The Abandoned Yonkers Power Station

W momentach takich jak ten Billy czuł się zaskakująco staro - pomimo swoich zaledwie szesnastu lat. Jego spojrzenie na bieżąco przesuwało się pomiędzy kolejno zabierającymi głos rówieśnikami, lecz w głębi jego ducha rosło nieprzyjemne uczucie niechęci, z którego wcale nie był dumny... I które w dodatku po prostu musiało objawiać się na jego twarzy w formie pełnej zrezygnowania miny. W tej chwili nie miał nawet siły, aby nad tym zapanować. Ochoty też nie.
Z nagłym zdziwieniem nastolatek zdał sobie sprawę z tego, że był zawiedziony. Spodziewał się, że sprawy będą toczyły się inaczej. Lepiej. Wrodzony pesymizm nie pozwalał mu uwierzyć, że miałoby ich wszystkich spotkać pasmo samych sukcesów, lecz to? To już znaczna przesada, ot co. Najpierw problemy ze Spider Woman, potem sprzeczka z Elim, niemiłe, choć za to bardzo otrzeźwiające spotkanie z członkami Runaways... Mógłby tak wymieniać dalej. Cała ta wszechogarniająca wrogość i podejrzliwość zaczynały mu już porządnie działać na nerwy - ale nie chciał tego okazywać, denerwować się albo wyładowywać na innych, bo po prostu nie działał w taki sposób. Nigdy do tej pory i na pewno nie zamierzał zacząć teraz.
Nastolatkowi nie pozostawało nic innego, jak tylko westchnąć głęboko, powoli pokręcić głową i odliczyć w myślach do dziesięciu. Pewnie, ze było to widoczne, rzecz jasna poza ostatnim punktem, ale obecnie aż tak się tym nie przejmował. Jego cierpliwość znajdowała się na wykończeniu, w zaistniałych okolicznościach i tak uważał, że zachowywał się bardzo w porządku, więc chyba mógł sobie pozwolić na tak proste gesty, w założeniu mające zresztą pomóc mu się uspokoić... I przede wszystkim pozbyć się pulsującego bólu głowy, którego się właśnie nabawił.
W związku z powyższym Kaplan wysłuchał dokładnie tylko części dyskusji, która oczywiście musiała żyć własnym życiem i ze zwykłego przedstawiania się prędko zawędrowała w bardzo dziwne rejony. Resztę rozmowy chłopak prześledził już z o wiele mniejszą uwagą. Tak czy siak zdążył się zorientować z kim miał do czynienia, przynajmniej na tyle, na ile pozwalały na to pierwsze spotkania... I nagle bardzo zatęsknił za Kate, Cassie, Victorem i Teddy'm.
Z całego tego zgromadzenia przynajmniej dziewczyna - Samantha, jak się przedstawiła - zdawała się być po prostu w porządku, bez żadnych uwag czy "ale" ze strony Billy'ego. Nastolatek uczepił się tej myśli, licząc na to, że będzie się z nią jakoś dogadywał... Ale kiedy zwróciła się ku niemu z wyjaśnieniami odnośnie swojej własnej sytuacji, nawet ta nadzieja musiała go opuścić. Przykre, ale chyba powinien był się tego spodziewać. Przecież nie spotkałoby go nic dobrego.
Nim jeszcze jej odpowiedział, Kaplan wykonał krok czy dwa do tyłu, a następnie oparł się tyłem o jedną z obecnych w budynku barierek. Nie zaryzykowałby tak, gdyby nie wiedział, że była solidna i mogła wytrzymać jego ciężar - ale wcześniej miał już okazję to sprawdzić i teraz ostrożnie jej ufał. Nastolatek ułożył na niej również swoje dłonie, równocześnie rozluźniając ramiona, spojrzenie zaś skupił na Sammy.
- Czyli... Ty nie masz zapędów do bohaterowania? - spytał ją na początek, lecz tak naprawdę domyślał się jaka będzie jej reakcja. W końcu przed chwilą dziewczyna praktycznie to już powiedziała, w związku z czym słowa Billy'ego wynikały w głównej mierze z resztek tlącej się w nim jeszcze nadziei. Chyba warto było spróbować, prawda? Niczego nie tracił dociekając i upewniając się.
- Nie wiem co dokładnie wydarzyło się tam w parku, więc chyba z tym nie pomogę. Myślę, że o szczegóły powinnaś spytać Kate, ona wyjaśni ci je najlepiej... Można powiedzieć, że jest naszą nieoficjalną przywódczynią. To znaczy, jeszcze nieoficjalną. Musimy kiedyś odbębnić jakieś głosowanie w tej sprawie... Tak czy siak, jeżeli masz jakieś pytania, to mogę spróbować na nie odpowiedzieć, byle nie dotyczyły sytuacji sprzed mojego przybycia. Z oczywistych powodów - to powiedziawszy, chłopak pozwolił sobie na lekki uśmiech, właściwie na uniesienie na moment jednego z kącików jego ust. Starał się, naprawdę, ale wciąż czuł się z tym wszystkim źle, a udawanie pozytywnych emocji nigdy nie było jego mocną stroną. O wiele lepiej radził sobie z apatią. Znali się dobrze. Praktycznie się z nią zaprzyjaźnił.
- To samo tyczy się też was, o ile tylko będą to pytania na poważnie i bez prowokowania - dodał, równocześnie krótko rzucając okiem na swojego imiennika, a następnie na Noiro, nim znów przeniósł spojrzenie na Sammy. Mimo wszystko nie chciał, aby wyglądało to tak, jak gdyby ich ignorował.

Billy'ego odrobinę pocieszała wizja, że być może jednak ich nowa koleżanka była choć trochę zainteresowana karierą bohaterki. Jemu osobiście ani trochę nie przeszkadzało to, że wcześniej jej nie rozważała. W końcu pewnie wielu herosów nie marzyło o tym od dziecka, a jednak w ich życiach przychodził taki moment, gdy decydowali się poświęcić właśnie takiemu zajęciu... Ważne wydawało mu się przede wszystkim to, aby dziewczyna chciała pomagać innym - i nauczyła się to robić. Nawet bez nadludzkich mocy mogła się im przydać, a gdyby jeszcze podszkoliła się w tym czy owym, na przykład pod okiem Kate... Tak, to miało prawo zadziałać.
Dzięki tej perspektywie na przyszłość przygaszony do tej pory entuzjazm nastolatka zaczął się powoli odbudowywać. Może nie było tego po nim wyraźnie widać, ale poczuł się minimalnie lepiej i już miał ochotę zabrać się za przekonywanie Sammy - ale posiadał wystarczająco dużo wyczucia, aby jednak na trochę się wstrzymać... Szczególnie dlatego, że w końcu nie rozmawiali tylko we dwoje, a inni również mieli swoje pytania, na które powinien zareagować. Poza tym nie chciał, żeby dziewczyna odniosła wrażenie bycia osaczoną. On sam na jej miejscu byłby pewnie mocno zdezorientowany, a najprawdopodobniej również trochę podejrzliwy.
Kolejne interakcje i wymiany zdań pomiędzy Sammy i drugim Billy'm utwierdzały Kaplana w przekonaniu, że ta parka rzeczywiście się znała i to chyba całkiem dobrze. To mogło wpłynąć na ich korzyść, gdy zaczną już przekonywać nastolatkę do dołączenia do drużyny... Wcześniej Wiccan nie zwracał aż takiej uwagi na ich zachowanie względem siebie wzajemnie i być może był to z jego strony błąd, ale przecież mógł go jeszcze naprawić - i nadrobić. To właśnie dlatego teraz już się im przysłuchiwał... I starał się wyciągać wnioski z tego, o czym i jak mówili.
Nie potrwało to długo, gdyż zaraz potem - jak to było? Ach, tak! Zaraz potem Lightningrod zwrócił się do samego Kaplana i to nie z jednym, lecz z dwoma pytaniami, które w dodatku nie odnosiły się nawet do wątpliwej jakości kompasu moralnego Tommy'ego. Czyli prośba podziałała, przynajmniej chwilowo. Nim jeszcze Billy zdążył odpowiedzieć, Noiro również się odezwał, zagadując najpierw o kwestię przywódcy - pięknie i niemiło wyjaśnioną od razu przez speedstera - a następnie także o to, gdzie się obecnie znajdowali.
Tym momencie jego wyblakła kopia zainteresowała się Sammy... I choć Kaplana odrobinę to zaniepokoiło, to jednak chłopak zdecydował się wykorzystać tę okazję, aby zareagować na pytania pozostałych. Przynajmniej miał jako taką pewność, że Tommy nie wtrąci się z kolejnymi czarującymi komentarzami albo gorzej, a dla czegoś takiego warto było przez moment zaryzykować zdrowie psychiczne nowej koleżanki. Dla pewności Billy zerkał w stronę białowłosego, lecz nie ingerował w jego poczynania, pozwalał mu działać, opowiadać, chwalić się... Sam zaś skupił się na wyjaśnianiu ich sytuacji.
- Po kolei. Sam pomysł nie był nasz, tylko początkowo Tarczy i, zdaje się, Visiona. To oni doprowadzili do spotkania części z nas, resztę poznaliśmy już później... Po odłączeniu się od agencji. Nie podobało nam się to, do czego chcieli nas wykorzystać, Mścicielom też nie, dlatego teraz będziemy współpracować z nimi bezpośrednio, z innymi bohaterami również, bez podlegania komukolwiek. Będziemy reagować zarówno na drobne przestępstwa, jak i na te poważne zagrożenia... Pomagać tam, gdzie będziemy mogli, z uwzględnieniem indywidualnych predyspozycji każdego z nas. Przede wszystkim chronimy ludzi. To podstawa. Poza tym musimy załatwić parę innych kwestii, takich jak to oficjalne wybranie przywódcy i zorganizowanie głównej bazy, być może tutaj... Czyli... Tak, chyba w nieczynnej fabryce, ale nie jestem pewien - wyjaśnił, pod koniec swej wypowiedzi wzruszając lekko ramionami.
Przez ten czas Tommy zdążył skończyć podawać Sammy swoją wersję wydarzeń z parku i szpanować swoimi zdolnościami, a dziewczyna mu podziękowała i zwróciła się do Billy'go, który natychmiast skierował ku niej pytające spojrzenie, gotów wytłumaczyć jej wszystko, co tylko zechciałaby wiedzieć... O ile będzie potrafił. Na szczęście nastolatka poruszyła temat, na którym dobrze się znał.
- Chęć pomagania innym. Tak naprawdę tylko to. Nie każdy bohater ma super moce, nie każdy nawet walczy w terenie, ale jak długo zależy mu na chronieniu zdrowia i życia bezbronnych, wszystkie inne wymagania schodzą na dalszy plan - zapewnił. Wolał nie liczyć na zbyt wiele, nie robić sobie nadziei, żeby potem nie żałować, ale musiał przyznać, że to brzmiało dość... Obiecująco. Przecież Sammy nie pytałaby o to bez powodu, prawda? Chyba że po prostu z ciekawości...

Jedno było pewne. Długie lata przymusowego zbierania doświadczenia w szkole w połączeniu z wystawieniem - już bardziej dobrowolnie - na towarzystwo Tommy'ego zdecydowanie w dużym stopniu uodporniły Billy'ego na wredne i złośliwe komentarze. Nastolatek nie ignorował ich kompletnie, bo jednak słuch miał dobry i nie potrafił tak po prostu wyłączyć się na to, co mówiły wokół niego inne osoby, lecz na jego twarzy nie odbijały się przez negatywne teksty żadne zmiany. Sztukę okazywania spokoju oraz obojętności opanował do perfekcji i coraz lepiej szło mu przechodzenie nad takimi niedogodnościami do porządku dziennego... Dla dobra drużyny oraz jego własnych - wystawianych na próbę - nerwów.
To właśnie dlatego, oraz po części dzięki obecności Sammy, w trakcie tego spotkania Kaplan nie załamał się jeszcze całkowicie. Choć jego wyblakła kopia - o dziwo - przystopowała, to pałeczkę przejął Noiro, który na zmianę gadał głupoty i dorzucał informacje o sobie... Przy czym te ostatnie mogły się przynajmniej do czegoś przydać. Imiennik Billy'ego z kolei ograniczył się na początek do zadania pytania o Tarczę, na które on sam zareagował tylko kiwnięciem głowy. Rozwijanie tematu chyba nie miałoby sensu, bo tak naprawdę nie wiedział nawet co takiego mógłby tutaj dodać.
Noiro na krótką chwilę zaskarbił sobie jego uwagę, gdy zabrał się za opisywanie, a następnie prezentowanie swoich zdolności. Wcześniej - jeszcze w parku - Wiccan uznał ich manifestację za jakiś twór energetyczny, ale przejście pomiędzy wymiarami też brzmiało dość logicznie i miało szansę się przydać... Choć chyba bardziej do bezpiecznego przemieszczania się na polu walki niż do atakowania. Może do zastawiania pułapek na przeciwników? To również mogłoby zadziałać.
Wciąż opierając się o barierkę, Billy zmierzył rówieśnika pełnym namysłu wzrokiem, w duchu rozważając te i podobne opcje - zaraz potem jednak jego tok myślowy został brutalnie przerwany, gdyż Lightningrod skupił się na... Odwodzeniu Sammy od pomysłu dołączenia do grupy? Kaplan potrafił zrozumieć troskę, oczywiście, ale skoro dziewczyna zdawała się być zainteresowana, to chyba miała prawo o sobie decydować. Kate nie posiadała nadludzkich mocy, a dobrze sobie radziła. Poza tym... Przecież dopiero co wspomniał o tym, że nie każdy musiał walczyć w terenie - istniały inne sposoby pomagania, dbania o towarzyszy, zbierania informacji, ułatwiania kontaktu... Mógłby tak wymieniać dalej, lecz czuł, że tylko by się w ten sposób powtarzał, więc mimo wszystko starał się przed tym powstrzymać... Jeszcze.
Na szczęście Noiro go wyręczył, w związku z czym Wiccan jedynie pokiwał głową, aby wyrazić swoje poparcie dla jego słów. Coraz bardziej nie mógł się doczekać przybycia Kate, która na pewno poradziłaby sobie z tą rozmową lepiej od niego i Tommy'ego - szczególnie od Tommy'ego - ale choć ta myśl go nie opuszczała, to jednak czaiła się na granicy jego świadomości, nie przeszkadzając mu za bardzo w działaniu. Dobrze, że przynajmniej Sammy nie dała się przeciągnąć na stronę swojego kolegi i nie zmieniła przez niego zdania. Gdyby do tego doszło, Billy odebrałby to chyba jako przegraną.
Nim nastolatek zdążył się odezwać, aby oficjalnie zaproponować rówieśniczce dołączenie do grupy, zarówno jego imiennik, jak i Noiro wrócili do tematu przyszłości drużyny... Choć pierwszy z nich bardziej ogólnie od drugiego. Kwestia strojów była o wiele prostsza do ogarnięcia, dlatego to od niej Kaplan zaczął, równocześnie namyślając się już nad odpowiedzią na pytanie Lightningroda.
- Zorganizujemy kostiumy, dopasujemy je do indywidualnych potrzeb i upodobań każdego członka grupy - zapewnił, bo choć nie mógł jeszcze zdradzić żadnych szczegółów, skoro jak do tej pory nie zostały ustalone, to jednak wiedział, że zdecydowanie będą musieli zdobyć odpowiednie ubrania. Zdarzali się bohaterowie, którzy zawsze -  i z wyboru - operowali po cywilnemu, ale do nich jakoś to nie pasowało.
Billy już nabierał powietrza, aby przystąpić do rozwodzenia się nad ich planami na przyszłość, gdy Sammy ponownie włączyła się do rozmowy... I to z bardzo ciekawą informacją. Chłopak od razu przeniósł na nią wzrok i odchylił głowę na bok, nieświadomie w pytający sposób - a każde kolejne słowo padające z ust nastolatki wyjaśniało mu coraz więcej... I do tego pompowało w nim coś na kształt uczucia tryumfu. Kaplan nawet się lekko uśmiechnął, obserwując następny tego dnia pokaz mocy. To ci dopiero zbieg okoliczności! Wyglądało na to, że ostatnio ciągle trafiali na osoby z nadludzkimi zdolnościami.
Spojrzenie Wiccana przesunęło się na moment ku Lightningrodowi. Chciał zobaczyć jego reakcję. Nie powodowała nim złośliwość, chęć bycia górą - nic z tych rzeczy. Interesowało go przede wszystkim to, czy jego imiennik zmienił teraz zdanie, czy może jego nadopiekuńczość wynikała z czegoś zupełnie innego. Wcale by go to nie zdziwiło... Billy nie mógł jednak poświęcać rówieśnikowi zbyt wiele czasu, gdyż zaraz potem Sammy wymówiła już magiczne słowa - i chłopak natychmiast znów się na niej skupił.
- Między innymi właśnie tym się będziemy zajmować. Werbowaniem nowych osób, trenowaniem naszych mocy na własną rękę lub z udziałem innych bohaterów, pomaganiem sobie wzajemnie... A w tym czasie ogarniemy też bazę albo nawet bazy i będziemy reagować na te zagrożenia, na które nam się uda. Jeżeli chodzi o dalszą przyszłość, to liczę na to, że zrównamy się z Avengers, Fantastic Four, X-Men i innymi drużynami. Ale po kolei... Sammy, witaj w naszych szeregach. Będziemy musieli znaleźć ci jakiś pasujący pseudonim... - zawiesił głos, zastanawiając się już nad tą kwestią. Lodowe moce dawały spore pole do popisu, więc do głowy od razu przyszła mu cała masa propozycji, ale nie chciał od razu się z nimi wyrywać. Być może dziewczyna miała już coś na oku?
Kaplan nawet nie pomyślał o tym, że być może nie powinien decydować o takich sprawach sam. Przecież Kate i Tommy dopiero co kogoś zwerbowali, więc najwyraźniej nie była do tego potrzebna cała grupa... A teraz w dodatku mieli do czynienia z kimś, kogo znał jeden z członków drużyny, nawet jeżeli taki zupełnie nowy. Powinno być dobrze.

Już po fakcie Billy uznał, że najprawdopodobniej powinien był się spodziewać tych wszystkich gier słownych i żartów z lodowych mocy. Zaskoczyło go chyba tylko to, że Tommy żadnego nie rzucił - ale zaraz doszedł do wniosku, iż białowłosy najpewniej chciał być po prostu oryginalny. Gdyby pozostali tego nie zrobili, bardzo możliwe, że to właśnie on zaserwowałby grupie jakiś związany z zimnem komentarz... Ale myśl tę nastolatek zdecydował się zachować dla siebie. I tak prawie sprawiła, że przewrócił oczami - choć musiał uczciwie przyznać, że te dowcipy również.
Chłopak jakoś się przed tym jednak powstrzymał i póki co skupił się na toczącej się dyskusji. Głowę odchylił na bok, a jego spojrzenie przesuwało się pomiędzy mówiącymi w zależności od tego, kto właśnie zabierał głos. Wyraz jego twarzy z kolei na ogół nie ulegał poważnym zmianom. Przez większość czasu wskazywał na powagę, z okazjonalnymi przebłyskami zainteresowania w co ciekawszych momentach.
Rozmowa zdawała się już zbliżać ku końcowi - i na całe szczęście, bo prawdę mówiąc Kaplan nie bardzo wiedział co jeszcze mógłby w niej dodać. Co prawda Kate ominęła cała zabawa, ale chłopak nie wątpił, że przyjaciółka jeszcze będzie miała okazję zająć się ich nowymi rekrutami... A nie dziwiło go, że wyjaśnianie policji sprawy z parku trwało, nie wspominając już nawet o czasie potrzebnym, aby dotrzeć na ich miejsce spotkania.
Kiedy w końcu Sammy zdecydowała się z nimi pożegnać i zaoferowała im swój numer, Billy od razu kiwnął głową, równocześnie wyjmując z kieszeni komórkę. Prędko zapisał w niej podyktowane przez dziewczynę cyfry i dodał nowy kontakt, po czym zdążył jeszcze rzucić krótkie i odrobinę rozkojarzone "cześć", gdy nastolatka zaczęła się zbierać, zabierając ze sobą jego imiennika. Nawet nie podniósł przy tym wzroku, skoncentrowany na rozsyłaniu nowego numeru do wszystkich pozostałych członków drużyny... Oczywiście do tych, do których mógł. W końcu nie każdy z nich posiadał telefon - na przykład Eugene. W najbliższym czasie Kaplan będzie musiał sprawdzić co z nim...
Chłopak akurat skończył nadawać wiadomości, gdy poczuł przy sobie charakterystyczny przeciąg związany z przemieszczaniem się Tommy'ego. Z tego względu rzucił na niego okiem, a gdy tylko usłyszał jego słowa, wymownie skierował wzrok w górę, lecz równocześnie lekko się uśmiechnął. Komórkę wpakował z powrotem do kieszeni, po czym luźno skrzyżował ramiona na klatce piersiowej.
- Byle tylko znaleźli właściwą drogę - zauważył, bo w końcu wciąż nie miał pojęcia gdzie się tak naprawdę znajdowali. Z drugiej strony... Lightningrod chyba powinien sobie z tym jakoś poradzić. W ostateczności mógłby sprawdzić różne trasy, a jeżeli poruszał się tak szybko jak Tommy, to taka zabawa raczej nie powinna zająć mu przeraźliwie dużo czasu.
Billy nie martwił się tym zbyt długo, gdyż jego uwagę prędko przykuł Noiro i jego sugestie pseudonimu. Obie wersje brzmiały według niego w porządku, więc od razu skwitował je kiwnięciem głowy i potakującym pomrukiem. Kolejną informację - odnośnie mocy chłopaka - już tylko zanotował w pamięci i nie zdążył zrobić nic więcej, gdyż zauważył ruch ze strony Tommy'ego i to na nim skupił spojrzenie. Jedna z jego brwi uniosła się w niemym zapytaniu, szczególnie ze względu na uśmiech jego bladej kopii, ale na podsuwaną komórkę odruchowo zerknął od razu... I wszystko stało się jasne. Umówione spotkanie z Kate - nic dziwnego, że Tommy się ucieszył.
- Tak, cześć - odparł na pożegnanie rówieśnika, lecz prawdę mówiąc mógł zabrzmieć na trochę nieobecnego, ponieważ jego myśli pomknęły już ku sprawom, które powinien w najbliższym czasie załatwić... Z rozmową z rodzicami na czele. I odnalezieniem Eugene'a. No i wizytą w tym ich schronie... Starał się jak najczęściej do niego zaglądać, z powodów niezwiązanych ze sprawami uczuciowymi. W końcu musieli się tam urządzić i - i w ogóle, tak? Och, kogo on oszukiwał.
Na początek musiał jednak zadbać jeszcze o Noiro. Większość kwestii chyba została już między nimi wyjaśniona, ale pozostawało kilka takich, których Billy nie był do końca pewien. Na przykład... Kto dokładnie miał przybyć do Kate? Wszyscy wolni i dostępni w tej chwili członkowie drużyny? Czy tylko Tommy i on? Kaplan uznał, że tak czy siak powinien wspomnieć o tym Noiro.
- Za dwie godziny Kate zaprasza do siebie zainteresowanych, obecność chyba nie jest obowiązkowa. Jeżeli chcesz, mogę podrzucić cię teraz na Manhattan, ale jeśli wolisz zostać tutaj i na własną rękę zbadać jeszcze otoczenie, to też droga wolna. Ja muszę się zbierać do domu - wytłumaczył, po czym z pamięci podał też adres Kate, tak na wszelki wypadek.
Nastolatek poczekał na odpowiedź oraz decyzję Noiro, po czym odsunął się na kilka kroków od barierki, aby zapewnić sobie więcej miejsca do działania. Zależnie od postanowienia rówieśnika skupił się na przeniesieniu tylko siebie lub ich obu do centrum miasta, za miejsce lądowania obierając Central Park - dość anonimowy, szczególnie o tej porze, a z którego stosunkowo łatwo mógł dotrzeć do domu bez kolejnej widowiskowej teleportacji. Starał się myśleć o jednym z rzadziej uczęszczanych zakątków w parku.
- Na Manhattan, na Manhattan, naManhattannaManhattanna... - powtarzał i już wkrótce z jego ciała zaczęła się wydobywać znajoma energia, otaczająca go błękitnym blaskiem i prędko rozlewająca się po pomieszczeniu. Gdy tylko rozpłynęła się w powietrzy, Billy - a być może również Noiro - zniknął wraz z nią.

Z/t.