Wieżowiec do wynajęcia(Tymczasowa siedziba M.I.L.)

Specjalna agencja w centrum miasta oddała pod wynajem wieżowiec, każdy kto ma odpowiednią ilość gotówki może zająć kilka pięter i robić w nich praktycznie wszystko.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

M.I.L(Międzynarodowy Instytut Ludzki) zajmuje sześć pięter od czwartego w górę.

Piętro czwarte, administracyjne.

Ludzie chcący się zbadać zapisują się na czwartym piętrze skąd otrzymują skierowanie do odpowiednich pomieszczeń gdzie zostaną zbadani i otrzymają pomoc. Trzy urocze panie pracują przy okienkach a na korytarzu znajduje się poczekalnia.

Piąte i szóste piętro to piętra badawcze.
Skierowani ludzie zostają tu przebadani oraz oceniane są ich zdolności. Te dwa piętra są oblegane przez naukowców w białych kitlach i różnoraką aparaturę.

Siódme piętro, magazyn. Dostęp tylko za zgodą personelu

Wszędzie pełno sprzętu że nawet przez korytarz trudno przejść, tu przeprowadza się poważniejsze badania które wymagają takiej aparatury.

Ósme piętro, dla pracowników. Dostęp tylko dla personelu

Naukowcy w czasie przerwy przychodzą tutaj aby napić się pysznej kawy czy poprostu odpocząć

Dziewiąte piętro. Dostęp tylko dla wyznaczonej grupy osób.

Piętro owiane tajemnicą, prawie nikt tu nie może wejść.

*Winda nie zatrzymuje od piętra siódmego do dziewiątego.

Beam w pędzącym żółtym busie pośpiesznie zakładał swój kombinezon. Na szczęście zapakował go w tylnej części pojazdu. Ciszę przerwał Frank:

- Co za gnojek nasyła smoka na cywili?
- Powalone miasto a założę się że na miejscu nie będzie nawet agencika tarczy...
- Wszyscy mają takie sprawy w poważaniu.
- Jakby się tak zastanowić to zająć te miasto raz-dwa-trzy... Nieważne, jedź.

Kiedy bus zatrzymał się, tylnymi drzwiami wyskoczył z niego Roy w swoim kombinezonie i z OML w dłoniach wszedł do budynku. Za nim go budynku wszedł Frank ze specjalnym zadaniem, obaj weszli do tej samej windy która zatrzymała się na szóstym piętrze, a później na przed ostatnie z samym Roy'em.

Frank wbiegł na siódme piętro i podpiął się do systemu kamer na dachu pokazując Roy'owi co go czeka. Gruby pancerz nie pomoże bestii przy spotkaniu z OML ale umiejętności psychiczne mogły stanowić problem. Beam obmyślił plan pokonania potwora, zauważył że zdolności psychiczne wywodzą się z oczu smoka. Wystarczy laserowo unieszkodliwić oczy aby pozbyć się zagrożenia, to był plan Beam'a.

Winda zatrzymała się na przedostatnim piętrze a Roy po cichu wchodził po schodach. W hełmie uruchomił termowizję, cyfrowy obraz może chronić przed wpływem na umysł a dodatkowo ujawnić iluzje i słabe punkty smoka.

- Gwen - powiedział cicho do sztucznej inteligencji kombinezonu.
- W zmorzona rejestracja mózgu, w razie braku mojej odpowiedzi automatyczny powrót na ostatnie piętro.

Beam nawet nie miał zamiaru wychodzić na dach, program celowniczy dokładnie obliczył ruchy głowy i jedna, trzy-sekundowa, ogromnie silna wiązka poleciała w wyznaczony punkt bez problemu robiąc dziurę w ścianie.

- O rzesz, smok szybszy od światła... To przeczy wszelkim prawom fizyki...
Gwen... W razie mojej niedyspozycji automatyczny atak!

Beam postawił na szaleńczy atak. Wszedł po schodach na dach niczym bezrozumne stworzenie.
Krzyknął ''Padnij'' do strażników i rozpoczął swój szaleńczy i heroiczny bieg. Beam i Gwen wiedzieli co robić, plan był prosty: Podejść na dziesięć metrów do smoka i laserowo usunąć mu wszystkie kończyny. Serwomotory wykorzystywały dodatkową moc a OML(laser dur, laser) został ustawiony na moc maksymalną która przecina diament w sekundę. Gdyby Roy dostał się pod władanie smoka, Gwen sama dokończy sprawę. Laser został uruchomiony i przez dobre pół minuty nawet odrobina lasera nie mogła wylecieć za cielsko potwora dzięki programowi namierzania.

- Głupi smok... Atakować cywili, wstydziłbyś się...

Beam wstał, padł na kolana i zaczął przemyślenia nad swoimi decyzjami. Myślał nad swoim życiem, wynalazkami, przeżyciami. Nagle uświadomił sobie coś co od zawsze powinien wiedzieć przez co wpadł w złość. Furia była by widoczna na jego twarzy gdyby nie hełm zakrywający całą głowę. Na usta rzuciły mu się trzy słowa które później gniewnie rozwinął:

- Nie żałuję niczego... W cholernie niesprawiedliwym układzie ogromnej liczby atomów... Nie żałuję niczego...

Odchodził od zmysłów lecz dzięki potędze swego umysłu uspokoił się równie szybko co spadł w złość. Wstał, otrząsną się i zwrócił się z pytaniem do strażników:

- Czemu ten klocek ze skrzydłami was nie zabił?

- Czyli przeszkodziłem wam w www... A nieważne...

Beam odwrócił się i postanowił wrócić do busa. Po wypuszczeniu z laboratoryjnego więzienia Roy przestał logicznie myśleć. Zmianę ubioru czy fryzury nawet sobie chwalił ale reszta przyprowadziła go o ból głowy. Roy chciał obudzić się ze snu zwanego ''życie'' ale to nie takie łatwe. Beam musiał się na czymś wyładować bo inaczej zupełnie by mu odbiło. Postanowił że jak z tego wyjdzie, uda się do jakiegoś klubu się wyszaleć. Jeżeli nic go nie zatrzyma z kopniaka wyłamie drzwi prowadzące na dach, zjedzie windą na parter i zrobi to co chciał.

[z/t]