Impreza u Cristal

Ona naprawdę nie miała bladego pojęcia jakim sposobem pozwoliła się wyciągnąć z pracowni na kolejną zabawę. Wcześniej zadziałał Stark, ale teraz to nawet sama Jane nie potrafiłaby wyjaśnić tego jej przybycia. Szczególnie, że organizatorka imprezy u Tośka ją wystarczająco zdziwiła. Zapewne dlatego postanowieniem i powodem przybycia na tę zabawę była możliwość nabijania się, a przy okazji sprawienia, że zdziwi się jeszcze bardziej niźli ostatnio.
Zjawienie się na ujawniony na ręczniku, który otrzymał Sasha, adres, nie było jakoś trudne, lecz sam fakt, jakim sposobem zostało to powierzone Aristowowi, brązowowłosa była nadal pełna podziwu. Chwilowo próbowała ogarnąć gdzie powinna ruszyć, żeby trafić do miejsca zabawy, ale muzyka odpowiadająca tematyce zawartej w zaproszeniach oraz ścieżka wytyczona złotawym brokatem (no, naprawdę?) zrobiła swoje i nawet ślepy by zauważył jarzące się złoto.
W oddali już udało jej się dostrzec ostatnio poznaną Kotkę, do której tylko kiwnęła głową w geście przywitania, przez moment mrużąc oczy, gdyż za dużo błyszczało. Wręcz miała wrażenie, jakby zamieszkiwał tutaj szop pracz i inne zwierzątka, które mają uwielbienie do błyskotek. A jeśli nie... To te zwierzęta powinny się tutaj znaleźć!
Spoglądała na tych wszystkich obecnych zastanawiając się czy oni również są tak zdziwieni jak kobieta, jednakowoż postanowiła odpuścić sobie rozmyślanie nad tym wszystkim i pokierowała się do baru, akurat w momencie, gdy przy Hardy znalazł się gospodarz imprezy, na której ostatnio gościła.
- Sądzę, że jak najbardziej pasuje. Lepsze to niż... - jej wargi przekształciły się w wąską linię, kiedy nieco pełnym politowania spojrzeniem przesunęła po obecnych tutaj. - To. - dodała, kiwając delikatnie głową, jakoby chciała samą siebie przekonać do tych słów.

W odpowiedzi na słowa Starka wywróciła jedynie oczami uznając, że i tak nie ma co się wykłócać, skoro nie wszyscy byli tutaj ubrani jak w dołączonym do zaproszenia zapisku.
Foster właściwie w tym momencie zastanawiała się, co powinna zrobić i jak się zachować, by choć w jakimś stopniu nie wyjść na zdziwioną, ale... To nie było możliwe. Nie było możliwe, aby spojrzała życzliwie i uśmiechnęła się szczerze, gdyż całkowicie nie rozumiała tego, co mówi do niej kobieta, jakby to było wyrwane z kontekstu. Po prostu skinęła głową, gdzieś tam błądząc wzrokiem po sali i nie bardzo interesując się tym, co jest w jej stronę kierowane. Ot, najwyżej wyłapywała kilka zdań, które i tak nie miały większego sensu. Nawet przemilczała to, że Jane Foster i nie trzeba się bać, że impreza się nie uda było żartem dnia albo jedyną rzeczą, którą właściwie kobieta zarejestrowała, odpowiadając na jej wypowiedź pełnym niezrozumienia spojrzeniem.
W międzyczasie zdążyła uśmiechnąć się do Bannera i Aristowa, choćby w kwestii powitania i odetchnięcia z ulgą, że nie tylko ona postanowiła się tutaj zjawić, żeby tylko zaspokoić swoją ciekawość. Na ten moment byłaby nawet skora wyjść i zapomnieć o tej całej, ekhm, ekhm, zabawie. Zarazem jednak miała przeczucie, że opuści ją najlepsze, toteż grzecznie stała, przesuwając co kilka minut dłońmi po sukience, którą miała nałożoną (i - na szczęście - nie odzwierciedlała ona tematyki imprezy), czasem kiwając się z pięt na palce i z palców na pięty.
Dostrzegła gdzieś w tłumie kobietę, którą już wcześniej widziała na imprezie u Starka, aczkolwiek większą uwagę Fosterówny przykuła rozmowa Cristal z Carlosem, która w jakiś sposób zaczęła rozbawiać Jane. Właściwie to ten śmiech był raczej momentem zwiastującym jakieś poddenerwowanie i znużenie, co sprawiało, że zaczynała się śmiać. W momencie, gdy mężczyzna został wrzucony do wody, a Cristal jedynie uśmiechała się beztrosko, brwi Foster uskoczyły, a drobną dłonią zakryła swoje usta, coby nie wybuchnąć śmiechem. Ba, nawet się odwróciła w nadziei, że zaraz się uspokoi.
- Oby, bo wszyscy jesteśmy wtedy przeklęci. - mruknęła do Kotki, choć swoją wypowiedź zakończyła uroczym uśmiechem, co miało świadczyć, że nie było ani krzty złośliwości w jej słowach skierowanych do kobiety.
Mogłoby się również wydawać, że Jane posłała w Sashce spojrzenie pełne współczucia i duchowego wsparcia, że będzie musiał przebrnąć przez te kilka minut tańca, ale wolała tego nie skomentować. O, kąpiel we fontannie niespecjalnie jej się widziała.