Impreza u Cristal

Jane dziękowała losowi za to, że mogła posiedzieć przy barze i w jakiś sposób odizolować się od spektaklu, w którym przyszło jej uczestniczyć. Wręcz była za kulisami, ale w ogóle nie mogła na to narzekać. Choćby ze względów zdrowotnych - i tak wystarczająco jej siła psychiczna, jej wyobraźnia została wystawiona na próbę i wiedziała jedno. Wraz z momentem zakończenia imprezy kierunkiem, który obierze będzie najbliższa klinika psychiatryczna gdzie będzie mogła poczuć się pewniej, może normalniej. Ba, nawet przez myśl jej przemknęło, że można byłoby tutaj przyprowadzić kilku świrów, a na pewno czuliby się jak u siebie - wszystko dozwolone, brak jakichkolwiek ograniczeń, a każdy zaczynał wariować.
Fosterówna miała chociaż przez te kilka minut święty spokój, choć i on nie trwał za długo. Wystarczyło, żeby zobaczyła wyraz twarzy Aristowa, który z miną ogromnego cierpiętnika przybył do niej, jak i ciemnowłosej, z którą na ten czas wdała się w pogawędkę bez tematu, ot tak. Nawet nie zdążyła skosztować raz jeszcze trunku, gdy Sasha pozbawił ją naczynia i sam wyręczył kobietę, na co mimowolnie uśmiechnęła się. Delikatnie, ale jednak. Zwróciła się więc do baru i zamówiła kolejny trunek, nawet nie zwracając uwagi na to, że noc jeszcze młoda, a wydarzyć może się coś jeszcze, co z pewnością sprawi, że ona - Jane Foster - zapragnie delektować się wszystkimi napojami wysokoprocentowymi, ażeby tylko nie pamiętać niczego. Jeszcze przyszedł Bruce z miną równie odpowiadającą tej, co agentowi, więc już wiedziała, że nie jest dobrze. Jest fatalnie.
Dowodem tego było przyjście Cristal, której wyznanie sprawiło, że Foster nie zdążyła powstrzymać się od wyplucia zawartości alkoholu. Otóż, wyznanie miłosne bardzo, ale to bardzo zaszokowało astrofizyczkę, ponieważ w tej chwili kobieta próbowała oddychać swobodnie, czerwieniąc się przy okazji.
Chwilę z pewnością jej zajęło to wszystko. Odetchnęła głęboko, wycierając dłonią wargi i spoglądając na zebrane osoby, które - chyba - niespecjalnie były zdziwione jej reakcją na słowa organizatorki tej całej zabawy. Miała nawet wrażenie, że złoty, brokatowy elf chce dodać coś więcej, toteż zwróciła się czym prędzej do barmana, racząc go spojrzeniem typu "Daj mi coś porządnego, bo to ponad moje siły.".
Gdy słowa Heli doszły do uszu Foster, ta jedynie uniosła kąciki ust w szerokim uśmiechu spoglądając na parę, którą razem tworzyli Bruce z Sashą.
- To byłoby okrucieństwem. - przyznała zgodnie z prawdą, racząc się alkoholem i wzrokiem przesuwając po twarzach. Także jej spojrzeniu nie umknęła postać Thora i jego towarzysza. Zdziwiona ich obecnością, uniosła brew do góry i pochyliła się w stronę Tony'ego.
- Kto jest z Thorem? - spytała cicho, choć muzyka i tak skutecznie ich wszystkich zagłuszała.

Doprawdy. Czy Kryształowa dama myślała, że ktokolwiek przejmie się tym, iż nie uda jej się przedłużyć rodu złotych elfów, które na początku swojego istnienia są fioletowe? Jeśli Cristal miała nadzieję, że ktoś ją poklepie po ramieniu, to szkoda. Nikt przecież nie kwapił się do tego. Ani trochę.
Brązowowłosa spoglądała na organizatorkę zabawy nieco... zdziwiona? Ot, tu nawiązuje do miłości, tu zaraz do bicepsów Thora i właściwie Foster zaczęła się zastanawiać - co ma, cholerna jasna, piernik do wiatraka? Nie trzymało się to jakiegokolwiek sensu, dlatego dziewczyna nie odpowiedziała na to, co sądzi o ramionach Asgardczyka. Jeszcze ta śmierć. Duchowy "facepalm" zaliczony.
- Sądzę, że nie jest ani kiepska, ani przereklamowana. Jeśli jest prawdziwa, a nikt nie wymusza na drugiej osobie takich uczuć, to ma prawo istnieć. - oznajmiła z uroczym, nieco też ironicznym uśmiechem, spoglądając znacząco na Sashę. Od samego początku Cristal przecież tylko trajkotała o tym gorącym uczuciu jakim - ponoć - darzyła Aristowa.
- Jednak co do śmierci, bo przecież brutalna... - kontynuowała, wzdychając cicho i przez moment zastanawiając się jak odpowiednio sprecyzować swoje słowa. - To lobotomia jako zabieg upiększający mogłaby naprawdę być dobrym przykładem. - ciągnęła dalej, co jakiś czas upijając drinka, choć zaraz i tak jej go zabrano - Wystarczy mieć szpikulec do lodu jako odpowiednik, a wierzę, że w to zaopatrzyłaś bar. Możesz zawsze spróbować. - dodała, zakańczając swoją wypowiedź uśmiechem i wypuszczeniem powietrza z niejaką ulgą. - Inaczej ja to zrobię. - napomknęła wręcz niesłyszalnie, coś tam pod nosem mrucząc jeszcze.
Nie kwapiła się do tego, by jej wyjaśnić, na czym polega ten zabieg, więc tylko odsunęła się od kobiety w nadziei, że nie będzie do niej przez najbliższą godzinę się odzywać. Chciała odpocząć i nie tracić jeszcze wiary w nadprzyrodzone stworzenia, choć zlasowany umysł i tak wiedział swoje. Nawet uśmiech jej się poszerzył, gdy kobieta zniknęła. Szkoda tylko, że nie do końca zabawy, ale i tak powrót jej w wydaniu mrocznej - ekhm, gotki? Klauna? - sprawił, że Foster schowała twarz w wolnej dłoni, kręcąc z niedowierzaniem.
Na sali powstało małe poruszenie, gdy nagle przycichło. Kilkoro gości, którzy oddali się całkowicie zapiskom na brokatowym zaproszeniu, podeszli odziani w indyjskie stroje i zaczęli dowiadywać się, co się stało, że nic nie gra. Wydawali się być dziwnie zafascynowani tą zabawą, co jeszcze bardziej przeraziło Jane.
Reakcja Thora na zaproszenie Cristal, które mimowolnie było typowo chłopskie, spowodowało uśmiech na twarzy Jane, choć w takim stanie, gdy już trochę alkoholu w siebie wlała, nie można być zdziwionym. Ważne, że nie musiała być od kogoś zależna w poruszaniu się, a słowa nadal jakoś pobrzmiewały, gdy się wypowiadała. Posłała mu jedynie ciepły, powitalny uśmiech.
- Właśnie sprawdzam czy lubię takie miejsca, więc dobre pytanie. - pochwaliła jasnowłosej, spoglądając kątem oka na resztę towarzystwa - Nie sądzę jednak, żebym to polubiła.
W chwili, gdy Thor przedstawił swojego brata, Jane zerknęła na Lokiego stwierdzając, że ani trochę nie są do siebie podobni, aczkolwiek nie będzie tego mówić na głos, gdyż po prostu nie wypadało. Ktoś coś tam mruknął nawiązując do towarzysza jasnowłosego, aczkolwiek niespecjalnie się w to wsłuchiwała. A że Jane jak to Jane to dopiero po chwili zawahania wyciągnęła w jego stronę rękę.
- Jane Foster. Miło mi. - przedstawiła się ładnie, z przyjaznym uśmiechem, coby pokazać, że jest normalniejsza od organizatorki zabawy!
O, słodka naiwności.

Jane nie była przyzwyczajona do takich gestów powitania czy też pożegnania, jakimi obdarzył ją kiedyś Thor, a teraz na tej całej farsie Loki. Wszakże rzadko kto w tych czasach tak się zachowywał , a ludzie niespecjalnie tego wymagali. Przynajmniej na tym tle, bracia w jakiś sposób się wyróżniali. Gdyby Foster nie miała alkoholu we krwi, to pewnie i tak rumieńce - minimalne, ale jednak - jakoś ujawniłyby się na kształtnych kościach policzkowych, z tym gestem Lokiego, na który w odpowiedzi dygnęła delikatnie, a później jedynie, ewentualnie, mogłyby zyskać na sile po słowach Thora. Cóż, młodszy brat wywarł na kobiecie dobre wrażenie i być może przez pierwsze chwile jakoś sceptycznie podchodziłaby do tego, co mówiliby ci, którzy już wcześniej mieli z nim do czynienia. Ot, Jane po prostu nie przekładała czyichś opinii nad swoją. Po prostu sama musiałaby doświadczyć tego, jaki on jest, nim faktycznie zmieniłaby zdanie.
- Mam nadzieję, że nie aż tak tragiczne rzeczy słyszałeś, jak mogłoby się wydawać. - odparła, nieco głośniej, gdyż harmider skutecznie uniemożliwiał normalnej rozmowy. - Wolę mieć jeszcze jakiś pole do popisu, niż żeby wszystko wiedzieć z góry. - dodała, racząc ich rozbawionym spojrzeniem.
Fosterówna wzrokiem odprowadziła towarzystwo, które opuszczało imprezę, do wyjścia. Cóż, jej samej nawet przez myśl przemknęło, by wkrótce wyjść z tej całej zabawy. Nie chciała bowiem być świadkiem jeszcze dziwniejszych sytuacji niż te, które przed kilkoma minutami miały miejsce. Miała nadzieję (och, jak bardzo naiwnie!), że będzie nieco... normalniej? Z pewnością byłoby to plusem, gdyby sama Cristal nie próbowała stanąć w centrum uwagi i siłą zwracać na siebie spojrzenia gości. Dziwne, że nawet nie przejmowała się tym, że większość spojrzeń była przepełnionych politowaniem i niezrozumieniem, co w gruncie rzeczy nie było czymś pozytywnym.
Dobrze, że chociaż zrozumiała tę delikatną sugestię astrofizyczki. W końcu nie miała prawa dyktować Aristowowi, kogo powinien kochać i jak się zachowywać, choć przez jakiś czas mu to narzucała. O to właśnie chodziło Foster, by kobieta doprowadziła siebie do porządku, aczkolwiek wiedziała, że za dużo nie zdziała, więc ważne, że to zauważyła.
- No przyznać muszę, że trochę czasu minęło. - odpowiedziała po głębokim odetchnięciu. Właściwie to nie potrafiłaby teraz dokładnie odpowiedzieć, kiedy ostatnio ze sobą rozmawiali. Tak samo jednak jak mężczyzna ceniła sobie ich przyjaźń i rozmowy, gdy tylko nadarzyła się odpowiednia ku temu okazja. - Wbrew pozorom dużo się nie zmieniło, wręcz w śladowych ilościach mogła nastąpić jakaś zmiana, więc nadal jest tak samo. - mruknęła jeszcze w odpowiedzi.
- Śmiertelnicy ze swoją technologią nie są tak trudni do zrozumienia, co? - zagaiła jasnowłosego przypominając sobie, jak wtedy trochę trudno było mu ogarniać co poniektóre określenia, zachowania. W końcu i u nich było inaczej i tutaj.
Jane posłała uśmiech Bannerowi, który również ich opuszczał, a następnie po prostu się załamała na pytanie Cristal. Ponownie ją doścignęła myśl, że co miałoby obchodzić braci kim ta wariatka zostanie? Jeśli chciała to mogła już od razu iść do zakonu, a najlepiej takiego, z którego nie wyszłaby aż do śmierci, o.
- Przeraża mnie ona - mruknęła do Heli, nieco przesuwając się w jej stronę, jakby jeszcze chciała zobrazować to, że faktycznie słowa i ogólne zachowanie tego elfa wprowadzało ją w osłupienie.