Salon na ostatnim piętrze

Może zabrzmi to nieco żałośnie, ale Vic już dawno nie siedział tak blisko kogoś sam na sam, oczywiście nie wspominając jego mamy, chociaż i to już rzadko się zdarzało, dlatego czuł się nieco dziwnie. Nie w ten nieprzyjemny sposób, chociaż było mu trochę niezręcznie... Ale z drugiej strony, to naprawdę miłe być blisko kogoś kto interesuje się tym samym co ty i macie jakiś wspólny język. Bo mimo wszystko mało kto w jego szkole czy otoczeniu uwielbiał superbohaterów tak jak on i... Miał taką wiedzę. A to się liczyło, i Billy miał wiedzę, coś mu podpowiadało, że może nawet większą niż Vic. Może dlatego całkiem nieźle czuł się w jego towarzystwie, mieli coś wspólnego i chłopak już zdążył mu zaimponować, a to też nie zdarzało się zbyt często.
Może w innym wypadku nawet by się zakolegowali? Gdyby Billy nie mieszkał po drugiej stronie kontynentu i nie należał do organizacji, albo zmieniał właśnie przynależność - kto wie co się stanie po rozmowie z Iron Man'em. Może zaproponują mu coś ciekawszego, lepszego. Myśl, że poznał przyszłego bohatera też była miła, zaskakująco wręcz, kto wie, może kiedyś nawet chłopak go uratuje czy coś w tym stylu... Ale sama myśl była dość ekscytująca, bo sam nie liczył na zostanie bohaterem. Pomijając to, że zwyczajnie się nie nadawał, wolał pozostawić swoją mutację w tajemnicy, głównie ze względu na mamę, która pewnie już w ogóle nie pozwalała mu wychodzić z domu, a na początku się przeraziła, że jej syn jest mutantem, zwłaszcza, że ostatnio sporo było o tym w telewizji mówione... Dlatego będzie musiał uważać. Zdecydowanie, co na początku może być trudne, ale póki co sobie radził. Nawet nie próbował się znów bronić, gdy Stark w nich wycelował repulsorami, a wcześniej jego moce zadziałały dość gwałtownie... Może nieco dziwne, ale nie miał nic przeciwko.
Więc... Obaj w zasadzie nie wiedzieli co dalej ze sobą zrobić. Znaczy, Vic chciał przede wszystkim wrócić do domu, jednak nie chciał narażać chłopaka, gdyby Stark albo Tarcza wykryli to zniknięcie i zrobili mu z tego powodu jakieś wyrzuty, bo kazali poczekać. Już wolał odwlec powrót o pół godziny czy całą, niż dorabiać Billy'emu problemów, w końcu to nie tak wiele, a skoro już faktycznie dogadał się z mamą...
Drgnął lekko na to nagłe westchnięcie, zaraz śledząc tor jego wzroku by odgadnąć co też chodziło mu po głowie. Jeśli to co teraz wpadło Vicowi... W innej sytuacji, Avengers Tower byłoby spełnieniem marzeń każdego fana, w końcu nikt z zewnątrz nie wiedział jak ona naprawdę wygląda. A młody Victor Mancha, zwykły nastolatek z Los Angeles, chwilę temu przechadzał się po niej jak gdyby nigdy nic. Cudownie, prawda? Byłoby jeszcze lepiej gdyby Mściciele i rządowa agencja nie miała ich teraz na oku i nie uważała za... W sumie nie wiedział za kogo mogli go uważać, zwłaszcza jeśli ta agentka faktycznie wiedziała o jego mocach.
- Rozumiem, że mogą się bać, że najsilniejsi bohaterowie tej planety mogą się zwrócić przeciwko nim... Nawet nie umyślnie! Kontrola umysłu, cokolwiek. Nie wiadomo, jak utalentowani mutanci czy ludzie żyją na ziemi... I we Wszechświecie. Nie dziwię się, że chcą się zabezpieczyć na taki wypadek. Może nie zaplanowali tego dokładnie. I jakoś nie dziwi mnie reakcja Mścicieli, nikt nie lubi być podejrzewany o takie rzeczy. - Zamilkł na moment, jakby rozważając pewną część wypowiedzi chłopaka.
- Telepatę? - Czyli dobrze mu się wydawało, że kobieta coś wyczytała jakoś... Więc na pewno wiedziała o jego mocach. Ciekawe co dalej zrobią z tym fantem. Z każdą chwilą chyba coraz mniej chciał wiedzieć.
- Nie musisz przepraszać, nie masz za co. To był wypadek, nic więcej. I, jakby nie patrzeć, poznałem trzech mścicieli i Bucky'ego. Sam Iron Man mierzył we mnie repulsorami, ilu nastolatków może się tym pochwalić? - Uśmiechnął się nieznacznie, bardziej szczerze, by choć trochę podnieść Billy'ego na duchu.
- Poczekam. Lepiej żebyś porozmawiał wcześniej ze Starkiem, nie chcę byś miał przeze mnie jeszcze większe kłopoty. Nacieszę się ostatnimi chwilami w Avengers Tower. - Zerknął przez okno, przesuwając uważnie wzrokiem po oświetlonych budynkach Nowego Jorku. Miasto wyglądało niesamowicie, cudownie byłoby tu kiedyś żyć. Nawet jeśli powszechnie uważano, że nie było to najbezpieczniejsze miejsce do tego. Po prostu... Zawsze jakoś go tutaj ciągnęło, odkąd pamiętał. I chyba ta dziwna fascynacja na zawsze w nim pozostanie.

Z zamyślenia dotyczącego wspaniałości tego miasta, wyrwała go propozycja Billy'ego. Była naprawdę miła i cieszył się, że została złożona, bo, prawdę mówiąc, nie spodziewał się tego. I chciał się zgodzić, bardzo chciał, nie ma nic lepszego niż zwiedzanie miasta z kimś kto je zna, w dodatku jest twoim rówieśnikiem i macie podobne zainteresowania. A mimo to... Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że raczej nieprędko tu wróci, w końcu nie miał powodów ani funduszy. Jego mamy nie było stać na taką wycieczkę, dlatego sam zbierał oszczędności by polecieć gdy będzie już pełnoletni. Może wtedy, o ile utrzymają kontakt jakimś cudem, a Billy nie stanie się częścią Avengers czy innej grupki bohaterów.
Już miał zamiar przedstawić swoje wątpliwości co do swojej kolejnej wyprawy, gdy chłopak poprosił o jakiś kontakt. Oczywiście Victor podał mu swoją komórkę, spoglądając na niego z lekkim zaciekawieniem. Musiał przyznać, że schlebiało mu takie zainteresowanie, znaczy... Było bardzo miłe, zwłaszcza, że sam Billy taki był, a jego towarzystwo sprawiało przyjemność. A jak było wcześniej wspominane Vic nie miał zbyt wielu przyjaciół, a każdy nowy o takiej samej fascynacjo bohaterami był wyjątkowy, a Latynos to doceniał, zwłaszcza, że Jorge nie był tak zainteresowany bohaterami i obrońcami Ziemi.
Przyglądał się poczynaniom chłopaka, jak wpisywał numer... I chyba nie tylko swój, jeśli Mancha dobrze zgadywał
- Chciałbym, to znaczy, miło z twojej strony, ale raczej nieprędko tutaj wrócę. - Uśmiechnął nieznacznie, dość smutno. - Nie stać nas na takie podróże, chociaż zbieram, żeby tutaj wrócić w dwudzieste pierwsze urodziny. Może wtedy. - Posłał mu może nieco przepraszające spojrzenie, przesuwając bezmyślnie palcami po materiale kanapy. Miał nadzieję, że chłopak nie zrozumie źle jego odmowy, jakoś osobiście, bo faktycznie większość sprowadzała się do tego, że nie było ich stać... I jego mama aktualnie by umierała ze zmartwienia, więc przed pełnoletnością nie liczył na zbyt wiele wycieczek. Już teraz zabraniała mu większości... Nie pamiętał kiedy ostatnio na jakiejkolwiek był; nie licząc tej - dość spontanicznej.
Przejął swoją komórkę, chowając do kieszeni spodni, by zaraz zmarszczyć brwi, patrząc jak Billy rozbraja swoją, niepewien czemu ten w zasadzie to robi. Znaczy, nasuwał się pomysł o próbie ukrycia przed namierzaniem, ale po co mu to teraz? Zamierzał uciec? Chyba Tarcza wiedziała gdzie mieszka, uczy się, więc... Co dalej? To nie była jego sprawa oczywiście, więc nie zamierzał pytać, liczył, że pytające spojrzenie wystarczy. Bo Billy może spokojnie je zignorować, a nie będzie tak niezręczne jak przy otwartym pytaniu na dany temat, prawda? Dlatego pozostawił tutaj interpretację i chęci poruszenia tego tematu w pełni swojemu towarzyszowi.
Na hasło o telepatce nieznacznie skinął głową, chociaż nie poczuł się szczególnie uspokojony.
- Pewnie masz rację... Chociaż nie spodobało mi się jak na mnie spojrzała. Jakby... Wiedziała. - Odparł cicho, spoglądając znacząco na swoje dłonie, by podkreślić, że chodziło o jego moce, nowo odkryte, może nawet przy pomocy Kaplana.
Miał jednak nadzieję, że wszystko już dobrze się ułoży i faktycznie nie miał się czym martwić, nawet jeśli podświadomość podpowiadała mu coś innego, mniej przyjemnego. Ale hej, przyda się trochę optymizmu... W końcu właśnie Bucky spotkał swojego najlepszego przyjaciela, po siedemdziesięciu latach, nawet więcej, to dobre, więc czemu nie pomyśleć weselej o własnej przyszłości...?

No tak podała jej dłoń, a jak że by to wyglądało nie? Ale widząc, że zaraz kobieta zabrała dłoń ,to schowała swoją do kieszeni.- No to możemy iść do moich towarzyszy.- Skierowała się ku budynkowi i zaczęła podążać majestatycznym krokiem w jego kierunku.- A tam gdzie chcesz zabrać ,swoich uczniów nie będziesz narażona na niebezpieczeństwo?.- Zerka na nią, gdy doszły już do drzwi, Natasha na chwile musiała przerwać kontakt wzrokowy, by móc spojrzeć na urządzenie, które weryfikowało jej twarz by obie mogły wejść do budynku.- Gdy będę rozmawiała z Tonym i Kapitanem, to tak poczekasz w salonie i tam się spotkamy. - Rudowłosa w końcu uzyskała pozwolenie do wejścia do budynku więc teraz obie kierują się do windy.Gdy już były na odpowiednim piętrze, to Wdowa wysiadła wraz z nią by zaprowadzić ja do salonu- Rozgość się jak będziesz chciała coś  do picia, barek jest do Twojej dyspozycji ja postaram się za chwile wrócić.- Po tych słowach skierowała się do laboratorium, gdzie był zapewne Stark.

[z/t]

Pamiętaj o dodawaniu tego, gdy wychodzisz z tematu.
~ Loki

Carol, która leciała prosto z Helicarriera, nie spodziewała się, że Stark wraz z resztą grupy postanowił zrobić dzień otwarty w Avengers Tower. Gdy się tylko o tym dowie, pewnie to wytknie, skomentuje jakoś. Wracając do pierwszej myśli - blondynka nie spodziewała się (kocham powtórzenia, niekiedy celowe), że tego jednego dnia, w którym jednak co nieco się działo, będą sami goście w Wieży. Chciani czy niechciani - goście to goście. Można było się przyzwyczaić do obecności osób postronnych w tym miejscu lub nieopodal. Choćby fani, którzy zapragnęli zdjęcia czy podpisu od któregoś z superbohaterów.
Przy złych dniach, Danvers była naprawdę uradowana faktem, że potrafi latać i wystarczy tylko dotrzeć do lądowiska czy też rozsuniętych paneli (czy cholera wie co), żeby dostać się do środka.
W każdym razie - kobieta zdążyła minąć parę budynków, jakby chcąc zorientować się, co dzieje się w mieście, na ulicach, które były świadkami niejednej zbrodni, romantycznych czy przyjacielskich gestów oraz katastrof i podobnych zestawień, jakie mogły dziać się na różnych przecznicach.
W międzyczasie Ms. Marvel zastanawiała się nad tym, czego dowiedziała się u Hill. Wspominała jeszcze przez dobrą chwilę spotkanie z Jean Grey i pozostałymi X-Menami i faktycznie - działo się coś, co wypadałoby powstrzymać jak najszybciej, by móc to ogarnąć. Trudniej byłoby powiedzieć, że kontrolować, jeśli tym zajmowała się TARCZA, o czym można było się przekonać, kiedy słuchało się tego, jaki też projekt wymyślił Nick Fury. Nieobecny Fury, który pozostawił całą robociznę Hill. W żaden sposób nie można było urazić Marii i tego, jak wykonywała zadania, zlecenia, które czasem spadały z nieba. Podziw lub niezrozumienie wobec posunięć Nicka było chyba na porządku dziennym, a inicjatywa, której to dokumentacja była - i właściwie we większości nadal jest - ściśle chroniona wzbudzała mieszane uczucia. Z jednej strony Carol potrafiła zrozumieć taką decyzję, z drugiej - wydawało jej się to dziwne. I wiedziała, że będzie musiała porozmawiać ze swoimi kompanami.
Zauważywszy czub Avengers Tower, Danvers zwolniła prędkość lotu, by dotrzeć do paneli, dzięki którym mogła bezpośrednio dostać się do salonu na ostatnim piętrze. I tak gdyby chciała dostać się do laboratorium czy też warsztatu Tony'ego, byłaby zmuszona do pokonania drogi zaczynając od tego pomieszczenia.
Niestety, Danvers nie zdążyła natrafić na Natashę, która pozostawiła obcą kobietę w salonie. Niemniej, gdy Ms. Marvel mogła stanąć już na podłożu, niemalże od razu przywołała - z braku lepszego opisu - pierścień energii, na wskutek którego strój blondynki zmienił się z czarnego body w dżinsowe spodnie i ciemną koszulkę z symbolem, jaki tkwił na jej piersi w postaci błyskawicy.
Weszła w głąb pomieszczenia i stanęła w pół kroku.
Od razu zarejestrowała czyjąś obecność. Osoby, której nie kojarzyła, a która pozostawiona samej sobie mogła zdziałać wiele. O ile by chciała.
- Kim jesteś i co tutaj robisz? - zapytała Carol. Nie wydawała się jakoś uradowana z widoku gościa, co też miało nacisk przy słowie "tutaj", aby podkreślić pewną nieufność wobec Morgany.
Postawa Danvers może nie była całkiem wroga, ale gdyby miało do czegoś dojść - nieszczególnie kobieta by się powstrzymywała.

Nie mając, przynajmniej na razie, najbledszego pojęcia o tym, z jakimi planami przyszła Morgana, Carol przyglądała się nieznajomej. Nie chodziło jedynie o kwestię nieufności, ale też po prostu jak każda przedstawicielka piękniejszej płci, Danvers w jakimś stopniu oceniała le Fay. I nie mogłaby zaprzeczyć temu, że ciemnowłosa nie jest urodziwa i nie ma w sobie tej kobiecości. To z pewnością. I nie wątpiła w to, że co drugi (lub co któryś) mężczyzna odwróciłby się za kobietą, mijając się z nią na szarawej, pędzącej ulicy. Jakiś magnetyzm był. Albo i pewność siebie, a ta w końcu była najbardziej przekonywująca, o czym wiedziała sama Ms. Marvel.
Zastanawiała się, co skłoniło Natashę do tego, aby przyprowadzić obcą osobę, która naprawdę mogła na wiele sobie pozwolić w tym miejscu (dziękować jedynie można za JARVISa, który zadbałby o bezpieczeństwo) i do tego pozostawić we własnym towarzystwie. Trudno było też stwierdzić czy to była znajoma, czy osoba, którą jakimś zaufaniem obdarzyła Romanoff, choć Carol sama dobrze wiedziała, że Czarna Wdowa jednak jest jedną z osób, które ostrożnie - ze względu na swój zawód chociażby (albo przede wszystkim?) - dobierają sobie znajomych i dzielą się informacjami.
Może i blondynka miała powody do podejrzliwości wobec le Fay, ale nie miała też powodów, by atakować. Tym bardziej, że sama kobieta nie wydawała się osobą skłonną do zaatakowania. To też spowodowało, że Carol choć odrobinę przychylniej na nią spojrzała i kiwnęła krótko, kiedy ta się przedstawiła.
Kiwnęła na jej słowa, nie czując się samej zobowiązanej do tego, aby się przedstawić. Wyszła z założenia, że jej godność jest znana, tak samo jak nazwa superbohaterki, więc nie miała takiej potrzeby; nie znaczyło to jednak, że nie przedstawiłaby się, gdyby Vivian domagałaby się tego.
- I zostawiła cię tutaj? Mówiła, gdzie idzie? - spytała, zerkając na kobietę przez ramię.
Można było odnieść wrażenie, że Danvers w trybie natychmiastowym pogodziła się z obecnością Morgany, najwidoczniej akceptując fakt, że ciemnowłosa znajduje się w Avengers Tower. Poniekąd było to prawdą. Mało prawdopodobnym było w końcu, żeby Carol zaatakowała, choć jak wcześniej zostało wspomniane - w sytuacji, która by tego wymagała, nie oponowałaby.
Ms. Marvel skierowała się do barku, chcąc sobie przygotować coś do picia. Oczywiście, rozstawione alkohole kusiły, ale wiedząc o tym, że przy osobie, która potrafiłaby ją przekonać do tego, że dana ilość wypitego alkoholu jej wystarczy, byłoby lepiej, nie sięgnęła po żaden wysokoprocentowy trunek.
- Napijesz się czegoś? - była nieufna, ale to nie znaczyło, że musi być bezczelna i traktować ją jak powietrze, prawda?
Blondynka wsparła się o blat barku i spojrzała na jeden z paneli znajdujących się w barze, dzięki którym można było dowiedzieć się co nieco czy też działać "po cichu". Nic, póki co, nie zrobiła.
- Co cię sprowadza tutaj? Jakaś sprawa, cokolwiek? - zapytała, przenosząc czujne spojrzenie na kobietę. Ta Mścicielka czy inna, też się nadaje do tego, co planowała Vivian.

Danvers, po niedługim zastanowieniu, ograniczyła się do tego, by do pustej, wysokiej szklanki wrzucić kostki lodu i jakiś schłodzony, bezalkoholowy napój. Napiła się niewiele i zaraz szkło odstawiła na blat, nie opuszczając z niego dłoni.
Skupiła swoje spojrzenie na Morganie, słuchając tego, o czym mówi kobieta. I faktycznie - jakaś drobna (bo drobna, ale jednak) zmiana mogła zostać zauważona na twarzy Carol. Pojedyncza zmarszczka pojawiła się między jej brwiami, a wargi wykrzywiły się na moment. Jakby coś chciała powiedzieć, ale ostatecznie z tego zrezygnowała. Najprawdopodobniej to zastanowiło Danvers, dlaczego ona o niczym nie została poinformowana, choć z drugiej strony też była nieobecna i być może Romanoff miała wgląd w to, że Ms. Marvel zajmowała się czym innym - czy spotkaniem z mutantami, czy rozmową z Hill i poznaniem "nowego" projektu dyrektora organizacji.
Kiwnęła też krótko na rezygnację z oferowanego napoju. Nie będzie przecież nachalna i na to naciskać, prawda? Zresztą, najpewniej sama by się rozgościła na tyle, by o to wcześniej zadbała. Carol nie wiedziała w końcu, jak długo kobieta jest tutaj sama, gdyż nie widziała już wychodzącej Natashy.
Przez dobrą chwilę blondynka milczała jeszcze w zastanowieniu, co powiedzieć. Nie skomentowała ostatniego zdania, zwiastującego kolejną wizytę, jakby Vivian spodziewała się, że wkrótce ponownie się pojawi w Avengers Tower. Wtedy też Morgana rozwinęła myśl dotyczącą tego projektu i sprawy, z jaką zwróciła się najpierw do Natashy, a ta z kolei - do reszty grupy, która znajduje się w laboratorium. Przynajmniej część, jeśli Ms. Marvel dobrze pamiętała.
Póki co, Carol nie opuszczała barku (uznać można, że przyzwyczajenia swoje robią). Nie utrudniało to jednak kontaktu i kobieta dobrze słyszała, o czym mówiła Morgana. Zastanowiła się, o jaki projekt może chodzić. Lekko przechyliła głowę ku jednemu z ramion.
- Projekt pod nadzorem prezydenta Ellisa? Dotyczący rejestru osób z nadludzkimi zdolnościami? - jednak dopytała, by się upewnić czy to o to chodzi. - Jest zatem pani bardziej rozeznana w temacie projektu i pracami nad nim niż ogólnie zostało to ogłoszone? - zapytała. Po to by się rozeznać. W końcu wystarczyło zaprzeczyć lub potwierdzić informacje albo wyjaśnić, jeśli nie to miała na myśli.
Carol nadal obserwowała bacznie kobietę.
- Niemniej, co miałoby być przysługą za te informacje? Zresztą i tak trzeba będzie z resztą grupy porozmawiać, co pewnie czyni już sama agentka Romanoff, ale mogę tutaj wezwać - rzuciła Danvers. Z pewnością to mniej czasu zabierze i będą mogli szybciej zadecydować oraz zająć się swoimi sprawami.

Danvers uniosła brwi, kiedy Morgana postanowiła ją uświadomić w błędzie, że ta źle ją zrozumiała. Nie była jednak zdziwiona. Właściwie byłaby w momencie, gdyby okazało się, że chodziło o ten projekt ustawy; wtedy też wydałoby się to absurdalne, jeśli ta chciałaby w zamian za oczywistość - przysługę. Nawet jeśli miałyby być dodatkowe informacje, które były znane jedyne co poniektórym. Można było więc wykluczyć tę myśl, chociaż nie zmieniało to faktu, że i ta sprawa nie wydawała się jakoś czysta blondynce. Zwłaszcza, że pomysł Fury'ego jakoś podbijał te wątpliwości wobec Mścicieli.
Carol może i po sobie tego nie dała poznać, ale nie podobał jej się brak wyjaśnienia myśli. Żadnego słowa o tym, co jest tą informacją, za którą Vivian chciała przysługę. I nie tak drobną, jak początkowo pomyślała o tym Ms. Marvel. Wolałaby jednak dowiedzieć się, osobiście, co takiego interesującego ma Morgana do powiedzenia, żeby móc szybko zadecydować, by teraz skontaktować się z resztą, czy zaproponować, aby pozostawiła kontakt do niej lub przyszła na dniach.

Zanim jednak zdążyła jakkolwiek zareagować, coś powiedzieć - usłyszała komunikat traktujący o tym, że na dniach ktoś będzie musiał wybrać się na przesłuchanie.
Towarzysząca w salonie kobieta mogła też zauważyć, że Carol na czymś innym skupiła uwagę. Tym bardziej, że zaraz mogła usłyszeć, jak Danvers zwraca się... właściwie w przestrzeń. Może i patrzyła poniżej blatu barowego, jakby tam były jakieś panele do całego systemu. Zresztą blondynka zaraz się odezwała i łatwo było wywnioskować, że do kogoś nieobecnego w pomieszczeniu. Może i Mścicielka mówiła ciszej, ale można było usłyszeć.
- Dobrze, że na dniach, Rogers. Chociaż są już chętni - zaczęła kobieta, będąc pewną, że obecni Mściciele ją usłyszeli. - Zgaduję, że znalazła się już u was agentka Romanoff... W każdym razie. Stark, mamy gościa. Ma dla nas wszystkich ofertę, którą nam przedstawi, więc będzie najlepiej jak się zaraz pojawisz tutaj, na górze. Cap, ty i reszta usłyszycie o co chodzi, więc możecie się udzielać - Ms. Marvel zamilkła, aby przemyśleć to, co powiedziała i co ma zamiar jeszcze powiedzieć. Carol zresztą domyśliła się, że Stark został poinformowany o kolejnym gościu w Wieży i miał na to wgląd; tak przynajmniej jej się wydawało. - Sam, ty z Visionem wybierzecie się na spotkanie. Słyszałam, że się trochę nudzicie. Natasha, znajdź Pietro i dowiedz się, co on w ogóle robi, bo go dawno nie widziałam. Wiecie, co robić - rozdzieliła całe obowiązki obecnym w Avengers Tower Mścicielom, kończąc krótki wywód.
Napiła się wody i zaraz zwróciła do Morgany.
- Mam nadzieję, że dla pani nie będzie problemem brak kontaktu wzrokowego z większością grupy i dodatkowa osoba wystarczy do całej sprawy? - spytała uprzejmie, choć przez myśl jej przeszło, że nawet jeśli - to nie ma zamiaru kombinować na nowo, co i jak.

/ Jak dobrze pójdzie to Stark niedługo do nas wbije!

Podczas lotu trochę się uspokoił.

Nie, to było kłamstwo, Tony nadal był wkurzony i buzował w zbroi, więc bardzo się cieszył, że właśnie zbroję ma - i że JARVIS pomaga mu stabilizować lot, bo inaczej Tony z samej frustracji wleciałby w ścianę. Ot tak. Wpadł do salonu i zatrzymał się przed kobietami. Nie ściągał zbroi, nawet nie odsłonił przedniego panelu hełmu.

- Przyznam się bez bicia, że nie słuchałem i nie wiem, co dokładnie mielibyśmy kupować. Swoją drogą... będę musiał pogadać z Nat. Od kiedy sprowadzamy do wieży sprzedawców chodzących od domu do domu? - humor był jego jedynym ratunkiem, jedyną oazą spokoju. Wolał się na razie na tym skupić, póki nie usłyszy, co też kobieta przyszła sprzedawać. A w sumie... - Ach, przepraszam, ale pani godność? Nie dosłyszałem, jeśli już się pani przedstawiała.

Podczas przekazywania poleceń pozostałym Mścicielom, a także tłumaczeniu, Carol nieszczególnie kryła się ze swoim tonem. Może i był przyciszony, ale dało się słyszeć, jak zostało wcześniej wspomniane. Kobieta jednak starała się dobrać słowa tak, przekazać całą treść, ale nie zdradzić o co chodzi osobom postronnym.
Na odpowiedź kobiety, Danvers kiwnęła głową. Zadowolona z tego, że nie będzie musiała nadprogramowo kombinować, co pewnie zrzuciłaby na Starka. Cała trójka zaoszczędzi czasu, a nietrudno było się domyśleć, że zapewne każde z nich miało coś ważniejszego (czy też przyjemniejszego, jak kto woli) do roboty.
Nie mając lepszego zajęcia dla swoich rąk, skrzyżowała je luźno poniżej piersi, skupiając swoją uwagę na kobiecie. I fakt, Vivian miała rację w związku z tym, że nie podobał się potencjalny zakup kota w worku. Może i była to zrozumiała kwestia stracenia więcej czy mniej, ale nadal nieufność utrzymywała się gdzieś w pobliżu.
- Rozumiem - powiedziała. - Choć wiadomo, że jest to obopólne, aby czasem jak najlepiej określić, nie przepłacić. Zwłaszcza, że przysługa też wydaje się... - w tym też momencie można było usłyszeć głos Tony'ego, który się pojawił przed nimi. Carol nie dokończyła swojej wypowiedzi, spoglądając na Starka. Przez moment zastanawiała się, jak bardzo poddenerwowany jest przyjaciel, ale nie miała zamiaru wypytywać. Jak i domagać się, by uchylił panel hełmu, bo to rozumiała. Wszystko w swoim czasie.
Upewniła się jeszcze czy Cap jest w stanie ich słyszeć, choć nie zdziwiłaby się, gdyby już o to zadbał Tony. Jak i zarejestrowanie rozmowy, czegokolwiek - niekiedy wolała się nie wtrącać.
- Mogłabym o to samo spytać - skomentowała krótko i westchnęła bezgłośnie na następne słowa Iron Mana.
Dała też możliwość, aby le Fay się przedstawiła i od razu przeszła do rzeczy.

Tony opanował się na tyle, aby skupić się na słowach Vivian Morgan. Skrzywił się pod hełmem.

- Kolejni, którzy mają coś przeciwko Avengers... - mruknął i westchnął cierpiętniczo. Oczywiście postarał się, aby nikt nie słyszał tych słów, blokując głośniki. - Panno Morgan, dlaczego chce nam pani przekazać, ach, przepraszam, sprzedać te informacje, oraz za jaką cenę? Skąd mamy wiedzieć, ile one są warte? Sam wiem o wieeelu rzeczach, jakie się dzieją w rządzie. I nie tylko. Niektóre z nich są skierowane przeciwko nam, więc nie wiem, czy informacje, które z nich pani posiada. - Tym razem powiedział to na głos, przez głośniki. Kolejną część również: - Widzi pani nasz dylemat. - Rozłożył ręce na boki, jakby pokazując, że są w sytuacji bez wyjścia i nie wiedzą co robić.

Carol zdążyła już sobie uświadomić, że parę spraw umknęło blondynce. Miała jednak sporo czasu, a tak przynajmniej jej się wydawało, na nadrobienie wszystkiego.
Może i trudno było doszukać się pewnego znużenia w zachowaniu poznanej kobiety, ale Danvers jedynie mogła sobie wyobrażać, jak frustrującym jest powtarzanie. Sama nie przepadała za ciągłym recytowaniem i wałkowaniem jednego tematu. Tym bardziej, że całe ogarnięcie mogło potrwać znacznie krócej niż faktycznie. Między innymi dlatego też z tego powodu zadbała o to, by pozostali Mściciele mogli usłyszeć czy też odtworzyć cały przebieg rozmowy. Albo chociaż Stark o to zadbał, jako osoba odpowiadająca za technologię mieszczącą się w budynku. I nie tylko.
Słuchając słów kobiety, Carol obserwowała swoich rozmówców z zainteresowaniem. Przez moment miała tknięcie, jakoby spojrzenie Vivian było dość wymowne, jednakże nie miała zamiaru dłużej zastanawiać się nad tym uczuciem, które być może okaże się jedynie rozwianą wątpliwością. Skupiała się na działaniu, choć w kwestii obmyślania pewnych spraw również nie miała problemu.
Zapewne Tony niesamowicie zdziwiłby blondynkę swoim pomrukiem, który został zablokowany przez głośniki w zbroi.
Spojrzała na Starka, delikatnie marszcząc brwi.
- Może jednak coś ci umknęło? - rzuciła pokrótce. Drobna złośliwość, chęć podkopania ego - można było to dwojako odebrać. Ponownie.
- Zresztą, dajmy wyjaśnić albo chociaż wprowadzić zanim będziemy mieli zdecydować się na umowę - lub też nie, pomyślała. Niemniej, nie miała zamiaru na coś się zgadzać lub kategorycznie odmawiać, choć wiedziała, że to może być i tak względne, skoro o tym decyduje większość.
Kiwnęła do kobiety, ażeby mogła kontynuować swobodnie.

Pokręcił głową i westchnął. Wiedział, że się nie dogadają w żaden sposób, więc może warto iść na kompromis. Przekrzywił głowę i wpatrywał się w gościa.

- O jakim niezbędnym talencie wśród przyszłych, potencjalnych uczniach mówimy? I jak coś takiego mielibyśmy wykrywać? - zapytał, krzyżując ręce na piersi. - Rozumie pani, że musimy znać wszystkie szczegóły, zanim podejmiemy decyzję, aby wiązać się z panią jakąkolwiek umową.

Zerknął na Carol, mając nadzieję, że Avengerka go poprze, albo znajdzie inne elementy, których on nie znalazł. Inne kruczki w tej potencjalnej umowie.

Gdyby to było wcześniej, to na słowa Steve'a, które Carol usłyszała, skomentowałaby tak: "Bo to w końcu ja, Cap". Taka była pewność siebie blondynki, która rozglądała się co rusz po pomieszczeniu, jakby coś przeczuwała. Raczej robiła to po to, by móc znaleźć punkt, na którym mogłaby się skupić zamiast na kobiecie. Nie wiedziała czy Morganie spodobałaby się taka obserwacja jej osoby.
W każdym razie Danvers sama wsparła rękę o swoje biodro, drugą wsuwając w kieszeń spodni i tam trzymając, słuchając wymiany zdań między Starkiem a le Fay.
- Póki co, w tym momencie staramy się po prostu dowiedzieć jak najwięcej. Tym bardziej, że ma pani zapotrzebowanie na uczniów z talentem, o którego chęci dowiedzenia się wspomniał kolega - machnięciem ręki wskazała na Starka.
Na wspomnienie o altruizmie, Carol uniosła brwi. Szczerość przede wszystkim, a to ona sama uznawała.

Zgodzę się z Tony'm, chociaż będę hipokrytą do kwadratu - jedynie Carol i Stark mogli usłyszeć głos Kapitana z komunikatora - niemniej jednak wierzę, że Nat miała swoje powody, tak jak i j--ŻE CO PROSZĘ?

- Sama jestem ciekawa, jaką pani jest nauczycielką, skoro wspomniała pani o tym, że jest to zanikająca dziedzina - jaka? Chyba nie jest to informacją na tyle tajną, że dopiero przy potencjalnym zawarciu umowy, zostanie ona ujawniona? - spytała odrobinę niezgrabnie, być może niezrozumiale, ale lekki ból głowy i rozkojarzenie przez słowa Kapitana swoje zrobiły.
- Kontaktowała się pani wcześniej z SHIELD? - zapytała po chwili zastanowienia. I spojrzała na Starka.
Jasne, że wolała, aby to on zajmował się załatwianiem spraw. Carol i tak miała na głowie już trochę. I coraz więcej.
Ale na słowa Morgany, które usłyszała ostatecznie - kiwnęła. Oni byli w o tyle lepszej sytuacji, że mogli się dowiedzieć. Danvers jednak tutaj nie decydowała, bo to głównie zależało od Starka czy Kapitana, żeby potem chłopcy jej się nie kłócili.



/ jeśli jakieś błędy czy coś źle ogarnięte - krzyczcie na PW, a poprawię po 15stej.