Prywatna kwatera generała Voronoffa

Po wkroczeniu do środka ujrzeć można dużą salę o wysokim sklepieniu, zbudowaną na planie prostokąta - przy którego krótszym boku znajdują się wchodzący. W przeciwległej ścianie mieszczą się kolejne drzwi, lecz trudno orzec dokąd one prowadzą; na inny korytarz czy do dalszych pomieszczeń? Siłą rzeczy brak tu okien - w końcu wszystko to leży pod powierzchnią ziemi - co nadrabiane jest sporą ilością stylizowanych lamp, kandelabrów, a nawet kryształowym żyrandolem; sprawia to, że pokój jest przyjemnie jasny. Miejsce to wydaje się pełnić funkcję czegoś na kształt krzyżówki gabinetu z salonem. Marmurową podłogę pokrywają grube - perskie? - dywany, ściany zaś zdobią liczne obrazy - raczej klasyczne, nic ze sztuki nowoczesnej - oraz cudownie oprawione mapy. Pięknie rzeźbione umeblowanie z ciemnego drewna przywodzi na myśl wrażenie bogactwa, lecz w takim starym, tradycyjnym wydaniu - z gustem. Tu czy tam stoi jakaś elegancka statua, ewentualnie donica z egzotyczną rośliną lub inna ozdoba. Przy ścianie przeciwległej do wejścia - blisko jednego z kątów pomieszczenia - urządzono nawet otoczone kwiatami kamienne usypisko ze spływającą do zbiornika wodą. Kilka regałów zapełnionych zostało książkami oraz różnymi bibelotami. Znajdujące się w pewnym oddaleniu od drzwi biurko posiada za sobą wygodny fotel, przed sobą zaś - trzy kolejne. Przy jednej ze ścian umiejscowiono sofę i niski stolik. Po przeciwnej stronie sali natomiast ustawiono spory globus, a nieco dalej - gramofon, z którego nieustannie sączy się cicho muzyka klasyczna.

Cóż, trzeba było przyznać, że to co się tutaj stało było po pierwsze nierozważnym posunięciem ze strony Colossusa. Po pierwsze mogli ich podsłuchać, a po drugie mieli widok z kamery. Na dobrą sprawę atak wychodkiem nie był najlepszym pomysłem. Można by rzec, że w takiej sytuacji chyba najlepszym rozwiązaniem było jednak ślepe rzucenie się na przeciwnika nim ten zdołałby cokolwiek pomyśleć. Taki atak bez żadnych przygotowań. Jednakże, czy wtedy również staraliby się wejść do celi, w której znajdował się Piotr? Kto wie. W końcu mogli z nim zrobić to samo co z Icemanem - po prostu najpierw podnieść go w powietrze, a potem wynieść przez próg. Czemu więc tego nie zrobili? Aby pokazać jak bardzo złej sytuacji się znaleźli, że żaden plan nie podziała? Może po prostu chcieli złamać w ten sposób ich ducha? Podróżując w ten może lekko niekomfortowy sposób Piotr starał się znaleźć motyw działania osób, które porwały mutantów, a także zapamiętać drogę. To drugie wydawało wydawało się być proste, jednakże wtedy zaczęło się coś dziwnego. Colossus w ogóle nie mógł zapamiętać którędy szli, nawet jednego zakrętu ... szlak by to ... Znajdowali się oni aktualnie w niezbyt dogodnej sytuacji. Jednakże czemu ich nawet nie ogłuszyli, jak zrobili to za pierwszym razem? W końcu mogliby to zrobić jeśli tylko planowali na nich jakieś eksperymenty. Wszystko powoli zaczęło się układać. Gdy w końcu trafili do biura, następnie na fotele wtedy zaczęła się prawdziwa rozgrywka. Teraz ich przeciwnik prawdopodobnie liczył albo na informację, albo na przekabacenie ich w jakiś sposób na swoją stronę. Piotr intensywnie wpatrywał się w osobę za biurkiem. Aktualną rozgrywkę, biorąc pod uwagę sytuację można było porównać mniej więcej do tego, jakby grać w pokera mając w kieszeni banknot dolarowy stając na przeciw powiedzmy sobie Billa Gatesa. Gambit polubiłby takie porównania. Rosjanin uśmiechnął się niezauważalnie kącikiem ust. Musieli przede wszystkim zdobyć jak najwięcej informacji nie oddając żadnej ważnej w zamian. W tym momencie usta otworzył Iceman.
- Prawdopodobnie gdyby znał nasze nazwiska mógłby nas śledzić i wyłapać. Mylę się? - zapytał szukając jakiejkolwiek reakcji w swoim rozmówcy, najmniejszy ruch mięśni twarzy mógł teraz mieć znaczenie.
- Jeśli ma to być przesłuchanie, to miejsce raczej nie jest tym czego się spodziewałem. Mniej ozdób i sprzętów biurowych, a więcej mięśniaków bijących mnie do nieprzytomności na niewygodnym krześle dopóki nie będę się mógł ruszyć, bo raczej trudno mi uwierzyć żebyśmy mieli dostać od was jakieś materiały promocyjne i wesoło z naszymi przyjaciółmi wrócić do domu. - odparł spokojnie Rosjanin dalej wpatrując się w rozmówce. Trzeba przyznać iż sposób w jaki to robił był tak samo zimny, jak wtedy gdy w jego metalowej formie jego oczy przyjmowały barwę srebrną.
- Z drugiej strony, jeśli mielibyście kogoś, kto ma zdolności telepatyczne wyrwalibyście odpowiednie informacje prosto z mojej głowy, kiedy siedziałem spokojnie w celi. Oczywiście może być trochę inaczej, na przykład wtedy gdy taka osoba siedzi cały dzień w biurze i od czasu do czasu chce się rozerwać bawiąc się z więźniami w umysłowego kotka i myszkę. - ciągnął dalej. Cały czas wytaczając swoje przypuszczenia Piotr starał się zachowywać spokojną, pokerową twarz.

A więc trafili do jakiejś organizacji wojskowej. Świetnie, to oznaczało iż siedzieli głębiej niż Colossus początkowo mógł przypuszczać. Biorąc pod uwagę sposób w jaki zostali tutaj zaciągnięci trudno było mówić o tym, że po wysłuchaniu co pan generał ma do powiedzenia.
- Skoro nie potrzebujecie informacji, ani też najwidoczniej nie chcecie po prostu zrobić nam wszystkim jednej wielkiej sekcji, to jedyne co mogę widzieć w tym porwaniu to albo chęć izolacji nas od reszty świata ... lub próba zwerbowania nas do organizacji militarnej, której jest pan przedstawicielem. Jak zdążyliśmy obaj z moim towarzyszem zauważyć posiada pan ludzi o niezwykłych zdolnościach. Jeśli mam rację, to porwanie raczej nie jest zbytnio efektywnym rodzajem zaproszenia. Ja na przykład bardziej doceniłbym wcześniejszą korespondencję. - odparł Rosjanin, w pewnym momencie swej przemowy chcąc kątem oka zerknąć na kobietę, którą miał na myśli w swojej wypowiedzi. Colossus i Iceman znajdowali się w nazwijmy to dość kiepskiej sytuacji. Piotr nie zamierzał jednak tracić nerwów. Po coś zostali tutaj wezwani. Skoro jak widać nie mają być przesłuchiwani, to wypadałoby się dowiedzieć czemu pan generał ze swoimi ludźmi porwali tych wszystkich X-Menów i jaki mieli w tym swój cel, którym raczej nie było pokazanie, iż po prostu są nas w stanie wszystkich wyłapać, jeśli mieliby na to ochotę. Dodatkowo jeszcze wchodziło tutaj kolejne pytanie - w jaki sposób ich moce zostały zablokowane? Brak typowych obroży blokujących mutancie moce, nie wyglądało na coś co działało na wszystkich w okolicy, gdyż czarnowłosa kobieta jakoś używała swoich zdolności. Zawsze oczywiście mogła ona używać jakichś nie zauważonych przez Piotra urządzeń. Możliwe, że użyli na nich jakichś medykamentów. Jeśli tak, to prawdopodobnie ich efekt po jakimś czasie minie i będą mu je musieli podać znowu, ale to pewnie nastąpi tylko wtedy jeśli będą mieli zamiar go przez dłuższy czas tu przetrzymywać.

- Czyli zgaduję, iż prowadzicie państwo na nas swego rodzaju eksperymenty, dzięki którym jak mniemam nie jesteśmy w stanie użyć swoich mocy ... ewentualnie jest to tylko efekt uboczny ... tak czy inaczej, rodzi się pytanie, czemu zostaliśmy sprowadzeni, nie mówię do tego ośrodka, lecz tutaj do tego gabinetu. Szczerzę wątpię, iż wybrał nas pan jako "reprezentantów grupy więzionej", by przybliżyć nam naturę swoich działań. - odparł Colossus . Mimo całej tej niezbyt miłej i zachęcającej do relaksu sytuacji olbrzym starał się skupić jak najbardziej na niewątpliwej wygodzie fotela, w którym zasiadał. Robił to między innymi po to, aby po pierwsze jakoś opanować nerwy, a po drugie aby chociaż trochę ułatwić sobie proces myślowy, który zazwyczaj w obliczu paniki zdaje się podsuwać kiepskie pomysły na ucieczkę.
- Chociaż może z drugiej strony to spotkanie odbywa się po to, aby organizacja do której należymy nie obudziła się po tych wszystkich eksperymentach i nie zaczęła szukać odpowiedzi na pytania "co się do cholery z nami działo i jak mogliśmy tak po prostu spędzić taki kawał czasu nieprzytomni". Cóż, tyle teorii ... najłatwiej chyba byłoby gdyby pan coś opowiedział krystalizując nasze przemyślenia, przede wszystkim skoro i tak zamierza nas pan wypuścić to czemu w ogóle zostaliśmy tutaj w taki sposób dostarczeni? Jestem w stanie się założyć, że za odpowiednią opłatą jakaś grupa mutantów zgodziłaby się uczestniczyć w tym projekcie i zapewne ich zakwaterowanie mogłoby być mniej ... nazwijmy to kłopotliwe niż w obecnej sytuacji. - dodał jeszcze Piotr.

Colossus zdał sobie w końcu sprawę, iż znaleźli się w beznadziejnej sytuacji. Z jednej strony nie mieli jak uciec, jeśli byli obserwowani 24/7 dodatkowo wyglądało na to iż wyżej postawieni strażnicy mieli swego rodzaju moce, czego aktualnie ani Piotr ani Iceman nie mogli chwilowo powiedzieć o sobie. Czy ich zdolności mogą do nich w najbliższym czasie wrócić? Nikt nie może tak na prawdę tego wiedzieć. Jedyne co mogli zrobić to zaakceptować tą chwilową niedogodność, jaką było spędzanie swojego czasu na uwięzi, do czasu aż nadaży się okazja do ucieczki, lub też co było raczej mało prawdopodobne, aż zostaną uwolnieni. Chyba nie podlegało to dyskusji, iż mutant nie miał najmniejszych podstaw, by wierzyć osobie, która według jego przekonania porwała jego i jego towarzyszy.
- Ostatnie pytanie, profesor Xavier, co z nim zrobiliście? - zapytał jeszcze Colossus. Co prawda i tym razem zamierzał na dystans podejść do tego, co powie jego rozmówca, jednakże każda, nawet najmniejsza informacja mogła być w tym czasie pomocna. Należy również pamiętać, iż powrót bez profesora nie miał najmniejszego sensu. Właśnie po niego wysłali misje ratunkowe, które skończyły uwięzione przez tą najwyraźniej organizację militarną. Dodatkowo bez niego X-meni raczej nie mieli dużego prawdopodobieństwa na przetrwanie po uwolnieniu się. To profesor trzymał wszystkich w jednym miejscu i był jedyną osobą, która mogła nie tylko utrzymać razem wszystkich tych mutantów w instytucie, ale także dać im wspólny cel, do którego wszyscy z nich dążyli - do zapewnienia wszystkim mutantom akceptacji ze strony ludzi "normalnych".