Przed budynkiem

Efekty ich rozmowy zapowiadały się coraz lepiej. Sue nie dziwiło to, że Carol w większości zgadzała się z jej pomysłami, a nawet podzielała jej wątpliwości - bo tak naprawdę wszystkie te kwestie zdawały się być dość oczywiste. W końcu nie głosiła chyba niczego bardziej kontrowersyjnego od propozycji zaproszenia do współpracy Spider-Mana, a nawet to nie było aż tak problematyczne... Więc oczywiście coś musiało pójść nie tak i przeszkodzić im w dalszym planowaniu.
Skupiona na omawianych osobach, Susan zainteresowała się widokiem za oknem dopiero wtedy, gdy zorientowała się, że uciekał ku niemu wzrok Carol. Kiedy Ms. Marvel podniosła się z miejsca, Invisible Woman na początek jedynie powiodła za nią spojrzeniem, marszcząc lekko czoło, zanim sama powoli poszła w jej ślady. Zatrzymała się tuż obok niej, ale nieco z tyłu, nie odzywając się ani słowem.
Przyzwyczajona do pozbawionych ciał głosów, Sue nie wzdrygnęła się na dźwięk komunikatu od Jarvisa, ani nawet nie oderwała wzroku od wydarzeń rozgrywających się na zewnątrz, lecz serce wyraźnie zabiło jej mocniej... I to nie z powodu zaskoczenia. Chyba wszyscy oczekiwali, że z okazji konferencji stanie się coś złego, okoliczności musiały być aż za bardzo kuszące dla tych, którym zależało na kłopotach, ale zmasowany atak? I to nie tylko w Waszyngtonie, ale w wielu miastach? Ktoś chyba bardzo chciał podkreślić swój punkt widzenia.
Pozwalając Carol mówić, Susan odsunęła się trochę, żeby skontaktować się przez swój komunikator z Herbie'm. Jej polecenia po części pokrywały się z tym, co zadecydowała Ms. Marvel; nakazała włączenie systemów obronnych Baxter Building, jeżeli nie uruchomił ich jeszcze inny członek drużyny, a poza tym upoważniła AI do wpuszczenia na niższe poziomy budynku przebywających wokół niego ludzi. Herbie wiedział które piętra powinny pozostać puste i mógł pokierować tłumem... Nie tylko przez głośniki.
Potem została już tylko krótka konsultacja i po chwili obie kobiety znalazły się poza budynkiem. Początkowo Invisible Woman trzymała się jeszcze stosunkowo blisko swojej towarzyszki, unosząc się na lewitującym dysku i osłaniając się dodatkowym polem siłowym przed efektami szybszego poruszania się, czyli między innymi przed wiatrem. Stąd o wiele łatwiej było ocenić sytuację.
-Nie wszystkich naraz- odparła na polecenie Ms. Marvel, ale nie wchodziła w szczegóły. Teraz nie było na to czasu. Choć Sue potrafiła utrzymywać w tym samym czasie parę tarcz, nawet wielkich, to rozmieszczenie robotów utrudniało jej to zadanie. Nie mogła po prostu otoczyć tłumu jedną, ogromną barierą, a choć kilka mniejszych sprawdziłoby się lepiej, to tak czy siak utrudniłyby ucieczkę osobom, które zostały w samochodach... A Susan nie była w stanie dzielić uwagi na tyle, aby na bieżąco przepuszczać ludzi, a blokować ataki.
Invisible Woman zdecydowała się zacząć od okrążenia Avengers Tower, stawiając pole siłowe wokół znajdujących się w pobliżu budynku cywili. Umieszczała je najdalej, jak tylko mogła, wyginając je w taki sposób, aby wcięciami wyłączyć z niego roboty, a w środku zamknąć jak najwięcej osób. Ściana była przez to mocno pofalowana i powyginana, ale to nie stanowiło dla kobiety problemu. Całą barierę zabarwiła lekko na mleczny kolor, żeby ludzie na nią nie wpadali, po drodze zaś wykrzykiwała do nich instrukcję schowania się w siedzibie Avengers.

Carol nie musiała długo czekać na telepatyczną odpowiedź Emmy.
"Zgodna z przewidywaniami. Wcześnie przerwana. Relacje z ataku i tak przesłonią jej treść, ale prowadzący zdążyli tak naprawdę przedstawić jedynie okrojone wyjaśnienie ludzkiej mutacji i odpowiedzieć na kilka pytań. Co się zaś tyczy Sentineli, to owszem, potrafią wykrywać mutantów... Tylko z jakiegoś powodu tego nie robią i strzelają do wszystkich ludzi."

Po zdobyciu garści nowych informacji Emma natychmiast ponownie nawiązała kontakt z Carol. Wolała, aby Avengers byli na bieżąco i gotowi zareagować od razu, gdy tylko dostarczy im bardziej konkretne wiadomości.
"Sentinele zostały stworzone przez Trask Industries. Być może udało mi się namierzyć miejsce, w którym powstają. Dam znać, kiedy dowiem się czegoś więcej."

Wykonując swoje zadanie, Susan musiała oddalić się od Carol, w związku z czym nie mogła obserwować jej walki... Ale nawet gdyby była w stanie to robić, tak czy siak nie skupiałaby na niej całej swojej uwagi, tylko pewnie od czasu do czasu rzucałaby ku niej okiem. Kontakt przez komunikatory musiał być teraz dla nich wystarczający, bo Invisible Woman miała przecież czym się zająć.
Kobieta wciąż utrzymywała się wysoko, aby z góry sięgać wzrokiem jak najdalej. Po pierwszym okrążeniu budynku dotarła mniej więcej w to samo miejsce, z którego wystartowała, jednakże zmieniła trochę swoją własną sytuację. Usunęła dysk, na którym się unosiła, a także pole siłowe osłaniające ją do tej pory przed oporem powietrza - i zamiast nich pokryła cienką, przezroczystą, przepuszczającą powietrze barierą całe swoje ciało. W ten sposób również mogła lewitować, różnica w poziomie trudności była tak naprawdę niewielka, a zawsze to jeden konstrukt mniej do generowania.
Na szczęście Sue nie musiała widzieć swojego głównego pola siłowego z każdej strony, aby pozostawało materialne, więc nie przeszkadzało jej to, że siedziba Avengers częściowo je przesłaniała. Czuła - w ten specyficzny, mentalny sposób, jak gdyby jej umysł, jej moce były przedłużeniem jej ciała - trafiające w nie ataki, ale w tej chwili nie było to jeszcze nic, z czym nie miałaby już wcześniej do czynienia. Potrafiła tak przez chwilę wytrzymać... A dobrze widziała, że ludzie spieszyli się z dostawaniem do budynku - więcej od nich wymagać nie mogła.
W pewnym momencie jednak Invisible Woman zaczęła nie tylko wyczuwać, ale i zauważać, że o jej tarczę rozbijało się coraz mniej promieni. Nim zdążyła zastanowić się nad tym, co powinna z tym zrobić - chronić tę grupę ludzi do końca czy zaryzykować, odsłonić ją i spróbować odgrodzić maszyny od osób znajdujących się po ich drugiej stronie? - w jej komunikatorze rozległ się głos Jarvisa.
Blondynka wysłuchała go uważnie, przez ten czas skupiając się jeszcze na utrzymywaniu tego pierwszego pola siłowego, by jak najwięcej cywili zdążyło przejść do środka. Brak porównania nie wróżył dobrze, ale niekoniecznie oznaczał kogoś nowego. Dawny przeciwnik mógł po prostu próbować innego rodzaju robotów, coś takiego ciągle się zdarzało. Liczba Avengers biorących już udział w akcji z kolei trochę Sue uspokajała, choć w gruncie rzeczy to wciąż była jedynie garstka osób na kilka miast - istna kropla w morzu. Przynajmniej coś z tym wszystkim robili... Ale mieli do czynienia z armią - do czegoś takiego przydałaby się im własna.
-Słyszałeś, Herbie- odezwała się krótko, gdy Carol zagadnęła ją w sprawie skanów. AI zawsze pilnowało wszystkich członków drużyny, więc nie potrzebowało dalszej zachęty; od razu potwierdziło, że już bierze się do roboty, Susan zaś w końcu odnalazła wzrokiem Ms. Marvel. Nie przyglądała się jej długo, ale musiała ustalić jej pozycję... Bo po przemyśleniu swoich opcji odrzuciła plany A i B.
-Uważaj na pole, będę je przesuwać- ostrzegła przyjaciółkę, po czym skupiła się na obracaniu swojej bariery, znów startując wzdłuż niej, aby mieć pewność, że nie uwięzi pod nią żadnego cywila. Ściana pola siłowego pozostała na swoim miejscu i to nad nią Susan się przemieszczała, zadaszenie jednak stopniowo wznosiło się do pionu, a następnie opadało z drugiej strony, zmniejszając się czy rozszerzając, przesuwając w taki sposób, aby zamknąć część przebywających wokół Avengers Tower maszyn w nieregularnym tunelu. Sue wiedziała, że pomija te roboty, do których nie mogła sięgnąć z powodu ludzi, ale musiała mieć nadzieję, że nimi zajmie się już Carol.

Choć Emma liczyła na to, że uda jej się zebrać więcej informacji na temat wyspy, pozyskane przez nią wspomnienia zdawały się przynajmniej potwierdzać to, iż doszło na niej do czegoś nieprzyjemnego. Kobieta szczerze wątpiła, aby w całej fabryce i w jej okolicach znajdowała się tylko jedna osoba, której akurat przytrafił się wypadek i prawdę mówiąc nie sądziła również, aby wszyscy pozostali pracownicy posiadali sprzęt chroniący ich umysły... Bo w takim wypadku dlaczego właśnie ten jeden z nich nie? Rzecz jasna mógł mieć miejsce jakiś zbieg okoliczności, ale więcej wskazywało na to, że przebywający na wyspie ludzie zostali w ten czy inny sposób unieszkodliwieni. Prawdopodobnie laserem lub czymś do niego podobnym, a to pokrywało się z obrazami walczących Sentineli, które White Queen odbierała z różnych umysłów.
Do takich umysłów zaliczała się Carol, z którą Emma - zgodnie ze swoją wcześniejszą zapowiedzią - ponownie się teraz połączyła. W jej pobliżu wyczuwała już kolejnych Avengers, więc podejrzewała, że Ms. Marvel przekaże im to, co od niej za moment telepatycznie usłyszy. Nie widziała nawet powodu, aby o tym drugiej kobiecie wspominać.
"Trask Industries jest w posiadaniu niewielkiej wyspy na Oceanie Spokojnym. Z pewnością uda wam się ją namierzyć, to w końcu oficjalna własność, ale jeżeli nie, to będę mogła was tam pokierować. Mam powody sądzić, że przebywały lub wciąż przebywają tam Sentinele. Możliwe, że zabiły już wszystkich pracowników, w okolicy wykrywam tylko zwierzęta."
Był to uproszczony opis sytuacji, gdyż Emma nie czuła potrzeby informowania Carol o szczegółach, takich jak to, że udało jej się jeszcze złapać jedną z umierających tam osób. Dla Avengers istotne powinno być tylko to, że nie musieli przejmować się cywilami. Po przybyciu na wyspę będą mogli skoncentrować się na zbadaniu sprawy i być może zniszczeniu fabryki, jeżeli to faktycznie tam się znajdowała.

Zajmując się modyfikowaniem pola siłowego, Sue znów straciła część walki prowadzonej przez Carol, lecz także i tym razem się tym nie przejmowała, polegając na kontakcie przez komunikatory. Wiedziała, że gdyby nagle stało się coś pilnego i wymagającego jej udziału, Ms. Marvel na pewno zwróciłaby jej na to uwagę, więc sama skoncentrowała się na zadbaniu o to, żeby wraz z maszynami nie został uwięziony żaden człowiek. Coś takiego skończyłoby się źle i wyrzuty sumienia długo nie dałyby jej spokoju, więc musiała szczególnie uważać. Zawsze starała się dbać przede wszystkim o cywili, a jej wyjątkowe zdolności idealnie współgrały z takim światopoglądem. Kiedy jej towarzyszka wymieniła zadanie przeznaczone między innymi dla Herbie'ego, Invisible Woman natychmiast ją poparła, Herbie zaś szybko przytaknął.
Jeszcze podczas okrążania budynku Susan usłyszała komunikat nadany przez Jarvisa. Spodziewała się, że AI powie im coś więcej, bo w końcu Carol dopiero co poruszyła kilka różnych tematów, ale już sama informacja o tym, że wkrótce otrzymają tutaj wsparcie znaczyła tak naprawdę sporo. Blondynka aż odetchnęła trochę głębiej, minimalnie uspokojona, przynajmniej na tyle, na ile było to możliwe w obecnych okolicznościach... A następnie na moment zadarła głowę do tyłu, aby spojrzeć w górę, ku nadlatującym zbrojom. Nie traciła czasu na przyglądanie się im, bo domyślała się, że tak czy siak zrobią swoje i śledzenie ich wzrokiem niczego tutaj nie zmieni, ale to był po prostu odruch.
Do odgłosów emitowanych promieni dołączyły dźwięki wydawane przez uzbrojenie zbroi, lecz na tym również Invisible Woman się nie skupiała. Dbała jedynie o to, aby przypadkowo nie znaleźć się pomiędzy walczącymi, bo choć posiadała wokół siebie przylegające do ciała pole siłowe, to oberwanie czyimś atakiem mogłoby ją wytrącić z równowagi i z koncentracji, a wówczas niekoniecznie utrzymałaby barierę blokującą maszyny. Kobieta niemalże się wzdrygnęła, gdy niedaleko niej przeleciał jeden z robotów, lecz starcie z nim pozostawiła zbrojom. Chętnie by im pomogła w walce, ale wiedziała, że coś innego było ważniejsze... A poza tym Carol i Tony już się tym zajmowali.
Blondynka zmarszczyła za to czoło, gdy przez komunikator dotarł do niej dźwięk głosu brata... Lecz prawdę mówiąc to również był zwykły odruch. Czego i jak by Johnny nie mówił, cieszyła się z jego obecności - i to nie tylko dlatego, że potrzebowali tylu rąk do pracy, ile mogli w tej chwili zebrać. Dobrze też było się po prostu upewnić, że podczas istnej inwazji wrogich maszyn nic mu się do tej pory nie stało... Nie wspominając nawet o tym, że przecież byli przyzwyczajeni do działania w jednej drużynie.
-Pospiesz się, mamy sporo na głowie- odpowiedziała bratu, po czym znów skupiła się na robotach... A konkretniej na tych, które właśnie zwróciły na siebie jej uwagę uderzając od spodu w sklepienie jej pola siłowego. Poczuła to, a dopiero potem skierowała ku nim wzrok, szukając najlepszego rozwiązania tego nowego problemu. Na początek jeszcze bardziej zmniejszyła zasięg bariery, ograniczając maszynom pole do manewrowania i przemieszczania się. Jej pierścień był teraz tak wąski, jak tylko mogła sobie na to pozwolić, dzięki czemu była też w stanie wzmocnić jego ścianki, szczególnie od góry.
-Bardziej przydatna będę pewnie w Nowym Jorku- stwierdziła przez komunikator, gdy Carol po raz kolejny wspomniała o Trask Industries, a także coś o jakiejś wyspie na Oceanie Spokojnym. Susan nie potrzebowała żadnych więcej informacji, aby dodać dwa do dwóch. Domyślała się też, że niedługo zostanie tam wysłana część drużyny, ale jednocześnie wiedziała, że ze swoimi polami siłowymi pewnie bardziej pomoże na miejscu, a nie u samego źródła problemu. Mogła przynajmniej opóźniać roboty i minimalizować straty w ludziach.
Nie potrwało długo, nim wreszcie Sue zobaczyła w powietrzu zbliżającą się szybko ognistą postać... Która jednak zatrzymała się po dotarciu w pobliże Avengers Tower. Przez sekundę albo dwie kobieta jedynie wpatrywała się w Johnny'ego z niezrozumieniem, nim uznała, że powód takiego stanu rzeczy nie był w gruncie rzeczy istotny. Liczyło się natomiast jego zakończenie i przywrócenie bratu sprawności działania.
-Johnny!- właściwie nie krzyknęła, ale tak czy siak trochę uniosła głos i to w ten charakterystyczny sposób, który Torchowi mógł się kojarzyć z jej matczynym trybem. Nie, nie tym ciepłym i kochającym, tylko z tym drugim, od wielu lat starającym się zrobić z niego uczciwego, pracowitego i samodzielnego człowieka... Z różnymi wynikami. Na szczęście ostatnio częściej pozytywnymi niż negatywnymi, pomijając parę wyskoków. Sue wiedziała już nawet jak się na bracie odegrać za ten najnowszy z nich...
Wiedziona świeżym pomysłem, Invisible Woman ponownie ruszyła z miejsca, teraz jednak nie zataczając wokół budynku pełnego koła, tylko raczej płytki kształt litery C. Tyle wystarczyło, aby w większości obejrzała swoją barierę... I rozbiła ją z pierścienia na kilka kul, skupiających się tylko i wyłącznie wokół pochwyconych robotów. Nie zamierzała ich nawet blokować w jednym miejscu, przeciwnie, pozwoliła im się przemieszczać, czy to po ziemi czy w powietrzu, przynajmniej jak długo nie starały się staranować ludzi - bo wówczas już by je wyhamowywała. Taki układ wymagał od niej mniejszego zaangażowania siły.

W swojej fizycznej formie w sali mieszczącej Cerebro, Emma westchnęła cicho, co jednak w żaden sposób nie przejawiło się w jej mentalnym połączeniu z Carol. Początkowo kobieta liczyła na to, że nie będzie musiała jej wyjaśniać szczegółów oraz całego swojego toku myślowego, ale najwyraźniej oczekiwała zbyt wiele mając nadzieję, że jej słowa bez dodatkowych pytań zostaną wzięte za coś pewnego. Przecież gdyby odbierała coś jeszcze istotnego, dałaby o tym znać... Albo gdyby uważała, że Avengers koniecznie powinni o czymś wiedzieć. Mimo wszystko mogła jednak podzielić się z nimi detalami.
"Jeżeli pytasz o energię psioniczną telepaty, który ukrywałby obecne na wyspie osoby, to nie, nie wyczuwam niczego podobnego. Nie mogę jednak zagwarantować, że pracownicy nie noszą urządzeń, które blokowałyby mi dostęp do ich umysłów. Podejrzewam, że robi to przynajmniej sam Trask, więc najwyraźniej posiada potrzebną do tego technologię."
Panna Frost nie wierzyła tak naprawdę w tę wersję wydarzeń i Carol mogła to wyczytać nawet z tonu jej telepatycznej wypowiedzi. Takie maszyny były drogie i rzadkie, więc mało kto wyposażałby w nie wielu swoich podwładnych... Nawet jeżeli pracowaliby nad czymś wyjątkowo tajnym i ważnym. Poza tym White Queen wciąż uważała, że w takim wypadku miałby je każdy na wyspie, a nie wszyscy z pojedynczym wyjątkiem.
"Co najmniej jedna osoba straciła tam właśnie życie. W ostatnich chwilach jej myśli i wspomnienia były chaotyczne, lecz zobaczyła intensywne światło i została przez nie mocno poparzona. Wydaje się to pokrywać z atakami Sentineli, które w dodatku - według Cerebro - nadleciały z kierunku, w którym znajduje się ta wyspa. Nie możemy mieć jeszcze pewności, ale to najlepszy trop, jaki w tym momencie posiadamy."
W gruncie rzeczy świadczyło o tym nieco więcej poszlak, jak na przykład informacje, które Emma wyciągnęła z umysłów pracowników Trask Industries i przekazała komputerowi X-Men, aby na ich podstawie wyeliminował - lub nie - tereny należące do firmy... Ale kobieta naprawdę nie miała ochoty tłumaczyć teraz wszystkiego, co popchnęło ją ku takim wnioskom.