MacArthur Park

Na pytanie o istotność ich genezy, po dosłownie sekundzie zawahania, Billy potrząsnął przecząco głową. Nie, z pewnością nie posiadała wpływu na to, co teraz robili i dlaczego... Najprędzej tylko na to, jaką nazwą w dalszym ciągu się posługiwali. Ta kwestia z kolei nie miała chyba aż tak wielkiego znaczenia, prawda? Mogli wyjaśnić ją kiedyś przy okazji w ramach ciekawostki, o ile w ogóle... Bo chłopak odnosił dziwne wrażenie, że Runaways wcale nie spojrzeliby na nich wówczas przychylniejszym okiem.
Choć nastolatek już wcześniej sam zdążył się zorientować, że większość tej drużyny posiadała ogromne problemy z zaufaniem, to teraz otrzymał tego potwierdzenie, wypowiedziane otwarcie i wprost. Nie był pewien co aż tak bardzo różniło Young Avengers od Avengers czy X-Men, że z nimi współpraca była w ogóle rozważana, a z pozostałą dwójką ani trochę... Do głowy przychodziło mu parę pomysłów, jak właśnie kwestia wieku czy stażu w biznesie, ale prawdę mówiąc trochę głupio mu było tak po prostu o to spytać. To też wolał chyba zostawić na inny termin.
Pomijając jednak wszystkie szczegóły, a patrząc na wypowiedzi dziewczyny jako na całość, Kaplan czuł się trochę tak, jak gdyby w ogóle nie ruszyli z miejsca, przynajmniej w stosunku do poprzedniej dyskusji. To znaczy, owszem, teraz rozmawiali milej, w nieco przyjemniejszej atmosferze, ale poza tym... Treść pozostawała tak naprawdę ta sama. Sprowadzała się do tego, że decyzja nie została jeszcze podjęta, bo Runaways musieli dopiero omówić między sobą sprawę - jak najbardziej zrozumiałe - więc Nico nie mówiła ani tak, ani nie. Chociaż tyle dobrego, że sama również najwyraźniej rozumiała jak to wyglądało, bo wspomniała, że chciała tylko poznać detale propozycji.
- Możemy poczekać na odpowiedź. W tej chwili i tak jesteśmy trochę rozproszeni, bo zajmujemy się paroma różnymi problemami naraz, więc mamy swoje na głowie - zadecydował wreszcie, równocześnie opuszczając wzrok na swoje uda. Nawet się nad tym nie zastanawiając, chłopak zaczął skubać krótką, luźną nitkę, która wystawała mu z miejsca zszycia spodni nieco ponad kolanem. Musiał czymś zająć ręce... Albo, w tym wypadku, przynajmniej jedną z nich.
- W razie czego macie mój numer. I ja twój już też. Więc... W ten czy inny sposób się ze sobą skontaktujemy. Gdybyście się zdecydowali albo jeżeli wyszłoby coś innego ważnego... - dodał, wciąż nie unosząc spojrzenia, ale za to wzruszając lekko ramionami. Powoli okręcał nitkę pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym, aż w końcu zwinął ją wzdłuż krawędzi materiału, gdzie nie była już tak dobrze widoczna. Dopiero wówczas ją porzucił i oparł dłoń na udzie.
Sam nie wiedział co jeszcze mógłby tutaj dodać. Czy powinien zaoferować jeszcze jakieś informacje? Może, ale nie był nawet pewien jakie. Po głowie krążyło mu kilka pomysłów odnośnie ich współpracy, na przykład dotyczących odbywania razem treningów, lecz miał wrażenie, że było jeszcze za wcześnie, aby je proponować... Albo w ogóle zarzucać rówieśniczkę kolejnymi sugestiami. W tych okolicznościach pewnie powinien dać jej czas do spokojnego namysłu.
W takim wypadku jednak Billy przeczuwał pojawienie się między nimi niezręcznej ciszy. Na niej znał się akurat bardzo dobrze, a mimo to wciąż za nią nie przepadał. Co mógł zrobić, aby jej zapobiec? Jaki temat powinien poruszyć? Nie chcąc przeciągać, nastolatek zdecydował się sięgnąć po pierwszą myśl, która tylko przyszła mu do głowy.
- Przy okazji, przydałoby mi się gdzieś tutaj lepsze miejsce do teleportacji. Jakieś bardziej... Dyskretne. Puste. Możliwie suche i pozbawione urządzeń elektrycznych, bo nie mogę zagwarantować, że czegoś przypadkowo nie porażę - oznajmił. Gdyby dziewczyna znała taką lokację, to być może mogliby od razu się do niej wybrać. Przynajmniej jeden problem byłby z głowy i na przyszłość Kaplan nie musiałby się martwić, że zauważy go ktoś postronny.