Pokój dzienny

Emma bez wahania skierowała się od razu do zasugerowanego przez Carol pokoju dziennego. Stąpała pewnie, plecy - pomimo obciążenia - miała wyprostowane, a głowę trzymała dumnie uniesioną... Czyli jak zawsze. Kobieta już dawno temu nauczyła się, że jak długo sprawiała wrażenie pani na swych włościach, nawet na obcym terytorium, większość ludzi z miejsca traciła całą pewność siebie i zwyczajnie nie wchodziła jej w drogę.
Zaraz po wkroczeniu do pomieszczenia, blondynka podeszła do długiej kanapy, na której delikatnie ułożyła swojego podopiecznego. Zapewne niewiele osób spodziewałoby się ujrzeć ją w takim wydaniu, jednakże nieliczni wybrani doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że dzieci i młodzież stanowiły czuły punkt White Queen... A już w szczególności tyczyło się to jej własnych uczniów, czyli młodych mutantów. Mimo to kobieta w żadnym razie nie pozwalała, aby cecha ta stała się jej słabością. Przeciwnie, jeżeli miała na nią jakikolwiek wpływ, to właśnie dodawała jej sił.
Nie tracąc cennego czasu, panna Frost również zajęła miejsce na tej samej kanapie, choć nieco dalej. Od razu założyła nogę na nogę, dłonie zaś oparła na udzie, częściowo jeszcze na materiale swej krótkiej sukienki. Jej spojrzenie podążyło za Wandą, której dawała chwilę na przyjęcie wygodnej pozycji, siedzącej lub nie, w zależności od jej wyboru.
- Zdaję sobie sprawę z tego, że ta rozmowa jest dość.. Nagła i być może niespodziewana, jednakże pozwolisz, że mimo wszystko przejdę od razu do rzeczy. Jak zapewne wiesz kilka tygodni temu sytuacja mutantów uległa drastycznemu pogorszeniu, a stało się tak na skutek publicznego ujawnienia naszego istnienia. Wówczas zapowiedziana została konferencja, mająca dotyczyć nie tylko "problemu" mutantów, ale i nadludzkich mocy u wszelkich istot. Wiem, że między innymi Avengers otrzymali na nią zaproszenie, a jej termin wypada niedługo. Powiem otwarcie: uważam, że jesteś jedną z najlepszych możliwych kandydatek do reprezentowania mutantów w trakcie tego wydarzenia - wyłożyła spokojnym, zrównoważonym tonem. To była podstawa, na którą reakcję chciała zobaczyć przed przejściem do szczegółów... Tych zaś niestety musiała przedstawić sporo.
Biała Królowa miała wiele pomysłów odnośnie konferencji. Zdążyła również zgromadzić liczne argumenty na ich poparcie - na wypadek, gdyby Scarlet Witch nie chciała się z którymś z nich zgodzić. Niestety nawet ona sama rozumiała jednak, iż przygotowany przez nią plan nie był idealny, tylko stanowił najlepszą opcję, na jaką mogli sobie pozwolić w zaistniałych okolicznościach... I panna Frost liczyła na to, że tyle wystarczy, aby przynajmniej na pewien czas uspokoić szerzące się w kraju oraz na całym świecie nastroje.

Zapewne Emma przypominała w tej chwili prawdziwy posąg - poważna i spokojna, idealnie nieruchoma, gdyż nawet nie oddychała, zastygła w statycznej pozie, ze spojrzeniem wbitym w Wandę... A refleksy światła na jej diamentowej skórze i włosach musiały tylko pogłębiać to wrażenie. Dlaczego jeszcze się nie zmieniła, skoro nie przepadała za tą formą? Otóż odcięcie się od emocji pomagało jej skupić się na chłodnej logice, zebrać myśli, podjąć konieczne decyzje - obiektywne i rozsądne. Nawet ona posiadała w końcu na co dzień uczucia, które w jakimś stopniu wpływały na jej osąd, a tak... Mogła się ich pozbyć. Czasami kobieta zastanawiała się, czy nie była to dla niej ważniejsza cecha tej postaci od niezniszczalności.
- Wybór jest przede wszystkim logiczny, choć podejrzewam, że wielu osobom się nie spodoba. Nie przejmuj się nimi. Będą kierować się dumą, uprzedzeniami i własnymi zachciankami, nie zwracając uwagi na to, co jest naprawdę ważne - White Queen niestety aż za często miała do czynienia z tego rodzaju ludźmi i prędko nauczyła się ich ignorować, aby dalej robić swoje. Zdawała sobie sprawę z tego, że nie zaskarbiała sobie w ten sposób niczyjej sympatii, ale to obchodziło ją najmniej. Niektóre kroki trzeba było podjąć, trudne decyzje musiały zapadać - dla wyższego dobra, w tym wypadku całej rasy, czyli milionów istot.
- Fakty są takie: nigdy nie byłaś częścią Instytutu, nawet w nim nie przebywałaś, więc nie sprowadzisz na niego niczyjej uwagi. To właśnie ten argument wyeliminował X-Men oraz większość ich sojuszników. Nie możemy dopuścić do tego, żeby szkoła została ujawniona. Tłum z widłami i pochodniami to ostatnie, czego potrzebują te dzieci. Ty natomiast możesz przedstawić mutantów w pozytywnym świetle. Jesteś oficjalnie uznawana za bohaterkę i to nie tak kontrowersyjną, jak członkowie X-Men, tylko wprost przeciwnie. Sama wiesz, że Avengers są traktowani wyjątkowo. Ulubieńcy ludu, wzory do naśladowania... Macie wielki wpływ na społeczeństwo, a przez tę popularność nawet rząd musi się liczyć z waszym zdaniem - to powiedziawszy, panna Frost w końcu pozwoliła swojej formie stopniowo się odmienić, powrócić do ludzkiej postaci. Niemożność odczuwania emocji przekładała się również na brak empatii, zaś telepatia wręcz zwiększała tę ostatnią... A Emma podejrzewała, że teraz będzie jej potrzebować.
- Rozumiem, że nie masz powodów, aby mi ufać, ale jednego możesz być pewna: zależy mi na interesie mutantów. Moje pojawienie się na konferencji byłoby podejrzane, ale zamierzam śledzić ją na odległość i, o ile tylko będzie taka możliwość, chcę wspierać cię telepatycznie. Będę mogła dostarczać ci informacje i argumenty, może nawet zwracać uwagę na osoby, z którymi powinnaś się tam liczyć - zaoferowała. Nie wspominała jeszcze o tym, że rozważała również korzyści płynące ze zdolności samej Scarlet Witch. Użycie ich i tak byłoby ostatecznością.

W ostatnim czasie Emma otrzymywała coraz więcej argumentów jasno świadczących o tym, co i tak wiedziała już od dawna - że z kobietami o wiele łatwiej można się było dogadać. Podczas gdy Rogue i Storm współpracowały z nią dla dobra Instytutu, Iceman wolał się pieklić i rzucać oskarżenia, a Cyclops po prostu zostawił problemy za sobą i ruszył własną drogą. Ms. Marvel i Scarlet Witch były otwarte na dialog i rozumiały jej obawy, a Kapitan Ameryka proponował ujawnienie szkoły, czyli wystawienie uczniów na niebezpieczeństwo... Zarówno on, jak i Drake dojrzeli w końcu - z jej pomocą - sedno sprawy, lecz jednak White Queen wciąż ufała im mniej, niż paniom, z którymi miała okazję dyskutować. Z tego wszystkiego bronili się chyba tylko jej Hellion oraz Roberto da Costa... Pierwszego z nich sama sobie wychowała, drugi z kolei zdawał się myśleć w sposób podobny do niej. Rzecz jasna czyniło go to bardzo niebezpiecznym, ale i zarazem przydatnym. Och, był jeszcze James Madrox i jego agencja detektywistyczna - jego również Emma mogła dołączyć do tej krótkiej listy mężczyzn, którzy ostatnio jej nie zawiedli.
- Między innymi dlatego, owszem - przyznała więc szczerze i otwarcie na potwierdzenie domysłów Wandy. Nie rozwijała już tej myśli, gdyż uważała, iż wcześniej wystarczająco dosadnie wyjaśniła większość swoich powodów... A przynajmniej wszystkie te naprawdę istotne. Krytykę samczego rodu mogła pozostawić dla siebie.
Na tym etapie sprawa wydawała się już przesądzona, a jednak oficjalna, wypowiedziana wprost zgoda była ważna. Jako że Scarlet Witch znów wstała, panna Frost również podniosła się ze swojego miejsca, choć nie wyszła jej naprzeciw, tylko na nią poczekała. Bez wahania uścisnęła zaoferowaną jej dłoń, pewnie i mocno, choć nie na tyle, aby Wanda mogła odnieść wrażenie, iż próbuje w ten sposób coś podkreślić albo udowodnić. Takie pokazy dominacji również zostawiała niespełnionym samcom alfa, jakich niestety wielu było w środowisku bohaterów.
- Zadbam o to, abyś jak najszybciej otrzymała imienne zaproszenie na konferencję. Podejrzewam, że transport na miejsce będą mogli zapewnić ci Avengers, skoro i tak wyślą też własnego reprezentanta... Ale jeżeli pod tym względem coś się zmieni, wystarczy słowo, a zorganizuję przelot. Jeśli jeszcze przed konferencją dowiem się czegoś istotnego, dam ci znać, a póki co... Po prostu nie wpadnij przez ten czas w żadne kłopoty - poinstruowała, w trakcie swojej wypowiedzi puszczając rękę Scarlet Witch.

Na pytanie Wandy Emma w pierwszej kolejności przeniosła ciężar ciała w większości na jedną nogę, a następnie przemieściła ręce: jedną z nich objęła się na wysokości żeber, aby móc oprzeć na niej łokieć drugiej. Jej uniesiona w ten sposób dłoń znalazła się w pobliżu szyi i kobieta odruchowo zgarnęła w palce kosmyk włosów, który zaczęła powoli obracać i lekko podkręcać. Spojrzenie w dalszym ciągu utrzymywała na Scarlet Witch, lecz cała jej postawa wskazywała na to, że zastanawiała się nad odpowiedzią.
Prawda była taka, że panna Frost nie wiedziała na sto procent któż taki został oddelegowany przez Avengers na konferencję, a wynikało to przede wszystkim z faktu, że oni sami jeszcze tego do końca nie ustalili. W innym wypadku blondynka zdążyłaby to już dokładnie wybadać, bo w końcu temat ten był dla niej - i całej jej rasy - szczególnie istotny. Mimo to z jej rozmowy z Carol oraz Rhodesem wynikało przynajmniej parę ciekawych rzeczy i White Queen nie widziała żadnego powodu, dla którego miałaby się nimi teraz nie podzielić ze swoją rozmówczynią. Najpierw jednak telepatka uniosła brew na uwagę kobiety dotyczącą trzymania się z daleka od kłopotów. Gest ten zdawał się mówić: "och, naprawdę?"
- Nie sądzę, aby zapadła już ostateczna decyzja w sprawie reprezentanta grupy, ale wiele wskazuje na kandydaturę Tony'ego... Wiem, że Carol najrawdopodobniej ją popiera. O szczegóły będziesz niestety musiała zapytać swoich towarzyszy, ale jeżeli rzeczywiście to właśnie Tony pojawi się na konferencji, przewidywany na niej poziom chaosu zapewne wzrośnie dwukrotnie. Co najmniej - sama Emma podchodziła do tego pomysłu bardzo, ale to bardzo ostrożnie. Stark potrafił być nieprzewidywalny, więc z równym prawdopodobieństwem mógł się okazać sojusznikiem, jak i przeciwnikiem... Choć blondynka podejrzewała, że mimo wszystko będzie chciał dobrze, tylko niekoniecznie we właściwy sposób.
- Domyślam się, że będziecie się jeszcze musieli spotkać i ustalić wspólne stanowisko. Nie tylko ty i on, ale również pozostali członkowie drużyny. W naszym przypadku sytuacja jest o wiele prostsza. W końcu doskonale wiemy czego chcemy i potrzebujemy... - zauważyła, nie wymieniając już jednak tych oczywistości. Musieli pokazać, że nie są zagrożeniem, które należy powstrzymać, tylko ludźmi jak wszyscy inni... Że przysługuje im prawo do normalnego życia, bez martwienia się o to, co nagle zdecyduje z nimi zrobić rząd albo wściekły i niekompletnie wyedukowany tłum. To przede wszystkim.

Emma kiwnęła głową, gdy Wanda potwierdziła, że w najbliższym czasie spotka się z Carol i Tony'm, aby wszystko z nimi omówić, lecz nie kontynuowała już tego tematu. Miała nadzieję, że w razie czego obie kobiety będą w stanie naprowadzić Starka na słuszną ścieżkę, lecz niestety na więcej nie mogła tak naprawdę liczyć... Przynajmniej nie bez korzystania ze swoich zdolności, a to z kolei pozostawiłoby po sobie pewien niesmak, którego mimo wszystko wolałaby uniknąć - o ile tylko będzie to możliwe.
Blondynka nie spodziewała się za to następnych słów, które opuściły usta Scarlet Witch i sprawiły, że panna Frost aż zamrugała szybko ze zdziwieniem, a jej palce na moment przestały podkręcać kosmyk włosów. Nie, to nie była jedynie kwestia zwykłego zaskoczenia... Niezwykle rzadko zdarzało się, aby ktokolwiek zwracał się do niej w ten sposób - prosząc ją o wsparcie, szczerze na niej polegając - i najzwyczajniej w świecie Emma nie była do tego przyzwyczajona. Większość X-Men nie ufała jej do końca i patrzyła jej na ręce, co rzecz jasna potrafiła do pewnego stopnia zrozumieć, nawet jeśli po tak długim czasie zaczynało się to już robić bardziej irytujące niż zabawne. W świecie biznesu z kolei każdy musiał dbać o siebie... Nie wspominając już o specyficznym podejściu członków Hellfire Club, które mogło, lecz nie musiało zmienić się od chwili, gdy White Queen go opuściła.
Podsumowując, Emma służyła różnym osobom wieloma rzeczami, wliczając w to między innymi jej pokaźny majątek, zaawansowaną technologię, trafne uwagi, słuszne rady, cięty język oraz świetny gust, ale nikt nigdy nie oczekiwał od niej okazywania serca. Mogło to wynikać z faktu, że mało kto wierzył w jego istnienie, a przynajmniej nie w formie innej od kawałka lodu czy kamienia... Albo raczej pięknego, lecz zimnego diamentu... Ale fakt pozostawał faktem. Mimo to ten powiew świeżości nie był jednak niemile widziany.
- W porządku, obiecuję - odparła więc, jednocześnie wznawiając zabawę kosmykiem włosów. W końcu w jej interesie leżało to, aby Wanda dotarła na konferencję w jak najlepszym stanie fizycznym i psychicznym, poza tym zaś... Być może odrobinę zaintrygowała ją ta sytuacja. Do głowy przychodziła jej jeszcze jedna kwestia, którą zapewne powinny omówić... Lecz nie była pewna tego, ile Scarlet Witch zdążyła już usłyszeć na temat niedawnych ataków ze strony robotów.
- Jeżeli nie masz nic przeciwko, mogę umieścić bezpośrednio w twoim umyśle wszystkie istotne informacje na temat pewnego problemu, który najprawdopodobniej wypłynie przy okazji konferencji - zaoferowała, aby zaoszczędzić im obu czasu i całej masy wyjaśnień.

Emma nie zdążyła otrzymać odpowiedzi na swoją propozycję, lecz prawdę mówiąc nie sprawiało jej to poważnej różnicy. Tak czy siak zamierzała wpompować do głowy Scarlet Witch garść istotnych informacji, jeżeli nie teraz, to w dowolnym momencie przed konferencją - lecz na tyle wcześnie, aby kobieta miała jeszcze czas przetrawić nowe dane, wyrobić sobie na ich temat własną opinię oraz zbudować na ich podstawie linię obrony... I być może ataku. Sama White Queen chętnie by jej z tym pomogła. W końcu była nauczycielką - naprowadzanie ludzi na właściwą ścieżkę miała wręcz we krwi.
Być może wtargnięcie do pomieszczenia kogoś innego, jakiegoś przypadkowego członka Avengers, lekko by ją w tym momencie zirytowało, jednakże w przypadku Ms. Marvel sprawy wyglądały nieco odmiennie. Ją w szczególności panna Frost uważała za sojusznika - przecież dopiero co wymieniały się wzajemnie informacjami - więc Emma pozwoliła sobie z góry założyć, że skoro Carol do nich dołączyła, to na pewno posiadała ku temu jakiś powód.
W związku z powyższym telepatka jedynie skinęła głową na pożegnanie Wandzie, gdy ta opuszczała pokój, a następnie skupiła już swoją uwagę na drugiej członkini Avengers. Jednocześnie zaprzestała bawienia się kosmykiem włosów, tym razem świadomie, po czym opuściła przedramię do pozycji poziomej, aby teraz ręce mieć po prostu skrzyżowane na klatce piersiowej, luźno i swobodnie.
Carol nie zdradziła może zbyt dużo, lecz w połączeniu z ich wcześniejszą dyskusją sprawy i tak prezentowały się coraz ciekawiej. Początkowo Emma zamierzała poczekać ze skanowaniem umysłu Rossa do powrotu do Instytutu, aby ułatwić sobie życie przy użyciu Cerebro... Ale teraz wyglądało na to, że jednak powinna się pospieszyć. Potrafiła połączyć się z kimś znajdującym się nawet na drugim końcu planety. Z Cerebro - lub którymś z jej własnych wynalazków - po prostu całość zajęłaby mniej czasu.
Nim jednak panna Frost zareagowała na słowa Ms. Marvel, w pomieszczeniu rozległ się głos tutejszej sztucznej inteligencji. Pierwsza część jej wypowiedzi, ta dotycząca rekrutów, nie mówiła White Queen wiele... Druga natomiast przywołała na usta telepatki uśmiech, subtelny i może nieco ironiczny. No proszę, jak to się pięknie złożyło.
- Rządowej grupy angażującej armię na terenie Los Angeles, miałaś na myśli? - spytała, choć tak naprawdę nie potrzebowała na to żadnej odpowiedzi. Przesłuchanie w sprawie, bądź co bądź, popełnienia przestępstwa mogło oznaczać, że Ross został zatrzymany siłą lub z jakiegoś powodu zgodził się pójść z agentami po dobroci. W tym pierwszym wypadku mógł nawet podwoić zniszczenia pod Hollywood... A to podsycało zainteresowanie Emmy.
Kobieta powróciła wreszcie na swoje poprzednie miejsce na kanapie, tuż obok wciąż nieprzytomnego Elixira, a następnie ułożyła łokieć jednej ręki na tylnej części mebla, by dzięki temu móc wesprzeć skroń na zewnętrznej stronie zgiętych palców. Nogi ze sobą skrzyżowała i wolną dłoń umieściła na własnym udzie. Jej spojrzenie powędrowało w stronę okna i widoku za nim, oddech zaczął się stawać głębszy oraz powolniejszy... Skupiała się już na czymś zupełnie innym i Carol zapewne mogłaby się tego domyślić.
Trafienie we właściwe miejsce nie było trudne. Wiedziała gdzie dokładnie toczyła się walka, miała okazję zobaczyć pole bitwy w wiadomościach, a dodatkowym ułatwieniem okazał się fakt, że na tym obszarze znajdowało się teraz zaledwie kilka umysłów, które tym bardziej wybijały się na tle psychicznej pustki. Dwa z nich należały do mutantów i Emma w pierwszej kolejności wkroczyła do jednego z nich, kobiecego, słabiej chronionego, aby pobrać z tej pamięci najświeższe myśli i wspomnienia. Nie przeglądała ich jeszcze klatka po klatce, na to przyjdzie pora później, lecz mimo wszystko nadała im wysoki priorytet. Umysł drugiego mutanta White Queen zignorowała. Wątpiła, aby wyciągnęła z niego coś więcej, niż z jego towarzyszki, a niestety czas nie stał po jej stronie. Następnym punktem programu było powtórzenie procedury na psychice drugiej obecnej na miejscu kobiety, którą Emma prędko zidentyfikowała jako agentkę S.H.I.E.L.D. Być może agencja oferowała im - X-Men - współpracę, ale nie oznaczało to, iż telepatka nie zamierzała jej patrzeć na ręce. Obrazy wydobyte z głowy agentki również musiały jednak poczekać, bo teraz blondynka zajęła się już umysłem generała.
Najpierw ekstrakcja wspomnień ze starcia. To była podstawa. Zaraz potem przyszła kolej na przyjrzenie się myślom Rossa oraz jego postawie... Mężczyzna nie był zadowolony z rozwoju wydarzeń. Złość wybijała się ponad jego pozostałe emocje, a wraz z nią również zwykła irytacja. Sporo narzekał na poczynania członków swojej drużyny - i za tym wątkiem Emma podążyła, uczepiła się rozważań na temat grupy, rzeczywiście rządowej, uformowanej przez samego prezydenta... Ross stał na jej czele i najwyraźniej nie dogadywał się z doradczynią, która próbowała kontrolować działania - ach, tak, Thunderbolts. We wspomnieniach generała przewijało się jeszcze kilka osób, które White Queen kojarzyła z pseudonimów... Ale bardziej niepokoił ją cel powstania tej grupy. Szczególnie w świetle tego, co wiedziała już o Sentinelach.
Emmę czekało jeszcze zestawienie wspomnień ze wszystkich trzech źródeł, do których właśnie dotarła, lecz kobieta ostrożnie i odrobinę niechętnie uznała, że do tego będzie jeszcze mogła przystąpić za moment. Najpierw chciała poinformować Carol o tym, czego zdążyła się już dowiedzieć... A nie było to nic przyjemnego - dla żadnej z nich i ich drużyn. Panna Frost ponownie spojrzała na Ms. Marvel, ale poza tym nie zmieniła pozycji, w jakiej się znajdowała.
- S.H.I.E.L.D. nic Rossowi nie zrobi. Za tym jego ugrupowaniem stoi prezydent, który najwidoczniej zażyczył sobie, aby nasz pan generał dyskretnie pilnował dla niego osób z mocami, złoczyńców, bohaterów czy nie. Zapewne sugerował się tym, jak delikatnie i z wyczuciem Ross obchodził się zawsze z kwestią Hulka. Ta jego drużyna dostała wsparcie wojska, ale jeżeli chodzi o samych członków, to zebrał istną śmietankę... Między innymi twoją Moonstone, a poza tym tego paskudnego Hooda i pewnie paru innych przestępców. Dosłownie chorą psychicznie Bloody Mary... Ross wyciąga ich z więzienia, oferuje bonusy. Wymuś na Raft raporty, być może tak dowiesz się więcej. Udało mi się też zdobyć wspomnienia dotyczące wydarzeń z Hollywood, ale potrzebuję paru minut, aby je zbadać... Jeżeli możesz poczekać. Przy okazji, co dokładnie wiecie na temat tych niedawnych ataków robotów w parkach? - skoro dzieliły się już wszystkim, to równie dobrze mogły wyjaśnić także tę sprawę.

Zaabsorbowana swoimi - oraz przede wszystkim cudzymi - myślami, Emma praktycznie nie zwracała uwagi na poczynania Carol, tym samym pozwalając kobiecie zajmować się jej własnymi sprawami. Prawdę mówiąc przez większość czasu nawet nie patrzyła w jej kierunku, dlatego dopiero po zakończeniu badania umysłu Rossa w ogóle zauważyła, że członkini Avengers robiła coś na przyniesionym przez siebie urządzeniu, bez wątpienia projektu Starka. Nie przejmowała się tym, sama z konieczności często dzieliła uwagę między różne zadania, więc nie odbierała tego jako oznaki braku zainteresowania czy szacunku dla rozmówcy. Rozumiała, że osoby na ich pozycjach nie miały ani chwili wytchnienia, więc wykorzystywały każdy moment, aby załatwić to czy owo.
Dla White Queen nie stanowiło żadnego zaskoczenia to, że Ms. Marvel prędko zrozumiała sytuację i nie była nią zachwycona. Dobrze. Ktoś inny - ktoś o bardziej ugodowym charakterze, chcący zachować status quo, zadbać jedynie o poprawne relacje z rządem - mógłby na jej miejscu starać się załatwić sprawę polubownie. W przypadku Carol natomiast Emma nie posiadała żadnych wątpliwości, że podjęte zostaną odpowiednie kroki. Nie oznaczało to oczywiście, że ona sama nie miała zamiaru działać, ale Avengers byli w końcu bardzo wpływową grupą. Mogli pozwolić sobie na pewne rzeczy, które niestety pozostawały jeszcze daleko poza zasięgiem X-Men, jakie nie byłyby rzeczywiste zasługi drużyny.
W związku z powyższym panna Frost pozwoliła na to, aby na jej twarzy odbiło się coś na kształt subtelnej satysfakcji czy pochwały wobec postawy Carol, zaś tuż po informacji dotyczącej nieosiągalności Tony'ego kiwnęła głową ze zrozumieniem. Nie planowała zrezygnować z poruszania w tym momencie tematu robotów, jednakże miała lepszy pomysł na to, jak do niego podejść... I odnosiła wrażenie, że wielu osobom ta metoda nie przypadnie do gustu.
- Jeżeli pozwolisz, przejrzę teraz te wspomnienia - oznajmiła jedynie, gdyż owszem, jej wypowiedź wcale nie brzmiała na pytanie o zgodę. Informowała Ms. Marvel, że zamierzała się tym w tej chwili zająć... Co było przecież na rękę im obu. Wiedza to potęga - wiele osób powtarzało te słowa, lecz mało kto naprawdę zdawał sobie sprawę z głębi ich znaczenia. Przy odrobinie szczęścia już same informacje wystarczą, aby zniszczyć drużynę Rossa albo przynajmniej mocno podkopać jej pozycję... Taki sposób walki White Queen preferowała.
Jej umysł działał szybciej i wydajniej od typowego ludzkiego, a w dodatku pozwalał na działania, które dla większości osób pozostawały niedostępne... Na przykład na przewijanie wydarzeń, odtwarzanie ich z idealną dokładnością, przeglądanie zastygniętych w czasie obrazów, wyszukiwanie szczegółów - trochę jak podczas puszczania filmu na komputerze. Dodatkowo mogła wkroczyć w uzyskane wspomnienia, poruszać się po ich obszarze... Badać je. W tym wypadku miała dostęp do trzech różnych punktów widzenia i zamierzała wykorzystać to pod każdym możliwym względem.
Na początek panna Frost zestawiła ze sobą uzyskane obrazy. Pamięć Rossa obejmowała największą część materiału, gdyż najwyraźniej był on na miejscu praktycznie od początku, podczas gdy agentka pojawiła się później, zaś mutantka przybyła jako ostatnia. Członkowie grupy generała namierzyli Grey, sprowokowali ją do ataku... To może świadczyć na korzyść X-Men... A potem słodka, niewinna Jean urządziła pod Hollywood małe piekło. W tym momencie zaczęły się już przydawać wspomnienia agentki, która - jak się okazało - ledwo przeżyła wybuch śmigłowca S.H.I.E.L.D. Emma doskonale wiedziała, że wystrzelony z pojazdu drużyny Rossa pocisk został telekinetycznie przekierowany ku agentom, lecz i tak skłonna była dowodzić winy Thunderbolts. Jacy skończeni idioci wysyłali konwencjonalną, fizyczną broń przeciwko komuś, kto za pomocą myśli poruszał materią - o czym mieli się już okazję przekonać? Na szczęście niedługo później na pole walki dotarli X-Men, Jean się uspokoiła, zaczęła się dyskusja - och, a cóż to była za ciekawa dyskusja... White Queen miała aż ochotę przybrać swoją diamentową formę, a potem wymierzyć paru jej uczestnikom solidne kopniaki. Niestety w tym wypadku niczego by to nie zmieniło, więc pozostawało jej tylko obserwować to, jak Jean odleciała wraz z Rogue, Wolverine'em i Cyclopsem... A potem jej źródło-mutantka wraz z kolegą zabrali się za szukanie Blackbirda... Aby go ukraść.
- Mamy jeszcze więcej problemów, niż początkowo sądziłam. Liczę na to, że nie będzie ci przeszkadzało, iż jednocześnie poinformuję o wszystkim moich towarzyszy i sojuszników - zwróciła się do Carol, gdy opuściła już przeglądane wspomnienia. Nadszedł czas na przystąpienie do realizacji jej planu... Najpierw Instytut, największe skupisko osób, z którymi musiała nawiązać kontakt. Nie interesowali jej wyłącznie X-Men. Od początku uważała, że uczniowie w pełni zasługiwali na to, aby wiedzieć co się dzieje, dlatego nie zamierzała ukrywać przed nimi szczegółów sytuacji. Jeżeli groziła im wszystkim prawdziwa wojna, to brak informacji działałby jedynie na ich niekorzyść. Odnalezienie da Costy również nie stanowiło problemu - mężczyzna w dalszym ciągu przebywał tam, gdzie Emma namierzyła go ostatnim razem, w dodatku wciąż w towarzystwie eks-członka X-Men, którego telepatka również zdecydowała się włączyć do jej masowego przekazu. Do tego dochodził jeszcze Madrox, być może jego agencja detektywistyczna do czegoś się im przyda, a część jej członków i tak znajdowała się już na terenie szkoły... Mniej więcej dwieście osób na raz. Nic, z czym nie mogłaby sobie poradzić, choć do niektórych trochę trudniej było dotrzeć niż do większości.
- Mówi Emma Frost. Jestem pewna, że wszyscy zajmujecie się teraz czymś niezwykle istotnym, ale obawiam się, że będzie to musiało zaczekać, gdyż ja nie mam zamiaru. Słuchajcie uważnie, bo ani nie lubię się powtarzać, ani nie chcę marnować na to cennego czasu. Znajduję się na terenie Avengers Tower w towarzystwie Ms. Marvel. Wspólnie udało nam się odkryć pewne informacje, które idealnie pokrywają się z tymi, które otrzymałam już wcześniej... Z różnych źródeł. Jakiś czas temu rząd Stanów Zjednoczonych rozpoczął prace nad budową maszyn przystosowanych do polowań na mutantów. Niedawno przeprowadzony został test urządzenia, które odpowiada za odróżnianie nas od zwykłych ludzi... I choć roboty zostały zniszczone, a nikomu nie stała się krzywda, to jednak były w stanie nas namierzyć. Następne będą zapewne lepiej przystosowane do walki. W Instytucie czekają specjalnie przygotowane bransolety, które każdy z was powinien podjąć. Noście je zawsze, a te roboty, Sentinele, nie będą w stanie was wykryć. Niestety nie są to wszystkie wymierzone przeciwko nam działania. Prezydent utworzył grupę pod dowodzeniem generała Thaddeusa Rossa, Red Hulka, w której skład weszli niektórzy przestępcy - w tym Moonstone i Hood - oraz część żołnierzy oddelegowanych z armii. Ich zadaniem jest pilnować wszystkich istot z mocami, nie tylko bohaterów i przestępców, ale i zwykłych cywili. Drużyna ta, Thunderbolts, odnalazła Jean Grey pod Los Angeles i próbowała ją aresztować, czym sprowokowała ją do walki, do której wkrótce potem przyłączyło się S.H.I.E.L.D. Większość agentów zginęła na miejscu, gdy Grey odbiła od siebie pocisk wystrzelony przez Thunderbolts. Wielu żołnierzy również straciło życia. Przybyli na miejsce X-Men zatrzymali bitwę, a Ross został aresztowany przez S.H.I.E.L.D., ale praktycznie na pewno rząd go z tego wyciągnie, a jego grupa będzie działać dalej, pod okiem doradczyni prezydenta, Rize. Stanowią dla nas zagrożenie, bo będą traktowani inaczej od nas. Mogą doprowadzać do starć, a i tak wina spadnie na nas. Uważajcie na nich. Jeżeli wejdziecie w kontakt z Jean, zachowajcie ostrożność. Nie jest sobą. Reaguje gwałtownie i chaotycznie. Wygląda na to, że jej działania kontroluje inna istota. W tej chwili towarzyszą jej Rogue, Wolverine i Cyclops, jednakże nie wiem dokąd zmierzają. Dwoje mutantów, którzy udali się wraz z tą częścią X-Men do Los Angeles, kobieta i mężczyzna, zamierza ukraść pozostawionego tam Blackbirda. Śledźcie jego położenie, bo planują coś, co może sprowadzić na nas wszystkich kłopoty. Chcą zgromadzić więcej osób i wspólnie zaatakować twórców Sentineli... Czyli kogoś, kto współpracuje z rządem. Domyślam się, że jesteście sobie w stanie wyobrazić efekty ich działań. Co ważne, rząd już teraz dysponuje listą zawierającą dane istot z nadludzkimi mocami, posegregowaną według poziomu zagrożenia, jakie stanowią te osoby. Część z nas najprawdopodobniej się na niej znajduje. Pozwolę sobie przypomnieć, że powstanie takiej listy miało być omawiane dopiero na zbliżającej się konferencji... Zdaję sobie sprawę z tego, że to wszystko prezentuje się dla nas okropnie, ale nie jesteśmy sami. Avengers są po naszej stronie, a posiadają o wiele większą siłę przebicia, niż wydaje się władzom. S.H.I.E.L.D. na rękę będzie zapobiegnięcie konfliktowi. Bądźmy ostrożni i czujni, nie dawajmy ludziom kolejnych powodów do agresji, a być może uda nam się jeszcze uratować sytuację - przekaz był długi, jednocześnie wypowiadany na głos dla wiadomości Carol, jak i przesyłany do wszystkich umysłów, z którymi Emma dopiero co się połączyła. Przy okazji White Queen natknęła się w nich na kolejne pilne informacje, które ani trochę nie poprawiły jej nastroju.

Chociaż Emma wycofała się już z większości umysłów, pod które podpięła się, aby przekazać im swój długi, a i tak niewystarczająco wyczerpujący temat komunikat - z wyłączeniem kilku szczególnie dla niej istotnych, których reakcje chciała jeszcze usłyszeć, więc subtelnie utrzymywała się na samych granicach ich świadomości - to jednak jej myśli w dalszym ciągu zaprzątały informacje, które przy okazji z nich dla siebie wyciągnęła.
Doprawdy, przecież opuściła szkołę dosłownie na kilka godzin, nie więcej, a budynek już został przez kogoś zaatakowany. Telepatka od dłuższego czasu zastanawiała się jakim cudem Instytut przetrwał bez niej aż do tej pory... Zebrane przez nią doniesienia trochę się od siebie różniły, lecz winę za taki stan rzeczy kobieta zrzucała na zdenerwowanie ich źródeł. Nastawienie potrafiło w znaczącym stopniu zmienić czyjś punkt widzenia, a nawet zmodyfikować posiadane wspomnienia... Większość obrazów świadczyła zaś o tym, że budowla ucierpiała jedynie w niewielkim stopniu. Powinni być w stanie prędko naprawić te szkody. Co ważniejsze, panna Frost nie wyłapała również informacji na temat żadnych ofiar śmiertelnych, uczniowie - choć przestraszeni czy zirytowani - wydawali się być bezpieczni... Mogło więc być dużo gorzej.
Nie oznaczało to oczywiście, że było dobrze. Jak gdyby nie dość niebezpieczeństw zagrażało im na Ziemi, to kolejne musiały jeszcze przybywać z kosmosu... Z tego wszystkiego White Queen nie miała teraz nawet ochoty roztrząsać czy X-Men zrobili dobrze stawiając opór, czy też powinni byli od razu wydać osobę, której domagali się przybysze. Przeczuwała już zbliżającą się migrenę i liczyła tylko na to, że odległe imperium będzie miało lepsze rzeczy do roboty od mszczenia się na nich za opóźnianie im działań. Sądząc po walce, która rozegrała się przed Instytutem, przynajmniej reprezentującym je jednostkom nie zależało na zabijaniu przeciwników... Oby przekładało się to na postawę całej ich rasy, gdyż X-Men naprawdę nie potrzebowali łatki tych, którzy sprowadzili na planetę kolejną inwazję. I bez tego nie byli mile widziani.
Panna Frost nie zamierzała pozostawiać wszystkiego w rękach obecnego składu X-Men, a oprócz tego polegać jedynie na sojusznikach, mniej czy bardziej pewnych. O wiele bardziej ufała Carol niż Marii Hill, nawet jeżeli z natury zachowywała ostrożność względem praktycznie każdego - z najbliższymi jej osobami na czele. Można powiedzieć, że wyniosła to jeszcze z domu rodzinnego. W jej głowie formowały się już plany działań, które będzie musiała jak najszybciej podjąć, lecz nie zignorowała przez nie słów Ms. Marvel, na które w pierwszej kolejności zareagowała kiwnięciem głowy. Specjalnie powstrzymała się przed wymienianiem niektórych nazwisk na wypadek, gdyby ktoś nie życzył sobie rozgłosu wśród Avengers. Potrafiła to uszanować, bo bezsensowne palenie za sobą mostów najczęściej nie kończyło się dobrze.
- Tak, ale ostrzegam, że wyciągałam je z trzech różnych źródeł, więc przeskakują między punktami widzenia. W miarę możliwości usunęłam z nich nacechowanie emocjonalne, w związku z czym obrazy powinny być zgodne ze stanem rzeczywistym - jak zostało już wspomniane, uczucia i nastawienie wpływały na odbieranie świata. Na szczęście odpowiednio silny telepata potrafił nie tylko się im przeglądać, ale i się przez nie przedzierać, aby obnażyć znajdującą się pod spodem prawdę. Panna Frost lubiła znać fakty.
White Queen nie czekała już na pozwolenie, gdyż z wypowiedzi Carol wprost wynikało, iż go udzielała. Emma ponownie wkroczyła do umysłu drugiej kobiety, aby móc przelać do niego wyizolowane z głów generała, agentki oraz mutantki wspomnienia. Tym razem uczyniła to trochę wolniej, niż kiedy sama pobierała te wszystkie obrazy. Była przyzwyczajona do takich atrakcji, podczas gdy Carol mogła mieć z tym do czynienia nawet po raz pierwszy w życiu... Więc nie chciała od razu jej przeładować. Transfer tak czy siak potrwał zaledwie kilka sekund, a wycinki z pamięci osiadły wśród myśli Ms. Marvel w taki sposób, jak gdyby spoglądała oczami kolejnych źródeł.
- Przez chwilę możesz czuć się nietypowo, ale w końcu same się ułożą. Zwykle pomaga w tym sen - przy tym ostatnim zdaniu jeden z kącików ust panny Frost lekko się uniósł, choć cała reszta jej twarzy pozostała bez zmian. Telepatka doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że żadna z nich w najbliższym czasie porządnie się nie wyśpi. Nie był to idealny układ, lecz ktoś na tym świecie musiał dawać z siebie wszystko, aby wielu innych mogło spać spokojnie... A przynajmniej spokojniej, niż miałoby to miejsce w przeciwnym wypadku.
- Domyślam się, że obie mamy teraz równie wiele do zrobienia. Byłabyś tak miła i odprowadziła nas do samochodu? Być może uniosłabym go bez zmiany formy, ale wolę nie ryzykować - choć nie było żadnych wątpliwości o kim mówiła, Emma mimo wszystko odruchowo skierowała wzrok ku swojemu nieprzytomnemu uczniowi. Wyglądało na to, że przynajmniej oszczędziła mu stresu związanego z atakiem obcych na szkołę... Szkoda, że tylko jemu, a nie również pozostałym dzieciom. Powstrzymując westchnięcie, White Queen przelotem dotknęła delikatnie skroni chłopaka - nadzorując jego stan - lecz zaraz potem z wrodzoną gracją podniosła się już z miejsca i spojrzała na Carol.