Hangar

- Jak co? -
Spojrzał na nią ze zdziwieniem i nie mając zielonego pojęcia o czym, lub o kim mówiła. Nazwy robotów z Gwiezdnych Wojen były mu zupełnie obce, nawet nie za bardzo mógł je z czymkolwiek skojarzyć.
- Mój ojciec nie pytał mnie, czy chcę odziedziczyć genetyczną mutację po mojej matce, zanim ją zerżnął... Na tej samej zasadzie Emily nie ma tu nic do gadania. Użyje tego co mam pod ręką i wykonam robotę najsolidniej jak potrafię. A jeśli Emily będzie miała później zastrzeżenia co do swojego wyglądu, będzie mogła zgłosić się do stylisty. Gambit wygląda na gościa, który cierpi na nadmiar artystycznego natchnienia... -
Pomrukując zdawał się podłączać rozmaite pod zespoły do czegoś co przypominało płytę główną. Westchnął kontynuując pracę na zmianę używając to śrubokręta, to lutownicy.
- A wracając do poprzedniego pytania, owszem. Będe teraz jadł, a kiedy zjem i skończę, zdrzemnę się jakieś półtorej, może dwie godziny. Póki co taki mam plan. Coś w tym nie tak? -

-Czy będzie wyglądać jak C-3PO, albo jak... - urwała po chwili kobieta, kiedy przyszła jej do głowy myśl, że Nathaniel chyba nie ogląda filmów, a w wolnych chwilach po prostu gotuje dziwne rzeczy.
- Gwiezdnych wojen nie oglądałeś, prawda?
Kobieta ugryzła jabłko i w milczeniu słuchała dalszej wypowiedzi o mutacji Nathana, rżnięciu, Emily itd.
No cóż...W tym momencie dobrze było mu nie wchodzić w słowo.
- Gam...kto?
Zapytała kobieta, wychwytując czyjeś imię, albo i ksywę, bo wątpiła, żeby ktoś tak nazwał swojego syna. Chociaż...Ludzie są niesamowicie pomysłowi, więc nie powinna skreślać tego pomysłu. W każdym razie nie miała za bardzo okazji, aby poznać członków Instytutu, którzy staliby wyżej, niż uczniowie szkoły. Tak jej się przynajmniej wydawało.
- Nie bądź tak drażliwy, pytam z czystej ciekawości.

- Ja również. -
Odpowiedział na pytanie o ciekawość i przerwał pracę słysząc dźwięk oznaczający, że kuchenka skończyła przygotowywanie posiłku. Wstał więc z podłogi i wyciągnął jedzenie z jej wnętrza.
- Gambit, facet z czerwonymi oczami, jeden z X-Men, szwęda się gdzieś po budynku... Gwiezdne Wojny, Gwiezdne Wojny, hmm... Chodzi ci o ten fragment zimnej wojny, kiedy Stany Zjednoczone i Związek Sowiecki prześcigały się w wysyłaniu w kosmos satelitów, żeby się nawzajem szpiegować? Nie wiedziałem, że zrobili o tym film...  Chcesz trochę? -
Przez cały czas mieszał zawartość wyjętej miski sporą łyżką, ze środka ulatniała się obficie para wodna. W końcu podsunął naczynię pod nos Domino.

-No właśnie, w jaki sposób zamierzasz mi pomóc? -odezwała się Emily w jego słuchawce. W sumie w ich, niech Domino też posłucha.
Jedzenie... Ach, ci białkowcy.
-Drona? -spytała lekko zdziwiona. -Wiesz, fajnie, że chcesz mi zbudować ciało, ale drona? Ej, to miło z Twojej strony, ale jednak mam w tym mieszkać. -oburzyła się nieco. -Ty nie miałeś wyboru przy narodzinach, ja jednak jestem świadoma i mogę mieć na to wpływ. Wiesz na przykład, że sama zaprojektowałam swoje ciało? Nawet części są gotowe. Trzeba je tylko odebrać. -szczyt chamstwa. 'Ja nie miałem wyboru, to ona tez nie będzie miała.' Pff. Miała nadzieję, że jakoś się w tym dronie zmieści. I że dostanie manipulator. Wtedy to by mogła sobie sama to ciało zmajstrować. Dłużej by to zajęło, ale mówi się trudno. Skoro jemu to zwisa...
Doceniała pomoc, ale nie jest jego własnością. Innym też tak pomagał? Albo tak jak on chce, albo wcale?

- Yyy... Nie - powiedziała kobieta, patrząc na naczynie z parującym jedzeniem. Aż tak nie była głodna. Miała swoje jabłko i eksperymentalne danie Nathaniela nie wydawało jej się aż tak atrakcyjne.
Po chwili w słuchawce odezwała się Emily, co było miłym urozmaiceniem, bo ich towarzyszka na gapę była o wiele bardziej rozmowna niż Cable.
- Wygląda na to, że Emily ma już wszystko zaplanowanie, Nathanielu.
Zdawała sobie sprawę z tego, że mężczyźnie decyzja SI była nie w smak, jednak Domino w obecnej sytuacji była  po stronie Emily i miała zamiar przekonać do tego Nathaniela. Skoro im pomagała, to należało przynajmniej porządnie wykonać jej ciało. Mieli części, które wystarczyło odebrać i złożyć, zatem mieli połowę pracy za sobą. Swoją drogą, Emily była dość dobrze zorganizowana. Zdążyła zaprojektować własne ciało, zamówić części, które trzeba teraz odebrać, a na koniec uciec i ukrywać się. Jako SI wydawała się mieć własną osobowość, chociaż Domino mogła się mylić. Nie wiedziała zbyt wiele o SI, nie musiała się nigdy zagłębiać w ten temat.
- Powinniśmy to zrobić po jej myśli.
Dodała na wszelki wypadek, gdyby Nathaniel próbował się z nią spierać i z uporem dążyć do zbudowania jeżdżącego śmietnika, jako ciało dla Emily.

- Dlatego kiedy skończę, a Emily będzie już mogła się sama przemieszczać, pojedziecie, gdzie, po co, i kiedy wam się będzie żywnie podobać. Możecie to potraktować jako damski wypad na zakupy... -
Tłumaczył machając łyżką i pochłaniając namiętnie danie, które nie było wcale niczym dziwnym. Dla każdego prawdziwego kowboja, danie to było mniej więcej tym samym, czym dla chińczyka ryż. Mutant zastanawiał się czy Domino jadła cokolwiek poza owocami. Kontynuował wywód mając pełne usta. Nie przestając również jeść usiadł na podłodze.
- Po drugie nie mam gotówki, rozumiem, że Emily w jakiś sposób za części z góry, albo, że ty kupisz części składowe robota warte zapewne kilka milionów buksów. Po trzecie, zostanę tu, żeby mieć oko na sytuację. Pasuje wam takie rozwiązanie? -
Majsterkował dalej, co jakiś czas podjadając fasolę, zagryzając ją pajdami chleba z masłem orzechowym i popijając niskoalkoholowym piwem robionym z kukurydzy.

- To jak zabrać Wally-e na depilacje do kosmetyczki.
Odparła kobieta, zdając sobie ponownie sprawę z tego, że Cable znowu nie będzie wiedział, o czym mówiła Domino. Mężczyzna nie chodził do kina? Nie oglądał filmów? Tv? Nie słuchał radia? Przecież musiał nawet widzieć mijane bilbordy. Czasami kobieta miała wrażenie, jakby Nathaniel był z innej epoki.
- Emily powiedziała, że części wystarczy odebrać, to oznacza, że są już opłacone. Dobrze mówię, Emily?
Ostatnie pytanie skierowała do słuchawki, dzięki której miała kontakt z SI. Czy tylko Domino miała silną potrzebę, żeby pomóc Emily w sposób, jaki ona sobie życzy? Nathaniel zdawał się w ogóle tego nie rozumieć. Emily intrygowała Domino. Była sprytna i bardzo pomocna. O wiele bardziej byłaby przydatna jako robot, a nie jeżdżąca konserwa.
- Skąd wziąłeś piwo w Instytucie?
Kobieta pytająco uniosła brew, podejrzewając, że mężczyzna wniósł alkohol na teren szkoły.

Kobieta westchnęła ostentacyjnie, podejrzewając, że Cable przemycił alkohol na teren Instytutu, a teraz wciska jej po prostu brednie o tym, że znalazł je w lodówce, obok butelek z mlekiem. Tak... W to akurat nie zamierzała uwierzyć. Mężczyzna raczej miał w zwyczaju naginanie reguł, jeśli ich nie łamanie. Miał swoje zasady, które dla Domino były czasami po prostu zbędne. Chcesz czegoś? Weź to. Ktoś cie wkurza? To go zastrzel.

To, co wydarzyło się chwilę potem wykraczało poza wyobraźnię kobiety. Nagłe i niespodziewane pojawienie się napastnika, który wyglądał jak Summers. Summers który był w trakcie otwartego konfliktu z maszynką do golenia. Był podobny  i to wszystko.
Jednak kiedy mężczyzna oddał strzał w stronę Cable'a, dla Domino stało się jasne, że to nie jest na pewno przyjaciel.
Kobieta zeskoczyła w tył ze skrzyni i wyciągnęła broń w kierunku brodacza. Oddała w kierunku mężczyzny 4 strzały, celując głównie w nogi i klatkę piersiową. Po jednym na nogę i 2 w klatkę piersiową. Nie chciała go zabić. W każdym razie nie od razu, chciała wiedzieć co się dzieje. Skrzynia miała służyć kobiecie za ewentualną osłonę, chociaż również dobrze mogłaby się chować za patelnią. Jej zdolność pozwalała jej na wiele, dlatego walczyła tak ochoczo z każdym, kto odważył się celować do niej.  Nathaniel musiałby wykazać się takim samym szczęściem, jakie posiadała Domino, żeby uniknąć pocisków. Jej szczęście, jego pech.
- Kim jesteś? Dlaczego nas zaatakowałeś?

Ta, gadaj zdrów, uparł się i tyle. Mógłby mieć te części pod nosem i tak by ich nie poskładał. Tak, trochę by to zajęło, prawda. Tylko do pomocy miał przecież Emily, która sama to ciało zaprojektowała. Złożenie go zajęłoby maksymalnie trzy dni.
-Dobrze. -odpowiedziała Domino. Tak naprawdę części nie były do końca opłacone. Ale firma, która je stworzyła tak myślała, więc...
Potem zaczęła się kolejna strzelanina. Przy takiej ich częstotliwości nie dostanie żadnego ciała.
-Co tym razem?

Pojawienie się Nathana Summersa mogło być zaskoczeniem dla przebywającej tutaj Domino oraz AI ukrytej w zegarku. Jednak dla przybysza - problemem okazać mógł się stacjonujący tutaj pojazd. Kruziikrel zareagował w trybie natychmiastowym. Najpierw doszło do rozpoznania nieznanego celu oraz standardowej procedury wymiany informacji między jednostką, a dowódcą.
-Konahrik, Hokoron.
-Kruziikrel, Krif Hokoron. Vey Mun.
-Zu'u fent aam. Zu'u Fen Al.
Ta krótka wymiana informacji między dwiema maszynami - nie tyle co niesłyszalna i po za kontrolą środowiska zewnętrznego, co trwająca niecałą sekundę. Maszyna sama w sobie nie zareagowała jednak natychmiast. Transporter po prostu wyczekiwał momentu, momentu by wstrzelić się w odpowiednią sekundę - czyli zaraz po tym, jak nieznajomy usunął własną kopię - która rzeczywistą kopią jednak nie była. W tym dopiero momencie - klapa zamknęła się, a silniki uruchomiły się bezszelestnie - nie unosząc nawet wyżej jednostki - a jedynie obracając ją w kierunku Nathaniela oraz Domino. Maszyna znała procedurę reagowania w takiej sytuacji - sytuacji w której nie do końca pewnym było kogo można było uznać za swojego - a kogo za wroga. Problem był jednak jeden. Nikt nie znał myśli, a nawet gestykulacji tej "istoty". Wielkie, metalowe coś - uzbrojone w technologię wykraczającą po za tą ziemską o miliony lat. Żadna broń nie ukazała się jednak. Procedury ataku były w stanie wstrzymania, a okręt czekał. Nadeszło jednak kolejne polecenie od jednostki dowodzenia, przez co w sali rozległ się głos, burzowo brzmiące słowa które niemalże "wstrząsnęły" hangarem.
-Sahlo Hiu. Złóżcie broń.
Rzucił... Okręt? Odgłos wydobył się z jego strony. Co ciekawe - maszyna nie wydawała się być wzruszona odpowiedzią ogniową ze strony Domino - czy nawet atakiem ze strony Nathaniela. Przynajmniej - na razie nie. Sytuacja mogła jednak ulec zmianie.

Spoiler:

Chybił. Widocznie jego potencjalny - a raczej teraz pewny - przeciwnik, nie tylko posiadał jego wygląd, ale również umiejętności... Zaraz przekonamy się, czy również doświadczenie...
Jednak nie zdążył wprowadzić w życie planu, który powoli się krystalizował w jego głowie. Kopia odpowiedziała ogniem, więc teraz priorytetem jest nie nie dostać kulki.
Owszem, pancerz Summersa zapewniał mu ochronę przed ostrzałem do kalibru .50, ale żołnierz nie miał zamiaru ryzykować, że Klonners trafi go w głowę. Albo że przebije się przez osłonę. Ruszył więc biegiem w bok, w stronę przeciwną do Domino, jednocześnie uruchamiając Cone of Silence. Może i pole siłowe nie chroniło go najskuteczniej na świecie, ale miało za zadanie osłaniać go, nim ten nie dobiegnie do następnej skrzyni. Po drodze oddał dwa  strzały w kierunku sobowtóra. Chociaż prawdę mówiąc, liczył bardziej na szczęście Domino, niż na własne umiejętności.

Domino w przeciwieństwie do Nathaniela nie posiadała pancerza, który mógłby ją chronić przed pociskami. Po pierwsze napastnicy zawsze celowali w tych, którzy najgroźniej wyglądali. A po drugie pancerz najzwyczajniej w świecie przeszkadzałby jej, krepując nieco jej ruchy. Domino była zwinna i to zazwyczaj wystarczało, aby z odrobiną szczęścia uniknąć kulki.
Napastnik był jednak zwinny, a na pewno nie był samobójcą, co potwierdzało wybór opancerzonego samochodu za którym się krył. Po chwili zza samochodu padło parę strzałów.
Domino zareagowała instynktownie kryjąc się za skrzynią, na której parę minut temu jeszcze siedziała, rozmawiając z Summersem. Nie było czasu na szukanie lepszej kryjówki, nie posiadała takiego wachlarzu zdolności jak Nathaniel. Póki uciekała i kryła się, miała szansę przeżyć.
- Nie odpowiedziałeś na pytanie!
Krzyknęła kobieta, chcąc zyskać na czasie, a przede wszystkim chcąc znać powód ataku. Nikt nie mógł wejść uzbrojony do Instytutu od tak. A przede wszystkim nikt, kto wyglądałby jak Nathaniel. Kolejna dziwna rzecz. A pro po dziwnych rzeczy… Statek do nich przemówił? Kobieta rzuciła krótkie spojrzenie w kierunku źródła głosu, który nakazywał im „złożyć broń” i sprawdziła zawartość magazynku.
Wychyliła się ostrożnie zza skrzyni, czekając aż napastnik odpowie. Być może zareagowali zbyt gwałtownie.

Granat hukowy, a następnie dwa granaty dymne spowodowały, że w głowie kobiety zapaliła się ostrzegawcza lampka.  To wcale nie będzie takie proste, jak wydawało się na początku.  Kobieta wokół siebie nie widziała nic, prócz gęstego dymu. Nie wiedziała gdzie jest Nathaniel, ani napastnik.  Nie musiała jednak długo czekać, ponieważ nagle  została zaatakowana. Domino ze zdziwieniem uświadomiła sobie, że kopia Nathaniela nosi czarne, damskie kozaki.  Jeszcze dziwniejsze było to, że były identyczne, jak jej. Domino mogłaby pogratulować napastnikowi dobrego gustu, jednak nie miała na to czasu, jeśli nie chciała   skończyć marnie.  Mutacyjna zdolność kobiety dała znać o sobie, podnosząc jej refleks na tyle, że udało się jej cudem uniknąć kopniaka.  Zazwyczaj tak działała. O jej szczęściu decydowały ułamki sekundy i milimetry.
- Za mały biust – warknęła kobieta do swojej kopii. Odbijając się od podłogi, rzuciła się na napastniczkę, chcąc wytrącić jej broń. Póki walczyła i uciekała, miała szansę na przeżycie.  Domino miała zamiar prawą ręką chwycić nadgarstek napastniczki i odsunąć broń od siebie. Wyprowadziła jednocześnie kolano, celując nim w brzuch swojej kopii. Wzrost adrenaliny, szybsze bicie serca powodowało, że Domino reagowała instynktownie, chcąc przeżyć i zabić napastnika.

- Czy ciebie... - kobieta nie dokończyła, ponieważ próba podniesienia się z podłogi skończyła się przenikliwym bólem głowy. Wiedziała, że siniaka miała zagwarantowanego. A zagwarantował go jej Cable, bo napastnik, a właściwie jej kopia była zajęta walką z nią. Została zaskoczona, czego nie mogła sobie darować. Dać się zaskoczyć podczas walki z jednym przeciwnikiem?  Była zdezorientowana, jednak strzały skutecznie sprowadziły kobietę na ziemie.
- Uważaj!
Odszukała wzrokiem swoją broń i chwyciła ją, podnosząc się jednocześnie z podłogi. Wycelowała ją z fałszywą Domino i oddała strzał. Jej szczęście powinno zadziałać i kula powinna ją dosięgnąć, jednak nie w tym wypadku. Teraz jej szczęście zostało znacznie podzielone,  a napastniczka była tak samo dobra jak ona. To była jak walka z samą sobą. Byłoby lepiej, gdyby to był fałszywy Cable. Nie, żeby twierdziła, że łatwiej go zabić, ale samej siebie nie udało się jej. Miała nadzieję chociaż zdezorientować przeciwnika.



// Wybaczcie mi, ale zasugerowałam się kolejką napisaną przez Magnusa i dlatego moja odpowiedź jest tak późno, bo byłam przekonana, że teraz czas na posta Cable'a.

Tak jak przewidziała, jej ingerencja miała również pozytywny aspekt. Cable nie skończył z kulką w głowie, a jedynie w ramieniu, co można było zaliczyć do sukcesów w walce z samą sobą. Niestety jej kopia była tak samo świetna, jak oryginał, a to oznaczało, że walka będzie długa. Domino ponownie uniosła broń, aby strzelić w swoją kopię, ale ta zorientowawszy się, że znajduję się w linii ognia panny Thurman, odskoczyła w tył. Była szybka!
- Jestem świetna - mruknęła pod nosem kobieta, niejako z dumą, bo walka z samą sobą tylko utwierdzała ją w przekonaniu, że tak łatwo nie da się jej zabić. Domino miała już nacisnąć spust, kiedy kątem oka zaobserwowała, jak Nathan rzuca się w stronę napastniczki. Kobiecie przemknęło jedynie przez myśl, że pocisk musiał coś poważnie uszkodzić w systemie, skoro zdecydował się na taki ruch. Rzucił się na uzbrojoną kobietę.
- Jest twoja!
Pulsujący siniak z tyłu głowy powodował dyskomfort, jednak nie wpływał na ocenę sytuacji kobiety. A ocena wyglądała tak "kopia Domino skopie Nathanielowi tyłek".

Do jednostki Kruziikrel przebywającej w hangarze, został wysłany sygnał od jednostki hosta z rozkazem przemieszczenia do nowego celu, gdyż thuri nie znajdował się już w tym budynku. Tak więc oto znajdująca się tutaj wielka, stalowa bestia - momentalnie otoczyła się białym światłem, a następnie zniknęła - rozpływając się w powietrzu i zwalniając systemy hangaru, przez co pomieszczenie ponownie stało się ogólnie dostępne. [NPC zt]