Opuszczony plac budowy

Lokacja ta znajduje się niedaleko Central Parku i właściwie już od dłuższego czasu stoi pusta - jeśli nie liczyć bezdomnych, którzy od czasu do czasu się w niej zatrzymują oraz okazjonalnie młodzieży szukającej odosobnionego miejsca na zabalowanie. Wysoka siatka odgradza posesję od ulic i innych budynków, zewnętrzne ściany chronią przed oczami ciekawskich... Ba, zostało nawet trochę sprzętu po budowlańcach, tyle że robota coś stanęła. Wnętrze jest stosunkowo puste; niby częściowo podzielone ścianami na jakieś pomieszczenia, ale nie wszystkie nawet dokończono.

Bocznymi uliczkami Loki stosunkowo prędko poprowadził swojego nowego zwierzaczka - to znaczy oczywiście: kolegę - ku pierwszemu miejscu, które tylko przyszło mu do głowy i jednocześnie spełniało wymagania pod tytułem: ustronne oraz z dużą ilością wolnej przestrzeni. Nie było może idealną lokacją, ale przynajmniej zapewniało prywatność... A to właśnie jej potrzebowali w tej chwili najbardziej.
Aby dostać się do środka w pierwszej kolejności musieli przekroczyć ogrodzenie - a Trickster mógłby rzecz jasna po prostu teleportować się na jego drugą stronę, przeskoczyć albo nawet przelecieć górą... Lecz tego nie zrobił. Niby byłby w stanie ukryć swoje poczynania pod płaszczem iluzji, ale po co się tak wysilać, jeżeli równie łatwo przyszło mu zwyczajnie wspiąć się po siatce?
Dalej było już łatwo, zresztą głównie dlatego, że drzwi nie zostały jeszcze nigdzie wstawione, więc budynek tak czy siak nie mógł zostać zamknięty. Bóg kłamstw wkroczył do niego jako pierwszy, szukając wzrokiem ewentualnych intruzów - to znaczy oczywiście wszelkich niemile widzianych Midgardczyków, bo samego siebie za intruza w tym miejscu nie uważał. Ba, daleko mu było do tego!
Dopiero w tym momencie Loki posłał swojemu towarzyszowi czarujący i zarazem pełen satysfakcji uśmiech - po czym powiódł go do następnego pomieszczenia, sporego i wysoko sklepionego... Jak gdyby dwa poziomy złączone zostały w jeden. Idealne miejsce do urządzenia małego pokazu nadzwyczajnych zdolności, ot co.
-To powinno nam wystarczyć na początek- skomentował więc Trickster na głos, zatrzymując się mniej więcej na środku sali i w końcu odwracając się przodem do białowłosego. Ręce rozłożył po bokach i uniósł je lekko, ale bez przesady - w taki sposób, jak gdyby prezentował nastolatkowi lokację, w której się właśnie znaleźli.
-Nikt nie powinien nam tutaj przeszkadzać, więc właściwie możemy zaczynać. Czyli... Superszybkość, tak? Coś jeszcze poza nią?- zagadnął następnie, jednocześnie opierając już dłonie na biodrach. Przez cały ten czas nie spuszczał białowłosego z oczu, przyglądał mu się z zainteresowaniem... I wciąż z tym rozbawieniem, choć do tego momentu zdążyło już odrobinę przygasnąć.
Ze swojej strony Loki nie zadecydował jeszcze co dokładnie powinien zademonstrować, ale póki co nieszczególnie się tym przejmował. Zgadywał, że pokazanie paru iluzji będzie pewnie najlepszym rozwiązaniem, lecz wciąż się wahał... No i pozostawała jeszcze kwestia szczegółów takich jak imię, pochodzenie mocy - i tak dalej. Na nie również miał parę pomysłów, tyle że właśnie na tym polegał problem: parę. Wybierz tu z tego tylko jedną opcję!

Jako że Loki przyglądał się uważnie swojemu towarzyszowi, siłą rzeczy obserwował również to zbieranie kamyczków... I wręcz nie mógł się oprzeć refleksji, że nastolatek strasznie upodobał sobie broń - z braku lepszego słowa - miotaną. Oprócz siły lub szybkości do nadania jej odpowiedniej dawki destrukcyjności wymagała ona także niezłego cela... W związku z czym Trickster zaszufladkował sobie tę informację na przyszłość, bo przecież a nuż jeszcze mu się do czegoś przyda.
Wymuszanie przedstawienia się spodobało mu się już trochę mniej, bo oznaczało, że musiał raz, a dobrze zdecydować się na jakieś konkretne miano. Ach, a tyle różnych mu się podobało! Trudno, prędzej czy później tak czy siak musiałby to zrobić, więc równie dobrze mógł i teraz. Tyle że... Nie może być za prosto, czyż nie tak?
W związku z powyższym bóg kłamstw uniósł lekko jedną brew i mimo wszystko kiwnął krótko głową na znak, że przyjął do wiadomości imię swojego rozmówcy... Albo może i z innego powodu? Nie zamierzał się tłumaczyć z tego gestu, więc równie dobrze białowłosy - Tommy - mógłby uznać, że po prostu zgodził się na wymianę imion.
Tak czy siak nie musiał mu zresztą udzielać natychmiastowej odpowiedzi, bo nastolatek rozpoczął już pokaz... Od, a jakże, wystrzelenia kamyczkiem prosto w jedną ze ścian. Czemu właśnie czegoś takiego Loki się po nim spodziewał? Musiał jednak przyznać, że zdolność ta była przydatna. Może osobiście znalazłby dla niej parę innych zastosowań, lecz improwizowane pociski również wskazywały na pewną inwencję twórczą, co potrafił docenić.
-Serrure, choć myślę, że "chochlik" całkiem nieźle oddaje mój czarujący charakter. Sprawdzałeś kiedykolwiek jaką prędkość jesteś w stanie osiągnąć? Jak szybko męczysz się na dłuższych dystansach? Zgaduję, że twoje ciało jest przystosowane do nadludzkiej szybkości, czyli widzisz wtedy normalnie, oddychasz bez trudu pomimo ruchu powietrza i tak dalej- zagadnął, przechylając przy tym głowę lekko na bok i powracając już spojrzeniem od odległej dziury w ścianie ku Speedsterowi.
Przede wszystkim Tricksterowi przypasowało to, że białowłosy najwyraźniej nie przejmował się łamaniem zasad... Nie, wręcz się z tego cieszył. Bezprawne wkroczenie na teren tej posesji samo w sobie sprawiło mu już jakąś przyjemność - jeżeli sądzić po wcześniejszym tonie jego głosu. Rodziło to parę problemów, między innymi z zapanowaniem nad taką osobą, lecz jednak plusy przeważały minusy. Pchnąć go w dobrym kierunku... I jeszcze może być całkiem zabawnie.

Tommy od razu zwrócił uwagę na kwestię, którą prawdę mówiąc Loki i tak chciał wyjaśnić jak najszybciej, aby później mieć ją już z głowy, a mianowicie: na jego pochodzenie. Świadomie wybrał imię, które kojarzyło się z odległą kulturą - ba, wręcz z innym kontynentem. Co mu to dawało? Z pozoru niewiele, lecz w razie czego mogło pomóc mu wybronić się z ewentualnych braków w jego wiedzy o świecie śmiertelników. Wbrew pozorom zebrał już na jego temat naprawdę sporo informacji, ale niektóre rzeczy wydawały mu się po prostu zbyt... Głupie, aby miał się w ogóle kłopotać ich ogarnianiem.
-Mm, z francuskiego. Nie pochodzę stąd- przyznał więc łatwo, kiwnąwszy przy tym zresztą krótko głową dla dodatkowego podkreślenia swoich słów. Nie kontynuował tego tematu; z doświadczenia wiedział, że generalnie kłamstwa sprawdzały się najlepiej wtedy, gdy ograniczało się ich ilość zaledwie do niezbędnego minimum. Dzięki temu nie trzeba się było potem martwić zapamiętywaniem wszystkich swoich "wersji prawdy". Oczywiście spytany o szczegóły dodałby coś jeszcze, ale skoro w tej chwili nie było to konieczne, to po prostu nie ryzykował.
Temat szybko uległ zresztą zmianie - rzecz jasna na kolejny, który wymagał drobnego kłamstwa czy dwóch... Wciąż bliskich stanowi rzeczywistemu, bo w takie najłatwiej było przecież uwierzyć. Właściwie w tym wypadku równie dobrze mogło się sprawdzić zwykłe zatajenie części prawdy - tak, właśnie tak będzie pewnie najlepiej...
-To dlatego, że chcę dokładnie wiedzieć co potrafi mój potencjalny wspólnik w pięknej i wiekowej sztuce siania zamieszania oraz uprawiania dobrej zabawy- wyjaśnił z czarującym, lecz niezbyt szerokim uśmiechem wymalowanym na ustach. Choć nie przepadał za dotykiem - nie ze strony obcych osób - to jednak bez mrugnięcia okiem zaakceptował przedramię białowłosego oparte na swoim ramieniu i póki co ani myślał je strącać. Kontakt fizyczny wzmagał zaufanie, prawda? No i w pewnym sensie przekładał się na pokaz siły... I pewności siebie.
Teraz jednak Tricksterowi nie pozostawało już nic innego, jak tylko w końcu wysłuchać odpowiedzi na zadane wcześniej pytania... Te zaś brzmiały całkiem interesująco. Można by wręcz rzec, że obiecująco. Nie każdy mutant posiadał organizm przystosowany do używania nadludzkich zdolności; ot, taki psikus ze strony Matki Natury. W tym wypadku najwyraźniej było inaczej - a i te wspomniane "dodatkowe umiejętności" skutecznie przykuły uwagę Lokiego. Bóg chaosu uniósł jedną brew, bez słowa przyjmując wyzwanie... A następnie obserwując to, jak jeden z odłamków drga - i wreszcie rozbija się w drobny mak. Choć spodziewał się, że właśnie tak może się to skończyć, mimo wszystko wzdrygnął się delikatnie w momencie wybuchu - kompletnie odruchowo.
-Destabilizujesz cząsteczki. Wibracje z taką prędkością... Powiedzmy, że mogą mieć o wiele więcej zastosowań, niż tylko eksplozje- skomentował, w ten sposób zarzucając przynętę. Jeżeli Tommy sam wiedział co potrafiłby dzięki nim osiągnąć, to trudno. Ale jeśli nie... To istniała spora szansa, że chciałby się tego nauczyć.
-Możesz chcieć zrobić mi miejsce- dodał wreszcie, gotów - zgodnie z życzeniem nastolatka - zaprezentować mu swoje zdolności... A przynajmniej jedną z nich. Czy chciał utrzeć mu nosa? Oczywiście, bo po prostu lubił prezentować swoją wyższość nad ludźmi. Mimo to coś zbyt niebezpiecznego nie wchodziło obecnie w grę i doskonale o tym wiedział. Poza tym... Głównie zależało mu na zobaczeniu wyrazu twarzy białowłosego.
Nie zrzucił jego ręki - pozwalając mu samemu zadecydować czy go posłucha i rzeczywiście się odsunie czy też nie - ale i tak uniósł własne dłonie, zatrzymując je przed sobą mniej więcej na wysokości ramion. Spora ilość wolnej przestrzeni aż prosiła się o zagospodarowanie... I właśnie to zamierzał z nią zrobić. Wokół jego palców zaigrały jadowicie zielone ogniki, czyli widoczna gołym okiem manifestacja jego energii...
... A potem na podłodze zaczął wyrysowywać się jakiś spory wzór - kilka okręgów jeden w drugim, w środku siedmioramienna gwiazda, dodatkowe linie, jakieś symbole... Choć Trickster zadbał o to, aby nie były to runy. Wszystko to świeciło na zielono, ba, zdawało się wręcz stopniowo pokrywać płomieniami i coraz gęściejszym dymem, wciąż o tym samym zabarwieniu. Praktycznie dało się to wyczuć w powietrzu - i usłyszeć trzaski ognia lub energii, trudno powiedzieć. Może jednego i drugiego?
Gwiazda we wnętrzu kręgu nagle zmieniła kolor, jak gdyby podłoga w tym miejscu zniknęła, a zamiast niej pojawiła się... Po prostu przestrzeń, ciemna, choć lekko oświetlana zielenią. Coś brzdęknęło metalicznie - i nagle z wyrwy wystrzeliła wielka łapa o długich szponach, które wbiły się w podłogę i pozostawiły w niej wgłębienia. Zaraz za nią podążyła druga, obie zaś skute były łańcuchami, które ginęły gdzieś tam w dole.
Niespodziewanie rozległ się długi ryk, zdecydowanie zwierzęcy i mrożący krew w żyłach... A potem z dziury zaczęła wydobywać się reszta cielska, zdecydowanie jaszczurzego, można by się wręcz pokusić o stwierdzenie, że smoczego. Ciemne łuski, kolce, gadzi łeb z żółtymi ślepiami... I przede wszystkim ostrymi zębiskami. Na szyi obroża, połączona z resztą łańcuchów.
Bestia jakby się przyczaiła, schodząc niżej na przednich łapach, a potem mocno się na nich odbiła, aby już całkiem wyrwać się z kręgu - i po drodze płynnie się rozwiała, najpierw przechodząc po prostu w tym, a potem znikając kompletnie. To samo spotkało sam krąg, a i energia okalająca do tej pory dłoni Lokiego w mgnieniu oka się ulotniła - jak gdyby nigdy jej tam nie było.
-Iluzjonista. Do usług- Trickster uśmiechnął się z satysfakcją, zerkając przy tym w stronę swojego rozmówcy... A konkretnie na jego twarz. W końcu całe to przedstawienie było tylko i wyłącznie dla niego, więc chciał się odpowiednio nacieszyć jego reakcją.

W skrócie wystarczyłoby po prostu powiedzieć, że reakcja białowłosego ani trochę Lokiego nie zawiodła. Co prawda nie zdziwiłby się, gdyby chłopak zdecydował się umknąć, ale skoro tego nie zrobił... Świadczyło to tylko na jego korzyść. Wyraz jego twarzy z kolei... W pierwszej kolejności zwyczajnie rozbawił Trickstera i sprawił mu niezłą satysfakcję, lecz później, gdy Tommy najwyraźniej zrozumiał już co i jak, mag dodatkowo poczuł się jeszcze mile połechtany. Karmienie ego zawsze doskonale wpływało na jego nastrój.
-Praktycznie wszystko. To głównie kwestia mojej wyobraźni i skupienia, poziomu szczegółów i tak dalej. Oszukuję zmysły, ale stosunkowo niegroźnie... Bo najgorsze, co może się stać, to chyba zawał ze strachu- to powiedziawszy, wzruszył lekko ramionami, jak gdyby chciał pokazać, że och, to przecież nic takiego... A jednak wciąż utrzymujący się na jego ustach uśmiech wyraźnie świadczył o tym, że jest z siebie zadowolony.
-Tak zresztą pozbyłem się twoich kolegów, tam na ulicy. Zniknąłem cię dla nich- dorzucił jeszcze przy okazji, dochodząc do wniosku, że w zasadzie tym również mógłby się pochwalić... Choć zakładał, że prędzej czy później nastolatek sam by się zorientował, oczywiście gdyby tylko wrócił myślami do wspomnianego momentu.
Tutaj jednak pojawiał się pewien drobny problem. Tommy w zasadzie nie zapytał go jeszcze skąd to wszystko potrafił - lecz ponownie wspomniał o Francji i wszystko wskazywało na to, że niedługo może zaczepić także i o ten temat. Wyjaśnień natomiast mogło być wiele. Mutacja? Najpopularniejsze w tej chwili rozwiązanie, w dodatku całkiem logiczne, bo mogło wytłumaczyć praktycznie każdą zdolność... A jednak Loki wolał spróbować czegoś innego - co w zasadzie również miało prawo całkiem nieźle zadziałać.
-A jeżeli chcesz wiedzieć, to tę umiejętność mam po matce... I to ona nauczyła mnie z niej korzystać- poinformował więc chłopaka z własnej inicjatywy. Prawdę mówiąc nie było to nawet do końca kłamstwo - a przynajmniej nie ta druga część jego wypowiedzi. Rzeczywiście uczył się magii u Friggi, choć podejrzewał, że zdołał już ją wyprzedzić. Ot, uczeń przerósł mistrza, historia stara jak świat.
Loki obserwował spokojnie krążącego wokół niego osobnika, lecz sam pozostawał we względnym bezruchu. Dłonie znów oparł na biodrach, a głowę przechylił lekko na bok i najwyżej obracał ją trochę, aby nie spuszczać białowłosego z oka. Nie to, że spodziewał się po nim czegoś dziwnego - głównie z ciekawości. No i przecież rozmawiali, więc kontakt wzrokowy był ważny.

Loki odchylił teraz głowę w drugą stronę, przez krótką chwilę pozwalając sobie sprawiać wrażenie, jak gdyby zastanawiał się nad pytaniami zadanymi mu przez białowłosego, lecz ostatecznie wzruszył lekko ramionami. Właściwie nigdy nie sprawdzał jak długo może utrzymywać swoje iluzje, ale był świadomy paru ograniczeń... Jedno z nich mógł nawet zdradzić, bo i tak brzmiało logicznie - wręcz dziwił się, że nastolatek sam nie wziął tego pod uwagę:
-Kilka dni raczej odpada. Mówiłem ci, że muszę się na tym skupiać, a prędzej czy później przecież potrzebowałbym snu, tak?- właściwie to później, przynajmniej w stosunku do ludzi, ale tego Trickster już nie dodał. Potrafił wytrzymać bez odpoczynku o wiele więcej czasu od mieszkańców Midgardu. Parę dni przytomności bez podejmowania wyjątkowego, długotrwałego wysiłku nie stanowiło dla niego większego problemu. Zmęczenie intensywnymi ćwiczeniami zaczynał odczuwać dopiero mniej więcej po upływie doby... A jednak pilnowanie iluzji przez kilkadziesiąt godzin bez przerwy nawet dla niego mogłoby się okazać dość kłopotliwe. Męczące psychicznie.
-Widzisz, sprawa wygląda tak... Do tej pory całkiem sporo podróżowałem i generalnie miałem wiele różnych zajęć, a teraz trochę utknąłem w tej okolicy i musisz wiedzieć, że jest niesamowicie nudna. To miasto miało być fascynujące, pełne akcji, przestępców i inwazji z kosmosu, a ja odnoszę raczej wrażenie, że zasnęło. Nie lubię bezczynności. Nudy tym bardziej nie. W związku z tym moja propozycja brzmi: zorganizujmy sobie jakąś rozrywkę na poziomie...- w tym momencie Loki pstryknął głośno palcami, z których sypnęło kilka zielonych iskier. Sądził, że tyle wystarczy, aby podkreślić jaką dokładnie formę rozrywki miał na myśli.
-... A ja chętnie ci zaraz opowiem co nauka mówi o twoich zdolnościach i możliwościach od strony czysto teoretycznej. Obserwowanie, jak starasz się to osiągnąć, może być dla mnie całkiem zabawne- dorzucił na koniec, tym samym znów sugerując, że wie sporo i przede wszystkim nie posiada żadnych oporów przed podzieleniem się tą wiedzą z samym Tommy'm.
Może i bóg kłamstw nie miał żadnego interesu w "uczeniu" praktycznie obcego chłopaka; to fakt. Tyle że naprawdę nudził się niemiłosiernie i miał już serdecznie dość tej planety... Więc na tym etapie niemalże każde zajęcie było przez niego mile widziane. Szczerze wątpił, aby miało mu to kiedyś zaszkodzić - bo niby jak? Speedster nie pasował mu jakoś do bohaterskiego typu, a z kolei będąc po jego stronie - nawet jeśli stosunkowo niewinnie, bo tylko dla psot - powinien umieć jak najwięcej. Obaj na tym skorzystają.

Na tym etapie Loki spodziewał się już zgody - sporo pozytywnych sygnałów świadczyło o niej w sposób raczej oczywisty - nie mniej jednak zawsze dobrze było usłyszeć potwierdzenie swych domysłów. Skwitował je kiwnięciem głowy, rzecz jasna w dalszym ciągu się przy tym uśmiechając, lecz mimo to starając się nie okazywać przesadnego entuzjazmu - nie takiego nieadekwatnego do sytuacji. Słownie zareagował dopiero na następną wypowiedź swojego nowego wspólnika w sianiu chaosu:
-Może nie do końca stricte fizykiem, ale z tym też całkiem nieźle sobie radzę... Przynajmniej pod tymi względami, które mnie interesują. Albo są mi z jakiegoś powodu potrzebne- wyjaśnił tonem głosu, który zdawał się wyraźnie mówić "och, to nic wielkiego". Chętnie skorzystał też z przyniesionej przez nastolatka skrzynki - zasiadając na niej zresztą w taki sposób, jak gdyby była co najmniej fotelem albo wręcz, nie przymierzając, istnym tronem. Noga na nogę, plecy prosto, do tego odpowiednia aura... I tak dalej.
-Nauka mówi, że niestabilne cząsteczki mogą nie tylko doprowadzać do wybuchów, ale i wpływać na siebie wzajemnie: utwardzać się albo przenikać. Zresztą... To dotyczy nie tylko przedmiotów, wiesz o tym, prawda? Rośliny, zwierzęta czy ludzie składają się w gruncie rzeczy z tego samego. I też mogą zostać... Zdestabilizowani- akurat tłumacząc to ostatnie Trickster zadbał o to, aby nie brzmieć już zbyt radośnie. Mimo wszystko większość Midgardczyków raczej nie byłaby zachwycona perspektywą rozsadzania innych istot żywych wibracjami o wysokiej częstotliwości.
-W praktyce powinieneś być w stanie przenikać przez materię... A może nawet utrzymywać się w powietrzu - wibrując przez jego cząsteczki. Do głowy przychodzi mi jeszcze parę innych zastosowań, na przykład... Znów z powietrzem: utwardzanie go w tarczę. Albo, o ile jesteś w stanie wpływać na samego siebie, wibrowanie własnych molekuł, by przyspieszyć gojenie się ran...- w tym momencie Loki zawiesił głos, sprawiając wrażenie, jak gdyby zastanawiał się nad innymi pomysłami, choć prawdę mówiąc odnosił wrażenie, że wymienił już zdecydowaną większość z tych naprawdę interesujących.
Oczywiście nie miał bladego pojęcia czy Tommy był w ogóle w stanie zrobić którąkolwiek z tych wspomnianych rzeczy. Z góry zapowiedział mu przecież, że opowie o teorii - i tak właśnie zrobił, przy okazji w duchu błogosławiąc fakt, że nauka Midgardu była aż tak zacofana w stosunku do Asgardu. Dzięki temu jego słowa naprawdę mogły brzmieć jak wielka nowość... A właśnie o taki efekt mu chodziło.

Uśmiech przy wspomnieniu o rozsadzaniu ludzi wibracjami zwiastował w zasadzie całkiem dobrze, jaki nie byłby jego faktyczny powód. Lokiemu rzecz jasna zabijanie ani trochę nie przeszkadzało; pomijając już nawet wszystko inne, po prostu po paru setkach lat spędzonych w środowisku bardzo wojowniczych bóstw łatwo było się do tego przyzwyczaić. Wojny, bitwy i tak dalej. Wróg albo ty. No i... Niektóre metody dawały sporą satysfakcję.
Jedynie kiwnięciem głowy Trickster potwierdził pierwsze słowa swojego rozmówcy - bowiem czysto teoretycznie tak właśnie było. Pewnie powinien jeszcze dodać, że niekoniecznie będzie to takie proste... I że oczywiście chłopak będzie musiał stale utrzymywać konkretną prędkość, żeby na przykład nie utknąć w jakimś obiekcie... Ale to były przecież drobne detale, czyż nie? Wyjdą w praktyce. Mniej lub bardziej boleśnie, ale za to jak zabawnie.
Kiedy białowłosy uniósł dłoń, Loki odruchowo również na nią zerknął, zresztą z lekkim zainteresowaniem, a może wręcz z oczekiwaniem - jak gdyby spodziewał się, że niedługo nastolatek pokaże mu coś jeszcze. Słuchając go, przechylił głowę nieco na bok. Wbrew pozorom taka postawa Tommy'ego sporo mówiła o jego charakterze i przede wszystkim o upodobaniach. Czyli lubił niszczyć? Cóż, Lokiemu akurat w to graj...
Z tego niezbyt głębokiego zamyślenia boga kłamstw wyrwał odgłos kolejnego wybuchu, tym razem potężniejszego od poprzedniego - i Trickster instynktownie rzucił okiem w jego kierunku, aby ocenić co dokładnie się stało, gdzie i z czym. Szybko jednak powrócił spojrzeniem ponownie ku swojemu towarzyszowi, który przecież mówił dalej, a co więcej: zadawał pytania. Wypadałoby udzielić mu na nie jakichś odpowiedzi.
-Tak sądzę. Z oczywistych powodów sam nigdy nie miałem okazji czegoś takiego spróbować, więc od strony praktycznej za bardzo ci nie pomogę... Ale tak, na to wskazuje logika. Teraz możesz zniszczyć ścianę, co każdy zauważy i pewnie usłyszy - więc prędko przyleci to sprawdzić... Lecz teoretycznie mógłbyś się nauczyć przejść przez wspomnianą ścianę bez zostawiania jakichkolwiek śladów, o czym nikt by się nie zorientował- wzruszył ramionami, a następnie uznał, że jednak nie jest mu w tej pozycji zbyt wygodnie i wciągnął nogi na skrzynkę, tym samym siadając na niej po turecku. Dłonie oparł na udach, a plecy pozostawił wyprostowane.
-Można by pomyśleć, że przy twojej prędkości ściągnięcie na siebie uwagi to mały problem, bo najprawdopodobniej i tak unikniesz... Niemalże wszystkiego, ale czasami lepiej jest zrobić coś tak, aby w ogóle nikt się o tym nie dowiedział... Przynajmniej do czasu- dorzucił jeszcze na zachętę.

Odgłosy przy wejściu szybko przyciągnęły uwagę Lokiego. Tak po prawdzie nie spodziewał się żadnego zagrożenia, ani nic z tych rzeczy, ale nawet bezdomni szukający schronienia czy młodzież chcąca poimprezować w ustronnym miejscu nie byliby mu teraz na rękę. Był zajęty. Znalazł sobie w końcu rozrywkę... Nie zamierzał pozwolić, by ktoś mu to tak łatwo zniszczył.
Siłą rzeczy czoło Trickstera nieznacznie się zmarszczyło, kąciki ust powędrowały w dół i już miał wspomnieć swojemu nowemu zwierzątku o tym, że najwyraźniej mają towarzystwo - ale zaraz potem do środka wleciało zielonoskóre zjawisko, na widok którego jedna z brwi Lokiego od razu podjechała w górę. Nie wiedział z kim mieli do czynienia; nie rozpoznawał w tym osobniku ani żadnego bohatera, ani przestępcy... Ale z drugiej strony interesował się głównie tymi, którzy mieli jakieś znaczenie, więc to tak naprawdę niczego nie przesądzało.
Na usta boga kłamstw stopniowo powrócił uśmiech, zresztą bardzo miły i przyjazny, nawet jeśli pewnie odrobinę niepokojący... Albo raczej: trochę drapieżny. Tak, to było chyba najlepsze słowo. Loki odchylił się do tyłu, dla równowagi dłonie z ud przenosząc na skrzynkę nieco za sobą, a jednocześnie przesunął spojrzeniem po sylwetce nieznajomego, który akurat wylądował. Może i wyglądało to dość dwuznacznie - albo przeciwnie, właśnie bardzo jednoznacznie - ale to mu nawet pasowało; dobrze skrywało fakt, że oceniał skrzydła oraz te, hm, wzmocnienia na ramionach. Czyżby naturalny pancerz? A może były to elementy o przeznaczeniu czysto dekoracyjnym?
-Spokojnie. Twój przyjaciel pokazywał mi tylko na co go stać. Mam nadzieję, że to żaden problem?- spytał, ubiegając reakcję Tommy'ego. Musiał rzecz jasna założyć parę kwestii, ale prawdę mówiąc wydawały mu się dość oczywiste; ci dwaj się znali, zresztą najwyraźniej na tyle, aby się o siebie martwić, a skoro skrzydlaty nie krył się ze swoją formą, to najpewniej wiedział też o zdolnościach białowłosego... Logiczne. W takim wypadku natomiast być może Loki mógłby na tym jeszcze skorzystać.
-Ty też mógłbyś mi co nieco pokazać. Wcale się nie obrażę- zasugerował więc następnie, po czym przeniósł spojrzenie na drugiego nastolatka, aby sprawdzić także i jego reakcję. Wcześniej zdawał się być zachwycony podtekstami, więc oczekiwał dobrego efektu... No, chyba że byli parą i Trickster właśnie nieświadomie przekroczył jakąś granicę, ale akurat w to szczerze wątpił.
Jeżeli miał właśnie okazję wciągnąć do zabawy dwie osoby zamiast tylko jednej - to tym lepiej dla niego. Przynajmniej będzie ciekawiej, nie wspominając już nawet o tym, że w większej grupie będą mogli więcej zdziałać... O ile tylko ten nowy przybysz posiadał podobne do nich poglądy na niezłą rozrywkę.

Reakcja białowłosego szybko utwierdziła Lokiego w przekonaniu, że rzeczywiście nie przekroczył żadnej granicy i wszystko w dalszym ciągu było, z braku lepszego słowa, w porządku... I dobrze. Co prawda na ogół nieszczególnie przejmował się tym, że mógłby zgorszyć albo wyprowadzić z równowagi tego czy innego śmiertelnika - ba, właściwie to nawet by mu się to spodobało, choć płynąca z tego rozrywka byłaby zapewne niezwykle krótkotrwała i dość niskich lotów - lecz jednak w tym wypadku bardziej opłacało mu się być względnie... Może nie miłym czy przyjaznym, ale pozytywnie nastawionym. Uroczym - nawet jeśli w ten jego specyficzny i, zgoda, trochę złośliwy sposób, który o dziwo nie każdy doceniał...
W związku z powyższym Trickster nie mógł oczywiście nie odpowiedzieć na przerysowaną reakcję speedstera, uczynił to zaś bez słów, przynajmniej na początek - gdyż obdarował go czarującym uśmiechem, po czym uniósł dłoń do ust i posłał chłopakowi całusa w powietrze. Na tym etapie wiedział już, że spokojnie może sobie na to pozwolić. Warte zapamiętania; młodzi Midgardczycy bywają jednak zaskakująco otwarci, w żartach albo i nie, choć to ostatnie musiał jeszcze dogłębniej zbadać... Prędzej czy później. Zależnie od tego, jak bardzo będzie mu się nudziło na uwięzi.
A jego desperacja wciąż rosła...
Ważne jednak, że Tommy poparł jego słowa - w pewnym sensie - i zapewnił przybysza, iż nie jest damą w opałach, która wymagałaby ratunku. Mniej więcej. Nie było to zresztą aż tak interesujące, jak reakcja zielonoskórego - pomijając już nawet język jego ciała. A więc randka, tak? W porządku, Lokiemu pasował ten wniosek. W jego oczach od razu pojawiły się pełne rozbawienia iskierki, lecz powstrzymał się przed śmiechem - ba, nawet nie uśmiechnął się szerzej, taką miał nad sobą kontrolę. Odchylił tylko głowę lekko na bok i przemówił:
-Zawsze zabieram partnerki i partnerów na pierwsze randki w opuszczone, odosobnione miejsca, w których przypadkowy wybuch czy krzyk nie zwróci niczyjej uwagi. Co prawda tutaj trochę za bardzo pachnie bezdomnymi i alkoholem, ale gdy się nie ma, co się lubi...- w tym momencie Trickster wzruszył nieznacznie ramionami dla podkreślenia, że trudno, musiał pracować z tym, co zostało mu dane przez los, choć niezbyt mu się to podobało.
-Więc jak, chcesz z nami zostać? Zamierzałem właśnie wyjąć kolekcję ostrzy, spodobają ci się- pozwolił sobie nawet mrugnąć porozumiewawczo. Oczywiście czystym przypadkiem wspomniał akurat o "ostrzach", które ogólnie rzecz biorąc w niektórych kulturach i tradycjach uznawane były za symbol męskości... Choć Loki i tak podejrzewał, że na współczesnych nastolatkach akurat ten podtekst się zmarnuje.

W odpowiedzi na jakże entuzjastyczną reakcję Tommy'ego na wspomnienie o ostrzach, Trickster uniósł jedną dłoń przed siebie, zatrzymując ją mniej więcej na wysokości klatki piersiowej i zresztą dość blisko niej, po czym wytworzył w ręce dość prostą iluzję - rozsuwających się na kształt wachlarza noży. Jako że pojawiły się praktycznie znikąd, Loki był pewien, że speedster rozpozna w nich zwykły miraż, jak realistycznie by się nie prezentowały... Natomiast drugi nastolatek już niekoniecznie. Ach, jaka szkoda, że spóźnił się na wcześniejszy pokaz! Powtarzanie go nie dałoby już przecież tak dobrego efektu, nie wspominając nawet o tym, że bóg kłamstw bardzo nie lubił być nieoryginalny czy przewidywalny.
W związku z powyższym Loki nie mógł się powstrzymać przed przeniesieniem na moment wzroku z białowłosego na jego kompana, a dokładniej na jego twarz - lecz zaraz potem potrząsnął już lekko dłonią, pozwalając iluzji rozpłynąć się przy akompaniamencie zielonych iskier i błysków. No, w tej chwili było już przynajmniej jasne, że wszyscy trzej coś potrafili i nie należeli do grona zwykłych ludzi. Karty wyłożone na stół... Oficjalnie.
-Ja jestem pewny, gdyby interesowało cię też moje zdanie- wtrącił się ponownie w obliczu dalszych wątpliwości... Ach, tak, Teddy'ego. To tego imienia dopiero co użył względem niego speedster, prawda? Tak czy siak, zwłoka zaczynała już Lokiego nudzić, w związku z czym teraz bóg psot płynnym ruchem podniósł się z miejsca, a kiedy tylko stał już na równych nogach, od razu przemówił po raz kolejny:
-Serrure, iluzjonista, do usług - w zakresie zdrowego rozsądku lub przynajmniej dobrej zabawy. Stwierdziłbym, iż to ciekawy zbieg okoliczności, że obaj posiadacie nadludzkie zdolności i akurat się znacie...- w tym momencie zrobił krótką pauzę, jak gdyby dawał obu nastolatkom czas do namysłu. W trakcie mówienia zdążył zbliżyć się do nich od strony Tommy'ego, a potem przejść za nich... I aktualnie skorzystał z chwili swojego własnego milczenia, aby zapukać w te wzmocnienia na ramionach zielonoskórego - a dokładniej w tylko jedno z nich.
-... Ale właściwie obecnie mutantem okazuje się już chyba co trzecia spotykana na ulicy osoba, więc może to jednak nic dziwnego. Fascynujące, prawda? Ludzkie mutacje czy też inne zdolności- dokończył wreszcie, wykonując jeszcze kilka kroków, aby już prawie całkiem okrążyć skrzynkę i zatrzymać się bliżej Teddy'ego, lecz przed oboma chłopcami.

W pierwszej chwili Loki niemalże poczuł zawód, że dyskusja została przerwana - wraz z jego bardzo ciekawym tokiem myślowym. Liczył na to, że usłyszy jeszcze coś przydatnego albo chociaż interesującego, a tu proszę, jeden z chłopców już się chciał zbierać i najwyraźniej nie miał ochoty na to, aby sam Trickster mu towarzyszył... Bo och, może nie powiedział tego wprost, ale jego postawa i to wahanie były przecież wystarczająco jasne.
Mag był już w trakcie formowania najnowszego planu, według którego zamierzał podążyć za kolegami pod postacią wrony albo może sowy - powinien chyba kiedyś sprawdzić to, jakie gatunki zwierząt najbardziej pasowały do tego miasta, żeby się za bardzo nie wyróżniać - kiedy Tommy zaproponował mu dołączenie do... Spotkania z młodymi uzdolnionymi. To rozwiązywało jeden problem - w związku z czym Loki uniósł brew, przyglądając się temu, jak chłopak się przeciąga, a jednocześnie przechylił głowę lekko na bok. Sprawiał wrażenie, jak gdyby rozważał tę opcję, choć oczywiście prawda była taka, że zadecydował praktycznie od razu.
-Brzmi ciekawiej od droczenia się z miejscowym, młodocianym elementem przed-przestępczym...- przyznał z namysłem, lecz kiedy białowłosy zaoferował mu miejsce na swoich plecach, Trickster na moment się zawahał. Nie chodziło o żadne zasady czy podejrzenia... Tylko o coś o wiele bardziej przyziemnego, a mianowicie o wagę Lokiego. Dosłownie, o tę fizyczną, gdyż jego ciało charakteryzowało się o wiele gęstszymi tkankami od ludzkich - co przekładało się na przeszło trzy razy większy ciężar. Coś takiego łatwo było zauważyć... I trochę się tym zdziwić.
W końcu jednak zwyciężyło zaintrygowanie - bo przecież Trickster szczerze chciał sprawdzić cóż takiego kombinowała młodzież, a może nawet jakoś na tym skorzystać - i mag postanowił zaryzykować. Nadanie swojemu organizmowi bardziej ludzkich cech nie było trudne; zmniejszenie wagi nie trwało długo, lecz pozostawiło po sobie nieprzyjemne uczucie niepokoju. Nawet teraz Loki nie był tak delikatny jak śmiertelnicy - ale jednak dużo bardziej, niż przez prawie całe swoje dotychczasowe życie.
-W porządku- oznajmił, po czym - zgodnie z życzeniem Tommy'ego - wdrapał mu się na plecy. Od razu objął go ramionami wokół szyi, aby czasem nie zlecieć; jeżeli mieli rozwinąć taką prędkość, jaką podejrzewał, to... Byłoby to raczej nieprzyjemne doświadczenie, szczególnie w tej osłabionej formie. No, gotowy do drogi.

[z/t za obu]