Pokój dzienny

Tony zauważył przybycie Visiona, ale był zbyt zajęty, aby cokolwiek powiedzieć na przywitanie, bo zastanawiał się, co Rhodey robi w Ambasadzie Latverii. A zajęło go to na tyle, ponieważ JARVIS nie powinien nikomu oznajmiać i pokazywać, że siedzi w zbroi War Machine jednak, mimo że pełni jedynie funkcję monitorującą i raportuje większe uszkodzenia - czy zbroi czy Rhodeya - Tony'emu. Niezbyt przysłuchiwał się też temu, co mówi Clint - zwyczajnie całą swoją uwagę skupił na niepokoju, który go opanował, kiedy JARVIS się odezwał.

I, jak się okazało, słusznie; chwilę potem JARVIS wyświetlił nagranie z kamer War Machine. Tony, nie kłamiąc, zamarł. Sam Doom jakoś go nie poruszył aż tak bardzo, ale widząc i słysząc potem kolejne osoby... Tony zbladł i zacisnął pięści. Nawet nie zwrócił uwagi na wzniosłe słowa Dooma, wiedząc, że będzie mógł potem wrócić do nagrania. Nadal myślał o niebezpieczeństwie, w jakim przyjaciel się znajduje. Już nawet wstał, aby coś z tym zrobić...

Kiedy Enchantress.

Enchantress zabiła Rhodeya.

Tony upadł na kanapę i musiał brać głębokie oddechy, aby nie... wybuchnąć? Rozpłakać się? Polecieć do ambasady i wszystkich pozabijać?

Na szczęście głos JARVIS-a do niego dotarł i Tony przymknął oczy, zapominając, że nie jest sam w pomieszczeniu.

- Priorytetowo przejmij kontrolę nad zbroją i sprowadź go do Wieży. Natychmiast. NATYCHMIAST. Nie informuj SHIELD. Sojusznicy... tak. Zatwierdzeni. Tak. - Schował twarz w dłoniach. - Sprowadź go.

Wkrótce JARVIS odezwał się ponownie, przekazując wiadomość od Falcona:

"Avengers. Zginął nasz przyjaciel, dlatego wyruszyłem na Litwe Nie mogę tak tego zostawić. Może jest to lekko myślne, ale cóż taka moja wola."

Tony aż uniósł głowę, bo... co? Widać było, że ma zaczerwienione oczy, ale jeszcze nie zdążył się rozpłakać, chociaż jest ku temu bliski.

- Jezu, JARVIS, połącz mnie z nim. Na Litwę, Chryste - mruknął Tony i pokręcił głową. Przynajmniej to pomogło mu się trochę wziąć w garść i nie oszaleć. Podciągnął nosem i poczekał, aż JARVIS da mu znać, że jest połączony z Samem. - Sam, co Ty robisz, chcesz wojnę wywołać? Wracaj natychmiast. Nie leć do Latverii, ich tam nawet nie ma, są w Nowym Jorku, w Ambasadzie. Nie pakuj się w międzynarodowe wojny, bo Doom będzie miał pretekst, aby nas zaatakować, a nie tego chcemy. Wracaj, to rozkaz - dodał ostatnie ostrzejszym tonem, bo może i nie był dowódcą Avengers, ale był ich głównym sponsorem, więc miał prawo.

W między czasie jak Sam planował już podróż na drugi kraniec globu odezwał się jego komunikator, a przemówił do niego sam Tony mówiąc o jakiejś wojnie i ambasadzie.
Cholera, jak mógł nie zauważyć że to było nagranie z ambasady Litwy.

No nic postanowił i tak udać się do pokoju dziennego, a może i uda się dowiedzieć czegoś więcej.

Po wejściu do środka zastał Starka, który nie był w najlepszym stanie.
Sam może i nie był jakoś z nim blisko, ale jednak to był przyjaciel który teraz potrzebował wsparcia.

- Eeee.... wybacz Tony za moją bezmyślność, ale poniosły mnie emocje. Przepraszam. A w ogóle jak się czujesz? Może mogę jakoś pomóc? - zapytał Iron mana stając w bezpiecznej odległości z Wingiem na ramieniu.

Od jego przybycia do wieży wszystko jakby nabrało tempa. Takiego obrotu spraw nie przewidział. Zaprezentowany przez JARVISa przekaz wideo… Algorytmy sprawiały, że Vision czuł coś czego wcześniej nie dane było mu poznać. Według ludzkich standardów ktoś powiedziałby, że czuł złość i… smutek.  Nie dane mu było dobrze poznać podpułkownika. Był on jednak jednym z nich. Avengersem, który bezustannie ryzykował swym życiem w obronie innych ludzi. Był również przyjacielem Starka. To wystarczyło, by Vision również mógł uznać go za swojego przyjaciela.
Odkąd zobaczyli nagranie, bacznie obserwował Tony’ego. Nie wiedział jak mu pomóc. Analizował wiele możliwych rozwiązań, ale żadne nie wydawało się odpowiednie. Mimo zaistniałej sytuacji, Starkowi udało się na szczęście zachować trzeźwy umysł. Powstrzymał Sama Wilsona przed nazbyt nieodpowiedzialnym zachowaniem, które mogło jeszcze bardziej pogorszyć i tak już tragiczną sytuację. Falcon miał dobre intencje, ale nie można działać pochopnie. Mimo to muszą coś zrobić. Nie mogą pozwolić, by śmierć dobrego człowieka, którym był podpułkownik James Rhodes uszła tym „złym” na sucho. Vision wstał z zajmowanego przez siebie miejsca. Zbliżył się do Tony’ego:
- Stark. Jesteś moim kolegą. Członkiem Avengers. Przyjacielem. Tak samo podpułkownik Rhodes.  – mówił. – Wystarczy, że powiesz jedno słowo… - przerwał w połowie zdania i po krótkiej chwili dodał. – Zrobię…  - rozejrzał się po innych zgromadzonych w pokoju osób. – Zrobimy wszystko, o co tylko poprosisz.

Clint przez moment skonfundowany, doczytał w końcu, że nie chodziło o samą Latverię, a o ambasadę tego państwa, mieszczącą się na dobrą sprawę nieopodal Wieży Mścicieli. Przynajmniej w taki sposób można było pozwolić sobie na skrót myślowy, skracając odległość.
Barton wyprostował się w momencie, gdy JARVIS uruchomił przed zebranymi hologram. Trudno byłoby przeoczyć obraz, jaki się przed nimi prezentował i… nie był on za ciekawy. Wzbudzał poddenerwowanie. Czcze gadanie Dr. Dooma mogło być męczące, więc na dobrą sprawę Clint tylko wzrokiem przesuwał pobieżnie po wyświetlanej na boku treści, ażeby chociaż odrobinę być zorientowanym w tym, o czym władca Latverii mówi. Bardziej go to, póki co, nie interesowało. Sam wolał się skupić na kwestii tego, jakim cudem (a raczej pechem, w rozumowaniu łucznika), Rhodes znalazł się na terenie latveriańskiej ambasady w tym mieście. Trudno było to pojąć, więc nadal milcząc, mężczyzna uważnie śledził to, co było przedstawione w hologramie.
Widok obecnych w budynku osób także nie zachwycał. Parę twarzy, mniej lub bardziej znanych i prawdopodobnie wiążących współpracę z Victorem? Nie, zdecydowanie nie należało to do czegoś dobrego.
Blondynka, która nie wzbudzała jakiejkolwiek sympatii, wykonała swój gest, jakim przyczyniła się do zabicia bez skrupułów członka Avengers, przyjaciela… zdecydowanie tego łucznik się nie spodziewał i może w pierwszej chwili miał “głupi” odruch, żeby wstać i od razu zacząć działać, to jednak tylko opuścił spojrzenie, głowę. W następnym momencie położył dłoń na ramieniu Starka - nie na długo. Ot, ścisnął je lekko, w geście wsparcia i zabrał zaraz rękę, splatając swoje dłonie ze sobą. Raczej w tym momencie nie było o czym mówić i nieszczególnie wypadało, nawet jeśli były takie sytuacje, kiedy człowiek bardziej nerwowo na to reagował.
Komunikat Wilsona zdziwił Clinta; Hawkeye zadarł głowę i uniósł brwi, patrząc w przestrzeń. O tyle dobrze, że Sam faktycznie wrócił do Avengers Tower i się wytłumaczył.
— I to na tyle, że Litwę z Latverią pomyliłeś, brawo — skomentował słowa Falcona dość uszczypliwie, sięgając dłońmi za swoją głowę i na potylicy splótł palce, przeskakując spojrzeniem po Mścicielach.
— Niewiele możemy zrobić, jeśli nie chcemy, żeby Doom to wykorzystał jako pretekst do wypowiedzenia nam wojny i jedynie możemy oczekiwać, żeby wyrzucił tę całą Enchantress czy jak tam tej lasce, z terenu ambasady — odezwał się po wypowiedzi Visiona, bo to była pierwsza myśl, na którą wpadł. — I musimy się zorientować, co z resztą.

Thor niespecjalnie wtrącał się w kolejne rozmowy towarzyszy, a na pojawienie się kolejnego członka drużyny - Visiona, jedynie skinął nieznacznie głową; nie było sensu by się wypowiadał w tych kwestiach, on sam go przynajmniej nie widział, tajemnicą również nie było, że wiele rzeczy bóg zachowywał dla siebie, mało chętnie dzieląc się własną opinią, jeżeli sytuacja aktualnie tego nie wymagała - najwięcej jednak zależne było od humoru w jakim aktualnie Gromowładny się znajdował. Dzisiaj jak widać nie był najgorszy, przeciętny wręcz, co sprawiało, że dość obojętny na otoczenie. Zresztą i tak pozostał w Wieży jedynie ze względu na prośbę Starka, który chciał omówić coś istotnego, gdy pojawi się więcej osób. Uszanował to i postanowił zaczekać, zwłaszcza jeśli miały zostać poruszone kwestie bezpieczeństwa Ziemi i jej mieszkańców.
Pierwszy komunikat przekazany przez Jarvisa niewiele mówił Thorowi, przynajmniej nie na tyle by go zaalarmować w jakikolwiek sposób, to co się jednak zdarzyło potem, kolejna wiadomość wraz z hologramem już nieco bardziej przyciągnęła uwagę Odinsona, a konkretniej pewna osoba, która się tam znalazła.
Zmarszczył brwi, a jego twarz przybrała dość groźny i nieprzyjemny wyraz, można rzec, że wręcz niepokojący, co mogło oznaczać, że coś na hologramowym przedstawieniu mu się mocno nie spodobało. Śledził wzrokiem poczynania kobiety, oczywiście bez problemu rejestrując słowa Dooma, które w tym momencie niewiele dla niego znaczyły. Niespecjalnie zdziwiło go zachowanie kobiety, jak zawsze kryjąca się za swoimi nędznymi sztuczkami, manipulacją... Oczywiście, jego brat również lubił się tym posługiwać, różnica taka, że magia nie zawsze była mu potrzebna do tego by być skutecznym, zresztą nie warto nawet porównywać tych dwóch osób, bo przepaść między nimi jest zbyt spora; oczywiście miało się to również do tego jakie emocje żywił mężczyzna do tej dwójki, a o Amorze nie mógł powiedzieć choćby jednego dobrego słowa.
Rozmowa toczyła się dalej, między nosicielem zbroi a Doomem, sam Thor jednak wciąż wracał spojrzeniem do kobiety, coraz mniej zadowolony z jej obecności, nie tyle w samej ambasadzie, co w Midgardzie, jej obecność nigdy nie wróżyła czegoś dobrego, jedyne co ze sobą niosła to kłopoty i niesmak, niechęć wręcz, która ciągnęła się za nią po wszystkich światach. A potem stało się coś, co tylko bardziej rozzłościło Gromowładnego. Jego postawa stała się sztywna, może nawet spięta, a oczy zimne i groźne. Z pewnością nie emanował teraz zbyt przyjazną aurą, wręcz przeciwnie, każdy kto by go zobaczył, może z wyjątkiem samobójców, zszedłby mu z drogi.
Atmosfera w pokoju zdecydowanie straciła swój przyjacielski charakter, który jeszcze przed chwilą towarzyszył rozmówcą, zwłaszcza Starkowi i Clintowi. Można było odnieść wrażenie, że na moment całe otoczenie zastygło, pomijając głos AI, do czasu aż Tony nie wydał kolejnego polecenia; chwilę później do pokoju przybył kolejny członek Avengers, można powiedzieć, że w zaskakującym tempie.
Thor nie poczuł się poruszony śmiercią, była to rzecz naturalna, zwłaszcza dla wojownika i obrońcy Ziemi, nie przypadło mu do gustu natomiast to w jaki sposób zginął i kto za tym stał, jakich relacji by nie miał z tym mężczyzną, zasłużył na bardziej honorową śmierć. Dopiero po słowach Clinta pozwolił sobie zabrać głos.
- Zajmę się kobietą. Przedstawiona tutaj jako Enchantress, Amora, pochodzi z Asgardu i jako swój osobisty obowiązek biorę na siebie odstawienie jej do tamtejszego więzienia. Nawet osłabiona może być niebezpieczna, tak długo jak wykorzystuje swoje sztuczki. - Przesunął niespiesznie spojrzeniem po zgromadzonych, zatrzymując je dłużej na kobiecie. - Nie zdziwię się również, jeśli już opuściła teren ambasady, nie ma honoru i nie bierze żadnej odpowiedzialności za swoje czyny, a ludzkie życie, jak widać, jest dla niej nic nie warte. - Nie bez powodu skierował swoje słowa bezpośrednio do kobiety, w końcu to jej przyjaciel zginął przez bezmyślne zachowanie blondynki, a i on w tej chwili panował w miarę możliwości nad sytuacją, wolał więc podkreślić możliwość opuszczenia przez Amorę ambasady, by nie brać tego jako jedyną możliwą lokację kobiety w tej chwili.

Krótką ciszę, która zapadła po słowach Thora, natychmiast wykorzystał JARVIS pokazując im przekaz od Carol Danvers. Przed wszystkimi nagle pojawiły się zdjęcia przedstawiające kobietę odpowiedzialną za śmierć Rhodesa. A jak się okazuje, nie tylko jego. Ta kobieta musi zostać powstrzymana i oni wszyscy, jako Mściciele, w ten czy inny sposób tego dopilnują. Do fotografii dołączone było również nagranie audio, w którym z ust Invisible Woman otrzymali kolejne potwierdzenie niezwykłych zdolności którymi posługiwała się wiedźma z Asgardu. Mierzyli się już jednak z wielkimi zagrożeniami i zawsze dawali sobie radę, choć nie zawsze wszystko szło tak jak powinno. To jeszcze nie było wszystko.
Po chwili usłyszeli głos samej Ms. Marvel. Tym razem słowa skierowane były do niego. Carol wysyłała go Doctora Strange’a. Nie zamierzał tracić czasu. Im szybciej wyruszy, tym szybciej zdobędzie informacje, których potrzebuje i będzie mógł tu wrócić.
- Wrócę, gdy tylko będzie to możliwe. – powiedział i natychmiast ruszył we wskazanym kierunku mijając po drodze zbroję War Machine. Zatrzymał się na chwilę tuż obok. Przyjrzał się jej, ale nie wypowiedział ani jednego słowa, po chwili po prostu odlatując.

[zt]

Clint spojrzał na Thora, który postanowił się rozgadać i… to, co wyczytał już nie spodobało się Bartonowi.
— Kolejna jak twój brat, co chce, żeby wszyscy mu podlegli i bawi się w hipnotyzowanie? — spytał Hawkeye, wyciągając rękę i kiwając palcami, chcąc tym samym pokazać działanie magicznej bzdury. Już nie pytał czy ona wcześniej w tym więzieniu była, bo pewnie skończyłoby się na komentarzu dotyczącym tego jak kiepskie muszą być asgardzkie cele, skoro z nich uciekają, ile wlezie.
Na kontynuację dotyczącą braku honoru, a zarazem i skrupułów przed zabijaniem niewinnych ludzi, Clinton zamilkł i wyczytał albo z tekstu, albo z ruchu warg boga piorunów, o czym mówi. Skinął tylko krótko.
Nie popatrzył długo, kiedy Carol odezwała się z dodatkowymi, dość pomocnymi informacjami, przedstawiając obrazy poprzez sztuczną inteligencję. Warte zapamiętania i skojarzenia możliwości, a skoro już wiadomym było, iż Amora pochodzi z Asgardu, to tylko można było sobie założyć, jakie kobieta ma zdolności.

Krótko spojrzał na wychodzącego Visiona i zbroję, która dopiero co wylądowała w pokoju dziennym. Clint nie reagował, pozostawiając tę decyzję Starkowi.
Wtedy też nagle ostrze pojawiło się na środku pomieszczenia, w powietrzu, że w pierwszym momencie łucznik zastanowił się czy pojawiła się Wanda, która coś chciała spróbować, czy ktoś inny knuje albo może od razu będą mieli mniej przyjemnych gości?
Siłą rzeczy blondyn więc podniósł się z kanapy, być może bardziej spięty wewnętrznie, choć po wyrazie twarzy czy mowie ciała nie dałoby się tego zauważyć. Zwłaszcza że Barton szedł jeszcze z kubkiem kawy, jakby obawiał się, że ten zaraz zniknie mu z rąk i to nie z jego sprawy. Zbliżył się ostrożnie, dostrzegając jak właściwie rozcina się pomieszczenie - co nie powinno go dziwić absolutnie - i choć chciałby dojrzeć, co znajduje się w tej dziurze, to ze względu na panujący po drugiej stronie lustra półmrok, niewiele zobaczył.
Wyprostował się, lekko odchylił tułów, kiedy kolejna, nieznajoma blondynka pojawiła się w tym przecięciu od razu odzywając się do nich wszystkich. Spojrzał ponad Magik, chcąc podjąć się następnej próby, aby coś dostrzec, skąd ta się wyłaniała. Już otwierał usta, żeby coś powiedzieć, kiedy w pomieszczeniu rozległ się komunikat od Visiona, a dla Clinta tekst.
Barton uniósł dłoń do przybyłej, by ta poczekała chwilę i zaraz spojrzał na Thora.
— Wysłuchamy jej, a potem Thor, jak słyszałeś, Amora jest u Strange’a, więc polecisz tam. Pewnie poznasz po jakimś dzikim oknie z płotkiem na dachu budynku… JARVIS, przekaż współrzędne jakby co. Ja zgarnę Jess z dachu i dołączymy do ciebie, lepiej nie zwlekać, skoro Vision potrzebuje kogoś — tu przerwał, spojrzał na Sama.
— Ty nie leć na Litwę, Falcon, więc możesz z powrotem zgarnąć Scotta i najwyżej do nas dotrzecie później — nie mógł sobie odpuścić tego komentarza. Już sam fakt, że Barton zadecydował za większość, co będą robić to najprawdopodobniej była spontaniczna decyzja. Zwłaszcza że Stark i tak wolałby zająć się zbroją. Wziął też pod uwagę, że mimo chęci, Tony'emu mogłoby nie udać się racjonalne decydowanie, a lepiej było nie ryzykować.
Łucznik napił się kawy i zwrócił się do Magik.
— Kim jesteś i co zrobił Strange? I jeszcze nie, chyba — rzucił donośniejszym głosem, mając nadzieję, że w razie gdyby, to hologram od razu wyświetli to, co mówi kobieta.

Tony czuł... właściwie to nic. Nic oprócz, będąc poetycznym, rozdzierającego bólu w klatce piersiowej. Pochylił się i schował głowę między kolana, starając się oddychać pomimo reaktora w piersi i uciskającego nacisku na płuca niezwiązanego z niczym fizycznym. Udało mu się uspokoić w końcu na tyle, że zobaczył, jak Vision odlatuje. Machnął krótko ręką, co JARVIS poprawnie odczytał jako polecenie zabrania ciała Rhodeya z pomieszczenia. Przypatrywał się wszystkim obecnym w milczeniu, nie reagując; nie dlatego, że nie widział potrzeby, ale dlatego, że zwyczajnie nie mógł wymyślić nic lepszego.

Tak jak Clint, Tony również wstał, kiedy na środku pomieszczenia pojawiło się ostrze. Zbroja natychmiast podeszła do niego i zamknęła Tony'ego w środku, który poczuł się lepiej, bo nie był już "otwarty" i dostępny, tylko miał tę ochronę w postaci zbroi. Słysząc od kobiety, która pojawiła się w salonie, że Strange jest po stronie Enchantress, wszystkie repulsory w zbroi uruchomiły się, gotowe do wystrzału, ale Tony opanował się.

- Nie tak dawno - odezwał się Tony, cicho i zadziwiająco spokojnie - Odwiedziła mnie pewna osoba i przedstawiła mi... kilkanaście, kilkadziesiąt wizji, być może przyszłości, być może innych światów. - Otworzył hełm, aby było widać jego kobiecą twarz. - Również i moje ciało, jak podejrzewam, zostało podmienione lub tylko zmienione względem innego świata. Czy to wszystko może się łączyć z tym, co nam mówisz?

Nie był w stanie decydować sam o tym, co powinien zrobić w kwestii Rhodeya, jego morderczyni i Strange'a. Gdzie był Cap? On by to ogarnął. Tony miał nadzieję, że Carol niedługo się pojawi i również pomoże.

Sam wysłuchał co ma do powiedzenia Thor, ale to co wydarzyło się przez najbliższe parę chwil było aż dziwne.
Najpierw przybyła zbroja z martwym Rhodes'em.

Wilson na ten widok spuścił głowę i powstrzymał się od płaczu.
Jednocześnie przysłuchiwał się kolejnemu komunikatowi, który nie był za ciekawy.

Najdziwniejsze co było wydarzyło się po opuszczeniu pomieszczenia przez Visiona.
Nagle zaczęły przygasać światła, a przez środek pokoju można było zobaczyć jakiś teleport czy coś w tym stylu. Otworzony przez... miecz.
Sam odruchowo złapał za swoje M-9.

W pokoju pojawiła się kobieta, której nie znał ale Clint zachował zimną krew po czym wydał dyspozycję do reszty zespołu.

- Ok Clint, to ja wyślę do niego wiadomość i poleci do niego Red Wing, który sprowadzi go na miejsce. I... wybaczcie jeszcze raz za moje bezmyślne zachowanie. Tony jeszcze raz wyrazy współczucia. - powiedział do Bartona po czym dał polecenie Wingowi, a gdy ten wylatywał wysłał wiadomość do Scott'a Langa.

- Lang, wysyłam do ciebie Winga gdyż Vision ma problem i musimy mu pomóc. Spotkamy się na miejscu. - tak brzmiał komunikat po czym Falcon również wyleciał przez okno.

[z/t]

Komunikatory zgromadzonych w pomieszczeniu Avengersów znów rozbrzmiały ponownie przekazując wiadomość od Visiona:
- Amora uciekła, ale Strange zdołał ją odnaleźć. Dalej przebywa w Nowym Jorku. Ukryła się w budynku policji. Udajemy się tam razem z Falconem. Możliwe, że Doctor nam pomoże.
Do wiadomości dołączone były odpowiednie współrzędne.

Przez cały ten czas Clint słuchał tego, co Magik miała do powiedzenia. Już zignorował fakt, że kobieta się nie przedstawiła, jednak logicznym było to, że gdyby chciała zrobić coś złego to dawno by zaatakowała czy coś w tym stylu. Takie przynajmniej wyciągał z tego wszystkiego wnioski. Spojrzał w międzyczasie, poniekąd zdziwiony, na Starka, gdy ten zaczął mówić o jakichś odwiedzinach i wizjach. O tym nie słyszał, teraz to już w ogóle nie usłyszy, bo jedynie holo-tekst go w tym wszystkim ratował, jeśli chciał w miarę wiedzieć, co towarzystwo, zebrani, mają do powiedzenia. Faktycznie zdziwił się tym, że Iron (Wo)Man o niczym ich nie poinformował, ale zarazem też zrozumiał; ta sprawa mogła być zbyt prywatna, zbagatelizowana na rzecz innych problemów, które pojawiły się w międzyczasie i była odkładana na dalszy plan.
I nie wiedział czy on bardziej nie ogarnia, czy to wszystko jest takie poplątane, spoglądając pomiędzy Tony’m a kobietą, kiwając jedynie głową na boki czy na to, co usłyszał, gdy choćby Sam opuszczał pomieszczenie, mówiąc o Red Wingu.
Wątek alternatywnej rzeczywistości, która plącze się z ich rzeczywistością, wspólnie na siebie oddziałują i jakieś punkty zaczepienia dla rozeznania, co jest nie tak oraz porcje energii na pogaduszki… Naprawdę z każdą chwilą Barton przestał powoli ogarniać, nieważne jak bardzo chciałby móc powiedzieć coś więcej w tym momencie, mogąc jakoś się udzielić, wspomóc i zasugerować. Już chyba ból głowy mu się zaczął. Albo w ogóle nie skończył po tej akcji w kanałach? Było to całkiem prawdopodobne. Zawsze mógł na to zrzucić winę, brak ogarnięcia czy nawet - najprościej mówiąc - głupotę, choć to byłby argument użyty w ostateczności, mający podłoże historyczne (bo przecież on był taki stary, prawda?).
Spojrzenie łucznika przesuwało się po kolei po obecnych osobach, w tym też jednak po wychodzącej z pomieszczenia zbroi. Zastanawiał się, co mógłby powiedzieć, a przynajmniej jak sformułować pytania, żeby nie brzmiały tak głupio jak brzmią w jego głowie, aczkolwiek był pewien, że to mu się nie uda.
Zmarszczył czoło, skupiając swoją uwagę na kobiecie w szparze.
— Dlaczego nie mamy informować Wandy? — zapytał na początku, mimo że wcześniej wypowiedziane kwestie były ważniejsze. Mimo to, Clint był także zainteresowany, co było tego powodem, żeby nie korzystać z pomocy Mścicielki.
— Ta, to brzmi zbyt absurdalnie — podsumował krótko. — Czyli twierdzisz, że nasz świat nie jest prawdziwy, ale my jesteśmy prawdziwi, więc nie jesteśmy tam, gdzie powinniśmy? To wtedy co robimy u was, o ile jesteśmy? — faktycznie Barton był o tyle przejęty, że jego pomieszane wnioskowanie mogło spowodować dezorientację lub załamanie. — O których wydarzeniach mówisz?
Zapowiadało się na wiele pytań. Niestety, Clintowi najprawdopodobniej przydałby się jakiś tłumacz, który w perfekcyjny i prosty sposób przedstawiłby mu to wszystko.
— Nie będziesz miała problemu z kolejnym połączeniem z nami, by rozmawiać? — zerknął na trzymany przez nią miecz. — Jeśli zgromadzimy tej energii?
— Jeśli nie Wanda to masz kogoś innego na myśli, do kogo powinniśmy się zgłosić? Bo zgaduję, że o zerwaniu połączeń jakoś się dowiesz — spojrzał wymownie. Już mu zaschło w gardle od tylu pytań, które brzmiały tak głupio jak Hawkeye się spodziewał, ale lepiej wiedzieć i dobrze zrobić, niż nie wiedzieć nic, a potem (znowu) to naprawiać!
Wtedy też odezwał się Vision, którego komunikat łucznik przeczytał i westchnął, zwracając się w stronę Thora. Napił się naprędce kawy.
— Vision, zamiast Scotta przybędzie do was Thor, bardziej wam się przyda, a i sam wyraził chęć. Póki nie ma problemów, my ogarniemy z resztą to, co tutaj się dzieje — poinformował. — Miejcie oko na Strange’a, żeby was nie wykiwał.
Założył tez, że Tony najwyżej nakaże JARVISowi rejestrację obrazu z monitoringu w okolicy, aby mogli wzrokowo ogarnąć całą sytuację.

Ledwo skończył mówić, a w salonie pojawiły się kolejne hologramy, znów ukazujące Amorę, jednak już w innym miejscu, teatrze, jak mógł wkrótce stwierdzić siejącą chaos z mężczyzną, którego nie znał. Jak widać również zdążyła nawiązać kilka znajomości - o ile nie było to kolejne wykorzystanie swoich umiejętności, a to dość prawdopodobne. Nie był w stanie zrozumieć co dawała jej bezsensowna śmierć niewinnych ludzi i pewnie nigdy tego nie pojmie, w końcu jego umysł i tak bez honorowej istoty zdecydowanie się różniły. Uwagę łucznika odnośnie swego brata postanowił zignorować, woląc nie wdawać się w tę dyskusję.
Odlot Visiona zarejestrował kątem oka, głównie dlatego, że chwilę po jego zniknięciu światła w pomieszczeniu zaczęły wariować; przesunął między nimi wzrokiem bardziej z ciekawości niż faktycznego zainteresowania, akurat migające światła nie były czymś fascynującym, jednak to, że po Mjolnirze przebiegły iskry już ściągnęło znaczącą uwagę Asgardczyka; jedna z jego brwi podjechała do góry. Ostrze unoszące się w powietrzu, przecinające... Cóż, rzeczywistość, również nie było czymś codziennym, normalnym, nawet w Asgardzie wypełnionym zarówno magią jak i technologią. Zagadka jednak stosunkowo szybko się rozwiązała, gdy poza samym ostrzem w szparze również pojawiła się kobieta, która najwyraźniej nie miała najlepszego humoru, ale nie miała złych zamiarów, przynajmniej tyle mógł stwierdzić.
Wkrótce po wypowiedzi kobiety rozległ się kolejny komunikat, zresztą znów dotyczący Amory, która pojawiła się u maga do którego udał się Vision.  Kobieta coraz bardziej traciła w jego oczach, o ile to było wciąż możliwe, i coraz bardziej grała na nerwach Gromowładnego; z każdą kolejną informacją chęć zamknięcia ją w asgardzkiej celi znacząco rosła.
Tym razem jednak nie zdążył się skupić na kobiecie, kiedy Magik poprosiła go o 'doładowanie' swojego portalu. Bez chwili wahania uniósł młot i posłał w kierunku szpary kilka silnych błyskawic, na moment rozświetlających pokój błękitnym światłem. Jeszcze przez chwilę słuchał tego co kobieta miała do powiedzenia, a było to coś faktycznie ciekawego, powoli nawet przestawał żałować, że został w AT zamiast od razu udać się w teren, mimo wszystko informacja dotyczącą połączonych światów była interesująca i na swój sposób nawet zaskakująca, nawet jak na świat w którym przyszło im żyć. Nie dane mu jednak było wysłuchać pełnej konwersacji, bo został wysłany do zaostrzającej się sytuacji związanej z Amorą; nie miał nic przeciwko.
Zażądał obrazów posterunku, a kiedy takowe dostał, po raz kolejny wyciągnął Mjolnir, tym razem otwierając nim portal, przez który przeszedł, tym samym opuszczając Avengers Tower.

/zt.

Tony oficjalnie stracił rozum. No, nie oficjalnie. I nie tak do końca. Po prostu poczuł się zbyt przytłoczony tym, co się działo. Aby się ukryć, ponownie zakrył twarz. Cieszył się, że to Clint zadawał pytania, a nie on, bo dzięki temu nie musiał ich sam wymyślać.

A przez to wszystko, co się działo, dopiero po dłużej chwili był w stanie odpowiedzieć Emmie:
"Nawet ze mną tak nie igraj. Rhodeya mogę podesłać już w tej chwili. Ale beze mnie. Wolisz, abym też się pojawił?"

Nie "zamknął" połączenia między sobą a Emmą, bo zwyczajnie, przez wszystko, co się działo, zostawił umysł otwarty w taki sam sposób, ja wtedy, kiedy rozmawia z Emmą. Dlatego kolejne myśli, które były powtórzeniem, prawie idealnym, słów przybyłej kobiety, ze szczególnym zaznaczeniem - bo Tony starał się zapamiętać - imion i pseudonimów osób, które kobieta wymawiała. Można było przypuszczać, że do Emmy również te słowa dotarły, chyba że zamknęła połączenie ze swojej strony.

Przyjrzał się Thorowi, gdy ten zapoznawał się ze zdjęciami. Skinął krótko, jak mężczyzna opuścił Wieżę.
Przez niedługi moment na twarzy Clintona dało się zauważyć niezrozumienie w związku z tym, że nie istnieją. Zaraz jednak miał już jaśniejszą mimikę, powoli (ale nie tak całkowicie, bez przesady) ogarniającą to, jak się ma sprawa. I zdawała się być ona coraz bardziej skomplikowana. Nie, żeby nie była wcześniej. Kiwnął, ażeby dać Magik znać, że tę kwestię zrozumiał i kobieta mogła kontynuować bez obaw, że będzie musiała do tej części monologu wrócić.
Zanim jednak blondynka się odezwała, Clint wtrącił polecenie.
— JARVIS, nagrywaj wszystko, to potem odtworzymy to, wyślemy reszcie...
Było to, co prawda, wygodne, ale przynajmniej będą mieli pewność, że słowa kobiety z innej rzeczywistości nie zostaną przekręcone i unikną - ostatecznie postarają się uniknąć - problemów z tym związanych, nie robiąc na przekór a według tego, jak ona sama poradziła.
Poza tym, coraz to lepiej było Clintowi w tej roli! Może jednak na ogół preferował działanie niż gadanie, ale w tym momencie, kiedy był zbyt głuchy i jeszcze nieogarnięty po ostatniej misji - przynajmniej w ten sposób mógł coś porobić.
Jego brew nieznacznie się uniosła, gdy kobieta wspomniała o jakimś diagramie (po co, dlaczego?), o Wandzie (wtf?). Za dużo było spraw, które nakładały się na siebie, wzajemnie utrudniały kwestie, jakimi powinni zająć się w jak najkrótszym czasie, aby nie pojawiły się skutki zwlekania z tym wszystkim. Hawk wątpił, aby Tony w tym stanie był skory do działania, choć nie przekreślał mężczyzny. Po prosu rozumiał, dlaczego Stark miałby mieć inny priorytet na ten moment. Najprawdopodobniej Clint to samo by zrobił, a raczej - zignorował to, co dzieje się wokół, gdyby bliskiej jemu osobie coś by się stało.
— Nieważne, zawsze można sprawdzić — skinął krótko. Jej rzeczywistość, ich rzeczywistość. Już zakładał, że takie różnice na pewno będą miały miejsce. I raczej wątpliwym jest to, aby z tego powodu Barton był ucieszony. Nie, nie był. Absolutnie.
Wyczytywał te wszystkie osoby, które Magik wymieniała, licząc na to, że JARVIS zadba o zarejestrowanie całej rozmowy, aby faktycznie mieć szansę na przekazanie tak ważnych informacji innym Mścicielom i - jeśli będą chętni - bohaterom, jacy postanowią wziąć udział w rozdzielaniu świata. Było sporo. Jego zdziwienie dało się zauważyć na jego twarzy, ale cieszył się, że jednak mają w czym wybierać. Zwłaszcza że to było niemałe ułatwienie.
— Odyn? — powtórzył i nie brzmiał tak, jakby nie wiedział o kim kobieta z portalu mówi. Wiedział, doskonale. Pewnie parę razy słyszał od Thora o wyprawach jego ojca. Zresztą nie tylko on. W każdym razie, to też było warte zapamiętania i dopytania się o szczegóły samego Mściciela, który całkiem niedawno opuścił Wieżę. Miał tylko nadzieję, że to nie będzie jakieś lusterko dotyczące komunikacji, jak w tym całym Harrym Potterze, bo to trochę byłoby dziwne.
W każdym razie nagły ruch Magik zwrócił uwagę łucznika na nią. Hawkeye spojrzał w zastanowieniu na kobietę, łapiąc parę sekund później zgrabnie czaszkę. W pierwszej chwili odchylił się, spoglądając na to zdziwiony.
— To jakaś sugestia? — rzucił zanim blondynka zaczęła wyjaśniać, że to może być ich drogą kontaktu. Oczywiście Barton pomyślał, że to jakaś przepowiednia jego śmierci. Ot, ptasia czaszka, a on też miał wystarczająco wymowny alias…
— Z jakimi sprawami? — zapytał, przysuwając czaszkę tak, aby zajrzeć w jej oczodół. Wrócił jednak spojrzeniem do kobiety, która najpewniej miała już co innego do roboty, pewnie i ważniejszego. — Dobra, to akurat ogarniemy sami, więc… do pogadania? Przez czaszkę — posłał półuśmiech Magik, dając jej tym samym znać, że może przerwać połączenie. Przynajmniej zakładał, że to najlepszy sposób.
Gdy mogli pozwolić sobie na to, aby odsapnąć w ciszy, Barton przyjrzał się tej czaszce.
— Mam nadzieję, że nie błyśniesz mi ogniem albo nie zaczniesz ostukiwać… będę miał to potrzeć jak lampę dżina? — rzucił, patrząc w to coś, a potem spojrzał na Starka.
— Co miałeś za wizje, Tony?