Tymczasowa baza Żołnierskiego Nieba.

Rosyjski oddział szybko zajął się przygotowaniem bazy dla przybyszy z południa. Wycięto spory kawał tajgi, blisko stolicy. Nawiązano połączenie z siecią energetyczną i transmisyjną, co dało im bezpośrednie połączenie z dowództwem. Rozstawiono namioty, które ogrzewane, służyły jako tymczasowe schronienie przed zimnem. Obóz został wyposażony również w kilka pojazdów, którymi mogli wyruszyć na misję.
Nie było tu miejsca, aby tak ogromny śmigłowiec jakim był CH-47 Chinook mógł wylądować, dlatego grupa z Australii musiała zrobić widowiskowy desant.

Albatros był podekscytowany.
Mało kiedy tak był. Ale teraz zbliżał się do swego celu. Obóz jego organizacji w tajdze syberyjskiej.
To o czym marzył zbliżało się z każdą chwilą. Kiedy Chinook zawisł nad obozem, Ramirez zrobił coś co już dobrze znał jako rangers.
Kiedy otwarła się klapa, złapał się liny i zjechał. Było to dla niego coś tak oczywistego jak zjedzenie chleba.
Zsunął się szybko aż jego rękawice zagrzały się od tarcia.
Spokojnie puścił linę, wyprostował się, poczym obrócił się. Obóz w Rosji był jak wszystko prowizoryczny, ale nie spodziewał się niczego więcej po organizacji która nie miała żadnego rządowego wsparcia. Żołnierskie niebo było wyklęte, ale to mu nie przeszkadzało.
Bo właśnie wyklęte miało być. To nie było miejsce dla politykierów którzy wykorzystywali żołnierzy. To było miejsce tylko dla żołnierzy!
To myśląc spokojnie udał się obejrzeć obóz. Ocenił go po czym podszedł do najbliższego żołnierza. Jako najstarszy stopniem pierwszy zasalutował:
- Prowadź mnie do komendanta - rzucił władczym, ale spokojnym głosem.

Być może, kilka lat temu, będąc w sytuacji takiej jak ta Mystique usiłowałaby z trudem ukryć ekscytację taką misją. Dziś, starsza o doświadczenie i niewątpliwą mądrość 'w terenie', siedziała sztywno, wpatrzona ze skupieniem w nieokreślony punkt w przestrzeni.
James od zawsze wykazywał się powagą i skupieniem, niezależnie od tego w jakiej sytuacji stawiał go Ramirez. Był w pełni oddany jego sprawie, którą bezapelacyjnie uważał za jedyną słuszną. Gotów był, za dowódcą, skoczyć w ogień.
I tak też zrobił, stając na skraju otwierającego się włazu i spoglądając z pewną nostalgią na niekończącą się, rażącą biel Syberii, chwycił linę i rzucił sie w dół.

Chwila lotu pozwoliła Raven na mikro uśmiech. Myśl o tym, że może przechwycić coś, co może dla telepatów być tak dokuczliwe i bolesne, napawała ją satysfakcją. Rozważając komu najkorzystniej byłoby owo 'coś sprzedać podążała za Albatrosem.
Telepaci dla niej prywatnie byli solą w oku.

Gdy tak wszyscy lecieli, Sam zaczął podziwiać widoki, jeszcze nigdy nie miał okazji zobaczyć Syberii. Możliwe że nigdy jej nie opuści, S.H.I.E.L.D to bardzo poważny przeciwnik, a jeszcze nie wiadomo kto tam przybędzie. Kiedy już śmigłowiec dotarł nad cel podróży członkowie Żołnierskiego Nieba musieli zjechać na linie, Sam przepuścił wszystkich, a przed zjazdem założył okulary oraz rękawice. Zjazd zajął klika sekund, a rękawice już zdążyły się zetrzeć, żołnierz zdjął je i schował do kieszeni i ruszył za przywódcą. Zaczął się rozglądać i ujrzał kilka namiotów oraz kilka pojazdów, w głębi duszy nie mógł się doczekać kiedy dostanie broń i ruszy na prawdziwą akcję.

-Kawy - Albatros powiedział po czym zwrócił się do reszty -Jeśli macie jakieś pytania, możecie je teraz zadać
Ramirez uśmiechnął się. Znali się od dawna, a ich charaktery różniły się od siebie.
Conrad był zaangażowanym fanatykiem z manią na punkcie dyscypliny i musztry i tylko to, że ów człowiek jest jego przyjacielem zatrzymało go przed porzuceniem zwyczajowego spokoju i zjechaniem go od stóp do głów.
Dokładnie zapoznał się z planem który przygotował jego oficer. Wiedział, że musi być uważny. Syberyjska tajga nie była dla niego niczym nowym, trenował już na Alasce kiedy był w CIA. A to oznaczało, że miał już jakieś przygotowanie. Powinno mu to pomóc.
Na razie jednak spokojnie rozejrzał się po namiocie i zapytał Ivanova:
-Hipotezy. Właśnie. Możesz mnie przybliżyć kilka z nich, tych które twoim zdaniem są najbardziej prawdopodobne
Powiedział to spokojnie, jak maszyna, nie zdradzając cienia emocji. Wiedział, że jeśli ma tam wyruszyć, musi przygotować się dokładnie. Nie wiedział z czym ma do czynienia.
-Słyszałem kiedyś hipotezę zakładającą udział UFO. Sam w to nie wierzyłem, ale po ostatnich wydarzeniach z Nowego Jorku nie możemy tego wykluczyć. To musi być coś potężnego, skoro poczułem to aż w Australii.
Ramirez był człowiekiem otwartym. Będąc w CIA widział rzeczy w które zwykli ludzie nie wierzyli... bo często po prostu bali się wierzyć.
-Chwilę po wybuchu z oceanu atlantyckiego nadszedł podobny sygnał, którego jednak nie poczułem. Podejrzewam że to dywersja. I mam dziwne przeczucie że nasi koledzy tarczownicy są za to odpowiedzialni...
Poprawił uszatkę i czekał na odpowiedź komendanta...

Masterson trzymał się kawałek z Ramirezem. Nie narzucał się ze swoja obecnością i jak zawsze był raczej wsparciem niż prowadzącym. Dopełniali się w pewnej mierze z Albatrosem, przynajmniej w tej materii. I on sięgnął po metalowy kubek z gorącą kawą, uprzejmym skinieniem głowy dziękując niższemu stopniem koledze.

Mystique miała mnóstwo pytań. Z pewnością by je zadała, gdyby miała pewność, że zyska na nie odpowiedź. Póki co należało zachować ostrożność i przyglądać się nawet temu jak każdy drapie się w nos, czy jednym, czy dwoma palcami.
Tunguska w jej pamięci widniała pod znakiem zapytania. Słyszała, że wybuch był dziełem genialnego wynalazcy Nikoli Tesla i jego urządzeń przesyłu energii. Z drugie strony możliwość znalezienia tam broni była dla niej znacznie bardziej korzystna.

MG MODE

Zmiennokształtna mutantka pod osłoną nocy opuściła swój oddział i wyruszyła na solową misję. Osoba taka jak ona, zawsze wykorzystywała innych do osiągnięcia własnych celów. Co znajdowało się w Tungusce, było nadal nieznane, lecz dzięki swoim szpiegowskim umiejętnościom i zdolności adaptacji, niemalże w każdym środowisku była wstanie dowiedzieć się, że cokolwiek się tam znajduje, zaciekawiło wielkich tego świata. To wystarczyło, aby przykuć i jej uwagę. Dla członków Żołnierskiego Nieba, którzy smacznie spali, regenerując siły przed rozpoczęciem misji, zbawiennym było jej odłączenie się od grupy. Nie wiedzieli z kim mają do czynienia, gdyż idealnie wcieliła się w rolę przyjaciela, przywódcy tej organizacji, jednakże gdyby cel został osiągnięty, czyny do których ta niebezpieczna mutanta mogłaby się posunąć, byłyby niebezpieczne.
Około trzeciej w nocy pod postacią sokoła, doleciała w głąb lasu, lądując na jednym z drzew. Nic nie zwracało jej większej uwagi. Nic poza wyciem zwierząt, nocnymi jękami natury, który nienaturalnie rozrywały nocną ciszę, a sam las wydał jej się przepełniony ptactwem, które krakało, skrzecząc w niebo głosy. Zwierzęta czuły niebezpieczeństwo, lecz z jakiegoś powodu, nie uciekały.

[z/t - dla Mystique]

//Następny post piszesz tutaj. Masz mało informacji, ale nie mogłem Ci dać nic więcej, póki co.