że moja drużyna mogłaby się podpiąć pod tę akcję, a i tak musiałbym najpierw porozmawiać o tym z naszą szefową. Część z nas asystuje już przy tych problemach w kopalni Roxxona, więc skład nam trochę uszczuplał... - zapewnił, przy okazji zaczynając subtelnie spychać rozmowę na interesujący go temat. Z rozmysłem wspomniał o tym, że brali właśnie udział w jakiejś misji, że na poważnie pomagali ludziom, aby pokazać X-Men, że Young Avengers nie byli aż tak początkujący... Nawet jeżeli dobra połowa z nich dopiero co dołączyła do grupy i nie przeszła jeszcze żadnego formalnego szkolenia. Kiedyś będą musieli to nadrobić, ale oby do tego czasu wystarczyło im to, co niektórzy - w tym sam Billy - wynieśli jeszcze z treningów pod okiem agentów Tarczy. Podzielą się między sobą wiedzą i będzie dobrze. Na pewno.
- Poza tym, to raczej nie są czary. Moje, mam na myśli, nie tam przy śnieżycy - dorzucił po króciutkiej pauzie, która dała mu czas na zaczerpnięcie głębszego oddechu i ponowne prześledzenie w myślach wypowiedzi Kitty. Billy uznał, że ta część o magii również wymagała z jego strony wyjaśnienia, a do tego po cichu liczył na jakieś podpowiedzi, nawet jeżeli drobne i nieświadome.